Η αληθινή ιστορία του Σρινιβάσα Ραμανούτζαν, που, χωρίς να έχει τις ανάλογες πανεπιστημιακές σπουδές, άνοιξε νέους δρόμους στα μαθηματικά, μεταφέρεται στον κινηματογράφο για να χρησιμοποιηθεί ως μια σύγκρουση δύο διαφορετικών κόσμων με επίκεντρο την υπέροχη αυτή επιστήμη. Τα μαθηματικά, ενώ έχουν ως βάση την ψυχρή λογική και κατά συνέπεια την απόρριψη θεωριών περί ανώτερων θεοτήτων, κατά καιρούς υπηρετήθηκαν από ανθρώπους που ισχυρίστηκαν πως οι ιδέες τους προέρχονταν από μια αδιευκρίνιστη «θεία» έμπνευση, όπως ακριβώς θα μπορούσε να ισχυριστεί ένας μουσικός ή ένας ζωγράφος για τα έργα του. Η ταινία του Ματ Μπράουν εξερευνά την περίπτωση αυτού του ευφυούς Ινδού, που κατέφτασε στο Καίμπριτζ χάρη στην πρόσκληση ενός καθηγητή που εκπροσωπεί την αποδεικτική διαδικασία και τη μετατροπή της θείας έμπνευσης σε μια σειρά από λογικά βήματα.

 

Το αποτέλεσμα αυτής της σχέσης ήταν συναρπαστικό για τα μαθηματικά, αλλά λιγότερο συναρπαστικό για τον κινηματογράφο, καθώς η σύγκρουση των δύο παρουσιάζεται με συχνές επαναλήψεις, μέχρι να φτάσει σε ένα ευσυγκίνητο, αλλά κάπως απλοϊκό αποτέλεσμα για την επιρροή που είχε ο ένας επιστήμονας στις απόψεις του άλλου. Είναι, όμως, και το πιο δυνατό σημείο μιας ταινίας που ψάχνει να βρει τρόπους να γίνει ακόμη πιο ευσυγκίνητη και βρίσκει άφθονους. Οι δεσμοί του Ραμανούτζαν με την πατρίδα και τα άτομα που άφησε πίσω του, τα δύσκολα χρόνια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου και η ρατσιστική συμπεριφορά που αντιμετωπίζει ο ήρωας σε έναν χώρο που θεωρητικά υπηρετεί την ανώτερη γνώση εντάσσονται μέσα στην αφήγηση ως ατάκτως ερριμμένα δραματουργικά στοιχεία, αντί να αποτελούν πρόσθετες πινελιές μιας συγκροτημένης μελέτης πάνω στη μαθηματική ευφυΐα.