ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
9.5.2017 | 15:51

Μια ερωτηση

Για εσας που ειστε εκει γυρω στα 30. Ποσο αλλαξε η ζωη σας σε σχεση με το πως ηταν στα 18,19 ,20 ; Ποσο αλλαξατε εσεις οι ιδιοι? Πραγματοποιησατε τα ονειρα σας η συνειδητοποιησατε οτι δεν εχουν και τοση σημασια και επαναπροσδιορησατε τους στοχους σας? Συμβιβαστηκατε με τις ατελειες σας, δουλεψατε για την εξαλειψη τους ή απλα παραμεινατε ως εχειν? Γενικα οσο περνανε τα χρονια νιωθετε καλυτερα ,πιο κοντα στον εαυτο σας ή η ζωη ειναι ενας φαυλος κυκλος οπου αναγκαζομαστε να επιστρεφουμε συνεχως στο ιδιο σημειο?
5
 
 
 
 
σχόλια
Πλεον κοντευοντας 31 με δικο μου σπιτι βλεπω οτι καθε χρονο και καλυτερα. Δουλεια ευτυχως η δυστυχως ειχα απο τα 18, στους υπολοιπους τομεις ομως βελτιωνομαι χρονο με το χρονο αλλα αυτο αρχισε να συμβαινει περιπου στα 28-29 και απο τοτε μονο ανοδικη πορεια εχω. Δεν ξερω για τις γυναικες τι γινεται γιατι βλεπω το αναποδο με τις συνομηλικες μου και τρωνε φρικη ολες σχεδον στα 30.
Η ζωή μου δεν έχει καμία σχέση με το πως ήμουν στα 18 με το πως είμαι τώρα σχεδόν 10 χρόνια μετά. Τότε ήμουν ξέγνοιαστη, τα είχα όλα στο χέρι ,ήμουν πρωτοετής φοιτήτρια και είχα ορεξη και χρόνο για αμπελοφιλοσοφιες θεωρώντας ότι θα έχω ένα λαμπρό επαγγελματικα μέλλον.Τώρα έχω τόσες πολλές υποχρεώσεις που τρέχω και δε φτάνω. Είμαι σε μια ξένη χώρα και παλεύω μόνη μου,ετοιμάζομαι να κάνω οικογένεια και δεν έχω πια όρεξη για φιλοσοφημενες συζητήσεις γιατί κατάλαβα μετά από μια γεμάτη μέρα τρέχοντας δεξιά και αριστερά τέτοιες συζητήσεις είναι το τελευταίο που θες να ακούσεις και να αναλύσεις. Οι στόχοι μου είναι πολύ απλοί και δεν έχουν αλλάξει αλλά εν καιρώ κρίσης όλα μοιάζουν δυσκολότερα. Απλά προσπαθώ να τους προσεγγίσω πλέον δια της πλαγίας οδού και βλέποντας και κανοντας
Εγώ είμαι 25 και δεν έχω καμία σχέση με το πως είμαι στα 18. Υποθέτω ότι και στα 30 θα είμαι διαφορετικός απ' ότι τώρα. Με άλλα συμβιβάζεσαι και άλλα τα βελτιώνεις. Τρως τα μούτρα σου, απογοητεύεσαι και μαθαίνεις. Το θέμα είναι πρώτον να ζεις αυτό που θέλεις χωρίς να φοβάσαι μην πληγωθείς, γιατί κι αυτό θα σε κάνει σοφότερο και δεύτερον να μαθαίνεις από τα λάθη σου, γιατί αλλιώς και στα 30 και στα 40 και στα 50 θα είσαι ακριβώς όπως στα 18 και όχι με την καλή έννοια.