ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
3.4.2017 | 17:17

Παιδιά

Δεν έχω παντρευτεί, δεν έχω παιδιά και δεν το σκέφτομαι. Όμως, όταν βλέπω άτομα της ηλικίας μου παντρεμένα, να μιλάνε για τα παιδάκια τους νιώθω σαν να μου λείπει η ευτυχία από τη ζωή μου. Δεν ξέρω όμως. Όταν το ξανασκέφτομαι, λέω εντάξει απλά περιγράφουν τις καλές στιγμές με τα παιδιά τους. Δεν ξέρω πως είναι να έχεις παιδιά. Όσοι έχουν, ηθελαν από πάντα ή ο καθένας νιώθει ευτυχία μόνο με τα δικά του; Αλλάζει η ζωή προς το καλύτερο;
13
 
 
 
 
σχόλια
Δεν ηθελα απο παντα να κανω παιδια. Ουτε τρελαινομουν με οποιο παιδακι εβλεπα τριγυρω. Η χαρα που μου δινουν τα παιδακια μου ειναι βεβαια ασυγκριτη με ο,τι αλλο εχω βιωσει (και ειχα βιωματα, δεν τα εκανα πιτσιρικα). Επισης για μενα δινουν νοημα στη ζωη μου, αλλα και κινητρο. Εννοειται πως αν δεν εχεις βοηθεια (και μιλαμε για πολλη βοηθεια), θα φας μεγαλο ζορι, ειδικα τα πρωτα δυο με τρια χρονια..
Συμφωνώ με τους υπόλοιπους σχολιαστές, δεν φέρνουν τα παιδιά την ευτυχία, σίγουρα φέρνουν χαρές αλλά δεν έρχονται για να καλύψουν κενά και θα είναι δύσκολο να σηκώσεις το βάρος αυτής της ευθύνης αν δεν τα έχεις ήδη βρει με τον εαυτό σου και δεν έχεις δημιουργήσει μια ισορροπημένη ευτυχισμένη ζωή. Βρες τι πραγματικά σου λείπει, είναι η αγάπη, η φιλία, η συντροφικότητα, η επικοινωνία, η καλή σχέση με τον εαυτό σου, η δημιουργικότητα ...; Όλα μαζί συνθέτουν το κάδρο! Η οικογένεια δεν είναι γιατρικό στην μοναξιά, ούτε αυτοεπιβεβαίωση ή κοινωνικό καθήκον, προκύπτει μέσα από την ολοκληρωμένη αγάπη δυο ανθρώπων όπου οι συνθήκες της ζωής τους επιτρέπει να φέρουν στον κόσμο έναν νέο άνθρωπο και να δημιουργήσουν από κοινού μια οικογένεια όταν και εφόσον νιώσουν έτοιμοι και θελήσουν χωρίς κάποια εξάρτηση από την ιδέα ή καταναγκασμό.
Θα συμφωνήσω με την Babydoll απόλυτα ως προς το εξής: Δεν είναι όλοι προορισμένοι να κάνουν παιδιά. Θεωρώ ότι το παιδί δεν είναι απλά ένα ''μέσο'' κοινωνικής προβολής και επίδειξης ή διαιώνισης της ματαιοδοξίας μας όπως συμβαίνει συνήθως στη χώρα μας. Αν δεν το θέλει κάποιος πραγματικά για τον όποιο δικό του λόγο, καλύτερα να μη γίνει ποτέ του γονέας.
Αν δεν έχεις βοήθεια και υποστηρικτικές δομές αλλάζει η ζωή προς το δραματικά χειρότερο!! Είσαι δέσμια των παιδιών και του προγράμματός τους. Δεν μπορείς να κοιμηθείς. Δεν μπορείς να βγείς. Δεν μπορείς να διαβάσεις ένα βιβλίο με ησυχία. Δεν μπορείς ούτε ένα μπάνιο της προκοπής να κάνεις. Μην σου πω ότι ούτε να κάνεις την ανάγκη σου μπορείς (όποιος δεν έχει ζήσει την εμπειρία να είναι στην χέστρα και να κάνει το χοντρό του κι εκείνη τη στιγμή ΑΚΡΙΒΩΣ να μπουκάρει το παιδάκι και να σε τραβάει από το μπράτσο "έλα μαμάαααααα" δεν ξέρει τι θα πει κάνω παιδιά).Δεν μπορείς να ησυχάσεις γιατί έχεις μονίμως το άγχος αν θα φάνε/χτυπήσουν/κοιμηθούν/κάνουν φιλίες/αναπτυχθούν όπως τα υπόλοιπα/περνάνε καλά/σε ακούνε/είναι χαρούμενα/τι τους απασχολεί/μήπως στεναχωρήθηκαν/μήπως δεν σου λένε κάτι που τους απασχολεί/αν θα πάνε καλά στο σχολείο κλπ. Kαι ακόμα κι αν λείψουν για λίγο από κοντά σου πάλι άγχος έχεις τι κάνουν!Απλώς με ένα παιδί σου δίνεται για μία και μοναδική φορά στην ζωή σου η ανεκτίμητη ευκαιρία να δεις τον κόσμο ξανά από την αρχή. Να τον ανακαλύψεις εκ νέου μέσα από τα μάτια ενός παιδιού. Μέσα από τα μάτια της αγάπης χωρίς καμμία υστεροβουλία :)
«Μέσα από τα μάτια της αγάπης χωρίς καμμία υστεροβουλία.»Αυτή ακριβώς η φράση σου νομίζω πως κρύβει όλη την αλήθεια.Ίσως επειδή ,τελικά, αγάπη σημαίνει ν΄ αγαπάς και μόνο τα παιδιά σου αγαπάς τοσο πολύ και τόσο βαθιά.Και όλο αυτό σε ολοκληρώνει.
Xαίρομαι που το εντόπισες και χαίρομαοι που μου δίνεις μια ευκαιρία να πω και κάτι ακόμα (για μένα πολύ σημαντικό). Τα παιδιά σου σου δίνουν κι άλλη μια καταπληκτική ευκαιρία σε αυτήν την ζωή: να αγαπήσεις τόσο πολύ και τόσο βαθιά κάποιον που ΔΕΝ είναι αίμα σου. Τον πατέρα τους. Γιατί το ήμισυ των παιδιών μας είμαστε εμείς και το υπόλοιπο ήμισυ είναι...το ταίρι μας. To βρίσκω βαθιά συγκινητικό το γεγονός αυτό κι αυτό που πραγματικά ολοκληρώνει.
Καραβάν' πολύ εύστοχη βρίσκω αυτή την αναφορά. Δύσκολα αναγνωρίζεται η σημαντικότητα του ζευγαριού μέσα στην οικογένεια, στους δημιουργούς της ουσιαστικά, τείνουμε να επικεντρωνόμαστε κυρίως στην σπουδαιότητα της σχέσης γονέα-παιδιού και μετά τον ερχομό των τέκνων να έρχεται σε δεύτερη-τρίτη μοίρα ο σύντροφος για να μην αναφερθώ σε περιπτώσεις όπου ουσιαστικά "αποβάλλεται"!
Σύμφωνοι,Θα αγαπήσεις περισσότερο και βαθύτερα το ταίρι σου αλλά όχι τόσο απόλυτα και ανυστερόβουλα.Σκέψου π.χ. την περίπτωση το άλλο σου μισό να σε απατά κατ΄εξακολούθηση.Θα συνεχίζεις να το αγαπάς;Μάλλον τελικά θα χωρίσεις.Γιατί όμως χωρίζεις; Δεν είναι ακόμα αυτός ο άνθρωπος που έβαλε το δικό του μισό για να γεννηθεί το παιδί σου;Άρα τελικά σε αυτή την περίπτωση υπάρχει υστεροβουλία.
Westδεν ξέρω να σου απαντήσω. Δεν με έχουν απασχολήσει κέρατα και δεν τα βάζω στην εξίσωση καν. Ίσως με την πολυτέλεια του να μην με έχουν απασχολήσει σκέπτομαι ότι η τόσο βαθιά αγάπη ίσως ακόμα και το κέρατο να συγχωρούσε? Δεν ξέρω. Νομίζω όμως όλα αυτά είναι εγωισμοί. Από ένα σημείο κι έπειτα δεν είναι και τόσο σημαντικά. Άλλα είναι τα σημαντικά.Πάντως οτιδήποτε κι αν συμβεί οι γονείς ενός παιδιού παραμένουν οι γονείς ενός παιδιού. Αυτό τους ενώνει για πάντα με κάποιο μαγικό δεσμό και μέσα από το παιδί σου εκτιμάς τον άλλο ακόμα κι αν δεν φέρθηκε όπως το περίμενες (υποθέτω). Αυτό είναι ένα ανυστερόβουλο συναίσθημα.
Η ζωή σου αλλάζει, σε κάποιους τομείς προς το καλύτερο και σε κάποιους τομείς προς το χειρότερο. Εχω φίλη με παιδί και δεν είναι όλα ρόδινα, έχει στερηθεί κάποια πράγματα που έκανε πριν. Ομως ήταν επιλογή της να κάνει παιδί που την κάνει ευτυχισμένη με έναν τρόπο που δεν ήταν πριν.Δεν είναι όλοι προορισμένοι να κάνουν παιδιά, ούτε το θέλουν όλοι από πάντα. Μπορείς να είσαι ευτυχισμένη χωρίς παιδιά. Αν τώρα σου λείπει η ευτυχία απ τη ζωή σου δες το γιατί. Δεν νομίζω να είναι τα παιδιά γιατί δεν μπορεί να σου στερήσει την ευτυχία κάτι που ποτέ δεν είχες