ο μελωδός

Facebook Twitter
11

 

από τους τέσσερεις ήταν ο πιό μικρός. με τη μεγαλύτερη οργή στα μάτια. αν η ιστορία τους γινόταν ταινία, αυτόν θα επέλεγα για πρωταγωνιστή. ζωή σαν παραμύθι. του tim burton, όμως. το 2008 βρέθηκε μπροστά σε ένα αποτρόπαιο έγκλημα. ίσως ήταν ο μοναδικός που μπορούσε να πει τι ακριβώς είχε συμβεί. του δόθηκε η ευκαιρία να καταθέσει και να ξεμπροστιάσει τους δολοφόνους που το δικαστήριο μετέπειτα καταδίκασε.

αλλά ουδέποτε εμφανίστηκε. και μπορεί η ίδια η οικογένεια του θύματος να δήλωσε ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση αποδόθηκε δικαιοσύνη, ωστόσο αυτός επέλεξε έναν διαφορετικό δρόμο. μπορεί στο μυαλό του να πιστεύει ότι η ιστορία τον επέλεξε για κάτι μεγαλεπήβολο. πως, όταν η εικόνα του κολλητού του γίνεται λάβαρο μιας αφηρημένης ιδεολογίας ενάντια στον αυταρχισμό, τότε κι αυτός ώφειλε να ενεργήσει ανάλογα. να πάρει τα όπλα στα χέρια του. να διεκδικήσει το δικό του μερίδιο στην ιστορία. δεκαπέντε χρονών τότε, είκοσι σήμερα. αλλά τί κατάφερε, τελικά ?

αντί να τιμήσει τη μνήμη του φίλου του, η συμμετοχή του σε μια τέτοια ενέργεια (αν αυτή αποδειχθεί), προσφέρει επιχειρήματα στην υπερασπιστική φαρέτρα του θύτη και, μάλιστα, σε μια υπόθεση που ακόμα δεν έχει τελεσιδικήσει. αρνήθηκε την αναγνώριση οιασδήποτε εξουσίας, αλλά με τη στάση του έγινε κριτής ενός συστήματος το οποίο καταδίκασε πριν καν το γνωρίσει. και ναι μεν είναι άκρως καταδικαστέα και πρέπει να τιμωρηθεί παραδειγματικά η συμπεριφορά αυτών που του προκάλεσαν τους μώλωπες στο πρόσωπο, εάν κι εφόσον ξέφυγαν πέρα από τα όρια της άμυνας, με τη νομική έννοια του όρου, αλλά εξίσου καταδικαστέα είναι η συμπεριφορά όσων κινούνται κι ενεργούν στα όρια του κοινού ποινικού δικαίου.

ο καθένας μπορεί να ζήσει τη ζωή του όπως θέλει και μπορεί. και ιδεολογικές πλατφόρμες υπάρχουν άπειρες, ώστε να μπορούν να θεμελειώνουν μια ράθυμη, συμβατική, επαναστατική, δεξιά ή αριστερή, αναρχοαυτόνομη ή εντελώς έκνομη ζωή. είναι απίστευτα γοητευτικό να είσαι εισοδηματίας και να περνάς το χρόνο σου σε γκαλερύ και κοσμικά γκαλά. είναι, επίσης, ιντριγκαδόρικο να πολεμάς το σύστημα και να οργανώνεις ληστείες στην ελληνική επαρχία. choose a life. ελπίζω κάποτε να καταφέρουμε να συνυπάρξουμε ειρηνικά. ίσως, όταν επανέλθει η ειρήνη στα μάτια αυτού του παιδιού με το ρετουσαρισμένο πρόσωπο.

 

 

 

 

11

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Δ. Πολιτάκης / Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Μπορεί να έχει άμεση ανάγκη κάποιου είδους ανάπλασης η Πλατεία Εξαρχείων, το τελευταίο που χρειάζεται όμως είναι ένα μίζερο χριστουγεννιάτικο δέντρο με το ζόρι.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Β. Βαμβακάς / Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Οποιοσδήποτε απολογισμός της είναι καταδικασμένος στη μερικότητα, αφού έχουν συμβεί άπειρα γεγονότα που στιγμάτισαν τις ζωές όλων μας ‒ δύσκολο να μπουν σε μια αντικειμενική σειρά.
ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΒΑΜΒΑΚΑ
Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Β. Στεργίου / Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Αντί να βλέπουμε τη χώρα σαν άδεια πισίνα όπου πρέπει να γυρίσουν τα ξενιτεμένα της μυαλά για να γεμίσει, ας αλλάξουμε τα κολλημένα μυαλά σ' αυτόν εδώ και σε άλλους τόπους.
ΤΗΣ ΒΙΒΙΑΝ ΣΤΕΡΓΙΟΥ

σχόλια

9 σχόλια
Νομίζω ότι έχουμε μπερδέψει την επανάσταση με την φιλανθρωπία. Το να ζεις σε μια σάπια κοινωνία, όπου σε αντιμετωπίζουν σαν μέσο παραγωγής και διαιώνισης του κεφαλαίου δεν πρόκειται να αλλάξει επείδη βρέθηκε κάποιος Ρομπέν των δασών να σου δώσει πέντε ψίχουλα. Η ζωή σου θα παραμείνει μίζερη. Το σύστημα θα παραμείνει σάπιο. Ο μόνος τρόπος για να αλλάξει η ζωή σου είναι να πάρεις τον δρόμο της αντίστασης στο σύστημα και να βρεις τρόπους με τους οποίους θα το ταράξεις συθέμελα. Ο,τι και να γίνει από την στιγμή που το κεφάλαιο αδυνατεί να αναπτυχθεί θα τα πάρει από τον κάθε μικρομεσαίο. Είτε γίνει ληστεία είτε όχι.
Νομίζω ότι έχουμε μπερδέψει την επανάσταση με την φιλανθρωπία. Το να ζεις σε μια σάπια κοινωνία, όπου σε αντιμετωπίζουν σαν μέσο παραγωγής και διαιώνισης του κεφαλαίου δεν πρόκειται να αλλάξει επείδη βρέθηκε κάποιος Ρομπέν των δασών να σου δώσει πέντε ψίχουλα. Η ζωή σου θα παραμείνει μίζερη. Το σύστημα θα παραμείνει σάπιο. Ο μόνος τρόπος για να αλλάξει η ζωή σου είναι να πάρεις τον δρόμο της αντίστασης στο σύστημα και να βρεις τρόπους με τους οποίους θα το ταράξεις συθέμελα. Ο,τι και να γίνει από την στιγμή που το κεφάλαιο αδυνατεί να αναπτυχθεί θα τα πάρει από τον κάθε μικρομεσαίο. Είτε γίνει ληστεία είτε όχι.
Νομίζω ότι έχετε μπερδέψει την επανάσταση με τον κάλο στον εγκέφαλο. Αν θες να κάνεις επανάσταση κόψε τις ληστείες και το κολοβάρεμα και κάνε επανάσταση. Μάζεψε τα συντρόφια, βγάλε τα καλάζνικοφ, κάντε ένα ντου σε μια ολομέλεια της βουλής και φάτε όσους περισσότερους μπορείτε ή εναλλακτικά να πάτε να τους βρείτε στα σπίτια τους. Αυτή είναι αφορμή για επανάσταση, όχι οι μαλακίες που κάνουν μερικά μαμόθρεφτα που την είδαν επαναστάτες και κλαίγονται όταν το σύστημα τους κάνει ντα.
Είναι τεράστια ψευδαίσθηση να νομίζεις οτι μπορείς να συνυπάρχεις ειρηνικά με το κεφαλαιο και την εξουσια. Οι νόμοι ανέκαθεν σχεδιάζονταν προς όφελος του κεφαλαίου. Μπορεί να ήταν η ληστεία μιας τράπεζας, όμως ήταν μια πράξη με πολιτικό υπόβαθρο. Και η κρατική εξουσία σαν πολιτική πράξη την αντιμετώπισε. Οι δράσεις των τεσσάρων συλληφθέντων δείχνουν οτι δεν έμειναν στο να καταδικάζουν απλά την σαπίλα του καπιταλισμού, αλλά επέλεξαν τον δρόμο της αντίστασης. Και επείδη ο δρόμος της αντίστασης είναι εχθρικός προς το κεφάλαιο και την καταστολή, είχαν εντελώς διαφορετική αντιμετώπιση, από τους τόσους επώνυμους κλέφτεσ... Ο Τσοχαντζόπουλος έμενε σε σουίτα στον Κορυδαλλό.. Ο Παπακωνσταντίνου κρύβόταν 1 χρόνο κάτω από το τραπέζι... Πόσο κακό έκαναν αυτοι, και όμως ούτε τρίχα δεν τους πείαραξαν...
Καλά, χαλάρωσε λίγο. Άκου είναι η ληστεία μιας τράπεζας πράξη με πολιτικό υπόβαθρο. Τράβα κλέψε το σπίτι του Τσοχατζόπουλου (ή όποιου άλλου) και μοίρασε τα στους φτωχούς αν θες να να κάνεις κάτι με "νόημα".Αν κλέβεις μια τράπεζα για να συνεχίσεις να κάνεις την καύλα σου (χρηματοδότηση) λέγεσαι κλέφτης. Ούτε στους φτωχούς τα μοίρασες ούτε κανέναν πολιτικό έβλαψες. Το μόνο που κατάφερες είναι να πληρωθεί η τράπεζα από την ασφαλιστική η οποία πιθανώς θα την χρεώσει κάτι παραπάνω στο επόμενο συμβόλαιο και η τράπεζα θα βγάλει τα σπασμένα από τον μικρομεσαίο καταθέτη/δανειολήπτη.Μιλάμε επανάσταση, όχι αστεία.
όχι πως έχεις άδικο, αλλά δεν μπορώ να συμφωνήσω. τα διάβασα αρκετές φορές αυτές τις μέρες: "κρίμα, κατέστρεψε τη ζωή του, πήρε λάθος δρόμο, ήθελε να αντιδράσει αλλά διάλεξε τον λάθος τρόπο...". όχι πως διάλεξε τον σωστό δηλαδή, αλλά μάλλον δεν είχε άλλη επιλογή. αν αποδειχθεί τελικά η ενοχή του, ότι ποινή του επιβληθεί θα πρέπει να επιβληθεί εις τριπλούν στους δολοφόνους του Γρηγορόπουλου (δύο ήταν, κι όχι ένας) και σε όσους βοήθησαν να καταστραφεί το κίνημα που αυθόρμητα υπερασπίστηκε τη μνήμη του, δολοφονώντας άλλους τρεις ανθρώπους και τελικά αμαυρώνοντας με αυτόν τον τρόπο τη μνήμη του παιδιού και καταστρέφοντας τη ζωή τούτου εδώ του φίλου του. μόνο τότε θα μπορούμε να μιλάμε για δικαιοσύνη.
καταρχάς αντιπαρέρχομαι τον λαϊκισμό όλου του άρθρου που ξεκινάει από τον τίτλο ήδη.Επίσης θέλω να σημειώσω πως δεν ειναι συγκρίσιμη η ικανοποίσηση που σου προσφέρει η ιδεολογία σου όταν το ένα εκ των δύο συγκρινόμενων μερών έχει πιάσει όπλο στα χέρια του για να την εφαρμόσει. Πάει να πει ότι έχει φτάσει σε ένα άλλο σημείο συνειδητοποίησης της ιδεολογίας του. Δεν σχολιάζω το καλό ή το κακό της πράξης. Αλλά είναι λίγο αφελές και απλοποιημένο να υποστηρίζουμε ότι ήταν παραμυθιασμένοι από την ιδεολογία τους. Υπάρχει μια απόσταση από το έχω μια ιδεολογία που με κάνει να νιώθω καλά με τον εαυτό μου και να την περνάω καλά και το πιάνω όπλο και θυσιάζω -ΝΑΙ, ΕΔΩ ΑΦΕΛΩΣ- τον εαυτό μου για αυτόν τον κόσμο.
μάλλον δεν καταλάβατε αυτά που είπα... και ίσως να μην τα καταλάβετε ποτέ! αν θέλετε διαβάστε ξανά το σχόλιο σας και αξιολογήστε το σαν απάντηση στο δικό μου. κλασική πολιτική απάντηση αποπροσανατολισμού μάζας.δυστυχώς αυτό που έγραψα μόλις, σπούδασε 2 ακόμα δικαστές!
Για φιλανθρωπικούς σκοπούς και τα καλάσνικοφ, για φιλανθρωπικούς σκοπούς και ο όμηρος, για φιλανθρωπικούς σκοπούς έκαψαν και το ασθενοφόρο. Ευτυχώς που δε συνέβη τίποτα χειρότερο για φιλανθρωπικούς ή όχι σκοπούς.
"ελπίζω κάποτε να καταφέρουμε να συνυπάρξουμε ειρηνικά. ίσως, όταν επανέλθει η ειρήνη στα μάτια αυτού του παιδιού με το ρετουσαρισμένο πρόσωπο."ΣΥΜΦΩΝΩ"...εξίσου καταδικαστέα είναι η συμπεριφορά όσων κινούνται κι ενεργούν στα όρια του κοινού ποινικού δικαίου"Το κοινό ποινικό δίκαιο, ανέκαθεν προστάτευε το υπάρχων κοινονικοπολιτικό σύστημα και θα το κάνει εσσαει.αυτοί που προκαταδίκασαν τα 4 παιδιά και αυτοί που θα συνεχίσουν να το κάνουν (και αναφέρομαι τόσο στα δικαστήρια που γνωρίσουμε πολύ καλά ότι είναι απλά κινούμενα νήματα όσο και σε κανάλια αλλά και "απλούς πολίτες") καλά θα κάνουν επίσης να σκεφτούν ότι υπάρχουν χιλιάδες για να μη πω εκατομμύρια άνθρωποι αυτή τη στιγμή στη χώρα μας που ζουν κάτω απο τα όρια της φτώχιας, χωρίς να έχει καταδικαστεί κανένας απο τους υπεύθυνους. Και επειδή γίναμε όλοι δικαστές,έρχομαι κι εγώ σαν ένας άλλος απο αυτούς να αποφανθώ ότι οι ληστείες γίνανε για φιλανθρωπικούς σκοπούς.τους αθωώνω.