Το ψυχολογικό θρίλερ του Αμερικανού Σιντάρο Σιμοσάουα απέκτησε την αρνητική φήμη της ταινίας με τον χειρότερο μέσο όρο θεατών στη Μεγάλη Βρετανία κατά την έξοδό του πριν από μερικές εβδομάδες – τουλάχιστον για φιλμ με τόσο ηχηρούς σταρ στη μαρκίζα. Ανεξάρτητα από την εμπορική πορεία της μέχρι τώρα, η ταινία δεν είναι άτεχνη, ούτε αδιάφορη σε επίπεδο πλοκής: πολλές ανατροπές θα συμβούν μετά τη σταδιακή εισαγωγή των χαρακτήρων και ελάχιστοι θα μπορέσουν να προβλέψουν ποιος είναι ο πραγματικός ένοχος στον πόλεμο μεταξύ ενός διεφθαρμένου ιδιοκτήτη ενός φαρμακευτικού κολοσσού (Χόπκινς) και του μεγαλοδικηγόρου που επιδιώκει εδώ και χρόνια την ταπεινωτική συντριβή του (Πατσίνο), με ενδιάμεσους καταλύτες τον φιλόδοξο και μπερδεμένο υπάλληλο της δικηγορικής φίρμας (Ντουχαμέλ), την καταθλιπτική νεαρή σύζυγό του και την πρώην ερωμένη του (Μαλίκ Άκερμαν), η οποία, διόλου τυχαία, είναι η νυν ερωμένη του Χόπκινς και είχε κάνει απόπειρα αυτοκτονίας στο παρελθόν. Γεμάτη με σεναριακά, νομικίστικα τεχνάσματα και διανθισμένη με μια ρευστή, «ερευνητική» σκηνοθεσία που ψάχνει τα πρόσωπα σε ατμοσφαιρικά πλάνα και κομψά, μητροπολιτικά φόντα, το Παιχνίδι χωρίς κανόνες πνίγεται στην απιθανότητα και καταρρέει λίγο πριν από το φινάλε, επεξηγώντας ακόμη και τις υποψίες πρωτοτυπίας θρίλερ που υπόσχεται με την αρχική του αφαίρεση.