Με βάση το τραγικό γεγονός της 10ης Μαΐου του 1996, όταν 8 ορειβάτες και οδηγοί έχασαν τη ζωή τους κατά τη διάρκεια της κατάβασης από το Έβερεστ, και με πλοηγό του 10 περίπου βιβλία που γράφτηκαν για το συμβάν, καθώς και πολλές μαρτυρίες, συνεντεύξεις και στοιχεία από τους επιζώντες και τους αυτόπτες μάρτυρες, ο Ισλανδός σκηνοθέτης Μπαλτάσαρ Κορμακούρ, ψημένος σε αγγλόφωνες παραγωγές μικρότερης κλίμακας, βάλθηκε να απεικονίσει με αντικειμενικότητα ένα δύσκολο (δύσβατο, είναι μια χαρακτηριστικότερη λέξη) κινηματογραφικό έργο. Αντίθετα με παλιότερες αλπινιστικές περιπέτειες, όπως το Eiger Sanction, το Cliffhanger και το Seven Years in Tibet, που επιστράτευαν υπερβολικά στοιχεία ή τον Μπραντ Πιτ και το μυστικισμό γύρω από τον Δαλάι Λάμα, το Έβερεστ ακολουθεί μια λογική «λογική», που αρνείται να δαιμονοποιήσει το κορυφαίο όρος της Γης ή απλώς να εκστασιαστεί στη θέα του. Με δεδομένο πως πρωταγωνιστές της πλοκής είναι ερασιτέχνες ορειβάτες και οι προσεχτικοί οδηγοί τους, που αναλαμβάνουν τη μετάβαση με το αζημίωτο, η ύβρις είναι φανερή, χωρίς να γίνεται χτυπητή στην ταινία: κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τα στοιχεία της φύσης, όσο κι αν προσπαθεί να τα σεβαστεί. Έτσι κι έγινε στη συγκεκριμένη αποστολή. Η προετοιμασία έγινε σύμφωνα με τους κανόνες, η ανάβαση πραγματοποιήθηκε με επιτυχία, αλλά ο συνδυασμός του ανθρώπινου λάθους με τα απρόβλεπτα καιρικά φαινόμενα ενός ευμετάβλητου τοπίου οδήγησε μέσα σε λίγες στιγμές στο δυστύχημα κατά την καθυστερημένη κάθοδο. Οι πολλαπλές πηγές από τις οποίες άντλησε το υλικό του ο Κορμακούρ και οι πολλοί και διακεκριμένοι σεναριογράφοι του συγκλίνουν στη μαρτυρία ενός εκ των ορειβατών, του Τζον Κρακάουερ, ο οποίος επέζησε, έχοντας απευθύνει, πριν από την επώδυνη πορεία, την κρίσιμη ερώτηση στους επίδοξους κατακτητές της κορυφής: «Γιατί το κάνετε;». Για μια διαδικασία ακραία και επικίνδυνη, λόγω της έλλειψης οξυγόνου, των κρυοπαγημάτων, της ζάλης και της απώλειας των αισθήσεων στις περισσότερες των περιπτώσεων, το ρίσκο είναι υψηλό και το τίμημα μεγάλο για μια πολύμηνη εκδρομή σε ένα μέρος που έχει ήδη πατηθεί. Οι απαντήσεις των εμπλεκομένων ήταν από αμήχανες ως σιωπηλές, και πάντως όχι αυθόρμητα υψιπετείς. Ο Κορμακούρ δεν δείχνει να πιστεύει πως το μονοπάτι του Χίλαρι είναι το χειρότερο πράγμα στη ζωή ενός απερίσκεπτου ανθρώπου και αντικαθιστά την έννοια της αποστολής αυτοκτονίας με μια ασαφή και κάπως χλιαρή, συνεπώς όχι ιδιαίτερα πειστική, επιδίωξη του προσωπικού ονείρου του καθενός – και το δικαίωμά του να το πράξει, παρακάμπτοντας ή αγνοώντας εκούσια τον όποιο κίνδυνο. Αν και το Έβερεστ είναι η πιο έντιμη και συγκρατημένη δραματική περιπέτεια με επίκεντρο το βουνό ως concept που έχει γυριστεί μέχρι τώρα, οι άξονες που κινούν αυτό το δράμα δεν προκαλούν μεγάλο ενδιαφέρον. Τα πλάνα της ταινίας, γυρισμένα κυρίως στις Γαλλικές Άλπεις, στις τρεις διαστάσεις που την είδα, δεν επιδιώκουν εντυπωσιασμό με το ζόρι αλλά κοντράρουν με την προσγειωμένη αγωνία εκείνων που έμειναν πίσω, των συζύγων και των συνεργατών. Οι πρωταγωνιστές, ο Τζέισον Κλαρκ και ο Τζέικ Τζίλενχαλ, που υποδύονται τους δύο οδηγούς με τη διαφορετική στάση ζωής, και ο Τζος Μπρόλιν, που παίζει τον αδάμαστο, όπως αποδείχθηκε, Μπεκ Γουέδερς, ακολουθούν τη ρότα χωρίς να έχουν την ευκαιρία να αναδείξουν προσωπικότητα πέρα από τους χαρακτήρες,