7.1.2015 | 05:00
Όνειρο (δεν) ήτανε.
Ξαπλωμένοι στο κρεβάτι. Το φως του φεγγαριού και των αστεριών να περνάει από τις κουρτίνες φωτίζοντας το σκοτεινό δωμάτιο. Από κάποιο άλλο δωμάτιο ν ακούγεται ο ψίθυρος μιας ξεχασμένης ανοιχτής τηλεόρασης. Κι εσύ να βύθιζεις τα δάχτυλα σου μέσα στα μαλλιά μου και να τα τραβάς απαλά. Κι εσύ να με φιλάς στο αυτί. Και μετά στο μάγουλο. Και τελικά να συναντιούνται τα χείλη μας. Και μέτα με κάθε σου άγγιγμα να χάνομαι περισσότερο. Μέχρι να υπάρχουμε μόνο εγώ κι εσύ. Ναι, εσύ, μελλοντικέ μου έρωτα..
