Όσα κερδίζει σε αναγνωρισιμότητα ένα νέο φιλμ λόγω της σχέσης που έχει με μία από τις κλασικότερες ταινίες του είδους που έγιναν ποτέ, άλλα τόσα μπορεί να χάσει, πολλές φορές λόγω του βάρους του. Η ιστορία για το πώς μεγάλωσε ο χαρακτήρας του Leatherface θα μπορούσε να είναι μια μικρή και αξιόλογη ταινία τρόμου, καθώς έχει τις βάσεις για κάτι τέτοιο, όμως από το πρώτο λεπτό βουλιάζει στη φιλοδοξία της να σταθεί άξια στο φιλμ του Χούπερ, που εδώ είχε αναλάβει εκτελεστικός διευθυντής, λίγο πριν από τον θάνατό του. Η εμμονή να παρουσιαστεί κάτι αντίστοιχα σοκαριστικό είναι εξ ορισμού λανθασμένη, όταν το είδος του κινηματογραφικού τρόμου βρίσκεται σε εντελώς διαφορετικό σημείο σε σχέση με το 1974 και οι υπερβολές στα πλάνα, τις ερμηνείες και την πηγή της ίδιας της ιστορίας καταφέρνουν απλά να δημιουργούν κατά στιγμές ένα γελοίο αποτέλεσμα. Γι' αυτό σε 20 χρόνια οι fans θα εξακολουθούν να τρέχουν σε επαναληπτικές προβολές του Texas Chainsaw Massacre, ενώ θα έχουν διαγράψει από τη μνήμη τους το παρόν φιλμ.