ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τόσο καιρό συνήθισα να βάζω μια προστασία γύρω μου, να απομακρύνω τους πάντες και να πληγώνω επειδή δεν ήθελα να ρισκάρω ή να πληγωθώ εγώ. Εγωιστικό. Αν και παιχνίδι για δυο, η αγάπη για εμένα φαντάζει πιο δύσκολο και από το να σταθώ κατακόρυφο στο ένα μου χέρι - εδώ γελάμε -. Ποτέ μου δεν πήρα το ρίσκο και πλέον το έχω μετανιώσει που δεν έχω φάει τα μούτρα μου ακόμα. Πιστεύω ότι υπάρχουν άτομα που έχουν το πάθος και τον έρωτα μέσα τους, απλά φοβούνται να το εξωτερικεύσουν όλο αυτό. Συνήθως όταν κάποιος είναι πιο συναισθηματικός πιστεύουμε - τουλάχιστον εγώ - ότι είναι και πιο ευαίσθητος και φοβάται να δείξει αυτά που νιώθει. Και για εμένα είναι απολύτως φυσιολογικό σε μια κοινωνία που η λέξη σ' αγαπώ έχει γίνει καραμέλα. Σε μια κοινωνία που τα ευγενή αισθήματα θεωρούνται ξεπερασμένα. Σε μια κοινωνία που κατά μείζονα λόγον οι άνθρωποι ψάχνουν για να ευχαριστήσουν προσωρινές στιγμές καύλας. Έχοντας νέα μυαλά πιστεύω ότι δεν είμαι το μοναδικό άτομο που κάνω τέτοιου είδους σκέψεις.. Απλά είναι όλα τόσο μπερδεμένα στο κεφάλι μου που κάπου πρέπει να τα πω. Να αδειάσω σαν άνθρωπος να νιώσω ότι μοιράζομαι το πρόβλημα.Υ.Γ. Θα συνεχίσω αύριο το κείμενο μου, υπογράφοντας με το ψευδώνυμο Χ.