ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ζω εκ γεννηθείς στο εξωτερικό, Γερμανία συγκεκριμένα και τις προάλλες παρακολούθησα ένα όμορφο σκηνικό στο κέντρο της πόλης που ζω. Ένας άστεγος κυριούλης καθόταν σε μία γωνία με ένα κυπελλάκι όπου του βάζαν λεφτά οι περαστικοί. Εκεί που κόντευα να του δώσω κάτι, κόντεψε ένας άλλος κύριος με ένα brezel και έναν χυμό, του τα έδωσε και του πρότεινε αν θέλει να εργαστεί στο μαγαζί του, να κάνει μικροδουλειές κλπ. ο άστεγος δεν πίστευε στα αυτιά του..ούτε εγώ..το εννοούσε όμως. Είχα συγκινηθεί με αυτό που συνέβαινε. Δέχτηκε αμέσως και άρχισε να κλαίει απο χαρά. Πήγε μαζί με τον κύριο στο μαγαζί του και απο τότε τον βλέπω κάθε μέρα έξω από το μαγαζί με ένα τεράστιο χαμόγελο. Υπάρχουν άνθρωποι τελικάΉταν ένα όμορφο σκηνικό και ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας :-)