Με σκηνικό το καθ’ όλα ύποπτο Κέιπ Τάουν και απειλητικούς κομπάρσους τους απαραίτητους τρομοκράτες και μισθοφόρους, αυτή η περιπέτεια κατασκοπίας κινείται γύρω από το μυστήριο που περιβάλλει τον πρώην πράκτορα που κάποτε έδρασε στο πλαίσιο του νόμου, ώσπου αποφάσισε να τραβήξει σε παράνομους δρόμους, και βασίζεται στο σασπένς της πολλαπλής προδοσίας. Το σταθερό κλισέ είναι το πρόσωπο του αφελούς πρωτάρη, του νεαρού πράκτορα που καλείται να πρωταγωνιστήσει σε μια υπόθεση όπου το ζητούμενο είναι αλλού. Αυτό το καταλαβαίνει από την αρχή όχι μόνο ο φανατικός του είδους αλλά και ο σχετικά άψητος στα διεθνή κατασκοπικά. Στη χρονιά του σκεπτόμενου και στυλάτου Και ο κλήρος έπεσε στον Σμάιλι, το Κρυσφήγετο φαντάζει περιττό και προβλέψιμο, μια επανάληψη μοτίβων, με την προίκα ενός ισχυρού, φασαριόζικου μοντάζ. Τη σκηνοθεσία εισαγωγής υπογράφει ο χιλιανής καταγωγής Σουηδός Ντανιέλ Εσπινόζα και τα μάτια πέφτουν στον έμπειρο, αλλά μονότονο εδώ, Ντένζελ Ουάσινγκτον, ο οποίος, μετά το Όσκαρ του στη Μέρα Εκπαίδευσης, δεν προσθέτει κάτι ουσιαστικό στον ρόλο του κακού που δείχνει να εξερευνά, με σκοπό να ξεφύγει από την εικόνα του Σίντνεϊ Πουατιέ της νεότερης γενιάς.