Προσφυγικό: Πώς φτάσαμε σε αυτό το σημείο;

Προσφυγικό: Πώς φτάσαμε σε αυτό το σημείο; Facebook Twitter
Φωτο: Kωνσταντίνος Τσακαλίδης / SOOC
12

 

Προσφυγικό: Πώς φτάσαμε σε αυτό το σημείο; Facebook Twitter
Φωτο: Κωνσταντίνος Τσακαλίδης / SOOC


Ξένια Κουναλάκη
Αρχισυντάκτρια εφημερίδας «Καθημερινή»

«Κατ' αρχάς, να διευκρινίσω ότι αν ξανακούσω πως για την προσφυγική κρίση φταίει η "κυρα-Τασία", θα ουρλιάξω. Ο ερασιτεχνισμός και η ανικανότητα της ελληνικής κυβέρνησης είναι πολύ ευρύτερα και διαχρονικότερα φαινόμενα, σχεδόν σύμφυτα με τους χειρισμούς των εκάστοτε κρίσεων από την ηγεσία της χώρας. Αδυναμία μιας συνολικής αποτίμησης ενός εξαιρετικά σοβαρού προβλήματος, σπασμωδικές κινήσεις, ανέξοδος αριστερίστικος ανθρωπισμός ή ακροδεξιές, ξενοφοβικές προσεγγίσεις κατά περίπτωση είναι μερικές από τις παθογένειες που ήρθαν στην επιφάνεια με αφορμή τη μαζική έλευση προσφύγων και οικονομικών μεταναστών στη χώρα μας. Το πρόβλημα είναι πως πιστέψαμε ακράδαντα, οι πολίτες και οι πολιτικοί, ότι οι άνθρωποι αυτοί απλώς θα περάσουν από τη χώρα μας και θα φύγουν. Τώρα, όμως, που παγιδεύτηκαν εδώ, εξέλιπαν οι απειλές του Πάνου Καμμένου ότι θα γεμίσει την Ευρώπη με τζιχαντιστές, οι προσπάθειες της κυβέρνησης να συνδέσει προσφυγικό και αξιολόγηση και οι πονηρές τσαπατσουλιές της μη καταγραφής των προσφύγων. Τώρα τα πράγματα σοβάρεψαν και η πολιτική του "ουπς, συγγνώμη, μας ξέφυγαν χίλιοι" προς την ΠΓΔΜ, ούτε σοβαρή είναι ούτε ανθρωπιστική. Από την άλλη, είναι σαφές ότι το πρόβλημα ξεπερνάει κατά πολύ τις δυνατότητες μιας ούτως ή άλλως άπειρης και αναποτελεσματικής –για να το θέσω κομψά– κυβέρνησης. Η ίδια η καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ εμφανίζεται απομονωμένη στην Ευρώπη και στη Γερμανία λόγω της αδιαλλαξίας της και της εμμονής της στην πολιτική ανοιχτών θυρών. Το κλείσιμο της βαλκανικής οδού και η ορμπανοποίηση της κεντρικής Ευρώπης τής εξασφάλισαν μεν μια περίοδο χάριτος, αφού οι εισροές προσφύγων προς τη χώρα της και τις άλλες της βορειοδυτικής Ευρώπης έχουν συρρικνωθεί. Αν όμως αναζητηθούν εναλλακτικές οδοί, που είναι και το πιθανότερο, θα αποδειχθεί ότι ούτε τα τείχη, ούτε η Frontex, ούτε η άρση της Σένγκεν μπορούν να υποκαταστήσουν την ανικανότητα της Ευρώπης να διαχειριστεί μια απλή κρίση με συντεταγμένο τρόπο: μερικά εκατομμύρια πρόσφυγες προσπαθούν να διαφύγουν από τη φρίκη του πολέμου στη Συρία και πρέπει οργανωμένα να διανεμηθούν ανάμεσα σε 500 εκατ. ανθρώπους, όσος είναι ο πληθυσμός της Ε.Ε.».

Στάθης Καλύβας
Καθηγητής Πανεπιστημίου Yale

«Το προσφυγικό ζήτημα είναι ένα εξαιρετικά σύνθετο πρόβλημα που δεν επιδέχεται απλουστεύσεις και δεν έχει εύκολη λύση, ούτε νομική, ούτε πολιτική, ούτε οικονομική. Το νομικό πλαίσιο βρίσκεται σε αναντιστοιχία με τη σημερινή πραγματικότητα των τεράστιων αριθμών προσφύγων, της δυσκολίας διάκρισης μεταξύ προσφύγων και οικονομικών μεταναστών, της συνεχούς ροής της πληροφορίας και των σύγχρονων δυνατοτήτων μετακίνησης. Πολιτικά, ο στόχος της προστασίας ευάλωτων ανθρώπων συγκρούεται με την πραγματικότητα της δυσχέρειας απορρόφησης και αποκατάστασης ατελείωτων ανθρώπινων ροών. Όποιος θεωρεί πως υπάρχουν εύκολες λύσεις στα προβλήματα αυτά είναι βαθιά νυχτωμένος. Στο πλαίσιο αυτό, ίσως η μόνη δυνατότητα που έχει μια χώρα σαν την Ελλάδα είναι να μην επιδεινώνει μια ήδη επιβαρυμένη γι' αυτήν κατάσταση. Ως προς αυτό, φαίνεται πως κάναμε ό,τι είναι δυνατόν για να πετύχουμε ακριβώς το αντίθετο. Αρχικά, αφήνοντας τα σύνορά μας εντελώς αφύλακτα και ουσιαστικά καταργώντας κάθε διαδικασία ταυτοποίησης και διαχωρισμού των ανθρώπων που μπαίνουν στη χώρα μας, στείλαμε το μήνυμα πως "ανοίξαμε και σας περιμένουμε". Κατόπιν, όταν με έκπληξη είδαμε πως το μήνυμά μας εισακούστηκε, θεωρήσαμε πως προωθώντας τους ανθρώπους αυτούς προς τη βόρεια Ευρώπη, θα κάναμε ανέξοδο ανθρωπισμό πάνω στις πλάτες άλλων κρατών, κουτοπόνηρα πιστεύοντας συγχρόνως πως θα συνδέαμε το προσφυγικό με το δημοσιονομικό, προσποριζόμενοι με τον τρόπο αυτό κάποια οικονομικά οφέλη. Τέλος, όταν επιτέλους καταλάβαμε πως ανοιχτά σύνορα σημαίνει και "αποθήκες ψυχών", το ρίξαμε στην καταδίκη της απάνθρωπης Ευρώπης και στην παραδοσιακή μας αυτοθυματοποίηση. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, μπλέχτηκε στο θέμα αυτό και η Τουρκία, με άγνωστες προς το παρόν συνέπειες. Πραγματικά, αδυνατώ να φανταστώ χειρότερο αποτέλεσμα από αυτό που πετύχαμε με την ασυνάρτητη πολιτική μας. Βραχυπρόθεσμα, η Ελλάδα θα μετατραπεί σε τόπο θλιβερής υποδοχής δεκάδων χιλιάδων απελπισμένων ανθρώπων, με ένα ξεχαρβαλωμένο κράτος να αδυνατεί να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του. Μακροπρόθεσμα, οι επιπτώσεις θα είναι πολλαπλές και, φοβάμαι, προπάντων αρνητικές».

Οι ευθύνες της κυβέρνησης για την καθυστέρηση στη δημιουργία των hotspots, για τη σύνδεση του προσφυγικού με την αξιολόγηση, για την απουσία του κράτους στην Ειδομένη και τα νησιά είναι τεράστιες. Και το γεγονός ότι αντιμετωπίζει μια μείζονα κρίση όχι εξαιτίας αυτών των ευθυνών αλλά επειδή ένας υπουργός αναφέρει την απαγορευμένη λέξη, δείχνει πόσο ανώμαλη –και ανίατη– είναι αυτή η χώρα.

Μιχάλης Μητσός
Αρχισυντάκτης εφημερίδας «Τα Νέα»

«Ας υποθέσουμε ότι η Τασία είχε παραμείνει στη μάχιμη δικηγορία και δεν είχε μείνει στην Ιστορία για τα "λιάζονται". Ας υποθέσουμε ακόμη ότι υπουργός Άμυνας ήταν ένας άχρωμος γραφειοκράτης και όχι ένας ακροδεξιός που απειλούσε την Ευρώπη με έφοδο τζιχαντιστών. Για να μην αφήσουμε τη φαντασία μας να οργιάσει και φανταστούμε έναν λιγότερο επηρμένο και προκλητικό τύπο στο τιμόνι της χώρας. Θα είχαμε γλιτώσει τότε τις εικόνες της Ειδομένης, της Μυτιλήνης και της πλατείας Βικτωρίας; Το ερώτημα είναι, φυσικά, ρητορικό. Και προσφέρεται περισσότερο για εσωτερική κατανάλωση παρά για μια σοβαρή κατανομή των ευθυνών. Διότι η προσφυγική κρίση υπερβαίνει τα όρια και τις δυνατότητες μιας ανίκανης, κυνικής και κουτοπόνηρης κυβέρνησης. Οι Σύροι ημι-πρόσφυγες και οι λοιποί μετανάστες –για να χρησιμοποιήσω την καινούργια ευρωπαϊκή αργκό– θα έφευγαν κατά δεκάδες χιλιάδες από τα ερείπια των χωρών τους, όποιος κι αν κυβερνούσε στην Αθήνα, στη Ρώμη ή στο Βερολίνο. Η διαδρομή θα ποίκιλλε. Και οι διαβαθμίσεις των ενοχών. Το δράμα θα ήταν το ίδιο. Εκτός, βέβαια, εάν αντιμετωπιζόταν με καταστολή. Αν οι πρόσφυγες πυροβολούνταν εν ψυχρώ από την αστυνομία, όπως πρότεινε η αρχηγός του ξενοφοβικού AfD της Γερμανίας και επιβραβεύτηκε από τους ψηφοφόρους, μπορεί πράγματι τα κύματα να μειώνονταν. Θα θέλαμε, όμως, κάτι τέτοιο; Οι ευθύνες της κυβέρνησης για την καθυστέρηση στη δημιουργία των hotspots, για τη σύνδεση του προσφυγικού με την αξιολόγηση, για την απουσία του κράτους στην Ειδομένη και τα νησιά είναι τεράστιες. Και το γεγονός ότι αντιμετωπίζει μια μείζονα κρίση όχι εξαιτίας αυτών των ευθυνών αλλά επειδή ένας υπουργός αναφέρει την απαγορευμένη λέξη, δείχνει πόσο ανώμαλη –και ανίατη– είναι αυτή η χώρα. Από τους δικούς μας, όμως, ελάχιστα περίμενα, εντάξει, ίσως κάτι καλύτερο από τον Μητσοτάκη. Η πιο οδυνηρή διάψευση έρχεται από την Ευρώπη. Και στην περίπτωση αυτή δεν μπορούμε να αναζητήσουμε παρηγοριά ούτε στον Ομπάμα. Γιατί αν στις 30 Αυγούστου του 2013 βρισκόταν κάποιος άλλος στη θέση του και δεν ακύρωνε την τελευταία στιγμή την επέμβαση στη Συρία, ίσως σήμερα τα πράγματα να ήταν διαφορετικά. Αλλά αυτά είναι πλέον δουλειά των ιστορικών».

Νίκος Σβέρκος
Δημοσιογράφος στην «Εφημερίδα των Συντακτών»

«Η εν Ελλάδι αναζήτηση των ευθυνών σε μια κρίση ευρωπαϊκή τείνει πλέον να υπακούει σε ένα πολύ σαφές, σχεδόν μονότονο "μοντέλο": για ορισμένους ευθύνονται αποκλειστικά οι εν Ελλάδι κυβερνώντες, για άλλους αποκλειστικά η "Ευρώπη". Μια και οι εκατέρωθεν τοποθετήσεις καθοδηγούνται, συχνά σε αποκλειστικό βαθμό, από άσχετες πολιτικές και μικροπολιτικές στοχεύσεις, αξίζει να επικεντρώσουμε σε ορισμένα ποιοτικά συμπεράσματα με αφορμή την προσφυγική κρίση. Η Ευρωπαϊκή Ένωση εμφανίζεται εντελώς ανίκανη να διαχειριστεί ένα πρόβλημα ανθρωπιστικής φύσης. Μια σειρά χώρες περιχαρακώνονται πίσω από το "εθνικό συμφέρον" τους, αρνούνται οποιαδήποτε συνδρομή και "μπλοκάρουν" διαρκώς τις όποιες, περίπλοκες αλλά αναγκαίες, αποφάσεις. Η Ευρώπη, ως συνισταμένη πολιτικών αξιών, υφίσταται μια τεράστια ήττα, καθώς οι αξίες του ανθρωπισμού υποχωρούν μπροστά στις αξίες του εθνικιστικού κυνισμού. Το γαϊτανάκι των αντιδράσεων σέρνουν οι ίδιες χώρες που φωνάζουν για την ανάγκη τήρησης των κοινών οικονομικών κανόνων. Αναδεικνύεται, λοιπόν, η αντίφαση της ίδιας της φύσης του νεοφιλελευθερισμού: Ελευθερία μόνο για τις αγορές και τα κεφάλαια, οι άνθρωποι μπορούν κάλλιστα να αφεθούν να πνιγούν. Η ελληνική κυβέρνηση σεβάστηκε τους διεθνείς κανόνες του ΟΗΕ και του δικαίου της θάλασσας, προτού βέβαια φροντίσει για την ύπαρξη δομών που θα διαχειρίζονταν τις μεγάλες ροές. Και αναδεικνύεται σήμερα σε κατεξοχήν "φιλοευρωπαϊκή δύναμη", ενώ μέχρι πρότινος εντασσόταν με μένος στο "αντιευρωπαϊκό μέτωπο". Ούτως ή άλλως, όμως, οι προσφυγικές ροές αυξήθηκαν τόσο, που αμφιβάλλουμε για το αν οποιαδήποτε κυβέρνηση θα μπορούσε να διαχειριστεί την κατάσταση. Ιδιαίτερα όσο οι τουρκικές Αρχές παζαρεύουν την ασφάλεια των προσφύγων με την ισορροπία των πολεμικών επεμβάσεων στη Συρία. Ας επικεντρώσουμε, τέλος, στο πώς αντιμετωπίζει το φαινόμενο η συντριπτική πλειονότητα των πολιτών στην Ελλάδα. Την ώρα που στην Αυστρία η Δεξιά και η Ακροδεξιά ονειρεύονται την επιστροφή στις εποχές της πεφωτισμένης μεν, δεσποτείας δε, και στην Ουγγαρία οι Αρχές κλείνουν το αρχείο του σπουδαίου μαρξιστή διανοητή Γκέοργκ Λούκατς, στην Ελλάδα η συζήτηση περιστρέφεται γύρω από το πώς θα προστατευτούν πιο αποτελεσματικά οι πρόσφυγες και οι μετανάστες. Το σύνολο της δημόσιας συζήτησης, ακόμα και στα lifestyle έντυπα, έχει μετατοπιστεί στο πεδίο της αδήριτης κοινωνικής και ανθρωπιστικής ευαισθησίας. Είναι το μεγαλύτερο κέρδος, αν μπορεί να υπάρξει κάτι τέτοιο, από το προσφυγικό δράμα».

Παναγής Παναγιωτόπουλος
Καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών

«Η μεταναστευτική και ανθρωπιστική κρίση μάς πιάνει από τα μαλλιά και μας βυθίζει στα βρόμικα νερά της πραγματικής πολιτικής. Στη λασπώδη και μολυσματική συνθήκη όπου άνθρωποι γίνονται εργαλείο μιας κυνικής πολιτικής στόχευσης, όπου οι λέξεις περιθωριοποιούνται και η οργανωμένη δράση ηττάται, όπου το νόημα της οργανωμένης θεσμικής ζωής υπονομεύεται από τους ίδιους τους θεματοφύλακές του και όπου το κράτος δικαίου καταλύεται. Είναι μια συνθήκη μέγιστης αγωνίας προσφύγων και γηγενών, ανασφάλειας του συνόρου και των νόμων που τα διέπουν, που αποτελούν και την προϋπόθεση της δημοκρατικής πολιτικής αλλά και την ύστατη ιδιοκτησία των αδικημένων της παγκοσμιοποίησης, όπως το εξηγεί ο Ρεζίς Ντεμπρέ στο Εγκώμιο των συνόρων. Εξάλλου, η συριακή προσφυγιά είναι προσφυγιά του πολέμου και η μετακίνηση των ανθρώπων αυτών φέρει υποχρεωτικά μέσα της και το τραύμα του, το στίγμα του, καθώς και την απόλυτη πολιτικότητα με άλλα λόγια. Δηλαδή, τη μία κατάσταση, καταστατικά οριακή. Μας βουτάει όμως πρωτίστως και αμέσως στον κόσμο της απόλυτης και άμεσης ανάγκης και της ανθρώπινης επιβίωσης, της διαφύλαξης της ζωής μιας μεγάλης ανθρώπινης ομάδας που βρίσκεται επί ελληνικού εδάφους και εν "κινδύνω". Πριν, μετά και πέραν κάθε άλλης πολιτικής ανάλυσης, ως προαπαιτούμενο κάθε κριτικής και δράσης, η ελληνική κοινωνία οφείλει να φροντίσει τα σώματα αυτών των ανθρώπων. Να διαφυλάξει την ακεραιότητά τους από κάθε λογής εξτρεμιστές και "νεο-αγανακτισμένους" που θα θελήσουν να τους χτυπήσουν. Απ' αυτή την άποψη, οι lifestyle εκδηλώσεις ταύτισης, με όλο το φορτίο ιδιοτέλειας και ρηχότητας που κουβαλούν, είναι χρήσιμες. Ωστόσο, οι άνθρωποι αυτοί χρειάζονται και αστυνομική προστασία. Ακόμα, υπάρχει η απόλυτη οφειλή της ιατρικής φροντίδας, της σίτισης και της υγιεινής τους. Ευλόγως, μπορεί κανείς να πει, πολιτικοποιώντας το ζήτημα, πως πρόκειται για δουλειά του κράτους και ειδικότερα της κυβέρνησης, η οποία βαρύνεται με την ευθύνη των πληθυσμών στην επικράτειά της, και ακόμα περισσότερο σήμερα, που φέρει σημαντικότατο μέρος της ευθύνης για τον μαζικό εγκλωβισμό εντός της ενός πληθυσμού εξασθενημένου και αποφασισμένου "to go North". Όμως το ζήτημα είναι προ-πολιτικό. Δεν άπτεται της οργάνωσης της κοινωνικής ζωής και της δημοκρατικής λειτουργίας. Άπτεται της επιβίωσης των σωμάτων. Και σε αυτό το σημείο ο έπαινος πάει στην ελληνική κοινωνία, που τόσο έχει λοιδορηθεί. Αυτή κράτησε ζωντανούς αυτούς τους ανθρώπους και αυτή είναι ενδεχομένως και η μέγιστη "φυσική" κριτική σε αυτή την κυβέρνηση και στα τμήματα εκείνα της Ευρώπης που παίζουν μαζί τους. Και δεν είμαι βέβαιος ότι φταίνε μόνο οι εξτρεμιστές του Βίζεγκραντ ή ότι απαλλάσσεται η "καλοσύνη" της Μέρκελ από το όλο θέμα. Η συστηματική κριτική και η ανίχνευση των οδών της Ειδομένης και της εν γένει στρατοπεδοποίησης της χώρας έπονται. Και, πάντως, δεν μπορούν να γίνουν σε συνθήκες προϊούσας φαβελοποίησης ή ανθρωπιστικής κρίσης. Ανθρωπιστική κρίση είπατε; Αυτήν τη φορά, ναι».

Στήλες
12

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Για την έκφραση «Επάγγελμα ομοφυλόφιλος»

Θοδωρής Αντωνόπουλος / Για την έκφραση «Επάγγελμα ομοφυλόφιλος»

Αν θεωρήσουμε την ομοφυλοφιλία επάγγελμα, αξιότιμε κ. συνήγορε, τότε σίγουρα αυτό θα πρέπει να ενταχθεί στα βαρέα ανθυγιεινά. Τουλάχιστον για όσο μπορούν να δηλητηριάζουν τον δημόσιο λόγο κακοποιητικές απόψεις, αντιλήψεις και πρακτικές, σαν αυτές που είτε εκφέρετε είτε ενθαρρύνετε.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου είναι τόσο απελπιστικά χαμηλό;

Δημήτρης Π. Σωτηρόπουλος / Γιατί το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου είναι τόσο απελπιστικά χαμηλό;

Αντί να διαφωνήσουμε για το ένα ή το άλλο θέμα, όπως και είναι θεμιτό και αναμενόμενο σε μια δημοκρατία διαλόγου, το μόνο που ξέρουμε να κάνουμε είναι να εξευτελιζόμαστε οι ίδιοι και να εξευτελίζουμε τους άλλους, ωσάν να ήταν οι χειρότεροι εχθροί μας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ Π. ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ
O βούρκος των ημερών

Στήλες / O βούρκος των ημερών

Σήμερα: Μηνύματα στο αλεξίπτωτο • • • βουλευτική ηπιότητα • • • περιβαλλοντικη καταστροφή στο Ισραήλ • • • δύσκολες μέρες για τον Μακρόν • • • εμβολιαστική ευνοιοκρατία • • • ένας γενναιόδωρος πρώην οδηγός νταλίκας • • • η περιπέτεια της «μυστικής ομιλίας»
ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ
Ψάχνοντας τις ευθύνες, ξεχάσαμε τους κακούς

Αρετή Γεωργιλή / Ψάχνοντας τις ευθύνες, ξεχάσαμε τους κακούς

Γιατί όλη αυτή η πολιτική χυδαιότητα που αποπροσανατολίζει την κοινή γνώμη από το πραγματικό πρόβλημα και στρέφει τη συζήτηση σε μια στείρα κομματική αντιπαράθεση, στις πλάτες όλων αυτών των παιδιών, που το μόνο που ζητούν είναι δικαίωση και γαλήνη;
ΑΡΕΤΗ ΓΕΩΡΓΙΛΗ
Το δίλλημα με τον Κουφοντίνα

Τι διαβάζουμε σήμερα: / Το δίλλημα με τον Κουφοντίνα

Σήμερα: Τα Ζεν της Βαϊκάλης • • • νίκη μεγαλοψυχίας • • • η βία δεν πτοεί (ακόμη) τους Βιρμανούς • • • μια πρώτη δικαίωση • • • οι επίμονοι Ινδοί αγρότες • • • δημοκρατία και πίτσα • • • ένας τιτάνας
ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ

σχόλια

6 σχόλια
Φτασαμε εδω που φτασαμε - οπως και σε ολα τα ζητηματα εξωτερικης πολιτικης - γιατι η ελληνικη διπλωματια και οι πανεπιστημιακοι της ελληνικης διασπορας, οχι μονο της Αμερικης αλλα κυριως αυτης, κοιτανε μοναχα την παρτη τους. Οι καθηγητες ελληνικης καταγωγης στην Αμερικη δε κανουν το παραμικρο για την Ελλαδα εδω και πολλες δεκαετιες. Το μονο που του νοιαζει, το μονο που τους ενδιαφερει, ειναι το ποστο τους, η οικογενειουλα τους, ο κυκλος φιλων τους ( κατα προτιμηση μεσα απο το πανεπιστημιο ), τα προσωπικα τους βιβλια ( παροτι δε πολυδιαβαζουνε οπως οι ιδιοι καμια φορα εκμυστηρευονται, αν τους ρωτησεις - αυτο το χρησιμοποιουνε και ως δικαιολογια για το οτι δε συμμετεχουν ΣΤΑ ΞΕΝΑ ΜΗΝΤΙΑ - ΟΧΙ ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΟΜΩΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΕΥΚΟΛΟ ), και πως να κοκορευονται το κοινωνικο τους στατους στους ανυποψιαστους συμπατριωτες τους καθε καλοκαιρι οταν γυριζουν να βρεξουν τους κωλους τους στα χωρια τους 'η σε καμια Μυκονο τα τελευταια 20 χρονια 'η στα ελληνικα μηντια ΚΑΙ ΜΟΝΟ Σ ΑΥΤΑ.Φυσικα θα συμφωνησω με τον DimmyC, οτι ο Καλυβας τα λεει ολα. Θα πρεπει να διευκρινιστει ομως οτι η χωρα δε στερειται διακεκριμενων επιστημονων, μεγαλα μυαλα, εξυπνους ανθρωπους, στερειται πολιτων και ελληνων της διασπορας με στοιχειωδη κοινωνικη και πολιτικη παιδεια, στερειται γνωση επικοινωνιας περαν της ευκολης δαιμονοποιησης του κρατους και της αριστερης ποζας, στερειται πατριωτισμο εις την αφηρημενη. Αυτο φταιει για το γεγονος οτι ολοι μιλαμε για τα αγγλικα του Τσιπρα και κανεις για τα ονοματα που κανουν διπλωματια κατ επαγγελμα, κανεις για την επικοινωνιακη φτωχεια των πανεπιστημιακων μας στο εξωτερικο, την μηδενικη επιρροη που εχει η Ελλαδα στα μεγαλα κεντρα αποφασεων, τωρα μαλιστα που ειμαστε προτεκτορατο.Αληθεια, ποσοι απο μας γνωριζουν πως λειτουργει το υπουργειο εξωτερικων ; Ποια τα τμηματα του, ο ρολος των τμηματων αυτων, η δομη τους ;Ποσοι απο μας γνωριζουν ποια η δομη και λειτουργια του μεταφραστικου δυναμικου της χωρας σε υπουργικο και διπλωματικο επιπεδο ; Την σημασια του στους ακολουθους τυπου ;Ποσοι απο μας ασχολουνται με τα ξενα μηντια και τα ξενα φορα και μπορουν να εχουν γνωση 'η εστω καποια στοιχειωδη συναισθηση του τι ακριβως συμβαινει με τα ζητηματα μας ; Ποσοι συμμετεχουν σ αυτα και ποσοι απο μας απλα τα λεμε μεταξυ μας στα ελληνικα κανοντας μαλιστα κουβεντουλα δηλαδη σχολιασμο διχως κανενα μη-προσωπικο στοιχειο ως κοινο σημειο αναφορας ενος αλφα διαλογισμου που μπορει να αναβαθμισει την επικοινωνια, να δημιουργησει κονσενσους προς μια αλφα προοδο σε καποιο ζητημα που αφορα ολους μας ;Στο κατω-κατω, λιγο-πολυ, ολοι γνωριζουμε τι συμβαινει. Και συμφωνουμε στα περισσοτερα. Μηπως ηρθε η ωρα να μαθουμε και ποιοι κανουν εξωτερικη πολιτικη σε επαγγελματικο επιπεδο ; Να αναλογιστουμε και τι σοι ευθυνες εχουμε και μεις οι ιδιοι ως ρωμιοι 'η θα μεινουμε μοναχα στο τι "βοηθεια" μπορουμε να δεχτουμε απο την κυρια Τζολι και τα λοιπα μελη της υποκριτικης διεθνους;Προτεινω λοιπον να κανουμε μια αρχη : προτεινω στο LIFO μια εμπεριστατωμενη ερευνα για το Υπουργειο Εξωτερικων και το διπλωματικο σωμα, συμπεριλαμβανομενου του κλαδου μεταφραστων που συσχετιζονται με την εξωτερικη πολιτικη της Ελλαδας.
Κοίτα να δεις, έχεις μία εμμονή με τους πανεπιστημιακούς. Σχεδόν σε κάθε σχόλιο σου, σχεδόν για τα πάντα -δια πάσαν νόσον και πάσαν μ@@κί@ν- φταίνε οι πανεπιστημιακοί. Δεν ξέρω τι πρόβλημα είχες ή έχεις με τον πατέρα σου, ο οποίος, όπως είχες αναφέρει σε κάποιο προγενέστερο σχόλιο σου, ήταν πανεπιστημιακός και πως ήταν η σχέση σας, αλλά η φιλική μου συμβουλή είναι να το ψάξεις.
Κυτταξε Νοων, με τον πατερα μου, ο οποιος πεθανε το 1992, ειχα αριστη σχεση. Ομως πεθανε το 92, οταν ημουν στα εικοσι μου, φοιτητης...Η σχεση μου μαζι του, δεν εχει τιποτα να κανει με τα πιστευω μου, τις εμπειριες και τα συμπερασματα μου για το τι εστι πανεπιστημιακος σε μια κοινωνια. Αλλωστε κι ο ιδιος τους εκανε πλακα ! Τα πιστευω μου εχουν βγει απο το διαβασμα κι οι εμπειριες απο την ενεργη συμμετοχη μου στα κοινα ειτε της διασπορας ειτε της Ελλαδας.Ξερω δεκαδες πανεπιστημιακους και με ορισμενους απ αυτους - μπορω να πω - εχω ιδιαιτερα στενους δεσμους. Αλλα ολοι συμφωνουν με πολυ μικρες εξαιρεσεις οτι οι πανεπιστημιακοι μας λειτουργουν προβληματικα σ οτι αφορα τον κοινωνικο τους ρολο. Στη Διασπορα, πχ στην Αμερικη που δουλευει ο Καλυβας δε κανουν τιποτα. Ουτε εχουν καποια επαφη με τις κοινοτητες, ουτε ενδιαφερονται να κτιστει εκπαιδευτικη υποδομη, ουτε παρεμβαινουν στα μηντια να υπερασπιστουνε επικοινωνιακα την Ελλαδα που ματωνει εδω και δεκαετιες. Ετσι κανουν οι εβραιοι ;Προσφατα μαλιστα μιλησα τηλεφωνικως με καποιον για τον οποιο ειμαι σιγουρος γνωριζει 'η εχει ακουστα ο Καλυβας, εναν απο τους πιο γνωστους αριστερους πανεπιστημιακους στην Ελληνο-Αμερικη τον Ντ. Γ. κι οταν του εκφρασα τον αποτροπιασμο μου για την σταση των ελληνοαμερικανων πανεπιστημιακων τα χρονια της κρισης και του ειπα οτι "ειστε ολοι σας καθαρματα γι αυτο και εκεινο το λογο, την υποκρισια τους για την Χρυση Αυγη που διαμαρτυρηθηκανε μοναχα οταν μιλησε ο Μαζαουερ στο Ντιρι και καποιοι φοβηθηκαν για το ποστο τους..." γελασε και μου απαντησε οτι "...πολυ φοβαμαι οτι εχεις δικιο...". Ηταν ο ιδιος πολυ καυστικος απεναντι στους συναδελφους του. Το ιδιο και πολλοι αλλοι. ΟΧΙ ΔΗΜΟΣΙΩΣ ΟΜΩΣ ! Ε, εγω κανω ακριβως αυτο το πραγμα. Πιστευω οτι η Ελλαδα εχει διαχρονικο προβλημα δημοκρατικοποιησης και ελλειμματος προοδου, λογω της ελλειμματικης κοινωνικης και πολιτικης παιδειας των πανεπιστημιακων μας μεσα κι εξω απ την Ελλαδα. Οχι των πολιτικων μας. Κι αυτο γιατι πιστευω στη Δημοκρατια. Γι αυτο και παροτι ειχα πατερα, τον Παυλο Νικολαιδη που διδαξε στο Μαιαμι πριν μισο αιωνα μετα την αντισταση στους Ναζι αλλα και σχεδιασε και πανεπιστημιο και σχολεια στην Ελλαδα, εχω υποχρεωση να πω αυτα που βλεπω ανεξαρτητως της συγγενειας που ειχα. Το ιδιο και για τα PHDs μας. Σου προτεινω να κανεις και συ το ιδιο. Κι οπως ελεγε ο Σολ Μπελοου στο Ραβελστα'ι'ν " λεγε την αληθεια κι ας μη τους αρεσει. Θα τους κανει πιο εξυπνους". Ευχαριστω.
@ Νικος Νικολαιδης - ΣΦ 18.3.2016 | 19:12Ναι πριν λίγες ημέρες είχα συμφωνήσει μαζί σου. Μετά όμως διέκρινα μία εμμονή, ένα παράπονο. Γιατί άραγε;;Τα προβλήματα της χώρας μας δεν οφείλονται αποκλειστικά και μόνο στους πανεπιστημιακούς (δημοκρατία δεν έχουμε;;). Και αλλοίμονο μας αν την ευθύνη την είχαν μόνο εκείνοι. Η δυναμική αυτής της προβληματικής μας κατάστασης είναι σύνθετη. Σχεδόν σε όλους του τομείς, για διάφορους λόγους, αλληλένδετους μεταξύ τους, από καταβολή της ίδρυσης του κράτους μας. Η πρώτη πτώχευση ήταν το 1827 με τα «δάνεια της ανεξαρτησίας». Ακολούθησαν οι πτωχεύσεις του 1843, 1897, 1932 και η σημερινή. Δεν μπαίνω σε ιστορικές λεπτομέρειες γιατί θα κουράσω.Μήπως και για όλες αυτές τις πτωχεύσεις του παρελθόντος μας φταίνε οι... πανεπιστημιακοί;; Δεν νομίζω...Όσο αφορά την επιστήμη της ψυχολογίας, έχω σπουδάσει ψυχολογία (και κοινωνιολογία). Ίσως κάτι περισσότερο γνωρίζω, κάτι περισσότερο καταλαβαίνω, κάτι άλλο διακρίνω στο βάθος του λόγου σου..Με ειλικρινές ενδιαφέρον, χωρίς καμία δόση χλευασμού ή ειρωνείας -και το εννοώ- σε συμβουλεύω να πας να κουβεντιάσεις με έναν ειδικό.Δεν χρειάζεται να μου απαντήσεις, να απολογηθείς. Δεν υπάρχει λόγος. (Πως το λένε, μη μυγιάζεσαι...). ..όσο αφορά τους εβραίους, τον εβραϊκό λαό δηλαδή, είναι κάτι εντελώς διαφορετικό από εμάς που για τους δικούς τους λόγους, ιδιοσυγκρασία, θρησκεία και πιστεύω, σκέπτονται, λειτουργούν και ενεργούν πολύ διαφορετικά. Το ίδιο που συμβαίνει με κάθε λαό. Εντός και εκτός των συνόρων του. Με τα υπέρ και τα κατά του. Το αποτέλεσμα μετράει.
Ανωνυμε φιλε, Νοων - Εαν διαβασεις Ελενμπεργκερ 70, Σαλογουε'ι' 79, Γκρουνμπαουμ 84, Κιοφι 69-72, Τορε'ι' 92, τον γνωστο Φρεντρικ Κρους απο το Μπερκλε'ι', τα δυο ιστορικα του αρθρα του 93 και 94 στο New York Review of Books που εγιναν βιβλιο κα, ισως αποκτησεις αλλη αποψη για την "επιστημη" της ψυχολογιας. Για να στο πω πιο πεζα : "και αγαπω και εργαζομαι" ! Δεν ειμαι εξαρτημενος απο την ψυχολογια για συναισθηματικη 'η αλλου ειδους υποστηριξη, εχω οικογενεια, φιλους πολλους απ αυτους πανεπιστημιακους και νοιωθω περιφημα, αναγνωριζοντας, οπως ολοι, τα οποια μειονεκτηματα μου.Δεν καταλαβαινω την χλευαστικη σου συμπεριφορα, οχι μονο γιατι δεν αντικρουεις κανενα απο τα επιχειρηματα που δινω για τον απαισιο ρολο των πανεπιστημιακων στην ελληνικη και ελληνοαμερικανικη κοινωνια, αλλα γιατι ειχες συμφωνησει μαζι μου για τον ρολο τους πριν λιγες μερες οταν παλι σου ειχα απαντησει με πολιτισμενο τροπο σε αλλη σου χλευη ( τοτε ηταν οι σκαρτες γκομενες αν θυμαμαι καλα ) εδω : http://www.lifo.gr/now/world/91421Σου εξηγησα επωνυμα για τον πατερα μου μιας και τον ανεφερες. Ευθης εξ αρχης εισαι εκτος θεματος, γιατι δεν απαντας σε καποια απ τα επιχειρηματα που δινω ( ποιος ξερει ισως εχεις κατι να μας πεις για την ελληνοαμερικη που δε ξερω παροτι ζω και δρω κοινωνικο-πολιτικα για την Ελλαδα για ενα τεταρτο του αιωνα ),προσωπικοποιεις και επιτιθεσαι ad-hominem. Αλλα επειδη η χλευη ειναι στανταρντ τακτικη οταν λειπουν τα επιχειρηματα, λεω δε πειραζει ας απαντησω παλι με πολιτισμενο τροπο, αφου ουτως 'η αλλως δεν εχω κατι να κρυψω ουτε για το ποιος ειμαι εγω, ουτε η οικογενεια μου - ουτε φυσικα για τα βαθια μου πιστευω, παροτι επαναλαμβανω χλευαζεις και μαλιστα ανωνυμα. Αντι λοιπον να εκτιμησεις που για μια ακομη φορα σου απαντω με πολιτισμενο τροπο και αγνοω την χλευη σου, με χλευαζεις για τριτη φορα και μαλιστα για κατι που συνειδητα - επειδη εχω διαβασει αρκετα γι αυτο - δεν σεβομαι καθολου... Εχω αδικο να σκεφτομαι τον σεβασμο που δινεις στον κλαδο της ψυχολογιας σε συσχετισμο με τη συμπεριφορα σου; Αλλωστε, αν η συνειδηση του "ασθενη" του λεει οτι γιατρευτηκε, ποιος μπορει να κατηγορησει τον γιατρο...( Ταλις 98 ).
@ Ο Νοών... νοείτω 20.3.2016 | 09:41 Εχω πολλα παραπονα και εμμονες εναντιον Ναζι, χυδαιοτητας, πανεπιστημιακων διχως κοινωνικη προσφορα εξω απ το επαγγελμα τους, κομματικων δημοσιογραφων, ψυχολογων-εμπορων ναρκωτικων στις φυλακες, της Χρυσης Αυγης, της μεταπολιτευτικης αριστερας κλπ Μια απ αυτες τις εμμονες λοιπον ειναι με τους πανεπιστημιακους. Γιατι ; Γιατι ο κλαδος αυτος, ιστορικα, λογω της εκπαιδευτικης ιστοριας μας, ηταν ΠΑΝΤΑ στο απυροβλητο. Πιο ειδικα για την τελευταια χρεοκοπια που συνοδευεται και απο μια ξεκαθαρη πολιτισμικη κριση ο ρολος των πανεπιστημιακων ειναι τεραστιος. Εξ αυτου η εμμονη και το μενος.Οσο για τους εβραιους, διαβασε Πριμο Λεβι τι ελεγε για μας στα στρατοπεδα συγκεντρωσης, που ηταν οι εβραιοι το 50 με το Ολοκαυτωμα και που εμεις. Που ειναι σημερα και που ειμαστε εμεις. Την φοβερη προσφορα των εβραιων πανεπιστημιακων διασπορας στη χωρα καταγωγης τους και αυτη των δικων μας πχ στην Αμερικη. Μιλας χωρις να ξερεις. Ψυχολογο χρειαζονται μονο οι ψυχολογοι. Εχετε καταστρεψει κοσμο και κοσμακη. Εισαστε μια βιομηχανια συναισθηματικης εξαρτησης. Μετα το "μπαλετο των πλανητων" γινατε η σεκιουλαριστικη θρησκεια που αντικατεστησε τη θυριωδια της εκκλησιας με τη δικη σας θυριωδια. Οι καταδικασμενοι, ως "δαιμονισμενοι", "καταραμενοι" κλπ μετατραπηκαν σε ψυχικα αρρωστους που μονο με τη δικη σας "συμβουλη" μπορουν να γιατρευτουνε. Ειναι η συμπεριφορα η δικη σου να χλεαυζεις τρεις φορες καποιον που σου απαντα με πολιτισμενο τροπο ψυχικα υγιης ; Ειναι - συμφωνα με τον γνωστο ορισμο του Φροιντ - ο Παμπλο Εσκομπαρ - ανθρωπος που λατρευε τους χιτ-μεν του, την οικογενεια του, την εργασια του - δειγμα ψυχικης υγειας ;;Και το αν καποιος θελει να σου απαντησει, για το εαν υπαρχει λογος να σου απαντησει - ποσο μαλλον να σου απολογηθει οπως τοσο χυδαια αναφερεις, αστο σ αυτον. Τι χυδαια και απαραδεκτη νοοτροπια ειναι αυτη που εχεις ! Μηπως πρεπει να το κυτταξεις λιγακι με καποιον ειδικο ( στον πολιτισμενο διαλογο ) ;
Να σχολιάσω ειρωνικά η πραγματολογικά???Ειρωνικό σχόλιο: Προφανώς και φταίει ο Μητσοτάκης....Πραγματολογικά: Η πουτ@ν@ η ιστορία της τελευταίας διετίας (2014-2016) δείχνει πως επι Σαμαρά είχαμε απείρως μικρότερες και ελεγχόμενες ροές παρότι ο εμφύλιος μαίνεται από το 2011... για προσπάθησε να μας το εξηγήσεις?ΥΓ Η Ελληνική κυβέρνηση στην Ειδωμένη αφήνει μόνο Σύριους, όλους τους υπόλοιπους τους προωθεί στα ενδότερα για προφανείς λόγους. Τα νούμερα όμως μιλάνε για 14000 ψυχές στην Ειδωμένη και άλλες 30000 στην ενδοχώρα άρα το πρόβλημα δεν είναι οι πρόσφυγες Σύριοι αλλά οι παράτυποι (sic) μετανάστες...
Απο χθεσινή ανακοίνωση νεολαίας συριζα: «είναι αντίθετη σε οποιαδήποτε προσπάθεια ή σκέψη για απομάκρυνση του συντρόφου Μουζάλα». «Η προσφορά του και η δράση του στη διαχείριση της προσφυγικής κρίσης υπήρξε όχι μόνο υποδειγματική αλλά πολύ περισσότερο βαθιά ανθρωπιστική τη στιγμή που η Ευρώπη υψώνει τείχη και βυθίζεται στο σκοτάδι. Ο Γιάννης Μουζάλας, πρέπει να συνεχίσει από τη θέση του υπουργού να δίνει τη μάχη για το αυτονόητο. Κανένας άνθρωπος εγκλωβισμένος στη δίνη του πολέμου. Ανοιχτά σύνορα - ασφαλής διάδρομος για όλους», αναφέρει η Νεολαία του ΣΥΡΙΖΑΈτσι φτάσαμε εδω