ο πιο δυνατός έρωτας που έζησα στα φοιτητικά μου χρόνια (πολύ ωραίο παιδί με τα κριτήρια της μάζας βλ. χρώμα ματιών, σωματότυπο) με διεκδικησε όταν περνούσα δύσκολα και δεν είχα όρεξη να ασχοληθώ με τη φάτσα και το σώμα μου. Αντικειμενικά ήμουν πιο άσχημη από ποτέ εκείνες τις εποχές...είχα βάλει κιλά (δεν έχω πρόβλημα με τα κιλά, αλλά εμένα δεν μου πήγαιναν και δεν μου πάνε),δεν ντυνόμουν καλά, δεν βαφόμουν..και που λουζόμουν καλά ήτανε :Pδεν στο κρύβω, απόρησα κι εγώ πώς έγινε αυτό. Kάνα δύο φορες πάνω στην πλάκα του το έλεγα κιόλας,αλλά δεν πολυστεκόμουν κιόλας γιατί πραγματικά περνούσαμε καλά μαζί και στην τελική μεγάλο παιδί ήταν, το διάλεξε. Εκείνος μου έλεγε ότι είναι δικαίωμά μου να ντύνομαι και να χτενίζομαι όποτε νιώσω εγώ ότι θέλω να το κάνω. (μαζί με αυτά, να αναφέρω ότι είχαμε πετύχει μια φορά στο δρόμο την πρώην που είναι μοντέλο σωστό..!)γενικά ανασφαλής πολύ ποτέ δεν υπήρξα, αλλά κι όταν μια φορά στο τόσο λόγω άλλων προβλημάτων γινόμουν, δεν το άφηνα να μπει ανάμεσά μας.Και γιατί τα λέω όλα αυτά; διαβάζοντάς σε μου δημιουργήθηκε η εντύπωση ότι στις σχέσεις που έκανες εσύ δεν αφέθηκες. εξαρχής έμπλεξες με "μη νορμάλ" παιδιά γιατί πιστευες ότι δεν σου αξίζει κάτι καλύτερο. Κι αυτό με τη σειρά του έφερε την όποια κατάληξη στις σχέσεις σου...όχι η άσχημη εμφάνισή σου. κάτι σαν αυθυποβολή.ακόμη ένιωσα ότι βλέπεις τον εαυτό σου σαν εμπόρευμα, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που αντιμετώπιζαν τα παλιά χρόνια οι γηραιοί γονείς τις κορες για να "ξεφορτωθούν" το άγχος της αποκατάστασής τους. Αποδέξου τον εαυτό σου κι αγάπησέ τον,αυτή θα είναι η λύτρωσή σου.
13.9.2016 | 00:32
........
Μωρέ ας λέτε η εμφάνιση δεν μετράει τόσο ή και πώς για όλους υπάρχει κάποιος ή ακόμη πώς πρέπει να αρπάξουμε τη ζωή και να τη ζήσουμε. Τίποτε δεν ισχύει. Ως γυναίκα πολύ κακής εμφάνισης σας λέω ότι δεν μπορώ να ζήσω τη ζωή επειδή Σύμφωνα με τους κανόνες της δεν αξίζω. Και όντως. Πόσες φορές ερωτεύτηκα αλλά βρήκα τη δύναμη να το θάψω μέσα μου, αφού το αγόρι που μου άρεσε ούτε για να με φτύσει δεν με ήθελε. Πόσες φορές έχω ακούσει Στο δρόμο από άσχετους, στο σχολείο, στις δουλείες "πώς είσαι έτσι! ", "μπάζο", "σαβούρα"... Γέλια με δήθεν φρίκη μπροστά στη θέα μου. . Κακία ή ανασφάλειες δεν έχει σημασία γιατί μου τα έτριβαν στη μούρη, πικρά λόγια κι όμως έλεγαν την αλήθεια....Κάποιοι άντρες που γνώρισα πότε κι αυτοί δεν με είπαν όμορφη. Προφανώς μου ταίριαζε μόνο το επίθετο διαθέσιμη ή "ότιβρήκα μπροστάμουπήρα"....Ας λέτε η γνώμη των αντρών δεν μας νοιάζει...εμένα με νοιάζει. Θα ήθελα να ήταν καλή. Θα ήθελα να ακούω ωραία λόγια και να τα αξίζω, θα ήθελα να ερωτευτώ και να με ερωτευτουν. Αλλά δεν γίνεται. Κοιτάζω πάντα τις γυναίκες έξω. ...Στη συντριπτική πλειοψηφία είναι όμορφες, χαριτωμένες, σεξ, ωραίο πρόσωπο με μικρή μύτη και ίσια δόντια, πράγματα απλά που εγώ ούτε αυτά έχω πάνω μου. Τις κοιτάζω και σκέφτομαι ότι ένας άντρας που έχει πάει μαζί τους πότε δεν θα μπορούσε να πάει μαζί μου μετά από αυτές και να του αρέσω. Και όντως βέβαια. Ποτέ δεν έχω γνωρίσει ένα νορμάλ αγόρι προφανώς γιατί δεν μου αξίζει. Καλά. Αλλά τι να την κάνεις την ζωή χωρίς ερωτά; χωρίς σχέσεις; χωρίς να έχεις όμορφο εαυτό; .... Τίποτα. Μου έσπασε το ηθικό νωρίς στη ζωή μου. 10 χρόνια προσπαθώ να βρω νόημα ή να ζήσω κάτι. ...αλλά δεν. .. Κάθε μέρα ξυπνάω και πρέπει να καταπιώ ακόμη ένα ποτήρι πίκρα. Η ζωή δεν αξίζει αν δεν είσαι όμορφη.
9
