https://www.youtube.com/watch?v=VOVo99b21H8

H καθημερινή ζωή μιας Ελληνίδας στη Βόρεια Κορέα

49

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ  | ΠΟΡΤΡΕΤΟ: ΠΑΡΙΣ ΤΑΒΙΤΙΑΝ/ LIFO

Έζησε κάπου δυο χρόνια στη Βόρεια Κορέα κι έγινε «αξιοπερίεργο» ούσα μια Ελληνίδα που διέθετε άδεια παραμονής και μετακίνησης στην πιο άγρια, την πιο στυγνή δικτατορία της Υφηλίου – ή μήπως τα πράγματα είναι λιγότερο ασπρόμαυρα; Η συνομιλήτριά μου έχει εκφράσει αντιρρήσεις στην απόλυτη δαιμονοποίηση της «χώρας-φόβητρου» από τη Δύση, με αποτέλεσμα να κατηγορηθεί από κάποιους σαν απολογήτρια του καθεστώτος. Όπως όμως διευκρινίζει «δεν ξεπλένει τίποτα και κανέναν», ούτε κι έχει λόγο - απλά προσπάθησε να δώσει μια εικόνα του τόπου πέρα από τα στερεότυπα και τις προκαταλήψεις, βασισμένη τόσο στην ιστορία και την κουλτούρα του όσο και στα δικά της βιώματα εκεί. Να κατανοήσει προτού κρίνει, να εξετάσει προτού αποφανθεί, να είναι η ματιά της όσο το δυνατό πιο αντικειμενική γιατί με τον τρόπο αυτό εκτιμά κανείς ψύχραιμα ανθρώπους και καταστάσεις. Έτσι προέκυψε και το βιβλίο «Στη Χώρα των Κιμ – Δυο χρόνια στη Βόρεια Κορέα» που κυκλοφορεί αυτές τις μέρες από (εκδόσεις Εντύποις). Έχοντας στο βιογραφικό της σπουδές αρχαιολογίας, τέχνης και ιστορίας σε Ελλάδα και Γαλλία, όπου απέκτησε διδακτορικό στην Αρχαιοβοτανική, θέση λέκτορα στα Πανεπιστήμια του Αιγαίου και του Περθ της Αυστραλίας καθώς και αξιόλογη ανθρωπιστική δράση σε διάφορες ταραγμένες περιοχές του πλανήτη - δραστηριότητα που εντούτοις αποφεύγει να διαφημίζει -, έχει ενδιαφέρουσες εντυπώσεις και απόψεις, τις οποίες δημοσιεύει κατά διαστήματα σε ελληνικά και ξένα ΜΜΕ καθώς και στην προσωπική της ιστοσελίδα (fragkiskamegaloudi.wordpress.com). Συναντηθήκαμε, κουβεντιάσαμε για όλα αυτά κι ομολογώ ότι η κομψή, ευχάριστη, κοσμοπολίτισσα και εξαιρετικά δραστήρια κυρία που γνώρισα μόνο... πράκτορα των Κιμ δεν θυμίζει!

[Η συνέντευξη πρωτοδημοσιεύτηκε στις 30/10/2016]

H καθημερινή ζωή μιας Ελληνίδας στη Βόρεια Κορέα Facebook Twitter
Η Φραγκίσκα Μεγαλούδη στην Πιονγκ Γιανγκ
H καθημερινή ζωή μιας Ελληνίδας στη Βόρεια Κορέα Facebook Twitter
H καθημερινή ζωή μιας Ελληνίδας στη Βόρεια Κορέα Facebook Twitter
Ένα σύνηθες γεύμα: βραστός σκύλος
Η Φραγκίσκα Μεγαλούδη στην Πιονγκ Γιανγκ. Δεξιά: σε ένα δημοφιλές εστιατόριο της πόλης. Δεξιά κάτω: Ένα σύνηθες γεύμα: βραστός σκύλος

―Πώς αποφάσισες να συγγράψεις το εν λόγω βιβλίο;

Ξεκίνησε βασικά σαν ένα ημερολόγιο ζωής, κάτι σαν συνέχεια του μπλογκ «Ταξιδεύοντας» που άρχισα όταν βρισκόμουν ακόμα στην Ουγκάντα και που είχε γίνει αναπάντεχα δημοφιλές, είχε μάλιστα προταθεί για βραβείο! Στη Βόρεια Κορέα πρωτοπήγα τον Ιούνιο του 2012 όταν ο σύντροφος μου και πατέρας του παιδιού μου στάλθηκε από την υπηρεσία του εκεί. Εγώ εργαζόμουν στο IRIN, το πρώην – τώρα πια ανεξάρτητο - ειδησεογραφικό πρακτορείο του ΟΗΕ στην Μπανγκόκ και συνέχισα έπειτα ως εξωτερικός συνεργάτης από την Πιονγκ Γιανγκ. Κάλυπτα από εκεί θέματα που αφορούσαν τη ΝΑ Ασία αλλά όχι τη Β. Κορέα καθαυτή, με εξαίρεση ένα ρεπορτάζ για φυσικές καταστροφές το οποίο όμως δεν έλαβε ποτέ άδεια προβολής από την κυβέρνηση.

―Πήγες κι έμεινες εκεί δύο ολόκληρα χρόνια...

Ναι μέχρι τον Μάρτιο του '14, οπότε μια ασθένεια του γιου μου σε συνδυασμό με τη μη έγκριση της θέσης μου ως υπεύθυνης επικοινωνίας του γραφείου του συντονιστή του ΟΗΕ είχαν αποτέλεσμα να εγκαταλείψω τη χώρα αφήνοντας πίσω όλα μου σχεδόν τα υπάρχοντα, μέχρι κι ένα αμάξι – όταν έφυγα, βλέπεις, δεν πίστευα ότι δεν θα ξαναγυρνούσα! Στη συνέχεια έμεινα 18 μήνες στις Φιλιππίνες όπου εργάστηκα για μια υπηρεσία των Ηνωμένων Εθνών στην αντιμετώπιση του τυφώνα Χαϊγιαν που είχε πλήξει τη χώρα το Νοέμβριο του 2013, ύστερα στη Νιγηρία, πάντα στα πλαίσια ανθρωπιστικών αποστολών – από φέτος τον Ιανουάριο επέστρεψα και ζω στην Αθήνα.

H καθημερινή ζωή μιας Ελληνίδας στη Βόρεια Κορέα Facebook Twitter

―Έχεις ξαναμιλήσει για τη βορειοκορεατική εμπειρία σου, κατηγορήθηκες μάλιστα ως ευνοϊκά διακείμενη απέναντι στο καθεστώς.

Ανοησίες. Το πρόβλημα είναι ότι κανείς δεν διάβασε ή δεν θέλησε να διαβάσει προσεκτικά τι ακριβώς είχα πει. Τον Απρίλιο του '13 με την κρίση που είχαν προκαλέσει οι πυρηνικές δοκιμές της Β. Κορέας είχα γράψει ότι παρά την ένταση το κλίμα στη χώρα ήταν σχετικά ήρεμο κι ότι είναι απλοϊκό να εστιάζουμε σε έναν παρανοϊκό κακό που απειλεί τον πλανήτη όταν στην περιοχή παίζεται ένα «χοντρό» γεωπολιτικό παιχνίδι όπου εμπλέκονται σε μεγάλο βαθμό οι ΗΠΑ καθώς επίσης η Ρωσία, η Κίνα, η Ιαπωνία και βέβαια η Ν. Κορέα. Είπα επίσης ότι στη χώρα ζουν κανονικοί άνθρωποι και όχι τίποτα ανδρείκελα ή ρομπότ κι ότι οι διεθνείς οικονομικές κυρώσεις πλήττουν τον απλό λαό χωρίς να βλάπτουν την ηγεσία ή να αποφορτίζουν την ένταση, πράγματα που πιστεύω ακόμα. Επιμένω δε στο θέμα των κυρώσεων γιατί ενώ υποτίθεται ότι πλήττουν την πολεμική βιομηχανία, η λίστα των απαγορευμένων αγαθών περιλαμβάνει ένα σωρό «αθώες» πρώτες ύλες κι επίσης τρόφιμα και φάρμακα β' γενιάς, όπως π.χ. για τη φυματίωση. Όταν μάλιστα είχε αρρωστήσει ο γιός μου, δυσκολευτήκαμε να βρούμε παιδιατρικές βελόνες λόγω των κυρώσεων κάτι που είχε συνέπειες στην υγεία του. Στην Βόρεια Κορέα παίζεται ένα καθαρά πολιτικό παιχνίδι και η ανθρωπιστική βοήθεια δεν αποτελεί εξαίρεση.
Εκείνη την εποχή διάφορα ξένα πρακτορεία με έψαχναν για συνεντεύξεις καθώς μπορούσα να δώσω μια άμεση μαρτυρία για το συνέβαινε μέσα στην Πιονγκ Γιανγκ. Μίλησα τελικά σε ελληνικά ΜΜΕ και ξαφνικά βρέθηκα να με λένε απολογήτρια του καθεστώτος! Βέβαια ειλικρινά λίγο με ενδιαφέρει η γνώμη του καθενός πάνω σε αυτό. Έχω μάθει να λέω αυτό που πιστεύω, έχω αρκετή δουλειά πίσω μου στις πιο δύσκολες περιοχές του πλανήτη και δεν χρειάζεται να αποδείξω τίποτα. Ο καθένας κρίνει όπως καταλαβαίνει.
Πάντως, δεν στρογγύλεψα καμιά εικόνα ούτε είχα κάποιο συμφέρον να το κάνω, μετέφερα απλά διαπιστώσεις της προσωπικής μου εμπειρίας. Η δαιμονοποίηση και η de facto προκατάληψη, που κι εγώ κάπως συμμεριζόμουν προτού η τύχη με φέρει στη Β. Κορέα, είναι κακός σύμβουλος για να κρίνεις αντικειμενικά ανθρώπους και καταστάσεις.

―Αν σου ζητούσα μια συνοπτική εικόνα της σύγχρονης Β. Κορέας;

Θα ξεκινούσα από τον μεγάλο λιμό της δεκαετίας του '90 που οφειλόταν σε ένα συνδυασμό θεομηνιών, κακής σοδειάς, ύφεσης, λανθασμένων πολιτικών και κακοδιαχείρισης, ένα κομβικό σημείο στην πρόσφατη ιστορία μιας χώρας που στις δεκαετίες του '60 και του '70 ήταν από τις πιο δυναμικά αναπτυσσόμενες. Απομυθοποιήθηκε τότε για πρώτη φορά η ηρωική διήγηση περί περιούσιου έθνους και περί κράτους-στοργικού προστάτη χωρίς όμως κοινωνικές εντάσεις και αναταραχές. Το μήνυμα «εισακούσθηκε», τρόπον τινά, από την ηγεσία ώστε να αποφευχθούν και τα χειρότερα. Έκτοτε ο Κιμ Γιονγκ Ιλ, που ήταν μάλλον πιο ρεαλιστής από τον πατέρα του ξεκίνησε να κάνει κάποια πρώτα ανοίγματα τα οποία διεύρυνε ο σημερινός ηγέτης Κιμ Γιονγκ Ουν . Πλέον οι Βορειοκορεάτες μπορεί να μην τρέφονται πολύ καλά – γι΄αυτό κι εμφανίζουν μεταξύ άλλων αυξημένα ποσοστά αναιμίας, τα οποία πάντως ακολουθούν πτωτική πορεία - αλλά δεν υπάρχει λιμός ούτε γενικευμένη πείνα. Εδώ πρέπει κάποιος να λάβει υπόψη και τον γραφειοκρατικό μηχανισμό, τη μορφολογία της χώρας και το κακό οδικό δίκτυο τα οποία δημιουργούν συχνά προβλήματα ανεφοδιασμού, ειδικά στον άγονο βορρά. Μπορεί έπειτα να μην διαθέτουν πολλά αγαθά και ανέσεις, έχουν όμως τα βασικά κι άλλωστε η έννοια της στέρησης είναι σχετική, αυτό που φαντάζει «λίγο» στα δικά μας μάτια μπορεί για κάποιον άλλο λαό να είναι φυσιολογικό.

―Από ό,τι διαβάζω αποκομίζω την εντύπωση ότι παρά τις περιοδικές εντάσεις με τη Δύση η κατάσταση στη χώρα τα τελευταία χρόνια αργά αλλά σταθερά αλλάζει.

Πράγματι, αυτό άλλωστε είναι κάτι που παραδέχονται και οι επικριτές της. Το βιοτικό επίπεδο έχει ανέβει αισθητά, ειδικά στις πόλεις, υπάρχει περισσότερος ελεύθερος χρόνος, περισσότεροι άνθρωποι που ασχολούνται με χόμπι ενώ βρίσκεις πια και εισαγόμενα αγαθά – ρούχα, τρόφιμα, καλλυντικά κ.λπ. - παρά το εμπάργκο. Για όλα, μάλιστα, τα πορτοφόλια – στην Πιονγιάνγκ είχε ανοίξει θυμάμαι ένα κινέζικο σούπερ μάρκετ για φτηνές αγορές καθώς κι ένα από τη Σιγκαπούρη με προϊόντα πολυτελείας. Βρίσκεις φίρμες όπως Zara, Max & Spenser, Coco Chanel, πετυχαίνεις μέχρι κι ελληνικά προϊόντα όπως ελαιόλαδο Σπάρτης, φέτα Δωδώνης και χυμούς Φλώρινας. Πολύ δημοφιλή ήταν επίσης τα πατατάκια Lay's, ανάρπαστα γίνονταν! Έχει σιωπηρά επιτραπεί το άνοιγμα ιδιωτικών επιχειρήσεων, υπάρχουν ευκαιρίες αυτοαπασχόλησης και μια ανερχόμενη μεσαία τάξη που βιοπορίζεται κυρίως από το εμπόριο ή/και το παρεμπόριο και δεν σχετίζεται με την παραδοσιακή κομματική νομενκλατούρα.
Θα πρέπει κανείς να εντρυφήσει στην ταραγμένη κορεατική ιστορία για να μπορέσει να κατανοήσει την ψυχολογία των Βορειοκορεατών. Τα 500 χρόνια φεουδαρχίας ακολούθησε η βάρβαρη ιαπωνική κατοχή, εναντίον της οποίας δρούσε το αντάρτικο του Κιμ Ιλ Σουνγκ, παππού του Κιμ Γιονγκ Ουν. Μετά την απελευθέρωση και τον αιματηρό εμφύλιο που ακολούθησε, το κομμουνιστικό καθεστώς του βορρά «αντέστρεψε» την παραδοσιακή κοινωνική δομή τοποθετώντας στην κορφή της πυραμίδας τους αγρότες.

H καθημερινή ζωή μιας Ελληνίδας στη Βόρεια Κορέα Facebook Twitter
Θα πρέπει κανείς να εντρυφήσει στην ταραγμένη κορεατική ιστορία για να μπορέσει να κατανοήσει την ψυχολογία των Βορειοκορεατών. Τα 500 χρόνια φεουδαρχίας ακολούθησε η βάρβαρη ιαπωνική κατοχή, εναντίον της οποίας δρούσε το αντάρτικο του Κιμ Ιλ Σουνγκ, παππού του Κιμ Γιονγκ Ουν. Μετά την απελευθέρωση και τον αιματηρό εμφύλιο που ακολούθησε, το κομμουνιστικό καθεστώς του βορρά «αντέστρεψε» την παραδοσιακή κοινωνική δομή τοποθετώντας στην κορφή της πυραμίδας τους αγρότες.

 Θα πρέπει κανείς να εντρυφήσει στην ταραγμένη κορεατική ιστορία για να μπορέσει να κατανοήσει την ψυχολογία των Βορειοκορεατών. Τα 500 χρόνια φεουδαρχίας ακολούθησε η βάρβαρη ιαπωνική κατοχή, εναντίον της οποίας δρούσε το αντάρτικο του Κιμ Ιλ Σουνγκ, παππού του Κιμ Γιονγκ Ουν. Μετά την απελευθέρωση και τον αιματηρό εμφύλιο που ακολούθησε, το κομμουνιστικό καθεστώς του βορρά «αντέστρεψε» την παραδοσιακή κοινωνική δομή τοποθετώντας στην κορφή της πυραμίδας τους αγρότες..

―Υπάρχει βέβαια και η εξωφρενική, σχεδόν μεταφυσική λατρεία που αποδίδεται στον ηγέτη...

Αληθεύει αυτό, όμως δεν πρόκειται για κομμουνιστικό εφεύρημα αλλά μακρά παράδοση σε μια χώρα που δεν έχει γνωρίσει ποτέ δημοκρατία που βρίσκεται υπο την επιρροή της παράδοσης του κουμφουκιανισμού, η οποία επιτάσσει απόλυτη υπακοή και σεβασμό στους μεγαλύτερους, τους ανώτερους κ.λπ., αντιμετωπίζοντας την κοινωνία σαν μια μεγάλη οικογένεια - οι Βορειοκορεάτες π.χ. που έκλαιγαν κι οδύρονταν μπροστά στο σκήνωμα του αποθανόντος Κιμ το κάνανε πράγματι αυθόρμητα – νιώθανε όντως σαν να είχανε χάσει τον πατέρα τους! Η ίδια κουλτούρα, κοινή στην Άπω Ανατολή, εξυμνεί την αυτάρκεια που είναι κάτι σαν εθνική ιδεολογία, τη λιτή ζωή καθώς και το συλλογικό, συνεργατικό πνεύμα, αξίες που ιδιοποιήθηκε και η κομμουνιστική ιδεολογία. Έντονο είναι επίσης το εθνικιστικό στοιχείο με τη μορφή της εθνικής υπερηφάνειας – μιλάμε δηλαδή για μια πολύ διαφορετική πραγματικότητα από μια ευρωπαϊκή χώρα του πρώην Ανατολικού μπλοκ. Και μπορεί η Β. Κορέα να μην έχει πολλές ελευθερίες, δεν είναι όμως ένα απέραντο γκουλάγκ, όπως την προβάλλουν, όχι πια τουλάχιστον.

―Είναι δηλαδή μύθος τα γκουλάγκ;

Όχι, πιστεύω ότι θα υπάρχουν όντως στρατόπεδα αναμόρφωσης που βέβαια κανείς δεν ξέρει ή δεν θέλει να ξέρει πού βρίσκονται, ούτε μιλάνε ποτέ γι' αυτά. Παλιότερες έρευνες αναφέρονταν σε 250.000 κρατούμενους, παραβατικούς και αντιφρονούντες, σήμερα όμως υπολογίζονται σε 70-80.000. Τους πραγματικούς αιρθμούς δεν θα τους μάθουμε ποτέ όμως όλα δείχνουν ότι ο αριθμός των κρατουμένων μειώθηκε αισθητά. Αυτό συνέβη κιόλας επειδή καταργήθηκε η αρχή της συλλογικής ευθύνης - δεν τιμωρείται πια ολόκληρη η οικογένειά κάποιου που θα το σκάσει από τη χώρα, όπως συνέβαινε στο παρελθόν. Επίσης εάν κάποιο επιστραφεί στη Βόρεια Κορέα. δεν φυλακίζεται, αντίθετα του δίνονται κίνητρα να επιστρέψει, πράγμα που έκαναν κάπου 2000 «μεταμελημένοι» ως τώρα. Από την άλλη, η φύλαξη των συνόρων έχει γίνει αυστηρότερη. Εκεί που οι αρχές δεν χαρίζονται είναι σε όσους έχουν εμπλακεί με διάφορες θρησκευτικές οργανώσεις «αναγεννημένων χριστιανών» που δρουν ως συγκαλυμμένες ΜΚΟ - έχει στηθεί, ξέρετε, ολόκληρη «βιομηχανία» από αυτά στα σύνορα με την Κίνα που υπόσχονται οικονομικά ανταλλάγματα σε όποιον Βορειοκορεάτη φύγει. Προσελκύουν έτσι απλούς ανθρώπους που έλκονται από την προοπτική εργασίας και μετεγκατάστασης στο εξωτερικό. Εδώ να πω κάτι για τις μαρτυρίες των αντιφρονούντων. Φυσικά είναι σημαντικές γιατί όντως προσφέρουν μια εσωτερική ματιά που δεν την έχει κανείς άλλος. Όμως χρειάζεται μεγάλη προσοχή στην αξιοποίηση τους. Πολλές ιστορίες αντιφρονούντων έχουν αποδειχτεί κατασκευασμένες ή υπερβολικές, όπως για παράδειγμα η ιστορία του πιο διάσημου από τους πολιτικούς κρατούμενους της Βόρειας Κορέας, του Shin Dong-hyuk, στη διήγη¬ση του οποίου βασίστηκε το πολυδιαβασμένο βιβλίο του Blaine Harden Απόδραση από το Στρατόπε¬δο 14. Αποδείχτηκε ότι πολλές από τις ιστορίες που αναφέρει ότι συνέβησαν στα παιδικά του χρόνια ήταν πλαστές, ενώ δεν έζησε παρά ελάχιστα στο στρατόπεδο 14. Άλλη περίπτωση του Lee Soon Ok, ο οποίος κατέθεσε το 2004 σε επιτροπή της Βουλής των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ υποστηρίζοντας ότι είχε δει χριστιανούς να καίγονται με λιωμένο σίδηρο στο στρατόπεδο πολιτικών κρατουμένων όπου τον είχαν μεταφέρει, αποδείχτηκε ότι δεν είχε ποτέ υπάρξει πολιτικός κρατούμενος, αλλά είχε καταδικαστεί για μικροκλοπές σε ολιγόμηνη φυλάκιση. Οι περιγραφές του δεν ήταν παρά αποκυήματα της φαντασίας του. Και πιο γνωστή φυσικά η περίπτωση της «Πάρις Χίλτον της Βόρειας Κορέας», της Yeom ni Park η οποία πληρώνεται 20-40.000 δολάρια για κάθε τραγική ιστορία που θα πει, κι ας ήταν μόνο 8-9 ετων όταν έφυγε από τη χώρα. Υπάρχει κι ένα καταπληκτικό άρθρο της καθηγήτριας Song Ji Young, το In The Making of North Korean Defectors/activists που αναλύει πολύ καλά το θέμα αυτό.

H καθημερινή ζωή μιας Ελληνίδας στη Βόρεια Κορέα Facebook Twitter
Pyongyang I, 2007, Μια μεγαλειώδης φωτογραφία του Γερμανού καλλιτέχνη Αντρέας Γκούρσκι
―Το καθεστώς είναι άραγε άμοιρο ευθυνών γι΄αυτές τις «τάσεις φυγής»;

Δεν είπα αυτό. Η Β. Κορέα είναι αναμφίβολα ένα κράτος στρατιωτικοποιημένο και ανελεύθερο, όμως η αλήθεια είναι πολλές φορές πιο περίπλοκη από αυτό που μοιάζει προφανές. Έπειτα το καθεστώς διαθέτει ακόμη ένα ευρύ λαϊκό έρεισμα που δεν μπορεί να πει κανείς ότι οφείλεται μόνο στην προπαγάνδα, τον φόβο και την καταστολή... Θυμάμαι με πόσο καμάρι ο κόσμος μας έδειχνε τις καινούριες παιδικές χαρές της περιοχής όπου πήγαινα συχνά με τον γιό μου, πόσο περήφανη ήταν που το κράτος είχε κατασκευάσει κάτι τόσο χρήσιμο! Άλλες νοοτροπίες, άλλα ήθη...

―Υπάρχει ας πούμε «λαϊκή συναίνεση»;

Σε μεγάλο βαθμό ναι κι αυτό παρότι ο ασφυκτικός κρατικός έλεγχος έχει σχετικά ατονήσει. Παλιότερα ο έλεγχος ήταν πιο αυστηρός. Υπήρχαν και υπάρχουν διάφοροι κρατικοί/κομματικοί σύλλογοι και σωματεία όπου καθένας οφείλει - να είναι μέλος και να προβαίνει κάθε εβδομάδα σε δημόσια αυτοκριτική. Τωρα έχει ατονήσει αυτό αρκετά, αν και θεωρητικά υφίσταται ακόμα όμως, χρειάζεται για παράδειγμα να δηλώνεις πόσα άτομα θα διανυκτερεύσουν σπίτι σου στον υπεύθυνο του ορόφου, ο οποίος θεωρητικά μπορεί να μπει στο διαμέρισμά σου δίχως άδεια για να ερευνήσει. Όμως σπάνια συμβαίνει πια αυτό, ενώ και οι αυτοκριτικές αφορούν ασήμαντα «παραπτώματα». Η πληροφόρηση βέβαια παραμένει ελεγχόμενη, όπως και το Διαδίκτυο όπου έχουν φτιάξει δικές τους πλατφόρμες αναζήτησης και κοινωνικά δίκτυα – ωστόσο οι πανεπιστημιακοί και οι ερευνητές μπορούν να «σερφάρουν» σχετικά ελεύθερα, όπως κι όσοι εργάζονται σε ανθρωπιστικές οργανώσεις.

―Για την Ελλάδα τι άλλο γνωρίζουν πέρα από τα προϊόντα που προανέφερες;

Οι Βορειοκορεάτες διδάσκονται αρχαιοελληνική ιστορία, ενώ στην αντίστοιχη ΑΣΚΤ ενδιαφέρονται και για τη σύγχρονη ελληνική τέχνη. Δεν γνωρίζω αν έχουν μεταφραστεί στη γλώσσα τους Έλληνες συγγραφείς, όμως κυκλοφορούν μεταφρασμένα πολλά βιβλία κλασικών συγγραφέων, από Μπαλζάκ μέχρι Ντοστογιέφσκι. Για τη σύγχρονη Ελλάδα δεν ξέρουν πολλά, έχουν ωστόσο κι αυτοί ακουστά για την κρίση.

―Η νεολαία ακούει ξένη μουσική; Ευδοκιμούν νεολαιίστικες υποκουλτούρες;

Ναι, αν και τα ακούσματα είναι κυρίως ερωτικά τραγούδια της δεκαετίας του 70 κ 80. Θυμάμαι στα καραόκε πάρτι, οι Abba και κομμάτια όπως το Eye of the Tiger και το Love is in the Air, είχαν την τιμητική τους. Υπάρχει μάλιστα μια τοπική μπάντα που συνδυάζει την ποπ με τα βιολιά, οι Marabong Band. Πολύ δημοφιλής είναι η ρώσικη ποπ και – παραδόξως – γνώριζαν και το νοτιοκορεάτικο Gangnam Style. Γενικά αυτές οι υποκουλτούρες είναι ανεκτές θα έλεγα.

―Προσπαθώ να φανταστώ την καθημερινότητά σου εκεί...

Είναι αλήθεια ότι για τους ντόπιους ήμουν στην αρχή, τουλάχιστον, ένα μυστήριο αξιοθέατο. Μια Ευρωπαία μόνη με παιδί που βρίσκεται στη χώρα όχι σαν τουρίστρια αλλά με άδεια παραμονής και μετακινήσεων, δεν είναι δα το πιο συνηθισμένο!
Έχει ενδιαφέρον πάντως, μια και μιλάμε για γυναίκες, να πω ότι παρά τη θεσμοθετημένη από το κόμμα ισότητα των φύλων, η βορειοκορεατική κοινωνία παραμένει «παλαιών αρχών», όπως μου εκμυστηρεύονταν και ντόπιες που γνώρισα.

H καθημερινή ζωή μιας Ελληνίδας στη Βόρεια Κορέα Facebook Twitter
Γενέθλιο πάρτυ του ηγέτη της χώρας Κιμ ιλ Γιονγκ, που συμπίπτει με την εκτόξευση ενός πυραύλου
H καθημερινή ζωή μιας Ελληνίδας στη Βόρεια Κορέα Facebook Twitter
Το έμβλημα της Βόρειας Κορέας
H καθημερινή ζωή μιας Ελληνίδας στη Βόρεια Κορέα Facebook Twitter
Η αναγγελία των πυρηνικών δοκιμών από γιγαντιαίες οθόνες σε δημόσιους χώρους
Επάνω: Το έμβλημα της Βόρειας Κορέας... Κάτω: Η αναγγελία μιας πυρηνικής δοκιμής από γιγαντιαίες οθόνες σε δημόσιους χώρους. Δεξιά: Γενέθλιο πάρτυ του ηγέτη της χώρας Κιμ Γιονγκ Ουν, που συμπίπτει με την εκτόξευση ενός πυραύλου...
―Δεν καθιέρωσε την ισότητα των φύλων ο κομμουνισμός;

Θεσμικά ναι, και αυτό ήταν πράγματι μια επαναστατική πράξη. Ο Κιμ Ιλ Σουνγκ ήδη από τη δεκαετία του '50 κάλεσε τις γυναίκες να βγουν από την κουζίνα και είπε δημόσια ότι μόνο όταν οι γυναίκες θα είναι ισότιμες με τους άνδρες η χώρα θα μπορεί να προοδεύσει. Στην πράξη, όμως, επιβιώνουν εν μέρει οι παλιές αντιλήψεις. Δεν συνηθίζεται π.χ. οι άντρες να βοηθούν με τα παιδιά και τις δουλειές του σπιτιού, ενώ ούτε για τη συζυγική τους πίστη – την οποία βέβαια απαιτούν από τις συντρόφους τους – διακρίνονται! Ένα άλλο ζήτημα για τα ζευγάρια είναι η τρομερά μεγάλη διάρκεια της στρατιωτικής θητείας – κρατά κάπου 9 χρόνια κι ένας φαντάρος παίρνει άδεια μόνο αν συντρέχει σοβαρός λόγος. Οπότε τους γάμους κανονίζουν οι οικογένειες των ενδιαφερόμενων, είναι ωστόσο απόλυτα αποδεκτό για μια κοπέλα να αρνηθεί ένα προξενιό που δεν της αρέσει. Θα πρέπει βέβαια να πούμε ότι η ενασχόληση με το εμπόριο έδωσε χρήμα και δύναμη στις γυναίκες και αυτό έφερε και αλλαγές στην δυναμική των φύλλων. Χαρακτηριστικό είναι ότι τα τελευταία χρόνια έχουν αυξηθεί τα διαζύγια στη χώρα, πράγμα που παλιότερα ήταν σχεδόν ταμπού. Σε τέτοιες περιπτώσεις η σύζυγος παίρνει μαζί τα παιδιά και το νοικοκυριό της που είναι η «προίκα» της. Είναι ενδιαφέρον επίσης ότι παρότι η ομοφυλοφιλία θεωρείται «ταμπού», δεν υπάρχει νόμος που να τη διώκει ή να την απαγορεύει ενώ φαίνεται ότι είναι ανεκτή σχετικά στον στρατό. Θα δεις κάποιες φορές στους δρόμους άντρες με θηλυπρεπή, θα έλεγα, συμπεριφορά κι αυτό δεν προκαλεί καθόλου περίεργα βλέμματα ή κοροϊδίες. Απλά δεν είναι κάτι που το συζητάς. Έπειτα η εκδήλωση τρυφερότητας μεταξύ ανδρών δεν είναι κατακριτέα αλλά εθιμική, συχνά θα δεις άντρες να κυκλοφορούν πιασμένοι χέρι-χέρι ή να κάθονται ο ένας στα γόνατα του άλλου, όπως συμβαίνει και σε άλλες ασιατικές χώρες.

―Η γενική σου εντύπωση από τους ανθρώπους που συνάντησες;

Οι Βορειοκορεάτες είναι φιλότιμοι, φιλόξενοι, περίεργοι για το διαφορετικό και είναι μεγάλη τους χαρά να μοιραστούν ένα φαγητό ή ένα ποτό μαζί σου όταν βγαίνουν στα πάρκα για πικ νικ, που είναι κάτι πολύ διαδεδομένο όταν ο καιρός το επιτρέπει. Σουτζού λέγεται το εθνικό τους ποτό, κάτι σαν ρακί που το προσθέτουν στην μπίρα τους και είναι δυναμίτης! Έχουν ένα ιδιαίτερο χιούμορ και αυτοσαρκασμό– αποκαλούν π.χ. τα Μac Burger, Mac Kim - κι αν σε εμπιστευθούν σου ανοίγονται αλλά μέχρι ένα σημείο, μια συζήτηση μαζί τους σπάνια βαθαίνει και δύσκολα καταλαβαίνεις τι ακριβώς πιστεύουν. Έχουν διαφορετικούς κώδικες από μας τους Δυτικούς ενώ και λόγω της κυβέρνησης τους γενικά προσέχουν πολύ τι και πώς θα το πουν. Μπορώ πάντως να πω ότι μου λείπει η ζωή μου στη Βόρεια Κορέα και πολύ θα ήθελα να επιστρέψω, όχι όμως σαν τουρίστρια. Στα αρνητικά, τώρα, πέρα από τα αυτονόητα θα προσέθετα τον διαρκή, ανεπαίσθητο φόβο που σε διακατέχει μην τυχόν πεις ή κάνεις κάτι που να αντιβαίνει στους κανόνες, τους οποίους κανείς δεν γνωρίζει απόλυτα. Καλλιεργείται έτσι ένα συναίσθημα ανασφάλειας εφόσον κιόλας δεν είναι μόνιμοι αλλά μεταβάλλονται κατά το δοκούν!

―Έτυχε ποτέ να παραβίασες κάποιον τέτοιο κανόνα;

Συνέβη κι αυτό! Βρέθηκα κάποια φορά σε μια πολύ φτωχική περιοχή έξω από μια κεντρική πόλη όπου κανονικά δεν επιτρέπονται αλλοδαποί. Την επομένη με κάλεσαν από το υπουργείο Εσωτερικών – προφανώς κάποιος είχε ειδοποιήσει «αρμοδίως» ότι εθεάθη στην περιοχή μια ξένη - να μου μιλήσουν σχετικά και να μου συστήσουν να αποφεύγω τέτοιες διαδρομές.

―Ένα σκηνικό που θα σου μείνει αξέχαστο;

Πολλά αλλά θα αναφέρω ένα... Είχα επισκεφθεί το νεόκτιστο συγκρότημα με πισίνες μέσα σε ένα πάρκο που δεν φαινόταν να έχει καθόλου κόσμο. Έμεινα λοιπόν με το μαγιό, ξάπλωσα στη μέση του χώρου, ώσπου ξαφνικά ακούω σφυρίγματα, ζητωκραυγές και χειροκροτήματα. Σηκώνω το κεφάλι μου και βλέπω μια ολόκληρη διμοιρία φαντάρων, να με κοιτάει, να με χαιρετάνε και να μου φωνάζουν. Το κέντρο ήταν κλειστό κι εκείνη την ημέρα ξεναγούσαν στρατιώτες. Σηκώθηκα, έκανα μια βαθιά υπόκλιση, έστειλα φιλιά στους φαντάρους λες και ήμουν σταρ και αποχώρησα!

H καθημερινή ζωή μιας Ελληνίδας στη Βόρεια Κορέα Facebook Twitter
Η Φραγκίσκα Μεγαλούδη φωτογραφημένη από τον Πάρι Ταβιτιάν στην Αθήνα, για την συνέντευξη της LIFO.
Η Φραγκίσκα Μεγαλούδη φωτογραφημένη από τον Πάρι Ταβιτιάν στην Αθήνα, για την συνέντευξη της LIFO.
Διεθνή
49

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΡΘΡΑ

Ταξίδι στις κατακόμβες του Παρισιού

Ταξίδι στις κατακόμβες του Παρισιού

Μια αχανής, απαγορευμένη πόλη διακλαδώνεται κάτω από το Παρίσι, γεμάτη κατακόμβες, σκελετούς, υπόγεια ύδατα και rave parties. Mε αφορμή το βιβλίο του ΜacFarlane «Υπογαία» που μόλις μεταφράστηκε στα ελληνικά, επιχειρούμε μια εικονογραφική κατάδυση σε ένα από τα πιο γοητευτικά θέματα της urban μυθολογίας.
URBAN CULTURE

σχόλια

15 σχόλια
Επειδή τα ελληνικά ΜΜΕ αφιερώνουν ελάχιστες σειρές σοβαρής ανάλυσης στη διεθνή επικαιρότητα, προτείνω -από την εξαιρετική ελληνική έκδοση της Le Monde diplomatique- δύο αλληλοσυμπληρούμενα κείμενα : Το πρώτο επιβεβαιώνει σε μεγάλο βαθμό αυτό που περιγράφει η παραπάνω συνέντευξη, ότι δηλαδή αρχίζει να υπάρχει ευμάρεια για μια νεόκοπη μαυραγορίτικη μεσαία τάξη και ότι ο λαός δεν λιμοκτονεί πλέον: Οι Βορειοκορεάτισσες ξυπνούν το «ασκητικό βασίλειο» (http://monde-diplomatique.gr/?p=369) Το δεύτερο εμβαθύνει σε όσα ξεπετάει κάπως γρήγορα η συνέντευξη: Βόρεια Κορέα: Ταξίδι παρέα με τους φρουρούς μου (http://monde-diplomatique.gr/?p=878)Δεδομένου ότι πρόκειται για κείμενα 2-4.000 λέξεων, μπορεί κανείς να σχηματίσει μια αρκετά καλή γνώμη για το τι συμβαίνει. Μάλιστα, ο συγγραφέας του πρώτου είναι βαθύς γνώστης της πραγματικότητας στην Ανατολική Ασία.
Παιδιά μην ασχολείστε με τα σταλινικά συριζοτρόλ. Άλλωστε, όπως είπε και η συντρόφισσα Αυλωνίτου, όποιος ήταν με το καθεστώς στις χώρες του Υπαρκτού Σοσιαλισμού δεν είχε κανένα πρόβλημα.
Την κ. Μεγαλούδη την γνώρισα για πρώτη φορά από μία τηλεοπτική της συνέντευξη που αφορούσε όλα όσα περιγράφει η συνέντευξη της εδώ, όπως και το βιβλίο που έγραψε.Αρχικά που έκανε θετική εντύπωση.Κατόπιν παρακολούθησα και άλλες τηλεοπτικές συνεντεύξεις της στο YouTube.Αγόρασα και διάβασα και το βιβλίο της.Παράλληλα (μέσω YouTube) παρακολούθησα και διάφορα άλλα σχετικά ρεπορτάζ ξένων δημοσιογράφων και ειδησεογραφικών πρακτορείων για την Β. Κορέα. Αρκετά αντικειμενικά παρότι περιείχαν και μεγάλες δόσεις προκατάληψης (όχι άδικα...).Τέλος, δεν ξέρω... η γυναίκα αυτή με μπέρδεψε. Ενώ αρχικά αποκόμισα θετική εντύπωση για εκείνη, μετά κάπου με μπέρδεψε. Δεν ξέρω τι ρόλο μπορεί να παίζει... Τα στοιχεία για την Β. Κορέα όσο αφορά το καθεστώς και τον έλεγχο που ασκεί στα πάντα, το βιοτικό επίπεδο των πολιτών της με τα τεράστια ποσοστά φτώχειας, την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι ακλόνητα και αδιαμφισβήτητα. Θα προτιμούσα να είναι αντικειμενική. Θεωρώ ότι δεν είναι. Αυτό που σε γενικές γραμμές διατυπώνει και περιγράφει, πως ναι μεν οι άνθρωποι περνάνε δύσκολα, κάποιες από τις ακρότητες του καθεστώτος, αλλά και από την άλλη τα πράγματα είναι καλά, δεν μπορώ να το καταλάβω...!Πραγματικά, δεν ξέρω τι ρόλο παίζει και από που κατευθύνεται, αν κατευθύνεται.Περιμένω με ανυπομονησία να παρακολουθήσω το ντοκιμαντέρ του σκηνοθέτη Vitaly Mansky, ο οποίος με κρυφό, τεχνικό εξοπλισμό αποτύπωσε την πραγματικότητα πίσω από την περιορισμένης έκτασης «βιτρίνα» που έχει στήσει το καθεστώς της Β. Κορέας και μόνο μέσα σε αυτή περιορίζονται και κινούνται οι επισκέπτες της χώρας, για την ακρίβεια μόνο συγκεκριμένες περιοχές-σημεία της πρωτεύουσας Πιονγιάνγκ.Σχετικό άρθρο για το ντοκιμαντέρ του σκηνοθέτη Vitaly Mansky έγραψε ο Άρης Δημοκίδης το οποίο είναι πολύ ενδιαφέρον. Διαβάστε το."Η αποκάλυψη για το τι στ' αλήθεια συμβαίνει στη Βόρεια Κορέα έγινε με τον πιο έξυπνο τρόπο"http://www.lifo.gr/articles/mikropragmata/101121#comments
Πάντως για αποκομμένη χώρα μια χαρά έχουν ξένα αυτοκίνητα στους δρόμους τους. Φαντάζομαι δεν περιορίζεται μόνο η εκεί η κατανάλωση .Επίσης,το γεγονός πως εξακολουθούν να λένε κάποιοι για "σοσιαλιστικό παράδεισο" ειρωνικα ,ενώ στην χώρα δραστηριοποιούνται πολυεθνικές ,φαίνεται οξύμωρο και περιπλέκει την κατάσταση που δεν μπορεί να εξηγηθεί με τα όσα απλοϊκά λέγονται. Και λέγοντας αυτό εξακολουθώ να θεωρώ όποιον υποστηρίζει- είτε ανοιχτά είτε ενδόμυχα- την οποιαδήποτε εξωτερική επέμβαση στην χώρα "για να την απελευθερώσουν ", ένα πολεμοχαρές υβρίδιο χωριάτη-γιάπη.
Κε Vernedad, προβαινετε σε εικασιες (σχετικα με τον Πολ Ποτ και το Κατυν) που υποστηριζονται μονο απο τη διανοια σας, εναντα στους ερευνητες και ιστορικους ολου του κοσμου. Παρακαλω, καντε τον κοπο να εξηγησετε στους Καμποτζιανους, τους Πολωνους, τους κατοικους της Βαλτικης, κλπ ποιος ηταν αυτος που τους κατεσφαξε (κατα τη γνωμη σας παντοτε) και μετα εγω θα πληρωσω, τα...εξοδα νοσηλειας που ισως χρεαιστειτε.
Σπυρίδωνα:α)Τα πόσα έφτασες αισίως;Τα 70;Ακόμα δεν έμαθες στοιχειώδεις κανόνες ευγένειας;β)Ο Βέμπερ μπορεί να εισήγαγε την αξιολογική ουδετερότητα,βλέπω πως οι-ας το πούμε ειρωνικά-απόγονοι του όμως δεν μπορούν να ξεχωρίσουν μήλα από πορτοκάλια και θέλουν σώνει και ντε να τα κάνουν όλα σταφύλια.γ)Από κει και πέρα,αν θέλετε να ξαναγράψετε την ιστορία με βάση τα όσα σας βολεύουν,μην περιμένετε να το καταφέρετε αυτό χωρίς τις αναμενόμενες ανταπαντήσεις.Αυτό βέβαια αν παραβλέψουμε το γεγονός πως σας αρέσουν τα απλοϊκά σχήματα και έχετε όρεξη για εποικοδομητικό διάλογο.Κάτι που δεν φαίνεται αφού περιμένετε να σας μάθουν ιστορία από σχόλια στην lifo.Υπολογιστή έχεις,προφανώς ξέρεις να τον χειρίζεσαι.Do the math,τα όσα λέω δεν τα κατεβάζω από την κούτρα μου,υπάρχουν γραμμένα και στοιχειοθετημένα.Βρες τα.
Κε Vernedead, καλημερα σας. Δε θα παραλειψω να ερευνησω τα αρχεια του Περισσου. Αφου ο Γκορπατσωφ ειναι "κακος Σοβιετικος", θα δω τι λεει η προπαγανδα των "καλων" Σοβιετικων και θα σας ενημερωσω. By the way,εκλεισα ηδη τα 50, εσεις εκει στα 19? Αχ η νιοτη!
Οι καπιταλιστές δεν είναι φασίστες. Άνετα όμως θα έκαναν παιχνίδι με τους φασίστες αν θεωρούσαν πως αυτοί εξυπηρετούν τα συμφέροντα τους .Όπως και έγινε στο παρελθόν και γίνεται και σήμερα. Υπάρχει διαφορά στο καπιταλισμός = φασισμός και στο φασισμός= η πιο ωμή μορφή του καπιταλισμού.
Οι καπιταλιστές πηγαίνουν όπου είναι πιο μεγάλο το κέρδος, και ιστορικά το κέρδος είναι μεγαλύτερο στις δημοκρατίες. Υπάρχει άλλωστε το Γερμανοσοβιετικό Σύμφωνο μη Επίθεσης να μας θυμίζει την άποψη του Στάλιν για τον ναζισμό.
Υπάρχει καρφωμένη η σημαία με το σφυροδρέπανο στο Ράιχσταγκ για να μας θυμίζει την άποψη του. Τα περί συμφώνου είναι τόσο χιλιοειπωμένα και έχουν καταρριφθεί τόσες φορές που πραγματικά βαριέμαι να ασχοληθώ ακόμα μία. Συνεχίστε να είστε κολλημένοι εκεί πάντως.
Και επι τη ευκαιρία , ευχαριστώ για την επιβεβαίωση πως για τους καπιταλιστές ο όρος δημοκρατία σχετικοποιείται αναλόγως του ποσοστού κέρδους τους. Εκτός και αν ο Χίτλερ ήταν δημοκράτης και γι αυτόν τον λόγο τον είχαν στα ωπα ωπα οι Γερμανοί καπιταλιστές. Ας μην μιλήσουμε για άλλους όπως Πινοσέτ,Φράνκο κ.λπ..
Όπως και έγινε στο παρελθόν και γίνεται και σήμερα Πηγή: www.lifo.grΔηλαδη να ξανα συνθηκολογίσετε μεχρι να σας υποχρεώσουν να τους πολεμήσετε όπως έγινε στον 2ΠΠ; Δεν επιλεξατε να πολεμήσετε , ο Χιτλερ σας υποχρέωσε με την αθετηση(εισβολη) των απο κοινου Υπογραφών σας. Γιατί αυτο εγινε στο παρελθον για την ακρίβεια στις 23/8/1939 στην Μοσχα μεταξυ Μολοτωφ-Ριμπεντροπ.Η εν λογο συμφωνία είχε ως παραμετρο και ότι η Σ.Ενωση θα κρατήσει Ουδετερότητα στους πολεμους της Ναζιστικης μηχανης απεναντι σε τρίτους.Μια χαρα διχοτομήσατε με τον Χιτλερ την Πολωνία.
Στις 29/9/1938 Μ. Βρετανία, Γαλλία, Γερμανία και Ιταλία υπέγραψαν τη «Συμφωνία του Μονάχου» με την οποία υποχρέωσαν την Τσεχοσλοβακία να δώσει εδάφη της στη Γερμανία, στα οποία κατοικούσαν Σουδήτες. Στις 30/9/1938 στο Μόναχο υπογράφεται Αγγλο – Γερμανική Διακήρυξη αμοιβαίας μη επιθετικότητας. Υπογράφουν ο Τσάμπερλεν και ο Χίτλερ. Στην ίδια γραμμή ακολουθεί λίγους μήνες μετά Γαλλο – Γερμανική διακήρυξη η οποία υπογράφεται στις 6/12/1938 και υπογράφουν ο Μπονέ και ο Ρίμπεντροπ. Με ποια λογική η Πολωνία υπέγραψε σύμφωνο μη επίθεσης με τους Γερμανούς το 1934, όταν η Πολωνία υποτίθεται, είχε ως συμμάχους τη Μ.Βρετανία και τη Γαλλία; Με ποια λογική η Μ.Βρετανία και η Γαλλία υπέγραψαν με τους Γερμανούς σύμφωνο μη επίθεσης το 1938 και η απομονωμένη Σ.Ε. δεν είχε; Να τονίσουμε φυσικά ότι η Σ.Ε. ήταν η τελευταία που υπέγραψε σύμφωνο μη επίθεσης με τη Γερμανία. Με αυτό το σύμφωνο η Σ.Ε. βρήκε την ευκαιρία να χτίσει ένα μεγάλο μέτωπο. Από τη Λευκορωσία έως την Ουκρανία. 1941. Οι Γερμανοί μπαίνουν στη Βουλγαρία και στην Ελλάδα. Η ΕΣΣΔ υπογράφει συμφωνία μη επίθεσης με τη Γιουγκοσλαβία και στις 22 Ιουνίου η Γερμανία επιτίθεται στην ΕΣΣΔ. Με την τακτική της Σ.Ε. ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος τελείωσε πιο γρήγορα, ηττήθηκαν οι φασιστικές και ναζιστικές δυνάμεις και αποδείχτηκε ένα φιάσκο η πολιτική του «κατευνασμού» της Μ. Βρετανίας και της Γαλλίας.
Οι ιδιοι οι Σοβιετικοι εχουν παραδεχθει την ευθυνη τους και για το συμφωνο Ριμπεντροπ/Μολοτωφ και για το Κατυν, αγαπητε ημιθεε. Παντως η συνεχης και συνεπης προσπαθεια σασ να δικαιολογησετε τα κομμουνιστικα εγκληματα θα συγκινουσε τους παλιους, Σταλινικους συντροφους. Για ολους τους υπολοιπους, αυτα που γραφετε θα ηταν απλα θλιβερα, αν δεν ηταν τερατωδη!
αναρωτιέμαι... θα πείραζε πολύ να παραλείψετε τη φωτογραφία με το σύνηθες γεύμα;;; (βραστός σκύλος!!!) Να σεβαστούμε λιγάκι το γεγονός ότι κάποιοι τα βλέπουμε σαν παιδιά μας, οπότε κι απεχθανόμαστε να τα βλέπουμε σαν βραστές σούπες;;; Έλεος δηλ
ζήτω η ελεύθερη οικονομία και ο καπιταλισμός! ζήτω η προοδευτική ΝΟΤΙΟΣ Κορέα! δώσε μπάρμπα κι άλλο σανό! http://www.pronews.gr/perivallon/katoikidia/533035_friki-sti-nkorea-mageireyoyn-skylia-kai-gates-afoy-ta-skotosoyn
αγαπητέ Σπυρέτο, μπορείτε να μεταμφιεστείτε για δέκα λεπτάκια σε αντικειμενικό και σοβαρό σχολιαστή και να μού αναλύσετε ακριβώς πού διαφωνείτε με τις δύο πηγές που παρέθεσα και να μού αποδείξετε γιατί δεν ισχύουν;
Miaourel λιγο αποικιοκρατικη λογικη έχεις, ακομα και σκυλια να τρώνε αυτο θα επρεπε να φωτογραφήσουν και μαλιστα σε αρθρο που πραγματευεται την "αμεροληπτη" πραγματικότητα.Ζητας την προσαρμογη της πραγματικότητας στα μετρα και σταθμα της ευαισθησιας σου σε αρθρο που πραγματευεται την εκθεση της πραγματικότητας.Είναι οξυμωρο.
Δείτε τι γίνεται έξω από την πρωτεύουσα κ πως ξεναγούν τους ξένους μόνο στα σκηνοθετημενα κομμάτια της σε αυτό το ΣΟΚΑΡΙΣΤΙΚΟ βίντεο http://topdocumentaryfilms.com/children-of-the-secret-state/
Καλά,δεν υπάρχει λόγος να πάτε αμέσως να την βγάλετε υποστηρήκτρια του καθεστώτος την κοπέλα.Απλά την είχαν βάλει να ζει σε μια "γυάλα",με μισθό Ευρώπης και προνόμια που οι ντόπιοι ούτε καν τα φαντάζονται,π.χ. να φύγει όποτε θελήσει ή απλά να της κάνουν μια απλή επίπληξη επειδή παραβίασε τους κανόνες.Δε νομίζω με λίγα λόγια ότι τους ξεπλένει συνειδητά,απλά αυτά έζησε,αυτά γράφει.Δε νομίζω όμως να έχουν την ίδια άποψη και οι ντόπιοι.Από την άλλη,μην ξεχνάμε ότι τα δυτικά ΜΜΕ δεν είναι και 100% αξιόπιστα,και γενικά έχουν μια τάση να δαιμονοποιούν τα κράτη και τα καθεστώτα που τα θεωρούν εχθρικά (π.χ. Ιράκ παλιότερα,Ιράν και Β.Κορέα τώρα κ.ο.κ).Με λίγα λόγια,πιστεύω η αλήθεια βρίσκεται στη μέση.
Πολύ σωστά λες ότι κοπέλα την δική της εμπειρία μεταφέρει, και καλά κάνει. Δεν δείχνει ωστόσο να την προβληματίζει επαρκώς το κατά πόσον η εμπειρία της συγγενεύει με την εμπειρία των πραγματικών βορειοκορεατών.Αν πήγαινα κι εγώ στη Βραζιλία και η εμπειρία μου περιοριζόταν στα πολυτελέστατα θέρετρα, τις χρυσές αμμουδιές, στις "καλές" περιοχές των μεγάλων αστικών κέντρων, και δεν έπρεπε να περάσω ούτε έξω από φαβέλα, θα είχα μια περιορισμένη, ωραιοποιημένη εικόνα για τη ζωή εκεί, και δικαίως. Αλλά δεν ξέρω αν θα ένιωθα ότι έχω πολύ καλύτερη εικόνα για τη ζωή του φτωχού κόσμου εκεί, σε σχέση με κάποιον στην Αθήνα. Δεν ξέρω αν θα ένιωθα ότι απέκτησα και φοβερό insight.
@Iris Prismatica :Συμφωνώ με αυτά που λές,και κατά τη γνώμη μου κακώς παρουσιάζεται ως ειδικός στη Βόρεια Κορέα.Έχει μια απόστασταση όμως από το να είναι υποστηρήκτρια του καθεστώτος,όπως την κατηγορούν. :)
"Βρέθηκα κάποια φορά σε μια πολύ φτωχική περιοχή έξω από μια κεντρική πόλη όπου κανονικά δεν επιτρέπονται αλλοδαποί. Την επομένη με κάλεσαν από το υπουργείο Εσωτερικών – προφανώς κάποιος είχε ειδοποιήσει «αρμοδίως» ότι εθεάθη στην περιοχή μια ξένη - να μου μιλήσουν σχετικά και να μου συστήσουν να αποφεύγω τέτοιες διαδρομές" ... Όλη η σαπίλα του καθεστώτος βρίσκεται κυριως εκτός της πρωτεύουσας. Για αυτό ακριβώς απαγορευονται κ οι ξένοι εκεί.
Έλα μωρέ τώρα, τι να μας πει και η κοπέλα που έζησε εκεί. Εμείς από τον καναπέ μας, βλέποντας ΣΚΑΪ γνωρίζουμε και έχουμε τη σωστή γνώμη για τα πάντα.Νόμιζα ότι είχαν πιάσει στασίδι στον σχολιασμό οι "συνταξιούχοι χωροφύλακες". Τώρα διαπιστώνω ότι έχουμε και πολλούς μάχιμους "ταξιτζήδες¨.Μια απορία έχω μόνο. Στα νιάτα σας διαβάζατε 01;Για να σχεδιάσω την εξέλιξη του είδους ρωτάω.
Παντως εγώ από τον καναπε μου έχω διαβάσει καμμια 10αρια βιβλία για το καθεστώς κ εχω δει κ καμμια 20αριά ντοκιμαντέρ για το τι έχει τραβήξει κ τραβάει ο λαός αυτός. Αν θες μπες στο topdocumentaries.com και θα βρεις δωρεαν πολλά online ντοκιμαντέρ για τη Βόρειο Κορέα. Μετά θα καταλάβεις ότι ο ξερόλας ταξιτζης είσαι εσύ.
Έχω το μεγάλο πλεονέκτημα να μην είμαι οπαδός.Θρησκείας, ομάδας, ιδεολογίας,κόμματος, προσώπου και πάει λέγοντας... Χούντα κυβερνά τη Βόρεια Κορέα και μάλιστα πολύ σκληρή. Και η κοπέλα, ζώντας μάλιστα σε προστατευμένο περιβάλλον, αυτό λέει.Λέει και άλλα πράγματα όμως τα οποία επειδή δε συμπίπτουν με αυτό που έχετε τσιμεντωμένο στο μυαλό σας, τη ρίχνετε στην πυρά!Σε μια εποχή που η παραπληροφόρηση πάει σύννεφο εσείς, μέσα από το σπιτάκι σας, πρέπει να έχετε ΤΗ ΣΩΣΤΗ άποψη για όλα. Μας έχει κάνει τσάμπα μάγκες όλους το διαδίκτυο.Παρεμπιπτόντως, στο δημοψήφισμα ψήφισα άκυρο, στις τελευταίες εκλογές, με βαριά καρδία ομολογώ, Ποτάμι και λατρεύω τον κινηματογράφο της Νότιας Κορέας...
Εγώ διάβασα με ενδιαφέρον τη συνέντευξή της και, σίγουρα, είχε μια επαφή με την εκεί πραγματικότητα που δεν έχουμε εγώ κι εσύ. Δεν έχω τα εφόδια να κρίνω ως αληθή ή ψευδή ή ωραιοποιημένα όσα λέει.Θα σταθώ σε ένα πράγμα, στηριζόμενη αποκλειστικά στα δικά της λόγια: Της απαγόρευσαν να κινείται σε συγκεκριμένες, "πολύ φτωχικές" όπως λέει, περιοχές. Αφενός λοιπόν την παρακολουθούσαν ξεκάθαρα, αφετέρου, τυχαία ήταν "πολύ φτωχικές"; Μήπως δεν ήθελαν να δουν και να μεταφέρουν οι ξένοι τις πιο θλιβερές πτυχές της πραγματικότητας; Αλλά να μείνουν στην σαφώς πιο ανεκτή βιτρίνα των μεγάλων αστικών κέντρων;Ειλικρινά, δεν έδειξε να την θορυβεί επαρκώς αυτό το περιστατικό. Το περνά σχεδόν στο ντούκου, όπως λέμε "Πήγα να δώσω σε Άραβα το αριστερό μου χέρι και δεν έπρεπε". Δεν είναι μια τυχαία διαφορά στις πολιτισμικές συνήθειες, είναι τεράστιο θέμα.Τέλος: Ένας ξένος που θα έμενε δύο και τρία χρόνια στην Ελλάδα επί Χούντας θα μπορούσε κάλλιστα να την περάσει ζάχαρη, μα ζάχαρη, αν δεν είχε κανένα ενδιαφέρον να εμπλακεί σε πολιτικές δραστηριότητες. Και τι να λέει αυτό; Ότι "δεν ήταν και τόσο κακή η Χούντα";
υπάρχουν, αγαπητή Ιρις και τέτοιοι οπαδοί της χούντας που το υποστηρίζουν αυτό με θέρμη. Ότι δηλαδή αν πήγαινες στη δουλίτσα σου και μετά στο παζάρι, το γήπεδο και το τσοντάδικο, κανένας δεν σε ενοχλούσε. Μάντεψε και τι κόμμα ψηφίζουν...
Δεν εννόησα τον σκοπό του σχολίου. Ναι, αν έκανες την πάπια, δεν είχες πολιτική βούληση και πήγαινες στη δουλίτσα σου και μετά γήπεδο, συνήθως κανένας δεν σε ενοχλούσε. Κι αυτό όχι στη δική μας χούντα, αλλά στις περισσότερες στον κόσμο. Αν ήθελες κοινοβουλευτισμό, πολιτικές ελευθερίες, εξέφραζες τη γνώμη σου για το καθεστώς ή είχες αριστερές ανησυχίες, προφανέστατα πολλοί θα σε "ενοχλούσαν".Δικτατορία/απολυταρχία δεν είναι μόνο να σε κυνηγάνε λόγω της φυλής σου, ή να βγαίνουν στο δρόμο και να γαζώνουν κόσμο αδιακρίτως. Είναι και το να σε αφήνουν ήσυχο, φτάνει να λες "πετάει ο γάιδαρος", και σε φυλακίζουν/εξορίζουν/εκτελούν αν τολμήσεις να αμφισβητήσεις ότι πετάει ο γάιδαρος. Για την ακρίβεια, συνήθως έτσι είναι η δικτατορία.Υπάρχει κάτι στο σχόλιό μου που έδωσε την αίσθηση ότι υπερασπίστηκα τη Χούντα; Με το να τη χρησιμοποιώ ακριβώς για να δείξω αυτό: Ότι ένας, ξένος μάλιστα, που πάει με τα νερά της και δεν την ενοχλεί, δεν θα γευτεί τις σκληρότερες πλευρές της και άρα δεν είναι το μέτρο σύγκρισης;Τη χρησιμοποίησα για να εξηγήσω για ποιο λόγο ένα απάνθρωπο καθεστώς μπορεί να μοντάρει μια πολύ πιο light εικόνα που θα προβάλει στον ξένο και έρχεσαι να μου πεις ότι την δικαιολογώ;Αυτή είναι μια από τις πιο στρεψόδικες και αδικαιολόγητες επιθέσεις που έχω δεχθεί, *αγαπητέ* ημίθεε. Μου έχουν βάλει την ταμπέλα της υπερβολικά PC, της SJW, αλλά της χρυσαυγίτισσας ποτέ.
Α, κι αν κρίνω από το σχόλιό σου παρακάτω στον/ην pprmn, μάλλον κάποιος άλλος εδώ μέσα θεωρεί ότι ένα καθεστώς που σε "αφήνει στην ησυχία σου" όταν συμμορφώνεσαι με τις προσταγές του δεν είναι και τόσο κακό....Ο κόκκινος φασισμός έχει μάλλον καλύτερη γεύση από τον μαύρο. Παρεξηγημένο παιδί ο Κιμ.
@Ιρις, για να σου ανταποδώσω την παραίνεση (βλ. εξομολογήσεις), δεν έχει νόημα να κάνεις συζήτηση με τον ημίθεο. Είναι από τους σχολιαστές που σε άλλο, πιο χαλαρό -administratively- σάιτ, θα μοίραζε καρκίνους και ψόφους.
ωραία, πάμε άλλη μια φορά, πιο αλεσμένα:1.Απο σπού κι ως πού (που λέει κι ο Σταύρακας), προκύπτει ότι ειρωνεύομαι το δικό σου σχόλιο; ίσα ίσα που το επικροτώ και επαυξάνω. Τώρα αν πείραξε το "μάντεψε τι κόμμα ψηφίζουν οι οπαδοί της δουλειάς και διασκέδασης", αυτό δεν είναι κάτι που με αφορά.2.απο πού προκύπτει ότι σε κατηγόρησα ότι υπερασπίζεσαι τη χούντα (όποιου προσανατολισμού);3.η στρεψοδικία που κολλάει; ήξερα ότι η βάση της στρεψοδικίας είναι όταν κάνεις ένα σχόλιο και στη συνέχεια προσπαθείς να τα μπαλώσεις. Το σχόλιό μου μου όμως ήταν το πρώτο, οπότε;4.δεν έχω κάποιο λόγο να σού κάνω επίθεση - σε όσους βρίσκω τον λόγο ναί, το κάνω, αν και συνήθως είναι άμυνα απέναντι σε πολύ άσχημα πεσίματα (αν θες να χάσεις το χρόνο σου, θα δεις εύκολα πως το bullying εδώ μέσα γίνεται από λάβρους αντικομμουνιστές και σκληροπυρηνικούς φιλελέδες που απαρτίζουν και την πλειοψηφία των σχολιαστών)4.επίσης, από ανθρώπους που έχουν αυταπόδεικτα έναν ειρμό και μια κριτική σκέψη θα περίμενα α) να μην χρησιμοποιούν επιχειρήματα που σχετίζονται με το πώς επικοινωνώ με άλλους σχολιαστές και β) να πιάνουν την ειρωνεία μιας φράσης πιο εύκολα. Προφανώς στην απάντηση μου δεν ειρωνευόμουν τον ppprmm αλλά τον Άδωνη. Τέλος, αφήνω ασχολίαστο το άκυρο σχόλιο της Haifschnet ότι θα μοίραζα ψόφους σε άλλο site (αλήθεια, αν ήμουν τέτοιος, τι ακριβώς θα με εμπόδιζε να το κάνω κι εδώ;). Η Haifischnet είναι απολύτως πεπεισμένη ότι σε άλλο site θα μοίραζα ψόφους (ενώ εδώ φέρομαι πολιτισμένα γιατί είναι βλέπεις η Sacré-Cœur) - εγώ πάλι είμαι πεπεισμένος ότι τα βράδυα αυτή βγαίνει και ευνουχίζει άντρες (αλλά δεν πέφτω στο επίπεδό της). Δεν θα σού υποβάλλω το πώς θα σκέφτεσαι, δεν παραπονιέμαι κιόλας ότι με παρεξηγούν (φταίω βέβαια κι εγώ), αλλά από τη στιγμή που τα εξηγώ τόσο αναλυτικά, ίσως θελήσεις να ξαναδεις το σχόλιό μου με άλλη ματιά (μιας και δεν μπορώ να θυμηθώ να έχουμε κοντραριστεί σε κάποιο thread).
Λυπάμαι πολύ που παρεξήγησα το σχόλιό σου και η αλήθεια είναι ότι αντέδρασα ακαριαία, χωρίς να το ξανασκεφτώ και να βεβαιωθώ, καθώς αυτό που, λανθασμένα, εξέλαβα ως ειρωνία στο πρόσωπό μου αφορούσε κάτι ιδιαίτερα προσβλητικό.Ο λόγος που παρερμήνευσα εντελώς τις προθέσεις σου είναι ο εξής: Έγραψες ότι είναι ψηφοφόροι της ΧΑ όσοι υποστηρίζουν πως κανένας δεν ενοχλούσε, επί Χούντας, όσους πήγαιναν μόνο δουλειά, παζάρι και γήπεδο. Αυτό. Το ίδιο όμως υποστήριξα ουσιαστικά κι εγώ: Ότι αν έκανες την πάπια, μπορούσες να περάσεις, κατά κανόνα, πολύ χαλαρά επί Χούντας. (Κακά τα ψέματα, οι περισσότεροι Έλληνες αυτό έκαναν: Είτε επειδή ήταν αυθεντικά απολιτίκ ούφο είτε επειδή, οι περισσότεροι, αυτολογοκρίνονταν συνεχώς - και δεν τους αδικώ). Η διαφορά μου με τη ΧΑ έγκειται στο συμπέρασμα: Αυτοί λένε ότι η πολιτική δράση όσων διώκονταν ήταν "κακή", ότι "καλά έκαναν και κυνηγούσαν τα κομμούνια". Αντιθέτως, εγώ λέω ότι κυνηγούσαν όσους έκαναν αυτό που οφείλει κάθε άνθρωπος, να εμπλέκεται δηλαδή στα κοινά, να έχει ιδεολογική ταυτότητα και πολιτική άποψη και έκφραση (αντίθετη με της Χούντας). Εκείνοι το θεωρούν ένα καθεστώς ευνομίας, εγώ καθεστώς ανελευθερίας.Επειδή όμως δεν αναφέρθηκες στο συμπέρασμα όπου καταλήγει η ΧΑ, με το οποίο διαφωνώ, αλλά στην απλή αρχική διαπίστωση -"η Χούντα δεν σε πείραζε αν κοίταγες απλώς τη δουλίτσα σου"- με την οποία, ουσιαστικά, ταυτίζομαι, κατάλαβα ότι θεωρείς ψηφοφόρους της ΧΑ όσους κάνουν την απλή διαπίστωση, συμπεριλαβανομένης και εμού. Συγγνώμη που αντέδρασα χωρίς να το σκεφτώ πολύ.
Το 1986 είχαν έρθει δυο φιλικά ζευγάρια της οικογένειας μου στο σπίτι και μας μιλούσαν με ενθουσιασμό για το ταξίδι τους στην Μόσχα. Μέλη και οι τέσσερις του ΚΚΕ. Όλα ήταν τέλεια, η πόλη υπέροχη, του Αβραάμ και του Ισαάκ τα καλά στα μαγαζιά, ο κόσμος ευτυχισμένος. Όταν έφυγαν, ρώτησα τον πατέρα μου να μου πει αν όλα αυτά ήταν αλήθεια. "Άσε παιδάκι μου, οι άνθρωποι είναι βλαμμένοι στον εγκέφαλο", μου απάντησε. Πέντε χρόνια μετά, όταν ο υπαρκτός κατέρρευσε, αποκαλύφθηκε όλη η αλήθεια και μαζί της κατέρρευσαν όλα τα ψέματα που αυτοί οι άνθρωποι είχαν τόση ανάγκη να πιστέψουν. Ακόμη και σήμερα, οι κομμουνιστές πιστεύουν ακράδαντα ότι η κατάρρευση που υπαρκτού συνέβη λόγω του λυσσαμένου πολέμου που του άσκησε η δύση και ο καπιταλισμός. Όχι από την εγγενή αδυναμία του "σοσιαλισμού" να αντιμετωπίσει τα καθημερινά προβλήματα των κοινωνιών του. Ούτε από την ασφυκτική παρέμβαση του σε όλες τις πτυχές της οικονομικής δραστηριότητας που οδήγησαν στην διάλυση κάθε δομής παραγωγής και εμπορίου. Αλλά, έτσι είναι, γιατί δεν μπορείς με τίποτε να αλλάξεις την γνώμη ενός πιστού, γιατί η πίστη του δεν βασίζεται σε αποδείξεις, αλλά σε μια βαθιά ανάγκη του να πιστέψει.Η κυρία Μεγαλούδη έζησε δύο χρόνια στην Βόρεια Κορέα και δεν βρήκε τίποτε σούπερ ενοχλητικό. Ούτε ότι κάποιος άγνωστος θυρωρός μπορούσε να μπει ότι ώρα ήθελε στο σπίτι της, ούτε ότι την παρακολουθούσαν και την ρουφιάνευαν σε κάθε βήμα της, ούτε ότι ήταν περιορισμένη μόνο σε κάποια επιλεγμένα σημεία της πρωτεύουσας, ούτε ότι δεν υπάρχει ελευθεροτυπία αλλά μόνο λογοκρισία, ούτε ότι υπάρχουν γκούλακ, πολιτικοί κρατούμενοι και βασανιστήρια, ούτε ότι δεν υπάρχει δημοκρατία και η ίδια παλαβή οικογένεια κυβερνά με μεσσιανικό τρόπο 60 χρόνια την χώρα. Τίποτε από αυτά δεν είναι σοβαρό!Η χώρα, δεν έχει βρει ακόμη την πλήρη ευτυχία, γιατί -φυσικά- ευθύνεται η κακιά δύση που δεν αφήνει να έρθουν στην χώρα σύριγγες και αντιβιωτικά. Το ότι η χώρα έχει λεφτά να φτιάχνει πυρηνικά όπλα αλλά όχι ιατρικό εξοπλισμό πχ είναι ευθύνη των κακών ξένων. Δύο χρόνια εκεί δεν κατάλαβε το τι συμβαίνει πραγματικά σε αυτό το κολαστήριο. Περιφέρονταν ευτυχής στους δρόμους της Πιονγκγιάνγκ, ακκιζόμενη από την ίδια της την εικόνα ως σπάνιου φρούτου, αυτή μόνη, μια Ευρωπαία να έχει το προνόμιο να μπορεί να ζει εκεί. Ούτε καν ότι υπάρχει λοιμός στον 21ο πρώτο αιώνα σε ένα κράτος δεν την θορύβησε. Άλλωστε ήταν μια συγκυρία κακών συμπτώσεων που η μισή χώρα ψόφησε στην πείνα: Κακός καιρός, κακοί ξένο... Άλλωστε δεν έγινε και τίποτε, υπάρχουν πατατάκια να φάμε. Δεν ξέρω πραγματικά τι με θλίβει περισσότερο. Η άγνοια της, η αδιαφορία της να δει την αλήθεια, ο slumdog tοurism τρόπος που έζησε; Η κυρία αυτή είναι ο ορισμός του ατόμου που κάθε απολυταρχικό καθεστώς χαίρεται ειλικρινά να υπάρχει, για να δικαιολογεί ως πρεσβευτής καλής θέλησης στον υπόλοιπο κόσμο τις αυθαιρεσίες του καθεστώτος.Τώρα που το σκέφτομαι, αυτούς που πραγματικά λυπάμαι είναι οι Βορειοκορεάτες. Αυτοί που ξέρουν και υποψιάζονται, υποφέρουν και φοβούνται όλη τους τη ζωή. Αυτοί που έχουν άγνοια του πως ζουν στον υπόλοιπο πλανήτη, ζουν μακάριοι στην φούσκα τους. Και ένας Αλβανός κάποτε είχε πει πως κάθε φορά που τους έκοβαν το ρεύμα και δεν υπήρχαν τρόφιμα στα ράφια, η καθοδήγα τους έλεγε ότι, ρεύμα και φαί τα έστελναν στα Γιάννινα "γιατί πάλι ξέσπασαν επιδημίες από τον λοιμό και πρέπει να τους βοηθήσουμε" Στο εν τω μεταξύ οι Νοτιοκορεάτες σε τρεις γενιές έχουν μέσο όρο ύψους 15 ψηλότερο από τους Βορειοκορεάτες και 12 χρόνια μεγαλύτερο προσδόκιμο ζωής. Θα είναι τα πατατάκια.
"...οι Βορειοκορεάτες π.χ. που έκλαιγαν κι οδύρονταν μπροστά στο σκήνωμα του αποθανόντος Κιμ το κάνανε πράγματι αυθόρμητα – νιώθανε όντως σαν να είχανε χάσει τον πατέρα τους! "Ναί, ολοφάνερα!
Καταλάβατε τώρα; Η λατρεία στους Κιμ ΔΕΝ είναι αποτέλεσμα φασιστικού ολοκληρωτισμού, τερατώδους προπαγάνδας αλλά και ποινών φυλάκισης σε όποιον τολμήσει να υπαινιχθεί ο,τιδήποτε εναντίον του δυνάστη....Είναι επειδή αυτό απαιτεί η παράδοση του κομφουκιανισμού στη χώρα!!!! Αλλωστε, στην "κορυφή της πυραμίδας" τώρα... ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΟΙ ΑΓΡΟΤΕΣ μας λέει η συγγραφέας!!!Επίσης μαθαίνουμε οτι... "η έννοια της στέρησης είναι σχετική, αυτό που φαντάζει «λίγο» στα δικά μας μάτια μπορεί για κάποιον άλλο λαό να είναι φυσιολογικό!!!! και έτσι ΤΑΠΩΣΕ η συγγραφέας όσους κατηγορούν το καθεστώς οτι έφερε πείνα που διαρκεί δεκαετίες...ΚΑΘΕ πρόταση είναι μνημείο παρανοϊκής διαστρέβλωσης και προπαγάνδας... Οπως το... "η ενασχόληση με το εμπόριο έδωσε χρήμα και δύναμη στις γυναίκες"!!!!! Η προσπάθεια ουδετεροποίησης ενός στυγνού καθεστώτος που έχει μετατρέψει σε φυλακή μία χώρα 25 εκατομμυρίων, θα ήταν αστεία αν δεν ήταν ανατριχιαστική η έφεση στον ολοκληρωτισμό που έχουν κάποιοι άνθρωποι.
Ασφαλώς η ελληνίδα κάτοικος Β. Κορέας έχει διάθεση συγκάλυψης μιας τραγωδίας που δεν μπορεί να χαρακτηριστεί με όρους πολιτικής τοποθέτησης. Ο υποσιτισμός και οι διώξεις (είτε ήταν δεξιές είτε αριστερές) ήταν κοινός τόπος για αυταρχικά καθεστώτα του παρελθόντος. Η Β. Κορέα, χωρίς να παρασυρθούμε από το άλλο άκρο των αμερικανικών media δεχόμενοι ότι ο Κιμ είναι δαίμονας, δεν παύει να είναι μια φυλακή ανθρώπων: το ομολογεί η ελληνίδα που δεν είναι επαρκώς πονηρεμένη με μια απλή φράση της: Η στρατιωτική θητεία διαρκεί 9 χρόνια ... Τόσο υπηρετούσαν οι προπαππούδες μας που πολέμησαν διαδοχικά στους βαλκανικούς πολέμους, στον Α' παγκόσμιο και στη μικρασιατική καταστροφή - εκεί βρίσκεται σε επίπεδο ζωής η Β. Κορέα, αλλά η ελληνίδα μας ντρέπεται να το πει

ΘΕΜΑΤΑ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

THE GOOD LIFO ΔΗΜΟΦΙΛΗ