29.11.2012 | 00:34
κόκκινα μάτια
Έκλαιγα στο μπάνιο. Λουζόμουν και έκλαιγα, έπλενα τα δόντια μου και έκλαιγα. Ώσπου αποφάσισα να σταματήσω.Εξομολογούμαι ότι η φράση από ένα ποίημα του Λειβαδίτη που κάποιος έγραψε εδώ, ότι κλαίνε όσοι ελπίζουν, με έχει βοηθήσει πολύ. Πάντα την θυμάμαι όταν το πρώτο δάκρυ σκάσει στο μάγουλο. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν χρειάζεται να κάνω προσπάθεια για να σταματήσω. Ποιός ξέρει, μπορεί ακόμα να ελπίζω.
