Το δεύτερο μέρος της πολυσυζητημένης τριλογίας της Νότιας Ζώνης μόλις κυκλοφόρησε στα ελληνικά

Στην έξοχη τριλογία του της Νότιας Ζώνης, η ανθρωπότητα έρχεται αντιμέτωπη με ανεξήγητες δυνάμεις που επηρεάζουν τόσο το περιβάλλον όσο και τον εσωτερικό κόσμο όσων έρχονται σε επαφή μαζί τους. Στο πρώτο βιβλίο που έχει τίτλο Αφανισμός και κυκλοφορεί από της εκδόσεις Καστανιώτη, τέσσερις γυναίκες είναι τα μέλη της δωδέκατης αποστολής που προσπαθεί να εξερευνήσει μάταια τα μυστήρια της Περιοχής Χ όπου τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται και η οργιαστική φύση μοιάζει να έχει μια δική της συλλογική συνείδηση που κυβερνάται από ένα «άλλο». Δεν είναι τυχαίο που το New Yorker τον αποκάλεσε «Weird Thoreau». Σε μια στιγμή του βιβλίου οι γυναίκες που δεν έχουν ονόματα - τις γνωρίζουμε ως «η βιολόγος», «η ψυχολόγος», «η χωρομέτρης» και «η ανθρωπολόγος» - βλέπουν ένα πύργο-τούνελ που μέσα του οι τοίχοι αναπνέουν και μικροσκοπικά πλάσματα που μοιάζουν με χέρια σχηματίζουν και ζουν ανάμεσα σε περίεργες και τρομακτικές προτάσεις.

Στην Επιβολή, βρισκόμαστε πλέον από την πλευρά της Νότιας Ζώνης, της υπηρεσίας που στέλνει τις αποστολές στην Περιοχή Χ, την οποία γνωρίσαμε στον Αφανισμό. Ο τωρινός διευθυντής της υπηρεσίας, ο Έλεγχος, βρίσκεται αντιμέτωπος με ανεξήγητα μυστήρια, ίντριγκες και έριδες, ενώ ταυτόχρονα συνδέεται με τη βιολόγο της τελευταίας αποστολής, που του έχει ανατεθεί να την ανακρίνει. Ωστόσο είναι πράγματι η βιολόγος; Και τι δουλειά έχει ένα φυτό, με ένα ψόφιο ποντίκι στις ρίζες του, μέσα σε ένα κλειδωμένο συρτάρι στο γραφείο του Ελέγχου; Πώς βρέθηκε ένα λιωμένο κουνούπι μέσα από το παρμπρίζ του κλειδωμένου αμαξιού του; Το τετριμμένο, μονότονο περιβάλλον της υπηρεσίας, σε τούτο το δεύτερο μέρος της τριλογίας του Τζεφ Βάντερμιερ, εντείνει ακόμα πιο πολύ την αίσθηση πως ο συγγραφέας –με αδιάλειπτη ειρωνεία, ως και με ξεκάθαρο χιούμορ κάποτε– πλάθει ένα απειλητικό όνειρο που έχει αποκτήσει αφηγηματικό ειρμό, βαθαίνοντας και πλαταίνοντας με μαεστρία όλο το μυστήριο γύρω από την Περιοχή Χ. Το τέλος της ιστορίας είναι ολέθριο και συγχρόνως γαλήνιο. Μπορεί εδώ να δίνονται απαντήσεις σε μερικά από τα πιο ανησυχητικά ερωτήματα, αλλά αυτό δεν είναι καθόλου καθησυχαστικό...

«Εκεί που βρίσκονται οι στραγγαλιστικοί καρποί οι προερχόμενοι από το χέρι του αμαρτωλού θα γεννήσω των νεκρών τα σπέρματα ώστε με τα σκουλήκια να τα μοιραστώ...». Αυτές οι εσχατολογικές λέξεις στοιχειώνουν και τα τρία βιβλία που κυκλοφόρησαν με λίγους μήνες διαφορά το ένα από το άλλο σε μια γενναία εκδοτική κίνηση. Το περίεργο οικοσύστημα περιγράφεται με απίστευτη ομορφιά στις σελίδες του βιβλίου. Έχει την ίδια μαγεία που ζωγράφιζε ο Χαγιάο Μιγιαζάκι στο σπουδαίο μάνγκα του «Ναυσικά της Κοιλάδας των Ανέμων». Αυτό όμως που κάνει τόσο αξιοσημείωτο το έργο του Βαντερμιέρ είναι ο αριθμός των αναφορών που μπορεί κάποιος να συναντήσει μέσα χωρίς να χάνεται κάτω από το βάρος τους αλλά αντίθετα να αποκαλύπτει ένα μυαλό που έχει ανεξάντλητη φαντασία και ξεπερνάει τα στενά όρια του είδους που γράφει.