Συγγενής με τον Κρις Μακάντελς, τον χαρακτήρα που ενσάρκωσε ο Εμίλ Χιρς στο Into the Wild του Σον Πεν, ο Τέντι που έγραψε ο Σιλβέν Τεσόν και τιμήθηκε με βραβείο Γκονκούρ για το Μέσα στα δάση της Σιβηρίας είναι ένας νέος άνδρας που απλώς θέλει να αποκοπεί από το αστικό περιβάλλον και να ζήσει μόνος του στη φύση – όχι και τόσο απλά, αλλά η έμφαση και στις δύο περιπτώσεις δίνεται στην οικειοθελή απόφαση ενός ελεύθερου, μη κυνηγημένου ή εξαρτημένου από άλλους, ανθρώπου, libertarian στην αγνή μορφή του όρου. Το περίεργο και ταυτόχρονα ενδιαφέρον με τον Τέντι, έτσι όπως τον αποδίδει ο (συμπαθής, όμορφος, όχι όμως βαθύς) Ραφαέλ Περσονάζ, είναι πως δεν είναι αγριεμένος, οξύθυμος, εχθρικός, μυστηριώδης ή λακωνικός, αλλά ένας κοινωνικός, μειλίχιος, ευχάριστος άνδρας που δεν κραυγάζει «πρόβλημα» ούτε δίνει λαβές για σκοτεινό παρελθόν και φοβερό μυστικό που πρέπει να εγκαταλείψει για να σώσει τη ζωή του. Αυτή είναι και η βάση του μυθιστορήματος, μια σιωπηλή διελκυστίνδα ανάμεσα στον ήρωα και το φυσικό περιβάλλον. Ωστόσο, ο σκηνοθέτης Σαφί Νεμπού, μαζί με τον Τεσόν στο σενάριο, αποφάσισαν να προσθέσουν έναν βασικό χαρακτήρα, έναν Ρώσο που κρύβεται στα δάση της Σιβηρίας για ένα παλιό έγκλημα που οι κάτοικοι θυμούνται κι εκείνος αποφεύγει, μαζί με τον Νόμο και τις συνέπειες της πράξης του. Η δραματουργική αλλαγή είναι αρχικά ευπρόσδεκτη: δημιουργείται πλοκή και μαζί μια αντίθεση προθέσεων, σε κοινό φόντο. Το βουβό καταφύγιο μακριά από το αγριεμένο πλήθος είναι παράδεισος για τον έναν, αλλά ναρκοπέδιο και φυλακή για τον άλλον. Στο ίδιο σκηνικό καλούνται αμφότεροι να βρουν τη λύτρωση από διαφορετική αφετηρία. Το θέμα είναι πως το κοντράστ είναι κάτι παραπάνω από προφανές και μετά τα πρώτα τρία τέταρτα, τις χιονοθύελλες, την αρκούδα, τη συνεννόηση σε διαφορετική γλώσσα και τα ονειρεμένα πλάνα της λίμνης Βαϊκάλης η σύγκλιση γίνεται στο πλαίσιο μιας αναγκαστικής λύσης.