Περισσότερο ένα κατασκευαστικό επίτευγμα παρά ένα σπουδαίο φιλμ, μια που γυρίστηκε σε αυθεντικές τοποθεσίες (σε ένα τροπικό δάσος πλάι στο ενεργό ηφαίστειο του νησιού Τάνα του συμπλέγματος της Βανουάτου στο μέσο του Ειρηνικού Ωκεανού), με πρωταγωνιστές μια φυλή που ούτε είχε δει ποτέ της κάμερα ούτε ήξερε μάλλον τι είναι ο κινηματογράφος. Υπό αυτές τις συνθήκες, οι δημιουργοί απέσπασαν ερμηνείες τόσο αυθεντικές, που θα ζήλευαν και οι μεγαλύτεροι επαγγελματίες του χώρου κι έφτιαξαν μια ιστορία υπέρβασης παλαιών κανόνων που ταλανίζουν την καθημερινή ζωή στο νησί. Η ιστορία ενός απαγορευμένου έρωτα θυμίζει έντονα το αξέχαστο Tabu του Μουρνάου, το οποίο όμως είχε πολύ περισσότερες αφηγηματικές αρετές, με ένα έξοχο μοντάζ που συνδύαζε άψογα το δράμα με τον εξωτισμό, ενώ εδώ η ψηφιακή και αλά «National Geographic» ντοκιμαντερίστικη ματιά δεν μπορεί να δώσει το αντίστοιχο αποτέλεσμα. Φωτεινή εξαίρεση οι σκηνές γύρω από το ηφαίστειο, με την κάμερα να φανερώνει τη δύναμη της φύσης και να υποκλίνεται σε αυτή την επιβλητική πηγή ενέργειας. Το ότι δεν βλέπουμε συχνά τέτοια φιλμ έφτανε και περίσσευε για να στείλει το Tanna στην πεντάδα των Όσκαρ για ξενόγλωσση ταινία, επιλογή μάλλον υπερβολική.