Το μεγάλο επίτευγμα της ταινίας Άγνωστη Γη είναι η πρωτοφανής κινηματογραφική καταγραφή του εκπληκτικού τοπίου και της σπάνιας χλωρίδας του άβατου για τους ξένους νησιού Σοκότρα, στα ανοιχτά της Υεμένης, από τον Μάνο Κοκορομύτη, ο οποίος πρωταγωνιστεί και σκηνοθετεί με το όνομα Μανουέλ ντε Κόκο. Οι εικόνες είναι απαράμιλλες και η αποτύπωση της παρθένας γης είναι εξαιρετική, αντάξια της ομορφιάς και της μοναδικότητάς της. Από εκεί και πέρα, ο σκηνοθέτης είχε την καθόλου φαεινή, όπως αποδεικνύεται από την αφήγηση, ιδέα να υπερβεί τα όρια του ντοκιμαντέρ και να δημιουργήσει ένα υβρίδιο τεκμηρίωσης και μυθοπλασίας, κατά την οποία ένας Ισραηλινός ναυαγεί και καθώς ψυχορραγεί, συνδέεται υπερβατικά και πνευματικά με έναν ντόπιο, μέσω κοινών ονείρων και οραμάτων – κάτι που μεταφράζεται σε ατελείωτους, ποιητικοφανείς voice over μονολόγους. Παράλληλα, η Αραβική Άνοιξη βρίσκεται σε εξέλιξη και την ακούμε από το τρανζίστορ ενός ηλικιωμένου κατοίκου, ενώ μέσα από συζητήσεις και σκόρπια ενσταντανέ ο θεατής γίνεται κοινωνός της καθημερινότητας και εν μέρει των απόψεων των σκεπτόμενων, απλών ανθρώπων. Η φιλόδοξη πολιτική χειρονομία δεν καταλήγει πουθενά και, ειλικρινά, δεν έχει θέση παρά μόνο σε ένα απονενοημένο brainstorming για το τι θα μπορούσε να είχε γίνει σε ένα ακραίο σενάριο. Το υπαρξιακό δράμα μέσα στο όμορφο ντοκιμαντέρ ενόχλησε τόσο πολύ Άραβες και Εβραίους, που για πρώτη φορά συμφώνησαν πως η συγκεκριμένη ταινία (ασχέτως της αξίας της) δεν θα προβληθεί σε χώρες του αραβικού κόσμου και το Ισραήλ.