ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

μου φώναζαν "ευχή! ευχή κάνε πριν τα σβήσεις!".. χαμογέλασα περίμενα μισό λεπτό παριστάνωντας ότι σκέφτομαι την ευχή που θέλω να πραγματοποιηθεί και μετά φύσηξα.. και αμέσως ένιωσα χαμένη στον ευατό μου.. δεν είχα τίποτα να πω.. τίποτα να ευχηθώ.. δεν μπορούσα να σκεφτώ κάτι που να με χαροποίει αρκετά ώστε να ευχηθώ για αυτό.. και εκεί θυμήθηκα το γράμμα.. "πως νίωθουμε παράφορα πως ζούμε έτσι αδίαφορα"..