ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
29.3.2015 | 17:38

Συννεφιασμένη Κυριακή

Κάθομαι και κοιτάω έξω τον καταθλιπτικό καιρό κι αναρωτιέμαι τι έχει πάει λάθος στη ζωή μου και δεν βρίσκω πουθενά μια σπίθα να με ξεσηκώσει από το λήθαργο. Παλιά υπήρχαν πράγματα που με ξεσήκωναν και με έκαναν να ανυπομονώ.- Μια βραδιά με φίλους. Τώρα όμως οι περισσότεροι είναι είτε στο εξωτερικό, είτε χαμένοι από την αδυσώπητη ρουτίνα της μεγαλούπολης-τέρας, είτε στο δικό τους μικρόκοσμο της οικογενειακής τους ζωής.- Μια βραδιά για φλερτ. Τώρα όμως εκτός από το ότι δεν έχω παρέα ( βλέπε φίλοι με οικογένεια ) δεν έχω και διάθεση. Πολλές αποτυχίες ( ίσως έχει περάσει και η μπογιά μου ) κι έλλειψη διάθεσης κι ενθουσιασμού. Μετά από δεκάδες ερωτικές γνωριμίες πλέον έχεις βαρεθεί, έχει χαθεί ο ενθουσιασμός και ψάχνεις κάτι πιο ουσιαστικό. Αλλά δεν ξέρεις πού, πώς και αν θα το βρεις.- Ταξίδια. Έχω ταξιδέψει σε 30+ χώρες. Δυστυχώς χάθηκε πια κι αυτός ο ενθουσιασμός και πλέον δεν με κινητοποιεί τόσο η μαγεία του αγνώστου.- Γυμναστική. Παλιά τρελαινόμουν. Κολύμπι, γυμναστήριο, ποδήλατο.. Τώρα έχω να αθληθώ πάνω από ένα χρόνο και αν και το σώμα μου δεν με έχει προδώσει ακόμα νιώθω ήδη τα πρώτα προειδοποιητικά σημάδια, μειωμένη διάθεση, τσιμπηματάκια στη μέση κτλ.- Δουλειά. Δουλεύω 10 χρόνια εντατικά. Έχω βαρεθεί. Καμία πιθανότητα να αλλάξει κάτι, παίρνω τον ίδιο μισθό με όταν άρχισα. Και μια αφόρητη ρουτίνα. - Σεξ. Έχω να κάνω 2-3 μηνες. Δεν με πειράζει. Παλιότερα θα είχα τρελαθεί. Τώρα μου φαίνεται σχεδόν φυσιολογικό. Έχω κάτι καβάτζες αλλά βαριέμαι να τις πάρω τηλέφωνο. Θα πρέπει να ανεχτώ και την ανθρώπινη επαφή μετά το σεξ που θα πλήττω ξανά αφόρητα. Οπότε καταλήγω με την παλάμη και πορνό.Γενικά δε βλέπω φως στο τούνελ. Μπορεί να δίνω την εντύπωση καταθλιπτικού ατόμου αλλά παλιότερα υπήρξα η ψυχή της παρέας. Ο πάντα ευδιάθετος γκόμενος. Ο χαρούμενος συνταξιδιώτης. Ο ευσυνείδητος εργαζόμενος.Απλά μες στη μοναξιά του σπιτιού μου ήθελα να γράψω κάτι. Δεν την πάλευα άλλο. Τελικά θα πάρω μάλλον ένα βιβλίο να διαβάσω ή θα πάω μόνος σινεμά. Αν δεν βαρεθώ πάλι.
1
 
 
 
 
σχόλια
Εγώ νομίζω πως πέρασες μια δεκαετία υπέρμετρης δράσης (υπερβολικά πολλά ταξίδια, δουλειά, έρωτες) και τώρα μπαίνεις σε μια φάση ενδοσκόπησης. Αφού γνώρισες πολλά μέρη και ανθρώπους και καταστάσεις, ήρθε η ώρα να γνωρίσεις και τον εαυτό σου. Γι'αυτό και νιώθεις την ανάγκη για μοναξιά. Μόλις ολοκληρώσεις αυτή τη διαδικασία τότε θα μπορέσεις να ανοιχτείς και σε έναν άλλον άνθρωπο και να ερωτευτείς. Και κάτι ακόμα: δεν γίνεται να συνεχίσεις να ζεις με τους τρελούς ρυθμούς του παρελθόντος. Δεν είσαι ο ίδιος άνθρωπος του χθες, έχεις μεγαλώσει και έχουν αλλάξει οι ανάγκες σου.

ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΔΗΜΟΦΙΛΗ