Τα πατριωτικά φιλμ κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου είχαν δείξει μια πολύ διαφορετική δυνατότητα του σινεμά, της ξεκάθαρης χρήσης του ως μέσου προπαγάνδας και όχι ψυχαγωγίας. Οι δημιουργοί τέτοιων φιλμ αποτέλεσαν και στο παρελθόν θέμα σύγχρονων ταινιών, όμως εδώ υπάρχει μια διαφορετική υποπλοκή, η πρόσληψη μιας γυναίκας ως κειμενογράφου, με σκοπό να υπάρχει και η θηλυκή ματιά στο υλικό που παραγόταν. Σκηνοθετημένη από τη Λόουν Σέρφιγκ, ιδανική για τέτοιου είδους ταινίες, δηλαδή καλοφτιαγμένες, αλλά καθόλου φιλόδοξες, έχει έναν μόνιμα ελαφρύ τόνο, με την κωμωδία να υπερτερεί του δράματος. Ωστόσο, αν και υμνεί τον ρόλο της γυναίκας σε έναν ανδροκρατούμενο κόσμο, ξεχωρίζει κυρίως χάρη σε ανδρικές παρεμβάσεις σαν αυτή του Μπίλ Νάι, που από τη στιγμή που εμφανίζεται είναι απολαυστικός.