ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
20.8.2017 | 12:10

Ερωτευμένη, αλλά?

Ειμαι 32 ετων γυναικα με καλη δουλεια καλο μισθο κλπ, μενω μονη μου δεν εξαρτώμαι οικονομικα απο κανεναν ολα καλα.Η σχεση μου ειναι 37 ετων ανεργος τα τελευταια 3 χρονια, με σπουδες μεταπτυχιακό κλπ σιγουρα πιο μορφωμένος απο μενα, θαυμαζω την εξυπνάδα του το στυλ του το χιουμορ του....ΑΛΛΑ...με χαλαει πολυ οτι ειναι ανεργος και οτι περικλείει αυτο μεσα.Κανει ενα διδακτορικό αυτη την στιγμη ονλαιν σε πανεπιστήμιο του εξωτερικού Αρα τα ωραρια του ειναι περιεργα λογω διαφοράς ώρας μενει με γονεις, οποτε βγαινουμε συνηθως κερνάω εγω, εκδρομές ταξιδια απαγορεύονται λογω οικονομικών δεν μπορω νατα Καλυψώ ολα δυστυχως.Και το χειροτερο, οταν πληρωνω συνηθως εγω δεν νιωθω καλα, δεν μου αρεσει παντα.Θα περιμενω γιατι ειναι ενας θαυμάσιος ανθρωπος και εχει προοπτικες αλλα με την κατασταση στη χωρα δεν ξερω ποσο υπαρχει μελλον...καλες οι σπουδες δεν λεω αλλα το αποτελεσμα μετραει...Ομως πολλες φορες ξενερωνω και θελω να τον αφησω για να βρω κατι καλυτερο.Μην πέσετε να με φατε...ειναι δυσκολο να εισαι εργαζόμενη με ενδιαφεροντα κλπ και ο συντροφος σε αλλη φαση.
25
 
 
 
 
σχόλια
Ρε παιδιά πως γίνεται να μην βρίσκει δουλειά 3 χρόνια ? Μου φαίνεται αδιανόητο. Κάνε δουλειά του ποδαριού, πήγαινε 6 μήνες σε νησί, κάτι δουλειά βρίσκεις. Αν όχι την δουλειά των ονείρων σου, σίγουρα κάποια για τα προς το ζνς.
Δε ξέρω πώς θα σου φανεί το σχόλιό μου αλλά θα σου γράψω ειλικρινά τις σκέψεις που κάνω,πώς θα το βλεπα στη θέση σου.Αν έχεις σκοπό να κάνεις οικογένεια και παιδιά,θα πρέπει να κάνεις μια σοβαρή συζήτηση μαζί του.Αν ήσουν -δε θα πω 22,θα πω απλά μικρότερη- και ήσουν σίγουρη ότι είναι ο άνθρωπός σου και είχε εκφράσει κι αυτός την επιθυμία για ένα μέλλον μαζί σου, θα σου έλεγα ότι έχεις καιρό να περάσετε καλά μαζί και να τον στηρίξεις μέχρι να αποκατασταθεί κι αυτός επαγγελματικά και να προχωρήσετε και σε κάτι πιο σοβαρό.Ωστόσο στα 32 αν έχεις τέτοιες βλέψεις θα πρέπει να σκεφτείς ότι και βιολογικά τα περιθώρια στενεύουν με τα χρόνια.Δε ξέρω αν ακούγεται άσχημο έτσι όπως το λέω αλλά προσωπικά σε αυτή την ηλικία θα σκεφτόμουν ότι αυτή η σχέση ή θα πάει άμεσα πιο κάτω (είτε αυτό λέγεται συγκατοίκηση είτε λέγεται γάμος είτε λέγεται παιδί) είτε θα τελειώσει.Γιατί,και πρακτικά να το δεις,αν αυτός δεν έχει τελειώσει το διδακτορικό του και δεν έχει βρει δουλειά ικανή να στηρίξει σπιτικό σε ένα εύλογο χρονικό διάστημα (εσύ θα το κρίνεις),μετά εσένα θα σε πιέζει ο χρόνος στο να βρεις κάποιον άλλον/να τον μάθεις καλά/να προχωρήσεις μαζί του,κάτι που (λογικά- γιατί με αυτά τα πράγματα ποτέ δε ξέρεις) θα πάρει κι αυτό καιρό.Από την άλλη,αυτός στα 45 του δε θα έχει το ίδιο πρόβλημα-ελπίζω να καταλαβαίνεις πώς το λέω.Υ.γ.Δε ξέρω πόσο διαρκεί ένα διδακτορικό εξ αποστάσεως,αλλά όπως και να χει είναι δεδομένο ότι κάτι τέτοιο απαιτεί τεράστια σπατάλη χρόνου και ενέργειας κι αν δεν είναι βέβαιο ότι θα του εξασφαλίσει δουλειά,προσωπικά θα το έβλεπα σαν μια προσπάθεια να παρατείνει τις σπουδές και να αποφύγει να αναλάβει ευθύνες ενηλίκου.
Σου απαντώ εδώ γιατί πιο κάτω δεν μου βγάζει απάντηση.Τι θα πει κορίτσι της πατριαρχίας?Έίμαι απλά άνθρωπος με λογική.Κι αν η ίδια έγραφε ότι ήταν άνεργη θα της έλεγα να μην προχωρήσει σε γάμο μαζί του μέχρι να βρει δουλειά για να μην εξαρτάται οικονομικά από αυτόν και δεν έχει δικά της λεφτά για τα έξοδά της/ μείνει ξεκρέμαστη αν αυτός πάθει κάτι ή χωρίσει.
Κάτι ακόμα. Ίσως είναι λεπτομέρεια, αλλά δεν μου βγαίνουν τα νούμερα. Λοιπόν, 18 χρονών, συν 5-7 χρόνια βασικό πτυχίο, συν 1-2 χρόνια στρατός, συν 1-2 χρόνια μαστερ, σύνολο 29.Μέχρι τα 37 έχουμε 8 χρόνια, με τα 3 τελευταία να είναι άνεργος. Υπάρχει ένα κενό (τουλάχιστον) 5 ετών. Δεν έχει εργαστεί ποτέ? Δεν έχει αποταμιεύσει καθόλου? Με αυτά τα χαρακτηριστικά (μορφωμένος, καλλιεργημένος,...), δεν "πνίγεται" από την έλλεψη αυτονομίας? Πως και δεν επιδίωξε να συζήσετε αφού ζεις μόνη σου? ...Θέλω να πω ότι αυτό το κενό ίσως δίνει την απάντηση στο πολύ εύστοχο ζήτημα που έθεσε το Λεμόνι στην τελευταία παράγραφο. Τέλοσπάντων, δύσκολη περίπτωση. Εύχομαι να σας βγει ό,τι καλύτερο.
Είμαι η θεματοθετης.επειδη δεν ειπα αρκετες λεπτομερειες θα ξεκινησω λέγοντας οτι ναι εχει εργασιακή εμπειρια εργαζόταν ανελλιπώς μεχρι το 2014 ξεκινώντας ταυτοχρονα με το μεταπτυχιακο του , τα τελευταια 3 χρονια ειναι ανεργος. Μεχρι τοτε εργαζόταν και ειχε εναν αρκετα καλο μισθο. Εμεις γνωριστηκαμε πριν 2,5 χρονια ουσιαστικα τον γνωρισα ηδη άνεργο. Τοτε ομως εκανε δουλεια του ποδαριού που λεμε στην επιχειρηση του αδερφου του έβγαζε ενα μεροκάματο ωστε να μην επιβαρύνει πρωτα απ ολα τους δικους του η εμενα. Υστερα αποφάσισε οτι δεν εκανε κατι που του ταιριαζει η του αρεσει οποτε αποφάσισε να συνεχίσει τις σπουδες του, φυσικα στήριξα την επιλογη του φαινεται πολυ ενθουσιασμένος και κανει ερευνα αγοράς απο τωρα, δεν θελει ομως να συνεχίσει να κανει δουλειες του ποδαριού διοτι τα ωραρια ειναι περιεργα των μαθημάτων οποτε τρωει τα ετοιμα αυτα δλδ που ειχε μαζεψει οσα χρονια εργαζόταν.Εγω μενω μονη μου το τελευταιο χρονο αλλα δεν θελει να με επιβαρύνει στο σπιτι και το καταλαβαινω. Κανω υπομονη και βλεπω, τον θαυμαζω σιγουρα για την εξυπνάδα του την καλλιεργεια του θεωρω πως εχει προοπτικες να βρει αυτο που του αρεσει.θα κανουμε μια κουβεντα ομως οπως και να εχει,....
Κατ'αρχήν, ευχαριστώ για την απόκριση. Τρεις σκέψεις.Πρώτον, διακρίνω τρία θετικά σημεία στον σύντροφο σου: δεν φορτώνεται, έχει όραμα για το τι θέλει, έχει (κάποια) στήριξη από την οικογένεια του.Δεύτερον, ένα διδακτορικό είθιστε να είναι χρονοβόρο και ενεργοβόρο (μιας και αποσκοπεί στην παραγωγή πρωτότυπης ερευνητικής εργασίας). Δεν έχω ιδέα για το πως μπορεί να υλοποιηθεί ένα καλό διδακτορικό εξ'αποστάσεως. Δηλσδή, δίχως άμεση αλληλεπίδραση με τον ακαδημαϊκό μέντορα και την υπόλοιπη ερευνητική ομάδα, και δίχως χρήση των ερευνητικών υποδομών του παν/μιου. Τρίτον, εάν ήμουν στη θέση σας, θα εξέταζα τα ακόλουθα ζητήματα. Ποια θα είναι η διάρκεια του διδακτορικού και κατά πόσο θα συμβάλει στην άμεση επαγγελματική καταξίωση του συντρόφου? Μετά την ολοκλήρωση του διδακτορικού, υπάρχει πιθανότητα να εργαστεί σε άλλη πόλη ή χώρα? Παράλληλα, η σχέση δεν πρέπει να μείνει στάσιμη. Ποια είναι η θέση σου στο όραμα του? Βλέπει "πλήρη σύζευξη" συν τω χρόνω ή "χαλαρά και βλέπουμε"? Συζητήστε τα αναλυτικά.Ναι μεν, οι σχέσεις δοκιμάζονται στα δύσκολα, αλλά και οι θυσίες που καλούμαστε να κάνουμε χάριν του συντρόφου δεν πρέπει να πηγαίνουν στράφι (στερνή μου γνώση...).
Ρε top secret η συγκεκριμένη παρέμβαση σου ήταν εντελώς άκυρη και ανάρμοστη. Στο λέω ευθέως ότι έκανα "αναφορά" (ζήτημα εάν έχω κάνει 2-3 φορές αναφορά όσον καιρό γράφω εδώ μέσα). Όμως, οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους.
Δεν με πείραξε η αναφοράΤο σχόλιο μου όμως δεν ήταν άκυροΑΝ ΕΙΧΑΝ ΠΑΝΤΡΕΥΤΕΊ ΚΑΙ Ο ΑΝΤΡΑΣ ΕΜΕΝΕ ΑΝΕΡΓΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΈΠΑΙΡΝΕ ΔΙΑΖΎΓΙΟΟΜΩΣ ΕΔΩ ΤΟΝ ΓΝΏΡΙΣΕ ΆΝΕΡΓΟ ΚΑΙ ΓΙ'ΑΥΤΌ ΣΚΈΦΤΗΚΕ ΝΑ ΤΟΝ ΣΟΥΤΆΡΕΙΞΕΡΩ ΠΟΛΛΑ ΠΑΡΑΔΕΊΓΜΑΤΑ
Φίλε top secret, έπετρεψε μου να σου υπενθυμίσω ότι όταν μπαίνεις σε μια συζήτηση, που εξελίσσεται μεταξύ άλλων, οφείλεις να το κάνεις με διακριτικό και εποικοδομητικό τρόπο. Το ξέρεις ήδη αυτό, αλλά στο διαδίκτυο καμιά φορά ξεχνιόμαστε. Και εγώ ξέρω πάρα πολλά παραδείγματα αλλά με τα "αν.." δεν βγαίνει άκρη. Εν προκειμένω, είναι απόλυτα λογικό να ανησυχεί η κοπέλα για την σχέση της μιας και η παρατεταμένη έλλειψη οικονομικής ανεξαρτησίας φέρνει μιζέρια, η οποία με τη σειρά της διαβρώνει αργά-και-βασανιστικά τη σχέση.
Πολύ σοβαρό θέμα και πιστεύω ότι θα βρεις και 'συ χρήσιμα και ουσιώδη τα σχόλια των συνσχολιαστών.Για μένα η λέξη κλειδί είναι η προοπτική. Δηλαδή:- Εάν: α) εξακολουθεί να υφίσταται ισχυρός συναισθηματικός δεσμός και β) πιστεύεις ότι οι επιλογές του συντρόφου σου θα τον (σας) δικαιώσουν, δηλαδή να αποκατασταθεί επαγγελματικά σε εύλογο χρονικό διάστημα (πόσο χρόνο θέλει???), τότε θα πόνταρα στο να τον στηρίξεις.- Εάν έστω μια από τις δυο παραπάνω συνθήκες δεν ισχύει, τότε νομοτελειακά τα μονοπάτια σας θα χωρίσουν.Πρέπει να συγχρονιστείτε και η "προοπτική" να υλοποιηθεί το ταχύτερο δυνατό. Εκτιμώ ότι δεν έχετε άλλο περιθώριο για κάψιμο χρόνου.
Εμένα μου φαίνεται ότι τα λεφτα τα βάζεις πάνω από τον "έρωτα" σου. Από την στιγμή που λες να βρεις κάτι καλύτερο, σημαίνει ότι δεν θεωρείς τον τωρινό σου σύντροφο τον ιδανικό για σένα. Οπότε καλύτερα να τον αφήσεις να βρει κάποια που πραγματικά θα τον θέλει για εκείνον και όχι για την οικονομική του κατάσταση και για να έχει απλά κάποιον, οπότε να φαίνεται cool στην κοινωνία. Προσωπικά θα πληγωνομουν αν ήμουν άνεργη και μάθαινα ότι ο σύντροφος μου θέλει να με χωρίσει γι αυτόν τον λόγο.
Στη θέση σου κι εγώ θα είχα ξενερώσει. Θα περίμενα να έχει βρει τουλάχιστο κάποιες δουλειές του ποδαριού αυτά τα χρόνια για να μη χρειάζεται να επιβαρύνει εσένα ή τους γονείς του. Δε νομίζω ότι χρειαζόταν το μεταπτυχιακό αυτή τη στιγμή για να βρει δουλειά.Το ότι δέχεται σαν άντρας και κυρίως σαν άνθρωπος από τη μία να τον συντηρείς και από την άλλη να μην μπορείτε να χαρείτε πέντε πράγματα σ'αυτή τη φάση, μοιάζει ενοχλητικό και δυσοίωνο.Όσο έξυπνος και να'ναι, όσο μορφωμένος, όσο καλά και να περνάς μαζί του, μέρα με τη μέρα γιγαντώνονται οι ενοχλήσεις και αναπόφευκτα κάποια στιγμή θα συνειδητοποιήσεις ότι έχει πέσει στα μάτια σου.Προτού να είναι αργά θα πρότεινα μια ανοιχτή κουβέντα να δεις τις προθέσεις του (πχ πρόκειται να περιμένει από τον καναπέ να γίνει διευθυντής; Συμβιβάζεται με κάποια άλλη θέση για επιβίωση, όπως κάνει τόσος κόσμος;)κι έπειτα αποφασίζεις αν είναι θέμα ατυχών συγκυριών ή είναι στο χαρακτήρα του (τεμπέλης, φυγόπονος, εκμεταλλευτής κτλ).
Τι να μη θίξεις; Αφού βγάζει μάτι. 37χρονών άνθρωπος και να έχει μείνει 3 ολόκληρα χρόνια άνεργος, να μένει με τους γονείς και να τα πληρώνει όλα η κοπέλα του; Ζητάς δανεικά, βγάζεις δίπλωμα και παπί και πας ντελιβεράς να μην κάθεσαι, βγάζεις άδεια εργασίας και πας σεκιουριτάς, παίρνεις κοντάρι και πανί και πας σε συνεργείο καθαρισμού, παίρνεις κλαδευτήρι και πας να καθαριζεις κήπους, βάζεις καπελάκι και μοιράζεις φυλλάδια, παίρνεις το δίσκο και σερβίρεις και τόοοσα άλλα, που πολλοί σνομπάρουν γιατί έχουν ένα χαρτί στα χέρια.Αν ήμουν εγώ και μόνο η απραξία θα μου'χε δημιουργήσει ψυχολογικά, πολύ περισσότερο άμα ήμουν εξαρτημένος από γονείς στα 37 μου κι από πάνω ήθελα να'χω και κοπέλα που να με πληρώνει.Όλο υπαρξιακά θα είχα, γιατί θα'νιωθα ότι δεν έχω καταφέρει τίποτα και δεν υπάρχει και προοπτική.Αν δούλευε πριν θα έπρεπε να είχε δημιουργήσει έναν άλφα κύκλο γνωριμιών και να μην απομακρύνεται, να μη μένει αδρανής για τόσο διάστημα. Ό,τι αφήνεις σε αφήνει.Όπως και να το κάνουμε δείχνει πολλά για το χαρακτήρα. Άλλες θα μπορούσαν να ζήσουν άνετα με αυτό, άλλες όχι, ειδικά αν είναι μετά από σκληρή δουλειά αυτάρκεις και ανεξάρτητες.
Γιατί να σε φάμε? Αυτό που περιγράφεις είναι ένα θέμα, με απλά λόγια δεν είστε στην ίδια φάση ζωής. Το να είσαι στην ίδια φάση ζωής κάνει τα πράγματα πιο απλά, κοινό πρόγραμμα, κοινοί στόχοι, κοινό όραμα για το μέλλον... Αυτή τη στιγμή σε προβληματίζει που δεν μπορείτε να πάτε κάπου μαζί. Σε λίγο μπορεί να σε προβληματίζει το ότι δε θα μπορείτε να μείνετε μαζί (εκτός αν τον αναλάβεις, πράγμα που και για τον ίδιο δε θα είναι ευχάριστο), ή το ότι εσύ θα θέλεις να κάνεις ένα παιδί κλπ. Δεν ξέρω τι πιθανότητες υπάρχουν να αλλάξει η κατάσταση αυτή, δλδ να βρει εργασία στο άμεσο μέλλον και στο ίδιο μέρος που είσαι και εσύ. Σκέψου και πράξε ανάλογα.
Εγώ ξέρω αλλα ο ΔΟΑΤΑΠ για την αναγνώριση έχει συγκεκριμένους κανόνες που πρέπει να τηρούνται για τα μεταπτυχιακά εξ αποστάσεως για να μπορούν να αναγνωριστούν

ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΔΗΜΟΦΙΛΗ