Δεύτερη συνεργασία ανάμεσα στη Νικόλ Κίντμαν και τον Κόλιν Φερθ, μετά το Railway Man- θα υπάρξει και τρίτη, με το Genius. Μέχρι στιγμής, ωστόσο, δεν έχουν βρει, ούτε τα πατήματα τους, ούτε πάτημα για κάτι ουσιαστικό και δημιουργικό. Η Αμνησία είναι ένα ψυχολογικό θρίλερ με το κουρασμένο δραματουργικό τέχνασμα της απώλειας μνήμης, με σκοπό να ξεδιπλωθεί ένα τραυματικό παρελθόν και να αποκαλυφθεί μια διαστροφή, ή μια απάτη, ή ένα ψέμα. Στο φιλμ, η Κίντμαν ξυπνάει κάθε πρωί και δεν θυμάται τίποτε. Με την υπομονή του συζύγου της (ατσαλάκωτος ο Φερθ), κι ενός γιατρού (ο Μαρκ Στρονγκ, εκτός κλίματος, χωρίς να φταίει ο ίδιος), που της τηλεφωνεί αφού ο σύζυγος έχει φύγει να πάει στο σχολείο όπου διδάσκει χημεία (θα πρέπει να είναι ο καλύτερα αμειβόμενος καθηγητής, αφού μένει σε καταπληκτικό σπίτι, οδηγεί ακριβό αυτοκίνητο, και φεύγει από το σπίτι ντυμένος στην πένα), και περνάει να την πάρει για να κάνουν τις συνεδρίες τους, η Κίντμαν ανακαλεί στιγμές που τη συγχύζουν αλλά ξεκαθαρίζουν με αργό τρόπο, πώς έχασε τη μνήμη της, και τι απέγινε με το παιδί της που, όπως μαθαίνει μέρα με τη μέρα, δεν βρίσκεται πια στη ζωή. Ο θεατής βρίσκεται διχασμένος ανάμεσα στην θολούρα των αναμνήσεων και την πραγματική θέση που έχουν οι δυο άνδρες στη ζωή της Κριστίν/Κίντμαν: συγκρατεί αυτά που της λένε γιατί δεν έχει πλήρη πρόσβαση στα γεγονότα, αλλά, της λένε όντως την αλήθεια; Ο σκηνοθέτης Ρόουαν Τζοφέ (γιός του βραβευμένου με Χρυσό Φοίνικα για την Αποστολή, Ρόλαντ Τζοφέ) διασκευάζει ένα best seller με συγκινητική προσήλωση σε ένα περιεχόμενο που αδικεί, όχι μόνο τους πρωταγωνιστές που καλούνται να υπερασπιστούν καταστάσεις τραβηγμένες πολύ μακριά από την έννοια της λογικής, αλλά και τον θεατή του είδους, που σαφώς περιμένει χιτσκοκικές υπόνοιες ψυχολογικών συγκρούσεων και αναπάντεχες ανατροπές, και έρχεται αντιμέτωπος με ένα μυστικό και την άτσαλη κλιμάκωση του. Άτσαλη, καθώς συμβαίνει σε πείσμα της αληθοφάνειας και εκθέτει ως χάρτινους αμφότερους τους ανδρικούς χαρακτήρες. Ο συνδυασμός του αμνησιακού ήρωα και οι ψεύτικες πληροφορίες για το παρελθόν είναι παραδοσιακά ακαταμάχητος, από τα τουρκικά μελό ως το Memento, αλλά τελικά χρειάζεται ένας Κρίστοφερ Νόλαν για να προσδώσει αγωνία και την αίσθηση του επείγοντος σε ένα κινηματογραφικό gimmick με βεβαρυμένο παρελθόν και σεναριακές υπεραπλουστεύσεις.