Οι Tardive Dyskinesia γιορτάζουν τα 10 χρόνια του "Distorting Point of View"

Φωτογραφία: Αναστασία Παπαδάκη / LIFO.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΠΑΠΑΔΑΚΗ

Το δισκογραφικό ντεμπούτο των Tardive Dyskinesia με τίτλο "Distorting Point of View" κυκλοφόρησε το 2006, μια εποχή που ο όρος djent (που πολύ άγαρμπα αργότερα τους "κόλλησαν") δεν υπήρχε καν στον χάρτη ακόμη. Σήμερα, 10 χρόνια μετά, το Αθηναϊκό prog metal κουιντέτο, έχοντας ολοκληρώσει τις ηχογραφήσεις της τέταρτης σε σειρά δισκογραφικής του δουλειάς, με τίτλο «Harmonic Confusion» ανεβαίνει και πάλι σε επιλεγμένες σκηνές της ελληνικής επικράτειας για να γιορτάσει αυτή τη ξεχωριστή επέτειο.

—Τι έχει αλλάξει για τους Tardive Dyskinesia, από την εποχή του “Distorting Point of View”;
Μάνθος: Όταν το γράψαμε, ήμασταν μέσα στην καύλα! Ήμασταν νέοι, δεν είχαμε και πολλά προβλήματα στο κεφάλι μας. Η φάση ήταν heavy metal, μπύρες και πάρτυ. Από τότε έχουμε βγάλει άλλους τρεις δίσκους, κάποιοι από εμάς έχουν παιδιά, οικογένειες, έχουμε μπλέξει και με ένα σωρό δουλειές. Μεγαλώνουμε, αλλάζουμε και μαζί μας αλλάζει και η μουσική που δημιουργούμε εν τω μεταξύ.

—Η αλλαγή στο lifestyle σας δηλαδή έχει αλλάξει και τον τρόπο που λειτουργείτε μέσα στην μπάντα αλλά και το πώς ηχείτε;
Πέτρος: Όσο μεγαλώνει κάποιος, αλλάζει ως άνθρωπος. Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο αλλάζει και η μουσική που δημιουργεί, όπως και τα πάντα γύρω του. Εξελίσσοντας τον εαυτό σου, εξελίσσεις και τη δημιουργικότητά σου. Το όλο πράγμα «πάει αλλού». Αρνητικό και περίεργο θα ήταν να μην υπάρχει εξέλιξη τόσο σε προσωπικό όσο και σε μουσικό επίπεδο, μετά από τόσα χρόνια.Αλλαγές υπάρχουν σε όλα τα επίπεδα, κοινωνικά, πολιτικά, οικονομικά και στις τσέπες μας φυσικά. Και μην ξεχνάμε άλλωστε και την επίπονη διαδικασία της αλλαγής μελών.
Μάνθος: Αλλάζει και το μουσικό περιβάλλον. Ακούμε και γουστάρουμε άλλα συγκροτήματα πλέον.

—Όταν ακούτε το «Distorting Point of View» πώς σας ακούγεται σε σχέση με ότι κάνετε τώρα ως μπάντα;
Κορνήλιος: Το μόνο που δεν μας αρέσει είναι ο τρόπος με τον οποίο ηχογραφήθηκε και κατά συνέπεια ο τρόπος με τον οποίο ηχεί, γι’ αυτό και κάναμε κι ένα remaster που ακούγεται πολύ καλύτερα. Μπορείτε να το βρείτε στο bandcamp μας και στο κανάλι μας στο YouTube.

—Υπήρχαν πάντα κομμάτια από το «Distorting…» στο setlist των Tardive Dyskinesia ή μόνο την εποχή που κυκλοφόρησε;
Νίκος: Από τότε που εγώ μπήκα στη μπάντα, στο setlist υπάρχει μόνο ένα κομμάτι από το συγκεκριμένο album, που είναι και το πιο in-your-face απ’ όλα. Αυτό το album ήταν η πρώτη μου επαφή με την μπάντα και έχει χαραχτεί στο μυαλό μου ως η βάση, ο κεντρικός άξονας αν θες των Tardive Dyskinesia. Όσο κι αν δεν συμμετείχα σε αυτό, είναι ένα album το οποίο γουστάρω απεριόριστα και του οποίου τα τραγούδια απολαμβάνω πολύ να παίζω. Γνώρισα τον Πέτρο πολύ πριν την αποχώρηση των παλιών μελών, πήρα στα χέρια μου τους δίσκους της μπάντας, την είδα να ανοίγει ζωντανά για τους Messhuggah και πραγματικά ενθουσιάστηκα! Λίγο καιρό αργότερα, πηγαίνοντας από το κομμωτήριό του και δίνοντάς του συγχαρητήρια για την εμφάνισή τους, έμαθα πως ξέμειναν από drummer. Ευθαρσώς ζήτησα αμέσως να προσληφθώ ως αντικαταστάτης.
Πέτρος: Για να είμαι ειλικρινής δεν μου γέμισε και πολύ το μάτι ο Νίκος εν πρώτοις, αλλά επέμενε τόσο, που αναγκάστηκα να τον δοκιμάσω σε κάποια κομμάτια, περισσότερο επειδή δεν ήθελα να τον αποθαρρύνω. Λίγες μέρες μετά μου έστειλε ένα mail με videos, στα οποία έπαιζε τα drums αυτών των κομματιών. Τα είδαμε με τον Μάνθο και πραγματικά δεν το πιστεύαμε. Ο τύπος τα έπαιζε τέλεια. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία. Εν τω μεταξύ, είναι και η χημεία μεταξύ μας φοβερή, γιατί εκτός από φοβερός drummer, ο Νίκος είναι και γαμώ τα παιδιά.
Νίκος: Όπως καταλαβαίνεις είμαι ένας fan, ο οποίος έχει την τιμή και τη χαρά να παίζει με την αγαπημένη του μπάντα και αυτό είναι τέλειο.

Φωτογραφία: Αναστασία Παπαδάκη / LIFO.

—Ποιες στιγμές ξεχωρίζετε μέσα σε αυτή τη δεκαετία;
Μάνθος: Σημαντική είναι κάθε φορά που «κλείνουμε» τη σύνθεση του νέου υλικού και μπαίνουμε στο studio για να ξεκινήσουμε την ηχογράφησή του. Για εμένα, αυτές είναι οι στιγμές που η δημιουργικότητα χτυπάει κόκκινο. Όσον αφορά μεμονωμένες καταστάσεις, τι να ξεχωρίσω πραγματικά; Το ευρωπαϊκό tour, τα openings σε διάφορες μεγάλες μπάντες που τόσο εκτιμάμε και σεβόμαστε; Την γνωριμία με τον Νίκο και τον Στέφανο που ουσιαστικά έδωσαν νέα πνοή στην όλη υπόθεση Tardive Dyskinesia; Πραγματικά είναι τόσο πολλές οι περιστάσεις, που αισθάνομαι πως όποιες κι αν αναφέρω, αναγκαστικά θα αδικήσω κάποιες άλλες. Έχουμε ζήσει πολλά ωραία σκηνικά και αυτό που εύχομαι περισσότερο απ’ όλα είναι να συνεχίζουμε να ζούμε πολλά τέτοια.

—Πώς είναι το νέο υλικό των Tardive Dyskinesia;
Μάνθος: Οι διαφορές ανάμεσα σε διαδοχικούς δίσκους Tardive Dyskinesia είναι πάντα αισθητές. Αυτό συμβαίνει και τώρα. Η μπάντα εξελίσσεται και αλλάζει, προσθέτει διαρκώς νέα στοιχεία και επηρεάζεται από νέα ακούσματα. Αν μπεις στη διαδικασία να ακούσεις το “Distorting…” και αμέσως μετά το καινούριο album, θα νομίσεις πως είναι άλλη μπάντα, αλλά όλη αυτή η αλλαγή έχει πραγματοποιηθεί σταδιακά. Θα υπάρξουν στο νέο album εκπλήξεις όπως και διάφοροι “σύνδεσμοι” με το παρελθόν της μπάντας. Αυτό που έχει αλλάξει πολύ είναι πως πλέον έχουμε επικεντρωθεί πολύ στο songwriting και όχι τόσο πολύ στο τεχνικό κομμάτι. Η αισθητική είναι συχνά πολύ πιο straightforward και minimal, απ’ όσο έχει υπάρξει στη μέχρι στιγμής δισκογραφία μας.

—Είναι επιτακτική ανάγκη η Do it Yourself νοοτροπία στις μέρες μας;
Μάνθος: Γενικά είμαστε μια τυχερή μπάντα σε αυτό το κομμάτι. Μπορούμε να διαχειριστούμε μόνοι μας όλο το δημιουργικό κομμάτι που μας αφορά. Ο Στέφανος κάνει την παραγωγή και εγώ κάνω τα videos, τα εξώφυλλα και ό,τι χρειαστούμε στο εικαστικό κομμάτι. Αυτό μας λύνει τα χέρια και είναι σαφέστατα πιο βιώσιμο οικονομικά. Οι πρόβες γίνονται στο studio του Νίκου εν τω μεταξύ, οπότε θα έλεγες πως είμαστε πλήρως ανεξάρτητοι σε όλα τα επίπεδα.
Στέφανος: Έχουμε και δικηγόρο αν χρειαστεί, τον Νίκο. Επίσης τον Κορνήλιο για ηλεκτρολόγο και φυσικά τον Πέτρο που είναι ο κουρέας μας! Είμαστε καλυμένοι από όλες τις πλευρές.
Πέτρος: Είμαι για την κομμωτική, ό,τι είναι ο Malmsteen και ο Steve Vai για την κιθάρα! Θα ήθελα πολύ κάποια στιγμή να γίνω και κιθαρίστας βέβαια (γέλια)!

—Πως βλέπετε την ελληνική σκηνή αυτά τα τελευταία 10 χρόνια; Υπάρχει αλληλεγγύη;
Μάνθος: Υπάρχει σίγουρα εξέλιξη σε όλα τα επίπεδα. Οι μπάντες δουλεύουν με πιο επαγγελματικό τρόπο, σκέφτονται πιο σοβαρά την κάθε κίνησή τους και όλο και περισσότερες από αυτές περιοδεύουν με την παραμικρή ευκαιρία. Το internet έχει βοηθήσει πολύ σε όλο αυτό φυσικά, μιας που είναι πιο εύκολο για τον κόσμο να ενημερωθεί για καινούριους καλλιτέχνες και κυκλοφορίες. Το όλο θέμα περί αλληλεγγύης, συζητιέται πολύ έντονα, αλλά φοβάμαι πως δεν μπορώ να το καταλάβω επακριβώς. Νομίζω πως η αλληλεγγύη είναι κάτι που διέπει προσωπικές σχέσεις και όχι κάτι που θα έπρεπε να αφορά τη σκηνή στο όλον της. Σαφώς όλα αυτά τα χρόνια έχουμε κάνει πολλούς φίλους από άλλες μπάντες, όμως είναι άλλο πράγμα οι μπάντες που μας αρέσουν από τις μπάντες που θα βοηθήσουμε αν έχουμε την ευκαιρία. Νομίζω πως στο τέλος της ημέρας, αυτό που μένει είναι η μουσική. Μπορεί να είσαι κολλητός, γαμώ τα παιδιά, αλλά αν η μουσική σου δεν μου κάνει το click, δεν θα μπω στη διαδικασία να σε ακολουθήσω, να σε στηρίξω, να έρθω στο live και να αγοράσω το CD σου. Το βλέπω με την ίδια ακριβώς λογική, με την οποία θα αντιμετώπιζα και μια μπάντα από μια άλλη χώρα, που δεν θα μπορούσα να έχω μαζί της προσωπική σχέση.

—Τι να περιμένουμε για τις 14 και 21 Μαΐου σε Αθήνα και Πάτρα; Τι ετοιμάζετε; Τι να περιμένει ο κόσμος;
Πέτρος: Να περιμένει να περάσουμε καλά. Δεν θα υπάρχουν clown, μονόκεροι και γυμνόστηθες ιερόδουλες. Θα παίξουμε live, θα γουστάρουμε πολύ και θα προσπαθήσουμε να γουστάρουν το ίδιο και όσοι βρεθούν εκεί. Θα παίξουμε και πολλά παλιά κομμάτια, που θα είναι δεόντως διασκεδαστικό, μιας που πολλά από αυτά έχουμε πολύ καιρό να τα παίξουμε live και γενικά θα είναι μια ωραία φάση.

—Η διπλή συμμετοχή στο Euroblast πώς ήταν σαν εμπειρία; Πως είναι να βρίσκεσαι ένα μεγάλο festival με μπάντες του ίδιου ήχου και πόσο καλύτερα ή χειρότερα ήταν τα πράγματα απ’ ότι σε ένα ελληνικό festival;
Νίκος: Ήταν μια πολύ ωραία εμπειρία. Συμμετείχαν κατ’ αρχάς μπάντες από όλον τον κόσμο και το επίπεδο ήταν πολύ υψηλό. Επιπλέον ήρθαμε σε επαφή με πολλούς ανθρώπους και κάναμε χρήσιμες γνωριμίες και καλές φιλίες. Ήταν ένα καλά οργανωμένο festival καθομολογουμένως, όμως νομίζω πως υπάρχουν τέτοια και στην Ελλάδα. Τηρουμένων των αναλογιών, θα έλεγα πως τα καταφέρνουμε πολύ καλά και εδώ.
Πέτρος: Ο επαγγελματισμός και η τεχνογνωσία ήταν υψηλότατου επιπέδου και ο τρόπος και ο σεβασμός με τον οποίον μας αντιμετώπισαν μας έκανε πραγματικά να αισθανθούμε σαν “μεγάλη μπάντα”. Σε αυτό είμαστε ακόμη λίγο πίσω στην Ελλάδα.

—Συναντάει δηλαδή δυσκολίες μια μπάντα του σκληρού ήχου που θέλει να κάνει αυτό που γουστάρει στην Ελλάδα;
Πέτρος: Όπως σου ξαναείπα, λείπει λίγο ο σεβασμός εδώ πέρα, που κατά τη γνώμη μου είναι βασικό συστατικό για την επιτυχία του όλου εγχειρήματος. Κάποιες φορές τα πράγματα είναι λίγο πρόχειρα εν τω μεταξύ, κάτι που είναι εκ διαμέτρου αντίθετο με το πόσο αγαπάμε αυτό που κάνουμε και το πόσο σοβαρά θέλουμε να το αντιμετωπίζουμε.

Φωτογραφία: Αναστασία Παπαδάκη / LIFO.

—Δεν είναι όμως πολύ πιο εύκολα τα πράγματα τώρα απ’ ότι παλιότερα στην Ελλάδα;
Κορνήλιος: Από τότε που ξεκίνησα εγώ να παίζω έχουν αλλάξει πολλά πράγματα. Παλιότερα δεν υπήρχαν μέρη για να παίξεις αυτήν τη μουσική και δεν αναφέρομαι μόνο σε μαγαζιά αλλά ακόμη και στο κομμάτι των προβάδικων. Παλιότερα δεν υπήρχαν ούτε αυτά. Το επίπεδο των μπαντών είναι σαφέστατα υψηλότερο όπως είπε και ο Μάνθος προηγουμένως και για εμένα πολύ σημαντικό είναι πως πλέον οι μουσικοί μελετάνε και ξοδεύουν χρόνο πάνω στο όργανό τους. Παρ’ όλη την οικονομική, κοινωνική και πολιτική κρίση εν τω μεταξύ, βλέπω πως υπάρχουν παιδιά που ασχολούνται με αυτή τη μουσική με ιδιαίτερη αφοσίωση και αυτό μόνο θετικό είναι.

—Νοσταλγείτε καθόλου το παρελθόν;
Μάνθος: Σκέψου να είσαι μικρό παιδί, να πηγαίνεις σχολείο και το μόνο που σε νοιάζει να είναι να περνάς καλά. Να μην έχεις υποχρεώσεις και προβλήματα της ενήλικης ζωής. Σε πρώτη φάση νοσταλγούμε σίγουρα το lifestyle εκείνης της εποχής, το οποίο είχε όμως αντίκτυπο και σε όλο αυτό που κάναμε με την μουσική. Γουστάραμε να παίζουμε, χωρίς να μας νοιάζει σε ποιο μέρος θα γίνει αυτό ή το πόσο “μεγάλο” ή “μικρό” ήταν ένα live. Θέλαμε μόνο να πιούμε τις μπύρες μας και να τα σπάσουμε.

—Έχει χαθεί δηλαδή το στοιχείο της καλοπέρασης πλέον από την όλη διαδικασία;
Μάνθος: Όσο περνάνε τα χρόνια, θες το όλο πράγμα να προχωρήσει παρακάτω και να εξελιχθεί σε όλους τους τομείς. Εκεί μπαίνουν στην εξίσωση διαδικασίες που σου στερούν κάτι από την καλοπέραση και πολλές φορές σε γεμίζουν ανησυχία. Εμείς προσπαθούμε να διατηρούμε τους στόχους μας και ταυτόχρονα να περνάμε όσο καλύτερα γίνεται και κάποιες φορές το καταφέρνουμε!

—Πώς θα θέλατε να είναι η συνέχεια για τους Tardive Dyskinesia τα επόμενα 10 χρόνια;
Πέτρος: Να είμαστε καλά και να συνεχίσουμε να παίζουμε. Και –αν και θα ακουστεί λίγο ουτοπικό- μακάρι να έρθει η στιγμή που θα μπορούμε να ασχολούμαστε μόνο με τη μουσική στις ζωές μας.

Μάνθος: Δεν ξέρω καθόλου ποιο θα είναι το μέλλον όλων μας στην Ελλάδα. Τα πάντα είναι αβέβαια. Μακάρι να είμαστε όλοι υγιείς και να έχουμε τριγύρω μας ανθρώπους που μας αγαπάνε. Να υπάρχει έμπνευση και όρεξη για δημιουργία. Να συνεχίσουμε να γράφουμε δίσκους και ό,τι θέλει ας έρθει.

Νίκος: Να γουστάρουμε πάνω απ’ όλα. Αυτό έχει σημασία για μένα.

YouTube: www.youtube.com/watch?v=TCOgUUZn-O0

Bandcamp: www.tardivedyskinesia.bandcamp.com/album/distorting-point-of-view-remastered

Σάββατο 14 Μαϊου 2016 – An Club / Αθήνα

Πόρτες: 21:00 - Είσοδος: 7 ευρώ

Special guest: Blame Kandinsky

Event page: www.facebook.com/events/910217875763443

Σάββατο 21 Μαϊου 2016 – Memphis Rock Bar / Πάτρα

Έναρξη: 21:00 - Είσοδος: 6 ευρώ (με μπύρα)

Event page: www.facebook.com/events/189156211462739

Ευχαριστούμε το Big Mouth (Γυφτοπούλου Γρηγορίου 8, Χαλάνδρι) για τη φιλοξενία.