Θηλυκοί Μπελάδες: Μια φεμινιστική έκθεση εποχής στο Ίδρυμα της Βουλής

Θηλυκοί Μπελάδες: Μια φεμινιστική έκθεση εποχής στο Ίδρυμα της Βουλής Facebook Twitter
Διαδήλωση με αίτημα το οικογενειακό δίκαιο, 8 Μαρτίου 1980. Συλλογή Αγγέλικας Ψαρρά
0

«Το προσωπικό είναι πολιτικό». «Είμαστε πλειοψηφία – απαιτούμε ισοτιμία!». «Δικαίωμά μας να κυκλοφορούμε άφοβα τη νύχτα!». «Έξω οι νόμοι από το κορμί μας – ελεύθερες και δωρεάν εκτρώσεις!». «Γυναίκες, να κάνουμε το φόβο μας εξέγερση!». «Γυναίκα χωρίς άντρα/Ψάρι χωρίς ποδήλατο!». Και βέβαια το κλασικό: «Δεν είμαι του πατρός μου, δεν είμαι του ανδρός μου, είμαι ο εαυτός μου!». Συνθήματα-κραυγές της πρώτης φεμινιστικής «σποράς» στη μεταπολιτευτική Ελλάδα, συνθήματα γυναικών εξεγερμένων που έβλεπαν ότι η επιστροφή της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας ελάχιστα είχε αλλάξει τη δική τους καθημερινότητα μέσα σε ένα συντηρητικό, αυστηρά πατριαρχικό περιβάλλον – η σεξουαλική επανάσταση, η γυναικεία απελευθέρωση, η ισότητα των φύλων και όλη η έμφυλη κοσμογονία που έφερε η δεκαετία του '60 είχαν μεν ήδη δώσει «δείγματα γραφής» στον κινηματογράφο, το τραγούδι και τις κοινωνικές σχέσεις τουλάχιστον στις μεγάλες πόλεις, με τον ερχομό όμως της χούντας (που ορισμένοι τελευταία βρίσκουν εκσυγχρονιστική) τα γυναικεία δικαιώματα στριμώχτηκαν κι αυτά στον «γύψο».

Μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του '70 οι Ελληνίδες ήταν πραγματικά το αδύναμο φύλο - από εργασιακής, δικαιωματικής και θεσμικής βεβαίως πλευράς γιατί στην καθημερινή ζωή δίχως αυτές σπίτι δεν στεκόταν. Με το Σύνταγμα του 1975 καθιερώθηκε για πρώτη φορά η πλήρης ισότητα των φύλων. Οι αποφασιστικές όμως τομές στο Οικογενειακό Δίκαιο, το Εργατικό κ.λ.π. συμβαίνουν αρχές της δεκαετίας του '80: Καταργείται η προίκα, θεσπίζεται το νομοθετικό πλαίσιο για τους βιασμούς και δύο χρόνια μετά η βουλή νομιμοποιεί τις εκτρώσεις, έστω υπό προϋποθέσεις. Η «Αλλαγή», σε συνδυασμό με τη μαζική είσοδο των γυναικών στην παραγωγή που ξεκινά ουσιαστικά τότε κάνει πράγματι τη διαφορά, μολονότι απέφυγε να εμβαθύνει ιδιαίτερα σε αυτή ή να αναβαθμίσει πολιτικά και πολιτειακά τη γυναικεία παρουσία. Θα κατηγορηθεί κιόλας στην πορεία για «ανώδυνη ενσωμάτωση» του γυναικείου ζητήματος και «κατεθυνόμενο» φεμινισμό, αναμφίβολα όμως τότε έγινε η πρώτη μεγάλη τομή.

Η «Αλλαγή», σε συνδυασμό με τη μαζική είσοδο των γυναικών στην παραγωγή που ξεκινά ουσιαστικά τότε κάνει πράγματι τη διαφορά, μολονότι απέφυγε να εμβαθύνει ιδιαίτερα σε αυτή ή να αναβαθμίσει πολιτικά και πολιτειακά τη γυναικεία παρουσία.

Δεν ξέρω πόσα νέα κορίτσια γνωρίζουν ότι πριν από καμια σαρανταριά και ούτε χρόνια μια σειρά αυτονόητα σήμερα δικαιώματα όπως η έκτρωση, η μη καταβολή προίκας, η διατήρηση του οικογενειακού τους επωνύμου και μετά τον γάμο, η επιλογή ονόματος για το παιδί της, η ασφάλισή του στο επαγγελματικό ταμείο της, το δικαίωμα να αποφασίζει γι΄αυτό αν ήταν εξώγαμο και ανήλικο, η διατήρηση της υπηκοότητάς της αν παντρευόταν αλλοδαπό, το να σηκώσει χρήματα από την τράπεζα δίχως συζυγική συγκατάθεση, το να αφήσει σε περίπτωση αποδημίας τη σύνταξή της στον άντρα ή τα παιδιά της κ.ά. ανήκαν στη σφαίρα του φανταστικού. Χρειάστηκαν σκληροί αγώνες και φωτισμένα μυαλά για την αναμόρφωση του Οικογενειακού Δικαίου - πού βρισκόταν εντελώς έξω τόσο από τις ευρωπαϊκές αντιλήψεις και πρακτικές της εποχής όσο κι από την κοινωνική εξέλιξη, με την τότε ΕΟΚ να «πιέζει» επίσης για θεσμικές αλλαγές σε αυτή την κατεύθυνση -, για να αναγνωριστεί στο γυναικείο σώμα το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης, για να νομοθετηθούν υπέρ ισότητας ποσοστώσεις στα κέντρα λήψης πολιτικών αποφάσεων με το πιο σκοταδιστικό κομμάτι της κοινωνίας να ειρωνεύεται τις πρώτες εκείνες ακτιβίστριες ως «άπλυτες», «αξύριστες», «αγάμητες», «κρυπτολεσβίες» κ.λπ. ενώ και μερίδα του πιο προοδευτικού κόσμου κοίταγε περισσότερο πώς θα πατρονάρει παρά πώς θα στηρίξει ουσιαστικά τον αγώνα τους, όπως εξομολογούνται σήμερα κάποιες εξ εκείνων. Οι φεμινίστριες, ανάμεσά τους η Κίνηση για την Απελευθέρωση των Γυναικών και η Κίνηση Δημοκρατικών Γυναικών, διαμαρτύρονται για τον εξευτελισμό του γυναικείου σώματος στα καλλιστεία, αναδεικνύουν την αντισύλληψη ως προϋπόθεση αυτοδιάθεσης και με «οδηγό» τα σχετική καμπάνια της Αυτόνομης Κίνησης Γυναικών, διεκδικούν ελεύθερες και δωρεάν εκτρώσεις - αίτημα που στηρίζουν η «επίσημη» ΕΓΕ («Αίγες» για τους μισογύνηδες λαϊκιστές της εποχής) - καθώς και αρκετά γυναικεία σωματεία. Παράλληλα, το Σπίτι των Γυναικών πρωτοστατεί σε κινητοποιήσεις κατά των βιασμών τόσο μέσα στην οικογένεια όσο κι έξω από αυτήν, της σεξουαλικής παρενόχλησης και κάθε μορφής έμφυλης βίας.

«Οι φεμινιστικές πρωτοβουλίες της περιόδου εκείνης περιλαμβάνουν μια ευρεία γκάμα δραστηριοτήτων εκδοτικού χαρακτήρα, καθώς και διαδηλώσεις, δημόσιες συγκεντρώσεις, εκθέσεις, συζητήσεις, συναντήσεις για το συντονισμό της φεμινιστικής δράσης, προβολές, μουσικές εκδηλώσεις, εκδρομές. Μέσα από τις δράσεις αυτές οι φεμινίστριες θα διεκδικήσουν -και θα κερδίσουν- διακριτή πολιτική παρουσία... η εκδοτική δραστηριότητα, θεωρητική ή διακηρυκτική, υποδηλώνει την επιθυμία των γυναικείων κινήσεων να καταγραφούν ως συλλογικότητες, να κάνουν γνωστούς τους προβληματισμούς που παράγονται στο εσωτερικό τους, να συμβάλουν στη διαμόρφωση ενός δημόσιου χώρου ανταλλαγής απόψεων και ιδεών. Οι εκδόσεις μαρτυρούν ταυτόχρονα τη θέληση να συνδεθεί το γυναικείο κίνημα με τη θεωρία, να γνωρίσει τις σχετικές διεθνείς επεξεργασίες, αλλά και να αφηγηθεί την ιστορία του. Οι επιλογές αυτές γίνονται φανερές στα περιεχόμενα της Σκούπας (1979-1981), του σημαντικότερου ίσως φεμινιστικού περιοδικού της πρώτης περιόδου ενώ την ίδια χρονιά (1979) δημιουργείται η Εκδοτική Ομάδα Γυναικών... Οι ιδέες, ωστόσο, δοκιμάζονται και στο δρόμο. Και κοινοποιούνται με αφίσες, προκηρύξεις, συλλογή υπογραφών. Οι φεμινίστριες οργανώνουν διαδηλώσεις για να παρέμβουν μαχητικά σε όλα τα ζητήματα που περιλαμβάνει η ατζέντα τους: τα καλλιστεία, το οικογενειακό δίκαιο, τις εκτρώσεις, τη βία και τους βιασμούς, το δικαίωμα των γυναικών να κυκλοφορούν ελεύθερα, το δικαίωμά τους να εκφράζουν ισότιμα τη σεξουαλικότητά τους, ετεροφυλόφιλη ή ομοφυλόφιλη κ.ο.κ. Οι διαδηλώσεις αυτές θα μείνουν στην ιστορία για την πολυχρωμία τους, τα ευφάνταστα συνθήματα, το δυναμισμό τους», γράφουν στο συνοδευτικό κείμενο της έκθεσης οι Μαρία Ρεπούση, Αγγέλικα Ψαρά και Άννα Μιχοπούλου που έκανε μια αξιέπαινη ερευνητική δουλειά. Η δημοτικότητα που αποκτούν στο τέλος εκείνης της περιόδου οι λεγόμενες γυναικείες, φεμινιστικές ή έμφυλες σπουδές πιστοποιούν αφενός τη μεγάλη μεταβολή στις κυρίαρχες αντιλήψεις, αφετέρου την επιθυμία των πρωτοπόρων εκείνων φεμινιστριών να αναμετρηθούν με τον βαθιά έμφυλο χαρακτήρα των επιστημών και το ρόλο τους στη διαιώνιση των σχέσεων κυριαρχίας ανάμεσα στα φύλα.


Πού βρισκόμαστε σήμερα; Μπορεί πολλά από εκείνα τα αιτήματα να έχουν ικανοποιηθεί, μπορεί οι ζωές των νέων κοριτσιών να έχουν αλλάξει θεαματικά συγκριτικά με εκείνες των γιαγιάδων τους, μπορεί η αμφίβολη και με πολλές υποσημειώσεις ισότητα στην αγορά εργασίας και την κατανάλωση να ενισχύουν μια επίφαση απέραντης ελευθερίας, μπορεί φεμινιστικά κείμενα και αφίσες «του δρόμου», κάποτε, να φτάσουν να εκτίθενται μέσα στο ίδιο το κοινοβούλιο, όμως όλα δείχνουν ότι ο δρόμος της ελευθερίας, της ισοτιμίας και της αξιοπρέπειας είναι για τις γυναίκες ακόμα μακρύς και δύσβατος.

Θηλυκοί Μπελάδες: Μια φεμινιστική έκθεση εποχής στο Ίδρυμα της Βουλής Facebook Twitter
Συνθήματα της πρώτης φεμινιστικής «σποράς» στη μεταπολιτευτική Ελλάδα, συνθήματα γυναικών που έβλεπαν ότι η επιστροφή της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας ελάχιστα είχε αλλάξει τη δική τους καθημερινότητα μέσα σε ένα συντηρητικό, αυστηρά πατριαρχικό περιβάλλον.

Στην Ελλάδα του 2017 η οικονομική κρίση κατατρέχει καταρχήν τον γυναικείο πληθυσμό (30% ανεργία έναντι 21% των ανδρών), οι σεξιστικές αντιλήψεις και νοοτροπίες είναι πάντα εδώ όπως απέδειξαν και οι αντιδράσεις για την Έμφυλη Εβδομάδα στα σχολεία, η ενδοοικογενειακή βία «χτυπάει κόκκινο» (τα στοιχεία λένε ότι την υφίστανται μία στις τρεις γυναίκες, με τα ποσοστά να έχουν σχεδόν διπλασιαστεί τα τελευταία χρόνια), οι κατηγορούμενοι για βιασμό ή σεξουαλική παρενόχληση άνδρες εξακολουθούν να τη βγάζουν, κατά κανόνα, «καθαρή» ή με ποινές-χάδια με τα θύματα να κατηγορούνται ακόμα από μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης ότι εκείνα είναι που καταρχήν «ευθύνονται» με τελευταίο δείγμα την ιστορία του επιδειξία ψευτοπαπά, οι γυναίκες πολιτικοί κ.λπ. δημόσια πρόσωπα συνεχίζουν να στοχοποιούνται με βάση όχι τις πολιτικές τους απόψεις και δράσεις αλλά τα υποτιθέμενα κουσούρια του φύλου τους, τα κοριτσάκια βαφτίζονται ακόμα έξω από το ιερό ως «μιαρά» αποκλειστικά από άνδρες ιερείς, εννοείται, οι (συχνά συγκαλυμμένες) διακρίσεις δεν φαίνεται να έχουν απαλειφθεί ούτε από τους πιο προοδευτικούς πολιτικούς ή επαγγελματικούς χώρους, η υιοθέτηση αρσενικών χαρακτηριστικών συστατικό επιτυχίας: «Η μετριότητα σε έναν άντρα συγχωρείται, εμείς πρέπει να είμαστε τέλειες σε όλα μας!..», μου έλεγε προ καιρού η Άννα Καραμάνου, μια από τις δυναμικότερες Ελληνίδες φεμινίστριες της μεταπολίτευσης και είχε μεγάλο δίκιο! Οι παραπάνω διαπιστώσεις δεν αφορούν βέβαια μόνο την Ελλάδα, οι γυναίκες φαίνεται ότι «αφυπνίζονται» ξανά διεθνώς εξαιτίας και της επανεμφάνισης ενός πατριαρχικής κοπής συντηρητισμού, απόδειξη και το περσινό μαζικό Women's March στην Ουάσινγκτον.

«Η μετριότητα σε έναν άντρα συγχωρείται, εμείς πρέπει να είμαστε τέλειες σε όλα μας!..», μου έλεγε προ καιρού η Άννα Καραμάνου, μια από τις δυναμικότερες Ελληνίδες φεμινίστριες της μεταπολίτευσης και είχε μεγάλο δίκιο!

Επιπλέον, ένας νέος ριζοσπαστικός γυναικείος λόγος που αναζητά την πρόκληση και επέκταση των κοινωνικών ορισμών του φύλου και της σεξουαλικότητας (το λεγόμενο τρίτο κύμα του φεμινισμού) κάνει πια κι εδώ αισθητή την παρουσία του. Με όλα τα τυχόν λάθη, τις τυχόν υπερβολές, τις τυχόν παρανοήσεις που μπορεί να συνέβησαν ή και να συμβαίνουν στην πορεία του - π.χ. οι κριτικές για φονταμενταλισμό και νεοπουριτανισμό που ορισμένοι απευθύνουν, δίκαια είτε άδικα, σε κάποιο "ακραίο" κομμάτι του -, το γυναικείο κίνημα όπως και όλα τα κοινωνικά κινήματα συνέβαλαν και συμβάλλουν αποφασιστικά στο να γίνει ο κόσμος μας δικαιότερος, συναρπαστικότερος, ανθρωπινότερος. Το προσωπικό, άλλωστε, δεν έπαψε ποτέ να είναι και πολιτικό.

Για όλα αυτά και για πολλά άλλα η έκθεση «Ο φεμινισμός στα χρόνια της μεταπολίτευσης, 1974-1990: ιδέες, συλλογικότητες, διεκδικήσεις» που θα συνεχίζεται μέχρι τα Χριστούγεννα στο Ίδρυμα της Βουλής παραθέτοντας φωτογραφίες, πρωτοσέλιδα εφημερίδων, έντυπα, χειρόγραφα, αφίσες και οπτικοακουστικά τεκμήρια, βιβλία, περιοδικά κ.λπ. αναφορικά με τις ιδέες, τις διεκδικήσεις, τη συγκρότηση δυναμικών συλλογικοτήτων και τη δράση τους στο πλαίσιο του εγχώριου φεμινιστικού κινήματος μεταπολιτευτικά είναι μια θαυμάσια αφορμή ανασκόπησης και αναστοχασμού – θα τη σύστηνα δε εξίσου σε γυναίκες, άνδρες και οποιαδήποτε άλλη έμφυλη ατομικότητα. Εκτός από τη Μαρία Ρεπούση και την Αγγέλικα Ψαρά, την επιστημονική επιτροπή συμπληρώνουν οι Νίκη Μαρωνίτη, Βαγγέλης Καραμανωλάκης και Ντίνα Βάιου. Η επιμέλεια είναι της Άννας Ενεπεκίδου και το υλικό προέρχεται από τα αρχεία της ΕΡΤ, του ΑΣΚΙ, του (πολύ σημαντικού) Αρχείου Γυναικών Δελφύς, της ΕΓΕ, της Εθνικής Πινακοθήκης, του Μουσείου Μπενάκη, τη Βιβλιοθήκη της Βουλής, τη γ.γ Ισότητας, τα Ιδρύματα Καραμανλή και Παπανδρέου, το Λύκειο Ελληνίδων, το Ιστορικό Αρχείο του ΚΚΕ και την ιστοσελίδα του περιοδικού Κατίνα.

Θηλυκοί Μπελάδες: Μια φεμινιστική έκθεση εποχής στο Ίδρυμα της Βουλής Facebook Twitter
Το γυναικείο κίνημα όπως και όλα τα κοινωνικά κινήματα συνέβαλαν και συμβάλλουν αποφασιστικά στο να γίνει ο κόσμος μας δικαιότερος, συναρπαστικότερος, ανθρωπινότερος.
Θηλυκοί Μπελάδες: Μια φεμινιστική έκθεση εποχής στο Ίδρυμα της Βουλής Facebook Twitter
Εξώφυλλο του περιοδικού Σκούπα Για το Γυναικείο Ζήτημα, τ.χ1, 1979. Αρχείο Γυναικών «Δελφύς»
Θηλυκοί Μπελάδες: Μια φεμινιστική έκθεση εποχής στο Ίδρυμα της Βουλής Facebook Twitter
Αφίσες της αυτόνομης κίνησης γυναικών στους δρόμους της Αθήνας με αίτημα την αποποινικοποίηση της έκτρωσης και τη διάδοση της αντισύλληψης. Φωτό Αθηνά ΛεκκάκουΣυλλογή Αγγέλικας Ψαρρά
Θηλυκοί Μπελάδες: Μια φεμινιστική έκθεση εποχής στο Ίδρυμα της Βουλής Facebook Twitter
Αφίσα του Σπιτιού των Γυναικών, για τη διοργάνωση συναντήσεων ενάντια στη βία και τον βιασμό, Αρχείο Γυναικών «Δελφύς»
Θηλυκοί Μπελάδες: Μια φεμινιστική έκθεση εποχής στο Ίδρυμα της Βουλής Facebook Twitter
Κεντρικό άρθρο της προέδρου του Συνδέσμου για τα Δικαιώματα της Γυναίκας, Αλίκης Γιωτοπούλου – Μαραγκοπούλου, Ο Αγώνας της Γυναίκας, τχ 2. Απρίλιος 1979
Θηλυκοί Μπελάδες: Μια φεμινιστική έκθεση εποχής στο Ίδρυμα της Βουλής Facebook Twitter
Φυλλάδιο της Επιτροπής Αγώνα για την Αλλαγή του Οικογενειακού Δικαίου, Μάρτιος 1989, Αρχείο Γυναικών Δελφύς
Θηλυκοί Μπελάδες: Μια φεμινιστική έκθεση εποχής στο Ίδρυμα της Βουλής Facebook Twitter
Αφίσα της γυναικείας ομάδας πρωτοβουλίας ενάντια στη βία και το βιασμό. Συλλογή Μαρίας Ρεπούση
Θηλυκοί Μπελάδες: Μια φεμινιστική έκθεση εποχής στο Ίδρυμα της Βουλής Facebook Twitter
Αφίσα της Κίνησης Δημοκρατικών Γυναικών σχετικά με τη νομιμοποίηση των αμβλώσεων και την αντισύλληψη, Γενική Γραμματεία Ισότητας των Φύλων- Βιβλιοθήκη Θεμάτων Ισότητας και Φύλου
Θηλυκοί Μπελάδες: Μια φεμινιστική έκθεση εποχής στο Ίδρυμα της Βουλής Facebook Twitter
Εξώφυλλο του βιβλίου της Σίλα Ροουμπόθαμ, «στο περιθώριο της ιστορίας» που εξέδωσε η Εκδοτική Ομάδα γυναικών.Αρχείο Γυναικών «Δελφύς»
Θηλυκοί Μπελάδες: Μια φεμινιστική έκθεση εποχής στο Ίδρυμα της Βουλής Facebook Twitter
Άποψη της έκθεσης

Info:

«Ο φεμινισμός στα χρόνια της μεταπολίτευσης, 1974-1990: ιδέες, συλλογικότητες, διεκδικήσεις», εκθεσιακός χώρος του Ιδρύματος της Βουλής των Ελλήνων, Βασιλίσσης Σοφίας 11, τηλ.: 210 3735249 & 210-3735247, www.foundation.parliament.gr, διάρκεια έως 17/12.

Πρόσωπα
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Άγνωστες επιστολές της Σύλβια Πλαθ αποκαλύπτουν ξυλοδαρμούς και κακοποίηση από τον Τεντ Χιουζ

Πολιτισμός / Άγνωστες επιστολές της Σύλβια Πλαθ αποκαλύπτουν ξυλοδαρμούς και κακοποίηση από τον Τεντ Χιουζ

Φίλη και ψυχίατρος της ποιήτριας αποκαλύπτει γράμματά της, στα οποία κάνει λόγο για ενδο-οικογενειακή βία, ενώ επιρρίπτει ευθύνες στον ποιητή σύζυγο για την αποβολή του τρίτου παιδιού τους
NEWSROOM
Κορίτσια εν δράσει: ένα πανέμορφο κινηματογραφικό αφιέρωμα στον φεμινισμό

Οδηγός Σινεμά / Κορίτσια εν δράσει: ένα πανέμορφο κινηματογραφικό αφιέρωμα στον φεμινισμό

Το Exile Room διοργανώνει ένα δυνατό tribute στις γυναίκες που ξεπέρασαν τα όρια τους, με δωρεάν προβολές και κινηματογραφικά εργαστήρια και μία δυνατή εναρκτήρια ταινία στις 18/1 κι από την Ταινιοθήκη της Ελλάδας
THE LIFO TEAM

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η μυθιστορηματική ζωή και οι πολιτικές απόψεις της Καλής Καλό θα σε μάθουν πολλά για το σήμερα

Πρόσωπα / Η μυθιστορηματική ζωή και οι πολιτικές απόψεις της Καλής Καλό θα σε μάθουν πολλά για το σήμερα

Η γυναίκα που έζησε την ιστορία του ελληνικού θεάτρου, και πάλεψε για την Αριστερά αφηγείται τη ζωή της στο LIFO.gr σε μια συνέντευξη-ποταμό στον Αντώνη Μποσκοΐτη.
ΑΝΤΩΝΗΣ ΜΠΟΣΚΟΪ́ΤΗΣ
Ιωάννινα - 45 Πρόσωπα

Faces of Ioannina / 45 πρόσωπα και δημιουργικές ομάδες που κάνουν τα Ιωάννινα ξεχωριστά

Γιαννιώτες, Γιαννιώτισσες και κάτοικοι των Ιωαννίνων κάθε ιδιότητας και ηλικίας φωτογραφίζονται στη LiFO, μιλούν για τις ασχολίες τους και για όσα κάνουν την πόλη τους ξεχωριστή.
M. HULOT, ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ & ΝΙΚΟΣ ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ
Ερίκ Καντονά: Βασιλιάς, αποστάτης, θεός

Πρόσωπα / Ερίκ Καντονά: Βασιλιάς, αποστάτης, θεός

«Βασιλιάς» στην Αγγλία, που του δίνει μια αγάπη άρρωστη, συγκρινόμενη μόνο με αυτήν προς τον Τζορτζ Μπεστ, και «θεός» στη Γαλλία, ζωντανό σύμβολο του ασυμβίβαστου και ρέμπελου Γαλάτη που δεν θα χωρέσει ποτέ των ποτών στα τυποποιημένα κουτάκια της νεωτερικότητας- ένα πορτρέτο του ηθοποιού/ σκηνοθέτη/ παραγωγού/ πρώην ποδοσφαιριστή Ερίκ Καντονά.
ΜΑΚΗΣ ΜΑΛΑΦΕΚΑΣ
Αποχαιρετισμός στην κυρία Μιράντα

Δημήτρης Πολιτάκης / Αποχαιρετισμός στην κυρία Μιράντα

Πηγαίνοντας μετά από καιρό σε σπίτι φίλων, είδα στην εξώπορτα το αγγελτήριο θανάτου της ηθοποιού Μιράντας Κουνελάκη που έμενε στην ίδια πολυκατοικία και για χρόνια «επέβλεπε» στοργικά και διακριτικά τις νεανικές μας τρέλες.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Ολίβια Γκαζαλέ: «Ο φεμινισμός δεν αφορά μόνο τις γυναίκες αλλά ολόκληρη την κοινωνία»

Ιδέες / Ολίβια Γκαζαλέ: «Ο φεμινισμός δεν αφορά μόνο τις γυναίκες αλλά ολόκληρη την κοινωνία»

Η καθηγήτρια Φιλοσοφίας και συγγραφέας Ολίβια Γκαζαλέ μιλά στο LIFO.gr με αφορμή τη συμμετοχή της στην 8η Νύχτα Ιδεών του Γαλλικού Ινστιτούτου, που θα παρακολουθήσουμε διαδικτυακά την Πέμπτη 28/1.
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ
Μια εξοργιστική απάντηση

Χριστίνα Γαλανοπούλου / Μια εξοργιστική απάντηση

Η ψυχρότητα στη διατύπωση, η μηδενική ενσυναίσθηση, η ελαφρά αμφιβολία που διατρέχει την αντίδραση της Ομοσπονδίας στην καταγγελία της Ολυμπιονίκη περί βιασμού είναι κάτι που στο μέλλον θα πρέπει να διδάσκεται σε Σχολές Επικοινωνίας και σεμινάρια διαχείρισης κρίσεων.
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΑΝΟΠΟΥΛΟΥ
Μυρτώ Κοντοβά: «Είμαι σε μεγάλη κόντρα με την κουλτούρα της τηλεόρασης»

Τηλεόραση / Μυρτώ Κοντοβά: «Είμαι σε μεγάλη κόντρα με την κουλτούρα της τηλεόρασης»

Γράφει, σκηνοθετεί, μοντάρει, ζει μέσα στο νέο της πρότζεκτ, τη σειρά «Σχεδόν Ενήλικες», που μόλις ξεκίνησε να προβάλλεται στο Mega: Η Μυρτώ Κοντοβά επέστρεψε στην τηλεόραση μιλώντας για την Αθήνα που γνωρίζει καλά, αυτήν τη φορά μέσα από μια ιστορία γεμάτη σασπένς.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ