Με έναν βραδυφλεγή ρυθμό που σταδιακά δίνει μεγαλύτερο εύρος σε όσα θέλει να πει ο Γιοακίμ Τρίερ και μετατρέπει την ιστορία του από μια καταγγελία κατά της θρησκείας σε μια γλυκιά αγκαλιά προς τον άγνωστο κόσμο που ανοίγεται σε κάθε πραγματικά ελεύθερο νέο, η Θέλμα πετυχαίνει να είναι εύστοχη και μεστή παρά τα αφηγηματικά ρίσκα.

 

Με τη μορφή μιας νεαρής κοπέλας που ταξιδεύει πρώτη φορά μακριά από τη θρησκευόμενη οικογένειά της, το φιλμ χρησιμοποιεί έξυπνα το υπερφυσικό στοιχείο για να στρώσει τον δρόμο προς μια ολοκληρωτική χειραφέτηση από τις απαγορεύσεις, τις προκαταλήψεις και τα παιδικά τραύματα που διαγράφονται μονομιάς μπροστά στη θέα του υπέροχου χαμόγελου της Άνια, του προσώπου δηλαδή που θα αναλάβει να ξυπνήσει έναν οργανισμό που ως τώρα βρισκόταν σε καταστολή, συμμετέχοντας σε μια σχέση-επανάσταση που υμνεί τον σύγχρονο νεανικό έρωτα.