ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ένας παππούλης, πάνω από 85, έπεσε μπροστά μας και χτύπησε πολύ στο κεφάλι. Γρήγορα μαζεύτηκε κόσμος. Ο παππούλης ήταν χλωμός και έδειχνε πολύ αδύναμος. Πονούσε, δε μπορούσε να μιλήσει, και ένιωθα ότι έφευγε από τη ζωή, σιγά σιγά. Σε κάθε του ανάσα παρακαλούσα να μην είναι η τελευταία του. Όταν βρέθηκε ένας γιατρός, προσπάθησε να τον βοηθήσει, και τον ρώτησε πως τον λένε. Τότε μπόρεσε να μιλήσει ο παππούλης για πρώτη φορά. Είπε "Στράτος", με δυσκολία. Μετά από λίγο, έστρεψε τα δακρυσμένα μάτια του προς εμένα για ώρα. Ένιωσα πως ένας άνθρωπος πέθαινε και εγώ δεν μπορούσα να κάνω τίποτα. Ήμουν αβοήθητος όπως ακριβώς και εκείνος. Ήταν τα πιο βασανιστικά δευτερόλεπτα της ζωής μου. Ποτέ άλλοτε δεν είχα δει το θάνατο πιο κοντά σε έναν άνθρωπο. Γιατί αν με ρωτούσες εκείνη την ώρα, ήμουν σίγουρος πως ο κυρ Στράτος δεν θα την γλίτωνε...Ευτυχώς, όμως, όταν έφτασε το ασθενοφόρο είχε ακόμη τις αισθήσεις του.Εύχομαι κ. Στράτο να είστε καλά!Και περαστικά...