Να και κάτι που δεν γνωρίζαμε: εκτός από τις ευρύτατα καταγεγραμμένες ομάδες που εξολοθρεύτηκαν συστηματικά από τους ναζί, μια φυλή νομάδων, οι περιπλανώμενοι, απάτριδες και βασικά άστεγοι Γιένις, που πολλοί μπερδεύουν με τους Ρομά, αλλά έχουν κέλτικη και σκωτσέζικη καταγωγή, μικρότερο πληθυσμό και κοντύτερη ιστορική διαδρομή, και ακόμη και τότε τους αποκαλούσαν, γενικά και υποτιμητικά, Τσιγγάνους, εντάχθηκαν κι αυτοί στο πρόγραμμα εξαφάνισης, με σκοπό την καθαρότητα της άριας φυλής από το μιαρό αίμα. Την περίπτωση του Ερνστ Λόσα περιγράφει η ταινία με ακαδημαϊκή αφήγηση και ευδιάκριτη αίσθηση μεταμέλειας, όπως κατά κόρον συμβαίνει τα τελευταία χρόνια σε γερμανικές παραγωγές που εξετάζουν με κριτική ματιά και αναδρομική ειλικρίνεια τα τερατώδη εθνικά λάθη του 20ού αιώνα. Ο Λόσα κλείστηκε σε μια κλινική με τροφίμους που έπασχαν από αναπηρία ή νοητική υστέρηση. Ο πατέρας του αδυνατούσε να παρουσιάσει τα σωστά πιστοποιητικά μόνιμης κατοικίας για να τον ανακτήσει, την ίδια στιγμή που ο αεικίνητος μικρός ονειρευόταν να γίνει σερίφης σε μια πόλη της Αμερικής. Η εξέλιξη της ταινίας του Καλ Βέσελ, που δεν προκρίθηκε για υποψηφιότητα της Γερμανίας για τα ξενόγλωσσα Όσκαρ, είναι προδιαγεγραμμένη, τα γεγονότα εντοπίσιμα και η συμπάθεια δεδομένη.