Ως άτυπο πρίκουελ του προγενέστερου φιλμ της Μαργκαρέτε φον Τρότα Hannah Arendt, η Υπόθεση Φριτς Μπάουερ μας συστήνει στον εισαγγελέα που ταρακούνησε την απροθυμία των γερμανικών Αρχών αμέσως μετά τον πόλεμο να κυνηγήσουν και να εντοπίσουν τους αυτουργούς του Ολοκαυτώματος για πατριωτικά σταθεροποιητικούς λόγους. Επίσης, λαμβάνει χώρα ακριβώς την ίδια περίοδο με τη δράση του ιδεαλιστή Γιόχαν Ράντμαν, του οποίου ο Μπάουερ υπήρξε προϊστάμενος. Οπότε, το κοινωνικό δράμα του Λαρς Κράουμε, που τιμήθηκε με πολλά βραβεία από τη γερμανική Ακαδημία, δεν μας λέει κάτι άγνωστο – το αντίθετο, μοιάζει οικείο και εξελίσσεται με έναν οργανωμένο, γραμμικό τρόπο, καταγράφοντας γεγονότα και καταστάσεις, ταυτόχρονα μεταδίδοντας μια γενικότερη, προ-ψυχροπολεμική ατμόσφαιρα συγκάλυψης μιας κοινωνίας που κουβαλάει βάρη του παρελθόντος και μια συλλογική άρνηση παραδοχής των εγκλημάτων της. Ωστόσο, το κάνει με νεύρο και αρτιότητα. Εμπίπτει στη νεότερη κατηγορία των γερμανικών ταινιών «μετάνοιας», που δίνουν τη δυνατότητα σε μια νεότερη γενιά σκηνοθετών να δοκιμάσουν ρυθμούς και αφήγηση.