Ήταν να το γράψω χθες το πόνημα, αλλά τελικά το ανέβαλα γατί μας κέρασε πίκρα ο kill bill. Αν και το θέμα καλυφθηκε πλήρως θεωρώ, θέλω να συμπληρώσω 2-3 πραγματάκια. Το πρώτο είναι το αν ισχύει αυτό που παρουσιάζει ως συμπέρασμα η εξομολογούμενη. Και να μην το είχαμε παρατηρήσει στον περίγυρό μας, σίγουρα το παρατηρήσαμε από τα σχόλια. Αυτό που γράφει είναι μια πραγματικότητα, τουλάχιστον κατά το ήμισι. Οι γυναίκες αποζητούν σχέση σε πολυ μεγαλύτερο ποσοστό από τους άντρες.Γιατί; Ο στην εντατική χτυπάει to the point. Διαφορετικές προσλαμβάνουσες σε πατριαρχική κοινωνια.Όλα αυτά όμως είναι πράγματα που μπαίνουν στον εγκέφαλο και κρύβονται απευθείας στο υποσυνείδητο. Δηλαδή ακόμα κι οι γυναίκες αποζητούν σχέση για να καθαγιάσουν το σεξ, επειδή έτσι τους έμαθε ο Χριστιανισμός και οι μαμάδες τους, θα έπρεπε να το κάνουν χωρίς να το γνωρίζουν, χωρίς να το αντιλαμβάνονται. Όμως αυτό δε συμβαίνει εντελώς. Για την ακρίβεια, αυτό μάλλον συνέβαινε λίγο παλιότερα, στην ηλικία μου, αλλά τώρα παρατηρούμε όλη αυτή η αρνηση της σεξουαλικότητας να έχει γίνει παντιέρα και ιδεολογία από τους νεαρότερους. Γιατί;Εδώ έρχεται να αποσαφηνίσει τα πράγματα η Γ45, υιοθετώντας την αποψη ότι το σεξ χρησιμοποιείταιγια πολιτικούς λόγους. Και είναι απόλυτα σωστή, απλά θα ήθελα να την επεκτείνω και να πω πως οι λόγοι είναι και οικονομικοί. Προσωπικά πιστεύω ότι είναι πρωτίστως οικονομικοί. Άλλωστε η πολιτική δεν είναι παρα "συμπυκνωμένη οικονομία". Για να γίνει αντιληπτό τι τεράστιο ρόλο πάίζει η οικονομία στους κοινωνικούς μετασχηματισμούς, θα θυμίσω μόνο ότι ο Αβραάμ ο Λινκολν που κατήργησε την δουλεία ανήκε στο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα. Σα να λέμε ότι ο Μπους (δεν θα πω ο Τραμπ γιατί είναι βαρύ) της εποχής θέλει να καταργηθούν οι δούλοι και ο Κλίντον της εποχής (απορρίπτεται ο Μπαρακ λόγω χρώματος) έχει ενστάσεις. Εν ολίγοις λοιπόν, σε αντίθεση με την δεκαετία του '60 που για κάποιο λόγο ο Καπιταλισμος ήθελε να χαλαρώσουν τα σεξουαλικά ήθη, τώρα θέλει να σφίξουν λιγάκι έως αρκετά. Το αναγνωστικό κοινό των εξομολογήσεων που ταιριάζει στο ηλικιάκο προφίλ καθώς και οι αντίστοιχες ηλικίες σε άλλες χώρες στη συντριπτική τους πλειοψηφία είτε πέρασαν την εφηβεία τους είτε τις σπουδές τους μέσα στην οικονομική κρίση, που δεν είναι κρίση αλλά μια νέα πραγματικότητα που θα διατηρηθεί πολλά πολλά χρόνια. Άρα, εκπαδιεύονται ήδη για να ανταπελξέλθουν στο ρόλο που τους επιφυλάσσεται στην νέα πραγματικότητα. Γιατί όμως να θέλει να συμβεί κάτι τέτοιο;Μα φυσικά γιατί περνάει κρίση. Αφενώς λοιπόν πρέπει να τεκνοποιήσουμε στρατιωτάκια (σωστή η άποψη έχουμε πολεμο), αφετέρου πρέπει οι γυναίκες να επιστρέψουν στο σπίτι και να αναλάβουν διάφορες εργασίες που είχαν απεμπολήσει. Το κοινωνικό κράτος πρέπει να περιοριστεί άρα δεν θα μπορεί να προσφέρει πχ υπηρεσίες φροντίδας ηλικιωμένων. Κάποιος όμως θα πρέπει να τους φροντίσει. Τις γυναίκες τις κερδίσαμε ώς καταναλώτριες την στιγμή που τις χρειαστήκαμε (ο Ροκφέλερ ηταν κατεξοχην χρηματοδότης φεμινιστικών οργανώνσεων), τώρα ήρθε η ώρα να αλλάξουν ρόλο. Ποια είναι τα οχήματα για να γίνει αυτό; Φυσικά η λογοτεχνία, ο κινηματογράφος και φυσικά οι κοινωνικές έρευνες. Όλο και περισσότεροι θα σας πουν τι να τρώτε, τι να πίνετε, τι και πως να π@δατε. Στο σημείο που διαφωνώ, είναι πως υπάρχει όντως η κυριαρχία της αγγλικής γλώσσας, αλλά κατά τη γνώμη μου αυτό από μόνο του δε λεει πολλά. Εγώ τα διαβάζω όλα στα ελληνικά. Αν εξαιρέσουμε την ποίηση, που δεν μεταφράζεται, στα υπόλοιπα η ουσία παραμένει, δεν παίζει ρόλο η γλώσσα. Πιστεύω ότι η μεγάλη αλλαγή στα ήθη γίνεται από την κυριαρχία του αμερικάνικου σινεμά. Ήδη μιάμιση δεκαετία νωρίτετα από το ηλίθια γλυκανάλατο ps I love you της νέοφιλελεύθερης Αμερικής ο Κριστόφ Κισλοφσκι πρότεινε από τη σοσιαλδημοκρατική Γαλλία μεσω της Μπλε ταινίας το σεξ ως διαδιακασία αποτίναξης του πένθους του θανάτου και δημιουργικής ολοκλήρωσης.(ο Ενγκελς στο "Η καταγωγη της οικογένειας, της ατομικής ιδιοκτησίας και του Κράτους", τοποθετεί ευστοχα την οικογενεια ως τον θεμελιο λίθο του καπιταλισμου και πιο πατρις θρησκεια οικογενεια απο τις Ηπα δεν υπαρχει..)Πως θα προστατευτούμε/αναιρέσουμε τα παραπάνω; Διάβασμα, σινεμά θέατρο. Μελέτη της ιστορίας κυρίως μέσα μέσα από το πρίσμα των οικονομικών σχέσεων. Παρατήρηση του εαυτού μας και ερωτήσεις κάθε στιγμή γιατί φερόμαστε και σκεφτόμαστε με τον τρόποπου το κανουμε. Πως σχηματιστήκαμε δηλαδή. Αλλος τρόπος κατά τη γνώμη μου δεν υπάρχει. υ.γ.1. Επειδή ρωτήθηκα κι εγώ, να το παρει το ποτάμι, είμαι 37. 2. Επειδη η "γυναικεία λογοτεχνία", κάθε εποχής, δεν διαβαζεται ή παρακολοθουθείται στο σιναμέ, αν θέλετε κάτι σε Τζέην Ώστιν προτιμήστε το Pride and Prejudice and Zombies. Ταινιάρα. Και το πνεύμα της Τζέην παραμένει ανέπαφο.3. Καταπληκτική η απαντηση της Α, μπα. Γενικά δίνει πολύ ωραίες απαντήσεις και καλό θα είναι να την διαβάζει το κοινό των εξομολογήσεων αν δεν το κανει ήδη.
29.5.2016 | 14:57
Aπο την ανάποδη
Οι γυναίκες βρίσκουμε εύκολα σκέτο σεξ αλλα πιο δύσκολα αυτο που (οι περισσότερες) θέλουμε δηλαδη τη συναισθηματική σχεση. Οι άντρες βρίσκουν εύκολα συναισθηματική σχέση αλλα πιο δύσκολα αυτο που (οι περισσότεροι) θελουν δηλαδή σκέτο σεξ. Ποια είναι η λύση λοιπον? Η ομοφυλοφιλία? Και τι γίνεται αν δε σε έλκει καθολου το ίδιο φύλο?
17
