Το Θέατρο Τέχνης κι ο Κάρολος Κουν μέσα από 75 ιστορικά αντικείμενα Facebook Twitter
Ο Πάγκος εργασίας του Μπάρμπα-Γιάννη (Γιάννη Στεφάνου). Φωτο: Γιάννης και Οδυσσέας Βαχαρίδης

Το Θέατρο Τέχνης κι ο Κάρολος Κουν μέσα από 75 ιστορικά αντικείμενα

0

Ένας κρυμμένος θησαυρός είναι το αρχείο του Θεάτρου Τέχνης: χιλιάδες κοστούμια, σκηνικά αντικείμενα και μεγάλος όγκος υλικού τεκμηρίωσης (φωτογραφίες, μακέτες, προγράμματα παραστάσεων, κριτικές και αποκόμματα εφημερίδων) περιλαμβάνονται σε αυτό. Με αφορμή τη συμπλήρωση των 75 χρόνων του ιστορικού θεάτρου που ίδρυσε ο Κάρολος Κουν πραγματοποιείται η έκθεση «75 χρόνια Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν - 75 αντικείμενα» στον χώρο τέχνης ΣΤΟart ΚΟΡΑΗ. Στην έκθεση παρουσιάζονται 75 αντικείμενα με καλλιτεχνική και συναισθηματική αξία από τη μακρόχρονη πορεία του Θεάτρου Τέχνης, όμως χιλιάδες άλλα παραμένουν αφανή, πολλά από τα οποία χρήζουν άμεσης συντήρησης. Με την ελπίδα να βρεθεί τρόπος να συντηρηθεί, να ψηφιοποιηθεί και να αξιοποιηθεί το πολύτιμο αρχείο, ο Κωστής Καπελώνης, ηθοποιός, σκηνοθέτης, αντιπρόεδρος του Δ.Σ. και διευθυντής της δραματικής σχολής του Θεάτρου Tέχνης Kαρόλου Kουν, μίλησε στο LIFO.gr για τα δέκα σημαντικότερα εκθέματα.


1.

Το Θέατρο Τέχνης κι ο Κάρολος Κουν μέσα από 75 ιστορικά αντικείμενα Facebook Twitter
«Όρνιθες» του Αριστοφάνη (1960). Σκηνοθεσία: Κάρολος Κουν. Σκηνικά-Κοστούμια: Γιάννης Τσαρούχης. Πινακίδα «Νεφελοκοκκυγία», δύο ζεύγη φτερών του Χορού, τα φτερά του Πεισθέταιρου και του Ευελπίδη, το τραγί της θυσίας με το κιβώτιο μεταφοράς του για τις περιοδείες (1962, 1964, 1965, 1966, 1967, 1968, 1975, 1986, 1987, 1997, 2008). Φωτο: Γιάννης και Οδυσσέας Βαχαρίδης


Το τραγί της θυσίας είχε το δικό του κιβώτιο μεταφοράς, το οποίο χρησιμοποιούνταν επί δεκαετίες για τη μεταφορά του εντός και εκτός Ελλάδας. Μέσα σε αυτό έφτασε μέχρι τη Ρωσία και το Πεκίνο. Τα μεγάλα φτερά είναι τα «ανθρώπινα», αυτά που βγάζουν ο Πεισθέταιρος και ο Ευελπίδης. Τα μικρότερα φτερά είναι αυτά που φορούσε ο Χορός, όπου εξαρχής υπήρχε διαχωρισμός ανάμεσα σε χορευτές και ηθοποιούς – τα ολόμαυρα ήταν για τους χορευτές, ενώ τα άλλα τα φορούσαν οι ηθοποιοί του Χορού. Η πρώτη χορογραφία ήταν της Ραλλούς Μάνου, η οποία είχε χρησιμοποιήσει και δικούς της χορευτές – ανάμεσά τους και ο μετέπειτα σκηνογράφος Γιώργος Ζιάκας.


2. 

Το Θέατρο Τέχνης κι ο Κάρολος Κουν μέσα από 75 ιστορικά αντικείμενα Facebook Twitter
«Έξι πρόσωπα ζητούν συγγραφέα», του Λουίτζι Πιραντέλο (1943-44). Μετάφραση: Μάριος Πλωρίτης. Κείμενο παράστασης με τη σφραγίδα λογοκρισίας της γερμανικής κατοχής 8.3.1944. Φωτο: Γιάννης και Οδυσσέας Βαχαρίδης

Στην αριστερή πλευρά της σελίδας διακρίνεται η σφραγίδα λογοκρισίας της γερμανικής κατοχής. Πάνω στο δακτυλόγραφο βλέπουμε χειρόγραφες διορθώσεις του Καρόλου Κουν. Η παράσταση είχε πραγματοποιηθεί με ηθοποιούς τους οποίους ο σκηνοθέτης είχε συγκεντρώσει και διδάξει πριν την ανεβάσει. Είναι χαρακτηριστικό ότι στο Θέατρο Τέχνης ο Κουν δεν σκηνοθέτησε ποτέ παράσταση με ηθοποιούς που δεν είχαν υπάρξει μαθητές του. Την εποχή εκείνη συνεργαζόταν με το Θέατρο Μουσούρη και το Θέατρο Κεντρικόν, δεν γνωρίζουμε όμως πού ακριβώς ανέβηκε η παράσταση.


3. 

Το Θέατρο Τέχνης κι ο Κάρολος Κουν μέσα από 75 ιστορικά αντικείμενα Facebook Twitter
Μαθητολόγιο της δραματικής σχολής του Θεάτρου Τέχνης από το σχολικό έτος 1952-53. Φωτο: Γιάννης και Οδυσσέας Βαχαρίδης


Το πρώτο μαθητολόγιο της σχολής. Από το 1942 η σχολή ήταν άτυπη – ο Κάρολος Κουν έκανε πρόσκληση ενδιαφέροντος, ώστε, αφού οι σπουδαστές μαθητεύσουν δίπλα του, να ανεβάσουν την πρώτη τους παράσταση. Ο Κουν από το 1950 ήταν στη Σχολή Σταυράκου, όπου δίδασκε θέατρο τους κινηματογραφιστές, και ζήτησε από τον Σταυράκο να του παραχωρήσει μία τάξη. Το 1952 έχουμε το πρώτο επίσημο μαθητολόγιο. Η τάξη του 1952-53 είναι αυτή που έπαιξε στην πρώτη παράσταση στο Υπόγειο, στη «Μικρή μας πόλη», που ήταν επίδειξη των μαθητών της δραματικής σχολής. Αυτοί οι μαθητές ήταν ουσιαστικά η τάξη που έφτιαξε το Υπόγειο, βοηθώντας σε όλες τις εργασίες. Ανάμεσα στα ονόματά τους συναντάμε αυτά του Σπύρου Κωνσταντόπουλο, της Τασσώς Καββαδία, της Βέρας Ζαβιτσιάνου και της Μαρίας Κωνσταντάρου.


4. 

Το Θέατρο Τέχνης κι ο Κάρολος Κουν μέσα από 75 ιστορικά αντικείμενα Facebook Twitter
«Ο βασιλιάς Ριχάρδος Γ'», του Ουίλιαμ Σαίξπηρ (1985-86). Σκηνοθεσία: Γιώργος Λαζάνης. Σκηνικά-κοστούμια: Δαμιανός Ζαρίφης. Σακάκι Ακολούθου. Φωτο: Γιάννης και Οδυσσέας Βαχαρίδης


«Ο βασιλιάς Ριχάρδος Γ'» ήταν το τρίτο έργο που παίχτηκε στη Φρυνίχου. Δεν γνωρίζουμε ποιος μεσολάβησε, αλλά ο Δημήτρης Χορν έδωσε στο Θέατρο Τέχνης τα κουστούμια από το δικό του ανέβασμα του «Ριχάρδου Γ'». Ο Δαμιανός Ζαρίφης πρόσθεσε σχοινιά σε όλα τα ανδρικά κουστούμια που χρησιμοποιήθηκαν στην παράσταση την οποία σκηνοθέτησε ο Γιώργος Λαζάνης.

5.

Το Θέατρο Τέχνης κι ο Κάρολος Κουν μέσα από 75 ιστορικά αντικείμενα Facebook Twitter
«Η μικρή μας πόλη», του Θόρντον Ουάλιντερ (1954). Σκηνοθεσία: Κάρολος Κουν. Σκηνικά-κοστούμια: Γιάννης Τσαρούχης. Δύο καρέκλες του σκηνικού. Φωτο: Γιάννης και Οδυσσέας Βαχαρίδης


Οι καρέκλες ήταν δώδεκα περίπου και υπήρχαν και δυο-τρία τραπεζάκια. Το ιδιαίτερο που έχουν είναι ότι είναι σχετικά μικρές, δεν έχουν κανονικό μέγεθος. Ο Τσαρούχης, για να μεγαλώσει τον χώρο του Υπογείου, που ήταν περιορισμένος, έκανε τα έπιπλα μικρά. Οι καρέκλες κατά τη διάρκεια αυτής της δεκαετίας χρησιμοποιούνταν σχεδόν κάθε χρόνο. Στη συνέχεια, κάποιες χρησιμοποιήθηκαν στη σχολή ως σκηνικές καρέκλες κατά τη διάρκεια του μαθήματος, ενώ κατά καιρούς τις συναντάμε σε διάφορες παραστάσεις. Η τελευταία φορά είναι στο «Υπόγειο στο φως» (2014-2015), μια επετειακή παράσταση για τα εξήντα χρόνια του Υπογείου. Αυτές είναι οι δύο τελευταίες καρέκλες που έχουν απομείνει και πλέον θα αποσυρθούν, ώστε να διασωθούν.


6.

Το Θέατρο Τέχνης κι ο Κάρολος Κουν μέσα από 75 ιστορικά αντικείμενα Facebook Twitter
«Η δολοφονία του Ζαν Πωλ Μαρά», του Πέτερ Βάις (1965-66). Σκηνοθεσία: Κάρολος Κουν. Σκηνικά: Γιώργος Βακαλό. Η μπανιέρα όπου δολοφονήθηκε ο Μαρά και ένα πανό του φινάλε. Φωτο: Γιάννης και Οδυσσέας Βαχαρίδης


«Η δολοφονία του Ζαν Πωλ Μαρά» είναι από τις πολύ σπουδαίες παραστάσεις που έχουν ανέβει στο Υπόγειο. Τον ρόλο του Μαρά είχε αναλάβει ο Γιώργος Λαζάνης. Το πανό είναι ένα από αυτά που κρατούν οι τρόφιμοι του ασύλου του Σαραντόν, όταν επαναστατούν στο τέλος του έργου. Ο Ζακ Ρου, στον οποίο αναφέρεται το πανό, ήταν υπέρμαχος της ένοπλης επανάστασης.


7.

Το Θέατρο Τέχνης κι ο Κάρολος Κουν μέσα από 75 ιστορικά αντικείμενα Facebook Twitter
Ο πάγκος εργασίας του μπαρμπα-Γιάννη (Γιάννης Στεφάνου). Πάνω στον πάγκο από αριστερά προς τα δεξιά: α) «Βάτραχοι» του Αριστοφάνη (1966). Σκηνοθεσία: Κάρολος Κουν. Σκηνικά-Κοστούμια: Χλόη Γεωργάκη-Ομπολένσκι. Δύο μάσκες του Χορού των «Βατράχων» και λάβαρο των Μυστών με κεφάλι ταύρου, β) «Σφήκες» του Αριστοφάνη (1981). Σκηνοθεσία: Γιώργος Λαζάνης. Σκηνικά-Κοστούμια: Δαμιανός Ζαρίφης. Μάσκες: Κυριάκος Ρόκος. Μάσκα του Χορού, γ) «Ορέστεια» του Αισχύλου (1980). Σκηνοθεσία: Κάρολος Κουν. Σκηνικά-Κοστούμια: Διονύσης Φωτόπουλος. Καπέλο Χορού, δ) «Ειρήνη» του Αριστοφάνη (1977). Σκηνοθεσία: Κάρολος Κουν, Σκηνικά-Κοστούμια: Διονύσης Φωτόπουλος. Μάσκα πολεμοκάπηλου και μάσκα Οπώρας. Φωτο: Γιάννης και Οδυσσέας Βαχαρίδης


Από την αρχή οι νεότεροι του Θεάτρου Τέχνης αποκαλούσαν τον Γιάννη Στεφάνου «μπαρμπα-Γιάννη», ενώ τα τελευταία χρόνια ο Κουν τον αποκαλούσε «μπαρμπούλη». Ήταν συνεργάτης του από την εποχή της Λαϊκής Σκηνής (1934-36) και για εξήντα χρόνια σχεδόν. Μαζί με τα αδέλφια του είχαν έρθει από την Κωνσταντινούπολη, όπου εργάζονταν σε κινηματογραφικά στούντιο – ήταν εξαιρετικοί τεχνίτες. Κατασκεύαζε τα σκηνικά για τις παραστάσεις του Θεάτρου Τέχνης –και όχι μόνο– μέχρι το 1993, ενώ είχε το εργαστήριό του στην αποθήκη του θεάτρου. Ο πάγκος χρονολογείται στις αρχές του 20ού αιώνα.


8.

Το Θέατρο Τέχνης κι ο Κάρολος Κουν μέσα από 75 ιστορικά αντικείμενα Facebook Twitter
«Στάση Λεωφορείου», του Ουίλλιαμ Ινγκ (1957-58). Σκηνοθεσία: Κάρολος Κουν. Το κοστούμι της Σέρι. Φωτο: Γιάννης και Οδυσσέας Βαχαρίδης


Το κοστούμι της Σέρι το φορούσε στην παράσταση η Βέρα Ζαβιτσιάνου και είχε μια μακρύτερη, λοξή φούστα. Τα κουστούμια αυτά δεν έχουν υπογραφή, δεν γνωρίζουμε ποιος τα έχει κάνει. Ενδεχομένως να είναι του Γιάννη Τσαρούχη, δεν μπορούμε όμως να το πούμε μετά βεβαιότητας. Το ίδιο ρούχο μετασκευάστηκε το 1985 για τις «Θεσμοφοριάζουσες» από τον Διονύση Φωτόπουλο. Το φόρεσε ο Γιάννης Ρήγας, που υποδυόταν τον θηλυπρεπή Κλεισθένη.


9.

Το Θέατρο Τέχνης κι ο Κάρολος Κουν μέσα από 75 ιστορικά αντικείμενα Facebook Twitter
«Ειρήνη», του Αριστοφάνη (1977). Σκηνοθεσία: Κάρολος Κουν. Σκηνικά-Κοστούμια: Διονύσης Φωτόπουλος. Κούκλα «Ειρήνη». Φωτο: Γιάννης και Οδυσσέας Βαχαρίδης


Πρόκειται για την Ειρήνη, γύρω από την οποία χόρευαν οι ηθοποιοί. Όταν η κούκλα βρισκόταν σε κίνηση, τέσσερις χορεύτριες κρατούσαν τις ισάριθμες κορδέλες.


10. 

Το Θέατρο Τέχνης κι ο Κάρολος Κουν μέσα από 75 ιστορικά αντικείμενα Facebook Twitter
«Αχαρνής», του Αριστοφάνη (1976). Σκηνοθεσία: Κάρολος Κουν. Σκηνικά-Κοστούμια: Διονύσης Φωτόπουλος. Ο μανδύας του Δικαιόπολη που φορούσε ο Γιώργος Λαζάνης. Κιβώτιο μεταφοράς σκηνικού Νο 30 και σκηνικά αντικείμενα. Σκηνικό αντικείμενο - φαλλός. Φωτο: Γιάννης και Οδυσσέας Βαχαρίδης


Το μπαούλο εντοπίστηκε από τον Κωστή Καπελώνη λίγο πριν από την έκθεση, στην αποθήκη του Θεάτρου Τέχνης. Το Νο 30 υποδηλώνει ότι υπήρχαν τουλάχιστον τριάντα μπαούλα για να μεταφέρονται στις περιοδείες τα σκηνογραφικά αντικείμενα της παράστασης «Αχαρνής» – πρόκειται για μια υπερπαραγωγή της εποχής. Ο Κάρολος Κουν φαίνεται ότι προτιμούσε τους «Αχαρνής» από τους «Όρνιθες», όπως προκύπτει από μια παλιά του συνέντευξη στον Δημήτρη Μαρωνίτη. Αυτό που τονίζει στη συζήτηση είναι ότι στους «Αχαρνής» είχε πια τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσει τα φαλλικά σύμβολα, πράγμα αδύνατο κατά τη δεκαετία του '60. Εξάλλου, ήταν πλέον περισσότερο αποδεκτή η αθυροστομία, η οποία, όπως χαρακτηριστικά λέει ο σκηνοθέτης, είναι πιο εύκολη μπροστά σε μεγάλο κοινό. Οι «Αχαρνής» είναι η πρώτη συνεργασία του Διονύση Φωτόπουλου με το Θέατρο Τέχνης και η δουλειά του διακρίνεται για τη μεγάλη της λεπτομέρεια.

Ιnfo:

75 χρόνια Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν – 75 αντικείμενα

ΣΤΟart Χώρος Τέχνης της Εθνικής Ασφαλιστικής

Στοά Κοραή

Διάρκεια έκθεσης:

Από 1 Ιουνίου έως 27 Ιουλίου 2017

Ώρες λειτουργίας: Δευτέρα-Παρασκευή 10:00-20:00

Είσοδος ελεύθερη

Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Ο Γιώργος Κατσάγγελος εγκλώβισε σε διάφανα κουτιά 350 παιχνίδια και παιδικά αντικείμενα που εγκαταλείφθηκαν στην Ειδομένη

Εικαστικά / Ο Γιώργος Κατσάγγελος εγκλώβισε σε διάφανα κουτιά 350 παιχνίδια και παιδικά αντικείμενα που εγκαταλείφθηκαν στην Ειδομένη

Με αφορμή τη μεγάλη έκθεσή του στο Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, ο εικαστικός μιλά για τα «αρχαιολογικά» έργα που έφτιαξε με σύγχρονα υλικά
ΑΡΗΣ ΔΗΜΟΚΙΔΗΣ
Bαγγέλης Θεοδωρόπουλος: Διευθύνω το Φεστιβάλ Αθηνών ως σκηνοθέτης που αναλαμβάνει την ευθύνη

Θέατρο / Bαγγέλης Θεοδωρόπουλος: Διευθύνω το Φεστιβάλ Αθηνών ως σκηνοθέτης που αναλαμβάνει την ευθύνη

O διευθυντής του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, λίγο πριν από την έναρξη του πρώτου φεστιβάλ που φέρει πλήρως την υπογραφή του, μιλάει στη LiFO για το στοίχημα που αισιοδοξεί να κερδίσει
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Οι γριές που μαζεύουν την τσουκνίδα», μάγισσες και μαγείρισσες της μυστικής Θεσσαλίας

Θέατρο / «Οι γριές που μαζεύουν την τσουκνίδα», οι μάγισσες και οι μαγείρισσες της μυστικής Θεσσαλίας σε μια παράσταση

Με έμπνευση από τη θεσσαλική λαογραφία και σε σύγχρονη σκηνική φόρμα, ο Κωνσταντίνος Ντέλλας σκηνοθετεί μια παράσταση για τις αόρατες γυναίκες της παράδοσης, αποκαλύπτοντας την κοινωνική απομόνωση, τον παραγκωνισμό τους, ακόμα και την απόκρυψη του γυναικείου σώματος.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ράνια Σχίζα: «Να γουστάρεις, αυτό είναι το κέρδος. Μόνο έτσι προχωράς στη ζωή»

Θέατρο / Ράνια Σχίζα: «Να γουστάρεις, αυτό είναι το κέρδος. Μόνο έτσι προχωράς στη ζωή»

Μια ηθοποιός με λεπτές ποιότητες, εξαιρετικές συνεργασίες, επιμονή και πάθος μιλά για την επιλογή της να δώσει προτεραιότητα στην οικογένειά της σε πολλές φάσεις της καριέρας της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ένας λυκάνθρωπος πρωταγωνιστεί στη νέα, απίστευτη παράσταση του Ευριπίδη Λασκαρίδη

Θέατρο / Ένας λυκάνθρωπος πρωταγωνιστεί στη νέα, απίστευτη παράσταση του Ευριπίδη Λασκαρίδη

Ο τρόμος στο θέατρο και τον κινηματογράφο, η περίοδος γύρω από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και ο γερμανικός εξπρεσιονισμός, οι εικαστικές τέχνες, τα αμερικανικά μιούζικαλ και οι μεταμορφώσεις χωράνε στο «Lapis Lazuli» που ανεβαίνει στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση.
M. HULOT
Ο Έκτορας Λυγίζος σκηνοθετεί τον Αποτυχημένο του Μπέρνχαρντ

Θέατρο / Ο Έκτορας Λυγίζος σκηνοθετεί τον Αποτυχημένο του Μπέρνχαρντ

Το έργο του κορυφαίου Αυστριακού συγγραφέα Τόμας Μπέρνχαρντ, που σφράγισε τη γερμανόφωνη λογοτεχνία κατά το δεύτερο μισό του 20ού αιώνα, παρουσιάζεται σε πανελλήνια πρώτη στην Εναλλακτική Σκηνή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Η θεατρική αυτή διασκευή μετασχηματίζει τη μονολογική αφήγηση του πρωτοτύπου σε μουσικοθεατρικό έργο για τέσσερις φωνές και ένα πιάνο.
M. HULOT
Βάσω Καμαράτου: Οι πληγές μας μάς κάνουν καλύτερους ανθρώπους

Θέατρο / «Εγώ που δεν μασούσα, φοβάμαι πια να περάσω ανάμεσα από παρέα αγοριών»

Η επιστροφή της Βάσως Καμαράτου στο θέατρο με την «Κασέτα» της Λούλας Αναγνωστάκη ήταν η αφορμή για μια εκ βαθέων συζήτηση με την ηθοποιό που αποκαλύπτει στο Facebook τον εσωτερικό της κόσμο με ειλικρίνεια και ευαισθησία.
M. HULOT
I WAS THERE : ΣΤΡΑΚΑΣΤΡΟΥΚΕΣ 

Θέατρο / «Στρακαστρούκες»: Μετά τα γεγονότα της Θεσσαλονίκης, η παράσταση του Δημήτρη Σαμόλη είναι τρομερά επίκαιρη

Οι «Στρακαστρούκες» έρχονται να προστεθούν σε μια μακρά λίστα queer έργων που έχουν κάνει την εμφάνισή τους στο ελληνικό θέατρο τα τελευταία χρόνια.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Η μυθιστορηματική ζωή και οι πολιτικές απόψεις της Καλής Καλό θα σε μάθουν πολλά για το σήμερα

Πρόσωπα / Η μυθιστορηματική ζωή και οι πολιτικές απόψεις της Καλής Καλό θα σε μάθουν πολλά για το σήμερα

Η γυναίκα που έζησε την ιστορία του ελληνικού θεάτρου, και πάλεψε για την Αριστερά αφηγείται τη ζωή της στο LIFO.gr σε μια συνέντευξη-ποταμό στον Αντώνη Μποσκοΐτη.
ΑΝΤΩΝΗΣ ΜΠΟΣΚΟΪ́ΤΗΣ
Ηλίας Λογοθέτης: Ένας κάτοικος εντός της γλώσσας του Βιζυηνού

Θέατρο / Ηλίας Λογοθέτης (1939 - 2024): Ένας εργάτης του θεάτρου και του σινεμά που δεν υπήρξε σνομπ

Από τους Πέρσες του Κουν μέχρι το τηλεοπτικό Έτερος Εγώ Νέμεσις, ο Ηλίας Λογοθέτης διέσχισε όλα τα είδη με μπρίο, αξιοπρέπεια και ακατάβλητο ποιητικό οίστρο.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΥΡΙΤΣΑΚΗΣ

Θέατρο / Γιάννης Μαυριτσάκης: «Για δύο χρόνια απομονώθηκα και έγραφα, μόνος, σαν τα θηρία»

Λίγο πριν την πρεμιέρα του νέου του έργου «Rayman ούρλιαξε» σε σκηνοθεσία Περικλή Μουστάκη, ο συγγραφέας της ποιητικής ενατένισης και του σκληρού ρεαλισμού μιλάει για τα παιδικά του χρόνια, την πορεία του στο θέατρο, τη «συνάντησή» του με τον Μπερνάρ-Μαρί Κολτές και την αφοσίωσή του στη συγγραφή.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ