Η πρωτοτυπία του 32χρονου Γάλλου σκηνοθέτη Τομ Βολφ έγκειται στην αφήγηση του ντοκιμαντέρ με θέμα τη ζωή και το έργο της Μαρία Κάλλας: αντί να ακούσουμε, για πολλοστή φορά, κάποιους, ειδικούς και οικείους της, να αναλύουν το φαινόμενο της μεγαλύτερης λυρικής τραγουδίστριας όλων των εποχών και να ξανασκαλίζουν την ταραχώδη και άτυχη σχέση της με τον Αριστοτέλη Ωνάση, η Ελληνοαμερικανίδα αυτοβιογραφείται, πρωταγωνιστώντας στην ιστορία της ζωής της, μέσα από επιστολές της που διαβάζει η Φανί Αρντάν και στη συντριπτική του πλειονότητα ανέκδοτο οπτικό υλικό που απαρτίζεται κυρίως από μια μεγάλη τηλεοπτική συνέντευξη στον Ντέιβιντ Φροστ το 1970, αποσπάσματα από ρεπορτάζ (όπως η οργισμένη αντίδρασή της αμέσως μετά την απόλυσή της από το Met) και έγχρωμα home videos που ο Βολφ συνέλεξε μετά από έρευνα τεσσάρων ετών από διάφορες πηγές.

 

Επίκεντρο, οι άριες που ακούμε και βλέπουμε σε ολοκληρωμένη μορφή, επιλεγμένες δραματικά για να ταιριάζουν και να σχολιάζουν έμμεσα τις συναισθηματικές φάσεις που διένυε. «Αν δώσετε λίγη προσοχή στο έργο μου, θα καταλάβετε ποια είμαι στην πραγματικότητα» είχε πει η Κάλλας και στο ντοκιμαντέρ δεν είναι απόλυτα σαφές αν βλέπουμε Maria by Callas ή Callas by Maria, εννοώντας πως η γυναίκα που μεγάλωσε με το αμερικανικό όνειρο να συναντήσει τον πρίγκιπα και την ελληνική νοοτροπία να τα παρατήσει όλα για χάρη του άφησε τόσο πολύ τον εαυτό της στα χέρια της μοίρας, που φαίνεται να υποδύεται αδιάκοπα τον εαυτό της, όποτε ανέβαινε στη σκηνή ή διασταυρωνόταν με τον φακό.