Μέρες Πάσχα και η ελληνική παράδοση ξεδιπλώνεται σε όλο της το μεγαλείο. Σε πείσμα του μοντέρνου τρόπου ζωής που αναπτύσσεται καθημερινά στην πόλη μας και πνίγει τα παλιά, υπάρχουν κάποια στέκια, όχι τόσο λίγα όσο φαντάζεσθε, που επιμένουν να τιμούν τ’ όνομά τους και την ιστορία πού τα συνοδεύει. Δική μας υποχρέωση να τα αναδεικνύουμε.
Μέρες Πάσχα και τι πιο επίκαιρος συνδυασμός για τον Αθηναιογράφο να σας παρουσιάση ένα από τα πιο παλιά μαγειρειά της Αθήνας, στη μαγειρίτσα του οποίου όλοι αποκαλύπτονται!
Αν σας ανοίξαμε την όρεξη και βίαζεσθε σημειώστε: «ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ», στη στοά της οδού Αιόλου 68α-70. Πρόσφατα μετακόμισε, 30 μέτρα δίπλα από τον παραδοσιακό του χώρο, πού το φιλοξενούσε από το 1898, μέσα στη Βαρβάκειο.
Το οινομαγειρείο «ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ» ξεκίνησε σαν πατσατζίδικο από το Γιάννη και Αντώνη Παπανδρέου. Φτωχά παιδιά από το Μαρμάρι της Εύβοιας, δεν άργησαν να γίνουν οι «τροφοί» της «Βαρβακείου», πού μόλις ξεκινούσε τη λειτουργία της και έσφυζε από ζωή. Όλοι οι «αναξιοπαθούντες» εργαζόμενοι της αγοράς, επισκέπτες και ξενύχτηδες έσπευδαν στους γαλαντόμους και ανοιχτοχέρηδες αδελφούς που δεν τσιγκουνεύτηκαν ποτέ:
«Βάλτε στον κοσμάκη να χορτάση» ήταν η καθημερινή εντολή. Οι τεράστιες μαρμίτες έπαιρναν φωτιά και τα 15 κρασοβάρελα άδειαζαν για τους διψασμένους τη σπατανέϊκη κεχριμπαρένια.
Φέρε μας κάπελα κρασί
Βάλε να πιώ και πιές και σύ
Το 1938 στην ομάδα προστέθηκε και ο ανηψιός Βαγγέλης που θα αναλάβει, 11 χρόνια μετά, τη διεύθυνση.
Το 1946 μετά από τρίχρονη διακοπή λειτουργίας, λόγω της κατοχής, το μαγαζί ξεκινά σαν μαγειρειό πλέον, προσθέτοντας στον παραδοσιακό πατσά και τα κλασσικά ελληνικά πιάτα της φτωχολογιάς (φασουλάδα, πιλάφια …). 55% ερχόντουσαν πάντως για τον πατσά, με βεβαιώνουν οι δυο συνομιλητές μου Σπύρος Καλλιανιώτης και Αντώνης Μπενάκης, πού έχουν αναλάβει την «ξενάγησή» μου.
«Πάμε στον Παπανδρέου για πατσά!» άκουγες όλες τις ώρες της ημέρας. Το μαγειρειό δούλευε επί 24ώρου βάσεως. Οι λάμπες δεν σβήνανε ποτέ, τις αλλάζανε μόνο όταν καιγόντουσαν… 8 γκαρσόνια, 3 βάρδιες, μάγειροι, βοηθοί με πρωτοστατούντα τον αρχιμάγειρο που άκουγε στο περιέργο παρατσούκλι «Ταρζάν» και φυσικά ο γερο-Μελέτης με τη τεράστια χατζάρα του, πού τεμάχιζε το βραστό στην είσοδο του μαγαζιού, περίμεναν τον κοσμάκη να τον χορτάσουν με τις τεράστιες σπιτικές μερίδες, να λιγδωθεί τ’ αντεράκι του…
Τι εποχές! Ιδιαίτερα 2 με 6, τις πρωινές ώρες, γινόταν το αδιαχώρητο με τον πατσά και τις σούπες να μοσχοβολούν και τους αδημονούντες πελάτες κάθε ηλικίας και κοινωνικής τάξης να συμπληρώνουν την γραφική εικόνα. Ιδιαίτερα την περίοδο της Λαμπρής, όπως με βεβαιώνουν οι συνομιλητές μου, ο «Παπανδρέου» γνώριζε την μεγαλύτερη κίνηση. Η περίφημη μαγειρίτσα του γάρ, με μυστική συνταγή, πού έχει γνωρίσει διεθνή μάλιστα προβολή. Στις μέρες μας μέχρι και deliveryτους τη ζητάνε! (σας δίνω και το τηλέφωνο για ολοκληρωμένη ενημέρωση! 210 3226980)
Εν τω μεταξύ βέβαια, δεν υπάρχει τουριστικός οδηγός πού να μην υποδεικνύει στους αναγνώστες του ένα πέρασμα από το οινομαγειρείο του 1898, με το αντιπροσωπευτικό του couleurlocale. Αν μάλιστα πέσει κανείς και στην ημέρα που η βουλή ψήφισε τον προϋπολογισμό θα δει μαζεμένους τις πρώτες πρωινές ώρες τους βουλευτές, αταξικά μαζεμένους και συναδελφωμένους μπροστά στον αχνίζοντα πατσά. Ο «Παπανδρέου» ενώνει!
Ερχόμαστε στο σήμερα. Νέες ανάγκες, νέα δεδομένα αλλά οι ίδιες πάντα αρχές: τίμια σχέση με τον πελάτη, καλομαγειρεμένο φθηνό φαγητό σε μεγάλες μερίδες, πολλές επιλογές, να την ντερλικώνεις χωρίς να νοιάζεσαι για την «λυπητερή», και την μαμά-μαγείρισσα Ασπασία να περιμένει το χαμόγελό σου, όταν βάζεις την πρώτη μπουκιά στο στόμα σου.
Και φυσικά οι ψαγμένοι ιδιοκτήτες του, ετοιμάζουν καινούργια καλούδια σε πείσμα της κρίσης και της γκρίνιας… Σε δύω μήνες θα λειτουργήσει παράλληλα και παραδοσιακό μεζεδοπωλείο με αυστηρή επιλογή μεζέδων ξεχωριστή για ούζο, τσίπουρο ή μπύρα, μεζέδων πού θα αντικατοπτρίζουν της παραδοσιακή φυσιογνωμία της ελληνικής κουζίνας.
ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ σε όλους. Και εμείς οι ανάδελφοι πού δεν είμαστε από χωριό, όλο και κάπου θα πάμε. Η Αθήνα μας νάναι καλά…
σχόλια