ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

δε ξερω τι να πω πρωτη φορα το κανω αυτο και παλι ανικανη νιωθω!νιωθω οτι δε μπορω οτι δε θα μπορεσω να πατησω το κουμπι "καταχωρηση"γιατι?λοιπον νιωθω οτι εχω βρει την αδερη ψυχη μου αλλα κανενασ δε φαινεται να το συμπαθει ειναι απομακρος και ψυχρος με τους αλλους σε αντιθεση με εμενα που μου συμπεριφερεται αψογα.το προβλημα μου ειναι οτι νιωθω ανικανη να του δειξω αυτα που αισθανομαι με πραξεις με λογια ναι αλλα οι πραξεις μετρανε.οταν δεν ειμαστε μαζι νιωθω οτι εχω καταθληψη δε κανω τιποτα πλα καθομαι και περιμενω ποτε θα γυρισει και τρεμοπαιζει η καρδια μου δε θελω καν να βγαινω με τις φιλες μου δε με ολοκληρωνει πλεον εγω που ημουν καθε μερα εξω!δε μπορω σε κανεναν να μιλησω για αυτο τον ανθρωπο και να πω τι πραγματικα εινια και οτι ολο αυτο ειναι μια μασκα ουτε εδω που ειναι ανωνυμα ΤΟΣΟ ΑΝΙΚΝΗ ΚΑΙ ΔΗΛΗ.δε με καταλαβαινει κανεις δε περναω καλα στη ζωη μου παρα μονο μαζι του