ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
14.2.2018 | 22:32

Ισχυει;

ΚαλησπεραΕιμαι κοντα στα 30,γυναικα και χθες σε μια συζητηση που ειχα με καποιες αλλες κοπελες συζητουσαμε περι ερωτα και σχεσεων(λογω παραμονης Αγ. Βαλεντινου φαινεται!). Καποιες ειναι δεσμευμενες,καποιες οχι. Εγω στο οχι. Λεγαμε λοιπον οτι απο δω και περα πολλες κανουν σχεσεις,οχι απο ερωτα εξ αρχης αλλα επειδη καποιοι αντρες φαινονται να ειναι "καλα παιδια". Ρωτας πχ μια φιλη "Πως τα πας με τον ταδε;πως ειστε;" και απανταει "καλα..ειναι καλο παιδι.". Καταληξαμε λοιπον οτι μαλλον ο ερωτας που μας σημαδεψε και ηταν ο ερωτας/αντρας της ζωης μας,μαλλον περασε(συμπερασματα απο προσωπικα βιωματα και απο προσωπικες ιστοριες της καθεμιας). Και οτι αυτος που θα καταληξουμε,κανουμε οικογενεια κλπ,θα ειναι καποιος που θα συμβιβαστουμε με το οτι ειναι "καλο παιδι, τιμιος,εργατικος και μας νοιαζεται" και δε θα καταληξουμε με αυτον που οντως θελαμε.Ισχυει λετε;Οσο περνανε τα χρονια,συμβιβαζεσαι; Ειχα μια σχεση στο παρελθον και νιωθω οτι δε θα ερωτευτω ποτε καποιον τοσο οσο αυτον και πραγματικα απογοητευομαι σκεπτομενη οτι θα καταληξω με καποιον που θα νιωθω κατι λιγοτερο.
25
 
 
 
 
σχόλια
Η ηλικια ειναι λιγο υποκειμενικό..5 κατω, δέκα πανω.. Χαίρομαι παντως που υπάρχουν άνθρωποι με φωνή και ψυχή που μπορούν να φωνάζουν τα πιστεύω και τα θέλω τους που κρατάνε κρυμμένα και τους δινουν ελπίδα...Μαζι σου κι εγω...
Σωστος ο διογενης, αν και κυνικος χαχαχαΘα ηθελα να προσθεσω οτι δεν ειναι τοσο τυχαιο οτι οι περισσοτεροι ζειτε πρωτα χρονικα τον μεγαλο ερωτα και αργοτερα στη ζωη σας συμβιβαζεστε. Οταν ειμαστε νεοι εξιδανικευουμε προσωπα, συναισθηματα και καταστασεις. Ειναι φυσικο κατι που βιωνουμε για πρωτη φορα, να το αντιλαμβανομαστε πιο εντονα.
Συγγνώμη αλλά θεωρώ ανόητο τον προβληματισμό σου για τον απλούστατο εξής λόγο: αφού ''ζήσατε το μεγάλο έρωτα'', γιατί σας έφυγε;;; Μήπως τελικά ο ''μεγάλος έρωτας'' ήταν απλά κάτι με ημερομηνία λήξης (και κατά κανόνα μονόπλευρος);;;Και γιατί η συμβίωση και η κοινή συμπόρευση με έναν άνθρωπο που είναι δίπλα σας και σας στηρίζει είναι ''συμβιβασμός'' που τον κάνετε με ''κρύα καρδιά'';;; Ξέρεις, αν άξιζε ο μεγάλος έρωτας, δε θα είχε φύγει ποτέ... Ίσως και αυτό κάτι να σημαίνει τελικά.
Ο έρωτας, Διογένη μου, κανει πολυ θόρυβο, ειναι τοσο θυελλώδης που σε συνεπαίρνει με ορμή. Σε ταρακουνάει συθέμελα, μεσα και έξω σου. Σχέσεις με τόση ένταση δεν μπορούν να διαρκέσουν πολύ. Σε καταλύουν, αλλάζουν ολο το είναι σου. Η αγάπη παλι, ειναι ήρεμη, σε ξεκουράζει και σε χαϊδεύει στα μαλλιά. Είναι εκεί τα βράδια αθόρυβη. Ενας ξάδερφος μου είπε πρίν χρόνια: τον μεγάλο μας ερωτα δεν τον παντρεύομαστε! κι είχε δίκιο! Οποιος έχει ζήσει μεγάλο ερωτα θα με κατάλαβει. Κι ίσως συμφωνήσει...
Καλή μου, δε διαφωνώ επί της ουσίας, απλά πιστεύω ότι το μυστικό στην αποτυχία του ''έρωτα'' που αναφέρεις είναι κατά βάση είτε το μονόπλευρο, είτε η έλλειψη ουσιαστικής βάσης (συνιστάμενος ουσιαστικά σε ''ενθουσιασμό'').Και ναι, κάποτε ερωτεύτηκαν παράφορα και κάποιοι που τώρα κατέστησαν κυνικοί...
Είμαι σίγουρη καλέ μου...Εντούτοις, αναφέρομαι σε περιπτώσεις που και αμφίδρομο ειναι και βαθος συναισθήματος και επικοινωνίας υπάρχει. Απλά η ένταση που φέρνει τοσο συναισθήμα δεν αντέχεται σε βαθος χρόνου. Ειναι τοσο καταλυτικό..Ισως εγω δεν εχω άποψη για ήρεμους μεγάλους έρωτες. Σε κάθε περίπτωση ειναι ευλογημένοι οι άνθρωποι που κρατάνε το μεγαλο έρωτα διπλα τους για πάντα. ΥΓ.: Οτι και να λέω, περα απο την υπερβολή μου, κι εγώ κυνική εχω γίνει.
Θα μου επιτρέψεις να επιμείνω: δεν υπάρχει ''δεν αντέχεται'', υπάρχει έλλειψη επιθυμίας, έστω στον ένα από τους δύο, και αυτή η έλλειψη επιθυμίας οδηγεί στην έλλειψη ''ανοχής'' που αναφέρεις. Κυνικοί ίσως γίνονται εκείνοι που κάποτε πόνεσαν πολύ τελικά...
Αν τα καταφέρεις, σε παρακαλώ, θα μου το πεις; Ίσως μου δωσεις μια ελπιδα ότι μπορεί να τα καταφέρω κι εγώ...Μη με κανεις να χάσω μια απο τις λίγες φωτεινές ελπιδες... "Ποτέ" και "πάντα" Διογένη μου..
Εννοείται! Είμαστε οτι θέλουμε κι οτι ποθούμε! Κι έχουμε οτι πραγματικά θέλουμε κι αξίζουμε! Απλα λιγο η τύχη, η μοίρα, οι όποιοι Θεοί και ότι άλλο, κάνουν κατι σενάρια και μαλλον γελανε...χαχα.