εδω και ενα χρονο που εχω τι μικρουλινι μου ειναι οτι πιο ομορφο εχω παρει ποτε σε αποφαση στην ζωη μου.. οσο και να με νευριαζει γιατι δεν εχουν νοηση περαν ενος 4χρονου παιδιου, δεν υπαρχει αυτο το συναισθημα που σου βγαζουν, που συνεννοειστε με τα ματια ή με ενα νευμα, πυο δημιουργεις μια αλλη επικοινωνια (ενω πολλες φορες μιλαμε την ιδια γλωσσα και δεν συνεννοουμαστε με τους γυρω μας χαχα) που το μονο που θελει ειναι να παιζετε και να κουρνιαζει πανω σου να κοιμηθει.. για ΟΛΗ του τη ζωη!!!
29.6.2015 | 18:59
Πήρα σκύλο..
Εδώ και 15 ημέρες η ζωή μου άλλαξε.Νόμιζα πως θα ήταν απλά μια παρέα για το σπίτι, αλλά είναι πολλά παραπάνω.Είμαι στη δουλειά και νομίζω οτι ακούω το κλάμα του.Βιάζομαι να γυρίσω σπίτι.Οι χαρές που κάνει όταν με βλέπει είναι πολύ παραπάνω από ο,τι φανταζόμουν.Νιώθω πως έγινα πιο υπεύθυνη.Αναγκαστικά κοιμάμαι πλέον κανονικά για να ξυπνήσω πολύ νωρίς για παιχνίδι πριν τη δουλειά.Είναι όλα τόσο ωραία παράξενα..Δεν προλαβαίνω να στενοχωρηθώ γιατί θα έρθει να με δαγκώσει, να μου γλείψει τα πατουσάκια να γελάσω από το γαργαλητό και αυτό να χοροπηδάει από τη χαρά του..Ξαφνικά ένιωσα μαμά; Πάντα έλεγα πως είμαι μικρή για μαμά, πως δεν είμαι άξια αλλά από τότε που ο μικρός ήρθε σπίτι, κάτι μέσα μου άλλαξε.Εγώ άλλαξα.Ακούω τα πατουσάκια να κόβουν βόλτες στο παρκέ και κρυφογελάω..Δεν είμαι μόνη πια..Δεν είναι μόνο πια..Λέτε να έχω χαζέψει;Τουλάχιστον με όλα αυτά που γίνονται, να τρώω από τις κροκέτες του.:P
1
