21.12.2013 | 11:44
ο καθένας τα δικά του
Καλημέρα σας!Είμαι 20 χρονών και δουλεύω σε ένα γραφείο οικογενειακού φίλου.Αυτές τις μέρες λόγω φόρτου εργασίας πιέζομαι πολύ νιώθω πως δεν αντέχω.Λείπω από το σπίτι μου 2 εβδομάδες γιατί δεν προλαβαίνω να πάω.Μου λείπει ο πατέρας μου πολύ.Οι φίλοι μου γύρισαν από τις σπουδές τους και εγώ εδώ.Το αγόρι μου και αυτό εκεί.Από την μία θέλω να φύγω και από την άλλη νιώθω πως είμαι καλά.Πως είναι μόνο αυτές οι μέρες και μετά τέλος.Ήθελα τόσο πολύ να γίνω δασκάλα για παιδιά με ειδικές ανάγκες αλλά δεν το κατάφερα.Και μετανιώνω που δεν προσπάθησα περισσότερο.Δεν ξέρω τι να κάνω.Ενώ έχω περάσει αρκετά και τώρα πέφτω.Δεν ήμουν έτσι.Πριν η αδερφή μου,(δουλεύει και αυτή εδώ) μου είπε πως γίνομαι δυνατή.Δεν νιώθω πως δυνάμωσα ύστερα από τόσο κλάμα!Ξέρω ακούγεται θλιβερό και χαζό αλλά ήθελα να το μοιραστώ.
