Η αληθινή ιστορία του νεαρού που έχασε τα δυο του πόδια στη βομβιστική επίθεση που έγινε στον Μαραθώνιο της Βοστώνης το 2013 γίνεται ταινία και ευκαιρία για τον Τζέικ Τζίλενχαλ να αναμετρηθεί με το υποκριτικό του εύρος, καταφέρνοντας σε συγκεκριμένες σκηνές να αποδώσει συναισθήματα που δύσκολα μεταφέρονται στην οθόνη. Ο Ντέιβιντ Γκόρντον Γκριν που σκηνοθετεί προσέχει ευλαβικά, στον λίγο φιλμικό χρόνο πριν από την επίθεση, να μας συστήσει τον ήρωα ως το καλό παιδί της διπλανής πόρτας, ώστε το χτύπημα προς αυτόν να γίνεται αυτόματα χτύπημα προς τον αθώο, άκακο και τελικά δυνατό άνθρωπο, μοντέλο πάνω στο οποίο χτίστηκε και το σύνθημα «Boston Strong» που αυτός αντιπροσωπεύει. Ισορροπημένη ανάμεσα στις πρακτικές δυσκολίες της κινητικής αδυναμίας και την εικόνα μιας Αμερικής «που αντιστέκεται στον εχθρό», όπως χαρακτηριστικά ακούγεται, η ταινία ακολουθεί το προσωπικό ταξίδι του Μπάουμαν από την απορία των ζητωκραυγών προς το πρόσωπό του στην αποδοχή του ηρωικού ρόλου του.