Σα να επιδίωκε να ταιριάξει με το θέμα της ταινίας του Ο Άνθρωπος Αντίγραφο, ο Καναδός Ντενί Βιλνέβ γύρισε μέσα σε μια χρονιά, όχι ένα, αλλά δυο αγγλόφωνα φιλμ, αμφότερα με πρωταγωνιστή τον Τζέϊκ Τζίλενχαλ. Αφού νωρίτερα στη σεζόν,είδαμε το παραστατικότερο, γραμμικότερο και πιό κατανοητό από τα δυο, το έξοχο θρίλερ αγωνίας Prisoners, σειρά έχει το θρίλερ μυστηρίου Enemy, με πρωταγωνιστές δύο πανομοιότυπους άνδρες, τον καθηγητή Ιστορίας Άνταμ και τον τριτοκλασάτο ηθοποιό Άντονι. Ο Βιλνέβ διατήρησε τη δομή του στόρι από την πηγή που τον ενέπνευσε, το O Homem Dublicado του Πορτογάλου νομπελίστα Ζοζέ Σαραμάνγκου, μεταφέροντας τη δράση σε μια μεγαλούπολη του Καναδά.

 

Ο συνεσταλμένος και κουρασμένος Άνταμ διδάσκει Έγελο και ξεκινάει επισημαίνοντας στους μαθητές του τη σημασία της επανάληψης των σημαντικών γεγονότων, μένει σε ένα διαμέρισμα και βλέπει σχετικά συχνά την φίλη του, κάνει σεξ χωρίς πολλές κουβέντες και μοιρασμένο συναίσθημα, και επαναλαμβάνει την καθημερινότητα του, ώσπου περίπου τυχαία (μετά από μια ασυνείδητη κουβεντούλα με έναν άνδρα περί σινεμά) νοικιάζει ένα DVD και το μάτι του πέφτει σε κάποιον που του μοιάζει σαν μια σταγόνα νερό. Ψάχνει, ρωτάει και βρίσκει τον ηθοποιό που λέγεται Άντονι, και, μετά τους πρώτους, αμήχανους, αναγνωριστικούς γύρους, οι συναντήσεις τους έχουν απρόβλεπτες συνέπειες και για τους δυο τους, καθώς εμπλέκονται η φίλη του Άνταμ και η έγκυος σύζυγος του Άντονι σε μια διαφορετικής υφής ανταλλαγή. Ο ένας ξέρει να παίζει ρόλους, και θεωρεί πως βρήκε τον καλύτερο μιας άχαρης και πενιχρής καριέρας, και ο άλλος, ο ατελής Αδάμ, ενεργεί σαν ένα πρωτότυπο που βλέπει το αντίγραφο του να τολμά στα σημεία που εκείνος δειλιάζει. Οι δικαιολογίες δεν απασχολούν τον Ντενί Βιλνέβ, και οι ερμηνείες παραμένουν ορθάνοιχτες. Το τι συμβαίνει πραγματικά, είναι κυριολεκτικά απορίας άξιον. Σαν ένα wa ist das από άλλον πλανήτη.

 

Οι "βιβλιοστάτες" της ταινίας είναι μια εισαγωγική σεκάνς σεξουαλικής ιεροτελεστίας, σαν μυστηριακό όργιο σε εξέλιξη, με πρωταγωνίστριες γυναίκες που τις παρακολουθούν άνδρες, ανάμεσα τους και ένας από τους δύο όμοιους(με επικρατέστερο αυτόν που θα καταλάβετε στη συνέχεια, λόγω μιας σημαντικής λεπτομέρειας που δηλώνεται) και ένα απότομο, απόκοσμο φινάλε, που ξεπετάγεται από το πουθενά και θα σας αφήσει εμβρόντητους, χωρίς περιθώριο αντίδρασης. Ενδιαμέσως, η ταινία αναπτύσσεται αργά και μαεστρικά, με νοσηρά κίτρινες αποχρώσεις που διαχέονται σαν ιός πάνω από την πόλη και μουσικά ξεσπάσματα, ενισχυτικά της συνολικά παράδοξης αίσθησης. Ανάλογα με το πως το βλέπετε, το Enemy είναι μια υπαρξιακή σπαζοκεφαλιά πάνω στο αιώνιο θέμα του σωσία και του φόβου του Άλλου, ή ένα μεταφυσικό, ή υπερφυσικό αν θέλετε, αφαιρετικό δράμα- ένα ψυχολογικό θρίλερ που ποντάρει στο περίεργο για να σοκάρει και να προβληματίσει. τους επιρρεπείς στις σπαζοκεφαλιές Προσωπικά, κόλλησα με τον υπνωτικό ρυθμό, όσο κράτησε και με το που "ξύπνησα", δε μπήκα στον κόπο να επενδύσω διανοητικά στην αοριστολογία του σεναρίου, καθώς δεν διαθέτει την παθιασμένη απελπισία του Δεσμώτη του Ιλίγγου, ή την εφιαλτική ένταση της Lynchian λογικής.