Πόση άγρια χαρά για το (πιθανότατο) λουκέτο στο Mega;

Πόση άγρια χαρά για το (πιθανότατο) λουκέτο στο Mega; Facebook Twitter
23

Αρκεί να δει κανείς την οργή του κόσμου σε σχόλια που αφορούν το Μεγάλο Κανάλι και την άγρια χαρά που εκφράζουν τα ίδια σχόλια, όταν το ρεπορτάζ έχει μόνο δυσάρεστα να αποκαλύψει για το αν θα σωθεί ο τηλεοπτικός σταθμός. 

Ας θεωρήσουμε ότι μέχρι ενός σημείου αυτά τα υποτιμητικά, ειρωνικά, πολύ συχνά υβριστικά σχόλια εναντίον του πάλαι ποτέ κραταιού καναλιού των (κάποτε) "4 εκδοτών" πηγάζουν από τη φιλομνημονιακή γραμμή του ενημερωτικού τομέα του καναλιού τα τελευταία χρόνια. 

Ας δεχθούμε (και έτσι είναι) ότι το τηλεοπτικό κοινό, το υποψιασμένο από καιρό, το περίεργα ξυπνημένο από το 2008 και μετά, θεωρεί το στρατηγείο ειδήσεων συνυπεύθυνο για την τροπή και την κατάληξη πολλών δυσάρεστων πολιτικών καταστάσεων, για το μανιπιουλάρισμα και την ξεκάθαρη - και εν τέλει μάταιη - χειραγώγηση της κοινής γνώμης: οι απανωτές εκλογικές αναμετρήσεις των προηγούμενων μηνών και η καθόλου αντικειμενική τοποθέτηση / προσέγγιση αρκετών δημοσιογράφων - στελεχών του Mega δεν αμφισβητείται. Και να επιχειρηθεί κάτι τέτοιο, υπάρχουν οι μαραθώνιοι των εκλογικών βραδιών για να αποδείξουν το αντίθετο. 

Ας είμαστε σίγουροι, ότι συγκεκριμένο στελεχιακό δυναμικό του Mega στο συλλογικό ασυνείδητο είναι καταχωρημένο με διόλου κολακευτικούς χαρακτηρισμούς και ξυπνά τα χειρότερα ένστικτα ανθρώπων όλου του φάσματος της ελληνικής κοινωνίας. Ας καταλήξουμε ότι όλα αυτά είναι δεδομένα.  

Γιατί τόση πολιτική σιωπή; Στα σαλόνια και τα "παράθυρα" του Mega βρήκαν παρηγοριά και βήμα, πολλοί και μη εξαιρετέοι απ' όλο το φάσμα της κεντρικής πολιτικής σκηνής του τόπου. Στα ενδότερα του καναλιού ειπώθηκαν και συμφωνήθηκαν, κατά το όχι και τόσο μακρινό παρελθόν, πολλά. Τι απέγιναν όλοι αυτοί;

Προς τι, όμως, η χαρά, οι ευχές για "κάψιμο" και "ψόφο", προς τι η αγαλλίαση για τον πιθανότατο "θάνατο" ενός τηλεοπτικού δικτύου, που σίγουρα σέρνει στην πλάτη του όλα τα παραπάνω, κουβαλά, όμως, και ένα ολόκληρο χωριό εργαζομένων, που απλήρωτοι από τον Δεκέμβριο, έχουν να αντιμετωπίσουν και την οργή μιας ολόκληρης κοινωνίας, που στα νύχια στέκεται από καιρό και τους θεωρεί συνυπεύθυνους; 

Και κυρίως, γιατί τόση πολιτική σιωπή; Στα σαλόνια και τα "παράθυρα" του Mega βρήκαν παρηγοριά και βήμα, πολλοί και μη εξαιρετέοι απ' όλο το φάσμα της κεντρικής πολιτικής σκηνής του τόπου. Στα ενδότερα του καναλιού ειπώθηκαν και συμφωνήθηκαν, κατά το όχι και τόσο μακρινό παρελθόν, πολλά. Τι απέγιναν όλοι αυτοί, που μέχρι και την τελευταία στιγμή με προθυμία αποδέχονταν τις προσκλήσεις για τις εκπομπές του Mega; Κάποιοι εκ των οποίων μάλιστα πρωτοστάτησαν με δηλώσεις και πύρινους λόγους τη νύχτα της 11ης Ιουνίου του '13 που έκλεινε η ΕΡΤ. "Ανίερη" για κάποιους η σύγκριση, αλλά και στις δύο περιπτώσεις την "πλήρωσε" το ανθρώπινο δυναμικό και οι δύο περιπτώσεις στο ίδιο (περίπου) πεδίο κινούνταν.

Κανείς δεν στηρίζει τη "γραμμή", το ρυπαρό πλαίσιο, στο οποίο κινήθηκε η ενημέρωση του καναλιού. Όμως, και η τόση αφωνία, ειδικά σήμερα, που πέσανε ακόμη και "ψιλές" στην έκτακτη γενική συνέλευση των εργαζομένων του Mega, ξενίζει, ανησυχεί, σιγουρεύει για τις προθέσεις ενός πολιτικού κατεστημένου, που ευνοήθηκε από το μεγαλύτερο (για 25 χρόνια, δεν είναι και λίγο) Μέσο της χώρας και τώρα γυρίζει αδιάφορα την πλάτη και καμώνεται το κουφό. Αν όχι ύποπτο, σχεδόν παράλογο. Παράλογο, γιατί ειλικρινά, παρά τις υποσχετικές, κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει το νέο media-κό περιβάλλον, ειδικά έτσι όπως θα διαμορφωθεί με το πέρας (;) της διαδικασίας αδειοδότησης. 

Και κάτι τελευταίο: σήμερα, που στην έκτακτη Γενική Συνέλευση των εργαζομένων, τα πράγματα οξύνθηκαν τόσο πολύ, ώστε δημοσιογράφος να οδηγηθεί σηκωτός έξω από διοικητικούς του καναλιού (σ.σ.: ο λόγος για τη δημοσιογράφο, Ντέπυ Γκολεμά, η οποία, όπως εξήγησε και σε ανάρτηση της στο Facebook, κλήθηκε από τους εργαζόμενους του Mega να παρακολουθήσει τα όσα θα διαδραματίζονταν) θα άξιζε μία τοποθέτηση.

Πόση άγρια χαρά για το (πιθανότατο) λουκέτο στο Mega; Facebook Twitter

Έστω για το "θεαθήναι", έστω και για τους "μούτσους" και όχι για τα στελέχη. Και μία κουβέντα σοβαρή και διαφωτιστική από τους συναδέλφους και κυρίως από εκείνους που κάποτε έβαζαν λυτούς και δεμένους (και πολιτικά στρατευμένους) για να τους δοθεί η ευκαιρία να περάσουν από τo Mega, έστω και απ' έξω, για να 'χουν να το προσθέτουν στο βιογραφικό τους. 

Τόση άγρια χαρά δεν εξηγείται. Παρά την πολιτική και ηθική παρακμή. Είναι χαρά, που πληρώνεται ακριβά, με ανέργους που δεν θα απορροφηθούν και με ντόμινο εξελίξεων, που ο χώρος των media - ακόμη - δεν είναι σε θέση να προβλέψει. 

 

TV & Media
23

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ