O μοναδικός φίλος του Kάρερ είναι ο Bιλάρσκι, ιδιοκτήτης του μπαρ Tιτανικός και μικροαπατεώνας. Το μοναδικό του πάθος είναι ο αδιέξοδος έρωτάς του για την παντρεμένη τραγουδίστρια του μπαρ. Θέλοντας να ξεφορτωθεί τον άντρα της, για να μείνει, έστω και για λίγο, ανενόχλητος μαζί της, τον πείθει να μεταφέρει ένα παράνομο φορτίο για λογαριασμό του Bιλάρσκι...

Το πρώτο ποιητικό (σε αντίθεση με τον προηγούμενο, καθαρό ρεαλισμό) φιλμ του άρχοντα του μιζεραμπιλισμού κι επίτιμου μέλους του «Σινεμά της Υπομονής» Μπέλα Ταρ μας μεταφέρει σ’ ένα χωριό κατατρεγμένων και απελπισμένων, με ήρωα έναν αυτοκαταστροφικό άνδρα, κλειδί μια μοιραία γυναίκα, θύμα τον σύζυγό της και θέμα την εμμονή σε πείσμα των περιστάσεων. Είναι μάγισσα η τραγουδίστρια του καμπαρέ ή απλά το πάθος και η έντονη επιθυμία αλλαγής του Κάρερ τη μετατρέπουν σε μια femme fatale; Όντως, το ασπρόμαυρο του Ταρ εμπεριέχει νουάρ αναφορές, αλλά βρίσκεται τόσο μακριά από αυτό όσο και από το ύφος του Δεσμώτη του Ιλίγγου του Χίτσκοκ, τις ταινίες του όποιου ο Ταρ λάτρευε στα νιάτα του. Καθώς η δράση λαμβάνει χώρα σε περιορισμένο, λαϊκό σκηνικό και οι ήρωες τελικά καταστρέφονται και από την έλλειψη πείρας και ωριμότητας, ο Ταρ ορθώς επιλέγει να υπνωτίσει (ή αν θέλετε να βουλιάξει το ετοιμόρροπο σύμπαν του) με την αργή εξέλιξη της πλοκής, αντί να κατατροπώσει τον θεατή και τους πρωταγωνιστές με τεχνητή, γοργή αφήγηση.