Με production value, ιδέες και χιούμορ που θα έφταναν μόνο για να γεμίσουν μια αδιάφορη ώρα σε παιδικό τηλεοπτικό δίκτυο, το πώς καταφέρνουν ταινίες σαν το Νάνοι στο σπίτι να βρίσκουν έξοδο στα σινεμά μας εξηγείται από το ότι το είδος είναι το μακράν πιο προσοδοφόρο στη χώρα μας. Σε μια αγορά που όλο και συρρικνώνεται, τα μικρά παιδιά παραμένουν οι πιο πιστοί φίλοι της αίθουσας, κάτι που δημιουργεί μόνιμη ζήτηση και άρα απουσία κάποιου ποιοτικού φίλτρου. Το φιλμ ζωντανεύει διακοσμητικούς νάνους και τους μετατρέπει σε φύλακες του πλανήτη μας, μαζί με μια 12χρονη που ψάχνει να βρει πού ακριβώς ανήκει, και ενώ το κάνει επαγγελματικά ώστε να μην μπορείς να του επιτεθείς, είναι τόσο εμφανής η σχεδόν αυτοματοποιημένη αφήγηση, που δεν αφήνει ελπίδα να παραμείνουν σφηνωμένες μετά το τέλος του κάποιες εικόνες ή φράσεις, παρά την υπερπροσπάθεια για κάθε είδους εκπαιδευτικά μηνύματα.