ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Όταν βρίσκομαι σε δυσάρεστες καταστάσεις που μόνο με διάλογο μπορούν να βελτιωθούν, πχ να μαλώνω με κάποιον, δε μπορώ να βγάλω λέξη, ακόμη κι αν έχω δίκιο. Όλα αυτά που πρέπει ή θέλω να πω είναι εκεί, αλλά εγώ δεν μπορώ να ανοίξω το στόμα μου να τα πω. Κάθομαι και κοιτάω τον άλλο λες και έχει τηλεπαθητικές δυνάμεις και θα καταλάβει μόνος του. Φυσικά κανείς μέχρι τώρα δεν είχε, οπότε φαίνομαι πάντα σκύλα και αναίσθητη και όλοι φεύγουν εκνευρισμένοι έχοντας εντελώς άλλη εντύπωση για το τι έγινε από αυτή που θα είχαν αν μπορούσα να επικοινωνήσω σαν άνθρωπος. Μετά βαράω το κεφάλι μου στον τοίχο που δε βοήθησα να λυθεί η όποια παρεξήγηση ή που δεν είπα τι σκεφτόμουν, αλλά πραγματικά εκείνη την ώρα μπλοκάρω. Όπως όταν ήμουν παιδάκι και με ρωτούσαν ποιος έσπασε το ποτήρι, που ενώ το είχε κάνει η γάτα δεν έλεγα τίποτα και προφανώς φορτωνόμουν τη ζημιά.