Μπορεί ένας δικαστής να εκφράζει από την έδρα του το μίσος για έναν παιδόφιλο;

Μπορεί ένας δικαστής να εκφράζει από την έδρα του το μίσος για έναν παιδόφιλο; Facebook Twitter
Η Ρόζμαρι Ακιλίνα, προεδρεύουσα στην δίκη του παιδόφιλου Λάρι Νάσσαρ εκφράστηκε πολλές φορές κατά την διάρκεια της προφορικής διαδικασίας με αποκορύφωμα τα σχόλια της στην εκφώνηση της ποινής.
28

Οι σεξουαλικές επιθέσεις εναντίον παιδιών ανέκαθεν γεννούσαν βαθιά οργή σε όλους. Τώρα, καθώς διανύουμε μία περίοδο όπου πρόσφατα η κοινή γνώμη αφυπνίστηκε από τις διαρκείς αποκαλύψεις για σεξουαλικές κακοποιήσεις και βιασμούς που υφίστανται γυναίκες επί χρόνια, το κοινό αίσθημα βράζει και ο θυμός δικαίως ξεχειλίζει.

Η περίπτωση του Λάρι Νάσσαρ, του αθλητίατρου της Εθνικής Ομάδας Ενόργανης Γυμναστικής των ΗΠΑ που καταδικάστηκε για σεξουαλική κακοποίηση επτά αθλητριών, αποτελεί "υποδειγματική" ιστορία που περιλαμβάνει όλα τα συστατικά στοιχεία των αποτρόπαιων επιθέσεων που δέχονται καθημερινά γυναίκες και κορίτσια.

Οι σπαρακτικές λεπτομέρειες των περισσότερων από 160 μαρτυριών που ακούστηκαν στην αίθουσα του δικαστηρίου πέραν των μαρτυριών των θυμάτων των βιασμών που εκδικάζονταν, δεν αφήνουν καμία αμφιβολία για την αποτρόπαιη φύση των εγκλημάτων του και των συντριπτικών συνεπειών που είχαν στην ζωή των νεαρών γυναικών που η Γυμναστική Ομοσπονδία είχε εμπιστευθεί σε εκείνον.

Όλοι δυνητικά εξαρτώμαστε από την δίκαιη απόδοση της και πρέπει να είμαστε βέβαιοι ότι θα βασίζεται στους νόμους και όχι στις συναισθηματικές αντιδράσεις των δικαστών επειδή τυγχάνει είτε να συμπάσχουν είτε να απεχθάνονται την πληθυσμιακή ομάδα στην οποία ανήκουμε.

Το κοινό που παρακολούθησε την υπόθεση είναι απολύτως κατανοητό ότι ευχόταν να του συμβεί ότι χειρότερο και φυσικά να καταδικαστεί με ποινή που δεν θα του επιτρέψει να βγεί ποτέ από την φυλακή ζωντανός. Όταν ήρθε η ώρα της ετυμηγορίας και της ανακοίνωσης της ποινής η Δικαστής Ρόζμαρι Ακιλίνα, όπως και κατά την διάρκεια της δίκης όπου συμπεριφέρθηκε με συμπόνια και κατανόηση στα θύματα του Νάσσαρ, δεν απογοήτευσε το κοινό αίσθημα.

"Το Σύνταγμα μας δεν επιτρέπει την σκληρή και ασυνήθιστη τιμωρία. Αν το επέτρεπε, οφείλω να πω πως ίσως θα επέτρεπα, αυτό που έκανε σε όλες αυτές τις υπέροχες ψυχές - σε αυτές τις νεαρές γυναίκες όταν ακόμα ήταν παιδιά - θα επέτρεπα σε κάποιον ή πολλούς άλλους να του κάνουν αυτό που εκείνος έκανε σε άλλους." είπε αρχικά η δικαστής. Στη συνέχεια, με ιδιαίτερο στόμφο, είπε επί λέξει πως είναι "τιμή και προνόμιο" να τον καταδικάσει σε ποινή φυλάκισης διάρκειας 40 έως 175 ετών, τα οποία πρόβλέπεται να εκτίσει μετά την ήδη επιβληθείσα ποινή των 60 ετών και κατέληξε ανακοινώνοντας του "μόλις υπέγραψα την θανατική καταδίκη σας." 

Η σκληρή και κάπως θεατρική τοποθέτηση της Ακιλίνα ενθουσίασε το ευρύ κοινό που προφανώς νιώθει μια φυσική απέχθεια και οργή για τον Νάσσαρ και στο πρόσωπο του βλέπει όλους τους παιδόφιλους. Τα λεγόμενα της αναπαράχθηκαν από τα μέσα ενημέρωσης και τα social media και η ίδια αναβιβάστηκε σε άγγελο εκδικητή των αθώων. Στην πραγματικότητα όμως όσα είπε θα έπρεπε να ανησυχήσουν την κοινωνία που της έχει εμπιστευθεί τον ρόλο του δικαστή. 

 Παρά την ενστικώδη αντίδραση μας να τιμωρήσουμε με μένος και άκρα βαναυσότητα εκείνους που εγκληματούν με αποτρόπαιο τρόπο εναντίον των πιο αθώων και ευάλωτων, δηλαδή των παιδιών ή των ζώων, τα οποία και ενσαρκώνουν την απόλυτη αγνότητα σε έναν κόσμο που ολοένα και περισσότερο αντιλαμβανόμστε ως διεφθαρμένο και επικίνδυνο, οι άνθρωποι στις οργανωμένες κοινωνίες αναπτύξαμε συστήματα δικαιοσύνης ώστε να ξεφύγουμε από την βιαιότητα του όχλου και τα μεγάλα λάθη με ανυπολόγιστες συνέπειες που έχει επιφέρει η αυτοδικία. 

Επιπλέον, επειδή εντός των φυλακών είθισται οι βιαστές - και ιδιώς οι παιδόφιλοι - να υφίστανται όσα έκαναν στα θύματα τους και η Ακιλίνα το γνωρίζει αυτό πολύ καλά, η αναφορά της "σε κάποιον ή πολλούς άλλους να του κάνουν αυτό που εκείνος έκανε σε άλλους" ισοδυναμεί ουσιαστικά σε προτροπή προς τους συγκρατούμενους του να τον βιάσουν. Αν οι λέξεις αυτές έβγαιναν από το στόμα των θυμάτων και των οικείων τους θα ήταν απολύτως κατανοητή η επιθυμία τους για αντίποινα. Όμως ο δικαστής δεν μπορεί να ωθεί σε παράνομες, βάναυσες και ρεβανσιστικές πράξεις χωρίς να αυτοαναιρεί την ίδια την ύπαρξη του αξιώματος του και του συστήματος που υπηρετεί. 

Το δικαστικό σύστημα είναι η πολιτισμένη υποκατάσταση του εκδικητικού όχλου που στο παρελθόν λειτουργούσε ως κατήγορος, δικαστής κι εκτελεστής. Ως ανώτατοι εκφραστές του, οι δικαστές δεν επιτρέπεται να εμφανίζονται ως εκδικητές, ανεξαρτήτως των ανθρώπινων αισθημάτων τους.

Στην αίθουσα του δικαστηρίου η Ακιλίνα μίλησε αρκετές φορές σαν εκπρόσωπος των θυμάτων και όχι ως δικαστής. Απευθυνόμενη σε μία από τις μάρτυρες η δικαστής είπε "Το τέρας που σε κακοποίησε θα λιώσει όπως στην σκηνή του Μάγου του Οζ που το νερό πέφτει πάνω στην μάγισσα και η μάγισσα λιώνει κι εξαφανίζεται" αδιαφορώντας τελείως για το ότι η δίκη δεν είχε ολοκληρωθεί και εκείνη όφειλε τουλάχιστον να αντιμετωπίζει τον κατηγορούμενο με σεβασμό και να μην εκφέρει γνώμη.

Εκφέροντας τα λόγια αυτά είτε θέλησε να παίξει το παιχνίδι των media και να αποκτήσει star status. Η συμπεριφορά της άλλωστε θα ταίριαζε πιο πολύ στην Judge Judy, την συνταξιούχο δικαστή της βραβευμένης με Emmy reality τηλεοπτικής εκπομπής που είναι γνωστή για την αυστηρότητα με την οποία αντιμετωπίζει όσους βρίσκονται ενώπιον της. Η Ρόζμαρι Ακιλίνα όμως δεν προεδρεύει σε ένα τηλεοπτικό δικαστήριο διατησίας αλλά σε ποινικές υποθέσεις και το διακύβευμα τόσο για τα θύματα, όσο και για τους κατηγορούμενους είναι απείρως υψηλότερο.

Μπορεί ένας δικαστής να εκφράζει από την έδρα του το μίσος για έναν παιδόφιλο; Facebook Twitter
Η λαοφιλής για την αυστηρότητα της Judge Judy, της οποίας την δόξα μάλλον ζήλεψε η Ακιλίνα.

Εκφράζοντας τα αισθήματα της φαίνεται να ξέχασε τελείως πως το σύστημα της δικαιοσύνης έχει εξελιχθεί από την εποχή του βιβλικού "οφθαλμός αντί οφθαλμού" και πως η απόδοση ποινής δεν είναι ούτε "τιμή", ούτε "προνόμιο" των δικαστών. Πρόκειται για μια βαριά ευθύνη που απαιτεί ακεραιότητα και αντικειμενικότητα, αποστασιοποίηση από το θύμα και εξέταση των γεγονότων.

Όσο κι αν σιχαινόμαστε τον Νάσσαρ και τους ομοίους του οφείλουμε να απαιτήσουμε την ακεραιότητα αυτή γιατί μόνο έτσι θα θωρακίσουμε την απόδοση δικαιοσύνης από την μεροληψία.

Όλοι δυνητικά εξαρτώμαστε από την δίκαιη απόδοση της και πρέπει να είμαστε βέβαιοι ότι θα βασίζεται στους νόμους και όχι στις συναισθηματικές αντιδράσεις των δικαστών επειδή τυγχάνει είτε να συμπάσχουν είτε να απεχθάνονται την πληθυσμιακή ομάδα στην οποία ανήκουμε. 

Ένας δικαστής που πλαισιώνει την ποινή που επιλέγει ως προσωπική έκφραση του αποτροπιασμού του για τις πράξεις του κατηγορουμένου και τον ίδιο τον κατηγορούμενο έχει προδώσει και την αποστολή του και την ουσία της δικαιοσύνης.

Στήλες
28

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Για την έκφραση «Επάγγελμα ομοφυλόφιλος»

Θοδωρής Αντωνόπουλος / Για την έκφραση «Επάγγελμα ομοφυλόφιλος»

Αν θεωρήσουμε την ομοφυλοφιλία επάγγελμα, αξιότιμε κ. συνήγορε, τότε σίγουρα αυτό θα πρέπει να ενταχθεί στα βαρέα ανθυγιεινά. Τουλάχιστον για όσο μπορούν να δηλητηριάζουν τον δημόσιο λόγο κακοποιητικές απόψεις, αντιλήψεις και πρακτικές, σαν αυτές που είτε εκφέρετε είτε ενθαρρύνετε.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου είναι τόσο απελπιστικά χαμηλό;

Δημήτρης Π. Σωτηρόπουλος / Γιατί το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου είναι τόσο απελπιστικά χαμηλό;

Αντί να διαφωνήσουμε για το ένα ή το άλλο θέμα, όπως και είναι θεμιτό και αναμενόμενο σε μια δημοκρατία διαλόγου, το μόνο που ξέρουμε να κάνουμε είναι να εξευτελιζόμαστε οι ίδιοι και να εξευτελίζουμε τους άλλους, ωσάν να ήταν οι χειρότεροι εχθροί μας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ Π. ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ
O βούρκος των ημερών

Στήλες / O βούρκος των ημερών

Σήμερα: Μηνύματα στο αλεξίπτωτο • • • βουλευτική ηπιότητα • • • περιβαλλοντικη καταστροφή στο Ισραήλ • • • δύσκολες μέρες για τον Μακρόν • • • εμβολιαστική ευνοιοκρατία • • • ένας γενναιόδωρος πρώην οδηγός νταλίκας • • • η περιπέτεια της «μυστικής ομιλίας»
ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ
Ψάχνοντας τις ευθύνες, ξεχάσαμε τους κακούς

Αρετή Γεωργιλή / Ψάχνοντας τις ευθύνες, ξεχάσαμε τους κακούς

Γιατί όλη αυτή η πολιτική χυδαιότητα που αποπροσανατολίζει την κοινή γνώμη από το πραγματικό πρόβλημα και στρέφει τη συζήτηση σε μια στείρα κομματική αντιπαράθεση, στις πλάτες όλων αυτών των παιδιών, που το μόνο που ζητούν είναι δικαίωση και γαλήνη;
ΑΡΕΤΗ ΓΕΩΡΓΙΛΗ
Το δίλλημα με τον Κουφοντίνα

Τι διαβάζουμε σήμερα: / Το δίλλημα με τον Κουφοντίνα

Σήμερα: Τα Ζεν της Βαϊκάλης • • • νίκη μεγαλοψυχίας • • • η βία δεν πτοεί (ακόμη) τους Βιρμανούς • • • μια πρώτη δικαίωση • • • οι επίμονοι Ινδοί αγρότες • • • δημοκρατία και πίτσα • • • ένας τιτάνας
ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ

σχόλια

16 σχόλια
Τα αρθρα της Irene παντα ειναι ενδιαφεροντα αν και αμφιλεγομενα.Στο δια ταυτα τωρα. Αν δικαιουται ενας δικαστης να εκφραζει ανοιχτα τη γνωμη του για τον κατηγορουμενο; Εξαρταται πως το κανει (το πλαισιο δηλαδη μεσα στο οποιο εκφερεται η γνωμη) και με ποιο σκοπο. Θα επανελθω στο σκοπο γιατι εχει τεραστια σημασια. Αλλα πρωτα μια ερωτηση προς ολους οσοι ειπαν οτι 'κακως του ευχηθηκε να παθει οσα προκαλεσε, η αυτοδικια δεν ειναι λυση κτλ κτλ'. Παρολο που εκτιμω την καλη προθεση πισω απο τετοιου ειδους τοποθετησεις, πώς ακριβως προτεινετε ή προτεινουμε ολοι μαζι ως κοινωνια να μειωθουν ή ακομα να εκλειψουν μια μερα (καλα, ουτοπικο) οι βιασμοι; Προσοχη, δεν λεω οτι η αυτοδικια και η ενθαρρυνση συμπεριφορων οχλου ειναι ο τροπος να μπει τελος στην κουλτουρα των βιασμων. Απλως θετω το ερωτημα 'πώς;'. Πως θα γινει να σταματησουν οι αντρες να βιαζουν γυναικες, αλλους αντρες, παιδια και ατομα που λογω θεσης βρισκονται κατω απο την εξουσια τους; Ειναι θεμα κουλτουρας; Ειναι θεμα ατιμωρησιας και χαλαροτητας των νομων; Ειναι θεμα διαταραχης στην προσωπικοτητα του βιαστη; Ειναι ταυτοχρονα θεμα χαλαροτητας των νομων περι βιασμου και αισθησης θριαμβου στο διαταραγμενο κεφαλι του κατα συρροη βιαστη (δηλαδη εγκληματια, ας μη φοβομαστε να το πουμε) οτι αφου δεν με εχουν πιασει τοσο καιρο πρεπει να ειμαι ατρωτος! Ή Μηπως ειναι ολα αυτα μαζι; Διαφωνω λιγο με το ερωτημα 'δικαιουται ενας δικαστης να εκφερει γνωμη...' οπως διατυπωθηκε στο αρθρο, γιατι πολυ απλα δεν ξερουμε το πλαισιο μεσα στο οποιο η δικαστης ειπε τα λογια στα οποια αναφερθηκε η Irene, διαβασαμε μια παραγραφο μονο, τμημα δηλαδη ενος λογου που μονο στο ολον του μπορει να εκτιμηθει και να αξιολογηθει. Εντουτοις θα πω οτι ο λογος που η δικαστης εκανε αυτη την περιεργη δηλωση (ευχομαι να παθετε αυτο που προκαλεσατε - αν οντως ηταν αυτο το context της δηλωσης της) ηταν για να φερει τον εγκληματια, κατα συρροη βιαστη Νασσαρ αντιμετωπο με τις πραξεις του. Ο μονος τροπος να 'δει' ενας τετοιος ανθρωπος τι προκαλεσε σε σωματικο και ηθικο επιπεδο στα δεκαδες θυματα του, ειναι να πιστεψει οτι ειναι ΟΝΤΩΣ πιθανο καποια στιγμη να παθει και ιδιος ακριβως αυτο. Διοτι μεχρι εκεινη τη στιγμη, θεωρει οτι ειναι ατρωτος. Ατομα χωρις ενσυναισθηση και φραγμους δε γνωριζουν τι σημαινει συμπονια, ο μονος τροπος να 'μαθουν' τι προκαλεσαν/προκαλουν ειναι η υποψια αυτου του τρομου, η προβολη αυτου του τρομου ΕΠΑΝΩ ΤΟΥΣ. Ειδικα οταν αυτη η σχηματοποιηση του τρομου βγαινει απο το στομα ενος δικαστη, που απο το πιο λυπηρο τομαρι ως τον πιο εντιμο ανθρωπο, ολοι βλεπουμε το δικαστη σα συμβολο αποκαταστασης της δικαιοσυνης. Μια ευκαιρια ηταν αυτο που του εδωσε πριν τον στειλει στη φυλακη. Μια ευκαιρια να συνειδητοποιησει τον πονο των θυματων του. Εγω λεω καλα εκανε. Δεν ειναι μονο οι νομοι που στηριζουν τις κοινωνιες και εκπαιδευουν τα μελη της. Ειναι και αλλα πραγματα οπως ανθρωπια, συμπονια, νιαξιμο, σεβασμος!
Προσωπικά νομίζω ότι γνώμη δεν μπορεί να εκφράζει. Να επιβάλλει την τάξη π.χ. στο ακροατήριο, ακόμη και απειλές, ναι. Να διευθύνει έντονα, έστω, τη διαδικασία, ναι. Αλλά γνώμη όχι.
Γράφω κυρίως για να πω ότι, μετά από μερικά άρθρα σας που με βρήκαν αντίθετο, διάβασα το σημερινό προϊδεασμένος αρνητικά αλλά διαψεύσθηκα. Είναι προσεκτικά γραμμένο, με γνήσια και ειλικρινή σκέψη, χωρίς περιττές ιδεολογικές διαδρομές, για ένα θέμα που τραβά γύρω του ακραίες αντιδράσεις, χωρίς όμως να τις φουντώνετε - μάλλον το αντίθετο.Τώρα, ως προς την ουσία, με απλά λόγια συμφωνώ. Η δικαστής είπε πράγματα που δεν χρειάζονταν και, ιδίως, διολίσθησε ελαφρώς αλλά αισθητά προς τη ματαιοδοξία.Προς μικρή μόνο υπεράσπισή της, να πω ότι στα αγγλοσαξωνικά δίκαια, οι δικαστές, (αιρετοί και μη), συνηθίζεται να γράφουν κάπως "λογοτεχνικά" στις αποφάσεις τους, ιδίως για σημαντικές υποθέσεις, οπότε κάποιοι επιλέγουν να το κάνουν και στην ανακοίνωση της απόφασης.Στα "ηπειρωτικά" δίκαια (βασικά όλη η Ευρώπη πλην Βρετανίας και πολλές χώρες του κόσμου), οι δικαστικές αποφάσεις, ιδίως οι ποινικές, κατά κανόνα δεν απομακρύνονται από την ορολογία του νόμου που εφαρμόζουν και αποφεύγουν τα μεγάλα λόγια.Να ένα παράδειγμα "λογοτεχνικού" χωρίου απόφασης που στην Ελλάδα θα ήταν αδιανόητο, και σωστά κατά τη γνώμη μου:"This case involves a human tragedy of Shakespearean proportions: a young man overcomes huge physical disabilities to reach Olympian heights as an athlete; in doing so he becomes an international celebrity; he meets a young woman of great natural beauty and a successful model; romance blossoms; and then, ironically on Valentine’s Day, all is destroyed when he takes her life. The issue before this court is whether in doing so he committed the crime of murder, the intentional killing of a human being, or the lesser offence of culpable homicide, the negligent killing of another."Εισαγωγή στην νοτιοαφρικανική εφετειακή απόφαση του 2015 που καταδίκασε τον Όσκαρ Πιστόριους.https://twitter.com/karynmaughan/status/672342271619178496
Άλλο το λογοτεχνικό ύφος, άλλο το μεροληπτικό κατά τη διάρκεια της διαδικασίας. Η παραπάνω περιγραφή δεν παίρνει το μέρος κανενός, δεν καταδικάζει εξ αρχής τον κατηγορούμενο. Λέει αυτό που πρέπει να γίνει, να προκύψει η αλήθεια. Επίσης, Ο δικαστής μπορεί να επιβάλλει την ανωτάτη των ποινών αν θέλει, ακόμα και να πει τη βλακεία του ή το σχολιασμό του, είναι και στο ρόλο του αλλά αυτό το πράγμα που είπε η συγκεκριμένη δεν λέγεται από δικαστικό. Μάλλον θέλει να αλλάξει καριέρα.
Αγαπητή Irene, εκτιμώ ότι μάλλον χάσατε το δάσος βλέποντας το δέντρο, μη αναφερόμενη σε γεγονότα όπως 1) ο συγκεκριμένος κατά συρροήν βιαστής δρούσε τα τελευταία 25 χρόνια 2) εκτός από γιατρός της Εθνικής Ομάδας Γυμναστικής των ΗΠΑ ήταν και γιατρός του Πανεπιστημίου του Μίτσιγκαν 3) μία εβδομάδα πριν την έκδοση της απόφασης και παρά τις συντριπτικές και πάμπολλες μαρτυρίες κατά του, έστειλε γράμμα στη Δικαστή ισχυριζόμενος ότι τα γεγονότα υπάρχουν μόνο στην φαντασία των θυμάτων 4) το μέγα θέμα το οποίο καθόλου δεν αναφέρεται είναι το 25χρονο μαρτύριο των ανήλικων θυμάτων/επιζησάντων, λόγω της επανειλημμένης κάλυψης των καταγγελιών των βιασμών, από το βιαστή και την Ομοσπονδία 5) όσα από τα θύματα τόλμησαν να μιλήσουν στη διάρκεια των 25 αυτών χρόνων ουσιαστικά λιθοβολήθηκαν από την Ομοσπονδία Γυμναστικής, από το φιλικό τους περιβάλλον και από τα τοπικά ΜΜΕ 6) κατά την διάρκεια των 25 αυτών χρόνων, 2 άτομα αυτοκτόνησαν, η μία γυμνάστρια που κανείς δεν πίστεψε τις καταγγελίες της και ο άλλος ένας πατέρας που δεν πίστεψε τα λεγόμενα της κόρης του..κατά συνέπεια συγχωρέστε με αλλά ποσώς με απασχολεί πως μίλησε η δικαστής στο βιαστή και αν θα τον βιάζουν οι άλλοι κρατούμενοι ή όχι, καθώς η ποινή που επιβλήθηκε προβλεπόταν από την αμερικανική νομοθεσία..
α, να μπράβο! Οταν τα άτομα της κακοποίησης τέτοιου βαθμου δεν σηκώνουν ποτέ κεφάλι για μια ζωή, έχουν αυτοκαταστροφικές τάσεις, παρουσιαζουν διαταραχές προσωπικότητας κ υψηλά ποσοστά αυτοκτονιων,χώρια το χλευασμό κ τη δυσπιστία.Οταν προσφάτως το πιο αγαπημένο μου πλάσμα στον πλανήτη έφυγε γιατί ενώ είχε τα πάντα, στην ουσία δεν είχε τίποτα γιατι ένα καθίκι φρόντισε να της το στερήσει απ τα 8 ως τα 12, τότε, τη δικαστή τη βλέπω κ επιεική! Σ αυτά τα εγκλήματα,και μόνο σ αυτά, αποδεδειγμένης παιδεραστίας και παρελκομένων, δεν έχω θέμα να τους γδέρνουν, καίνε, και να ρίχνουν οινόπνευμα στις πληγές τους, δημοσίως και σε λάιβ αναμετάδοση, τέλος!
Μπράβο, καλό παιδί είσαι κα κατάλαβες το αυτονόητο, ότι το έγκλημα είναι απεχθές. Υπάρχουν και χειρότερα. Να είχε σκοτώσει μικρά μωρά ας πούμε. Ή να είχε δολοφονήσει εκατοντάδες ανθρώπους. Αλλά την ουσία δεν την κατάλαβες. Ο δικαστής δεν έχει δικαίωμα να μιλάει έτσι διότι καθιστά την δίκη μη δίκαιη. Αυτά έχουν βγει με τά από εκατοντάδες χρόνια (μη σου πω χιλιάδες) νομικών σπουδών και αν θες να βρεις τι γίνεται αν δεν υπάρχουν διάβασε για την ιερά εξέταση.Βασικά, δες την προηγούμενη απάντηση στο σχόλιό σου.
Υπάρχουν και χειρότερα. Να είχε σκοτώσει μικρά μωρά ας πούμε. Ή να είχε δολοφονήσει εκατοντάδες ανθρώπους. Πηγή: www.lifo.grΑυτο το 'υπαρχουν και χειροτερα' ειναι πιθανον να διαβαστει πολυ λαθος. Ποιος θα κρινει ποιο ειναι το χειροτερο; Υπαρχει βαθμολογικη κλιμακα ειδεχθων εγκληματων; Καθε υποθεση ειναι ξεχωριστη και εχει (ή δεν εχει) τις δικες φρικιαστικες λεπτομεριες. Καποιος μπορει να σου πει οτι το να εχει σκοτωσει μικρα μωρα ειναι ακριβως το ιδιο με το να εχει βιασει μικρα μωρα ή παιδια. Και απ'οτι φαινεται, ο Νασσαρ εχει βιασει μικρα παιδια. Αν ρωτησουμε τα θυματα του τι θα μας πουν για το ποιο ειναι χειροτερο; Καποια απο αυτα τα κοριτσια μπορει να ευχονται να ειχαν πεθανει καλυτερα και να μην αρκει ουτε η αρτιοτερη ψυχολογικη θεραπεια και στηριξη για να τους δωσει μια αισθηση κανονικοτητας στη ζωη τους. Καποιος αλλος θα σου πει οτι ο θανατος μικρων μωρων ειναι ακριβως το ιδιο με τη διακινηση παιδικης πορνογραφιας, για την οποια ο συγκεκριμενος ανθρωπος επισης βρεθηκε ενοχος. Φιλικα.
Δεν έχω νομικές γνώσεις οπότε δεν μπορώ να κρίνω εάν στα πλαίσια του Αμερικανικού δικαίου είναι επιτρεπτή η όχι η συμπεριφορά της. Όμως, η δικαστής δεν τοποθετήθηκε πάνω σε μια απλή δική βιασμού, είναι μια εξαιρετικά μεγάλη δικογραφία με 160 περιπτώσεις σεξουαλικης κακοποίησης και βιασμού. Δηλαδή από μόνος του ο αριθμός των εγκλημάτων είναι συγκλονιστικός. Και δεν προέτρεψε σε βία για όλες τις περιπτώσεις εγκλημάτων, αλλά συγκεκριμένα για τον κατηγορούμενο. Και αυτό γιατί η δικαστής και τολμώ να πω η πλειοψηφία του κόσμου, πιστεύει ότι το δικαστικό σύστημα για τέτοια εγκλήματα είναι πολυ επιεικής. Και τέλος να αντιστρέψω την ερώτηση, εάν στην θέση της δικαστού ήταν άντρας, και όλα τα θύματα ήταν μικρά αγόρια και επαναλαμβανόταν το ίδιο σενάριο, θα υπήρχαν οι ίδιες κριτικές;
Ναι μπορεί.Και στην εποχη μας ισως επιβάλλεται κιολας,μιας και υπαρχουν κινηματα και θεωρείες (μεχρι και απο πανεπιστημιακους καθηγητες) υπερ τησ παιδοφιλίας,ψαξτε λιγο,για το τι συμβαινει σε Αμερική και Σκανδιναβικες χωρες σχετικά με το θέμα.
Και αυτό πως αντιμετωπίζεται; Με το να καταριέται ο δικαστής τον κατηγορούμενο; Λες και δεν το ξέρει τι θα του κάνουν στη φυλακή. Απλά η κυρία από τη θέση της βρίσκει και τα κάνει, πήραν τα μυαλά της αέρα από την εξουσία. Η εξουσία έχει ευθύνες. Η αμεροληψία και η εγγύηση δίκαιης διαδικασίας είναι μία από αυτές. Αν δεν μπορεί, να δηλώσει αίτηση εξαίρεσης.
Αυτές οι φράσεις μου είχαν κάνει κι εμένα εντύπωση όταν είχα διαβάσει το αρχικό άρθρο. Αλλά για να είμαι ειλικρινείς, δίστασα να το σχολιάσω. Αν κάποιος κάνει ένα τέτοιο λάθος ο διαδικτυακός όχλος θα τον καταδικάσει (χωρίς καν να τον δικάσει) ως υπερασπιστή του βιαστή-παιδεραστή, κι αυτά μένουν και σ' ακολουθούν κιόλας. Είναι περίπλοκα πράγματα αυτά για τον περισσότερο κόσμο που δεν μπορεί να διακρίνει τη σημαντικότητα του θέματος.Και αυτό, είναι ένα θέμα που θα έπρεπε να μας απασχολεί. Ότι δηλαδή έχουμε πάψει να συζητάμε και να αναλύουμε τα πράγματα ή τα βαθύτερα και σχετιζόμενα πράγματα, από φόβο μη μας τη πέσουνε ή μας κατατάξουνε σε κάποια από τις πολλές κατηγορίες, νεοέλληνας, χριστιανοταλιμπάν, χρυσαυγίτης, αριστερός άπλυτος, μισογύνης, σεξιστής κλπ. Περιορίζουμε δηλαδή τους εαυτούς μας και τις προοπτικές εξέλιξης μας (μέσω της συζήτησης) γιατί επικρατεί μια διαδικτυακή χούντα η οποία όμως έχει προεκτάσεις και επίδραση και στην πραγματική κοινωνία. Και ο πολύς ο κόσμος δυστυχώς συμπαρασύρεται και ακολουθεί τυφλά (πάνω σε αυτό έχω κάνει πειράματα*). Οι ποινές που επιβάλουν τα λαϊκά αυτά δικαστήρια, πέρα από την ίδια την ταμπέλα που επιφέρει απομόνωση, είναι κυρίως ψυχολογικές. Προσωπικά απλά με εκνευρίζουν το παραδέχομαι, όχι όμως για εμέν ή επειδή οι απόψεις μου δεν γίνονται αρεστές αλλά γιατί ο κόσμος δεν καταλαβαίνει τη ζημιά που κάνει στον ίδιο του τον εαυτό, πχ το συγκεκριμένο θέμα που αφορά τη δικαιοσύνη είναι πολύ σημαντικό. Άλλους όμως τους έχει οδηγήσει ακόμα και στην αυτοκτονία.*Τα πειράματα που λέω παραπάνω είναι το εξής, σε άλλες διαδικτυακές πλατφόρμες και site (όχι εδώ), έχω γράψει εσκεμμένα πολύ ακραία σχόλια που κανονικά θα καταψηφιζόταν οικτρά και φρόντισα να τους δώσω ο ίδιος έναν μικρό αριθμό θετικές "ψήφους" (likes) με κάποιες μεθόδους που δεν χρειάζεται να συζητηθούν. Διαπίστωσα λοιπόν ότι υπάρχει ένα κρίσιμο σημείο όπου συμπαρασύρει τυφλά τις μάζες. Μπορεί δηλαδή να γράψεις ένα ακραία σεξιστικό ή ρατσιστικό σχόλιο και να του δώσεις έναν μικρό αριθμό θετικών ψήφων που θα λειτουργήσει ως "μαγιά". Στις περισσότερες των περιπτώσεων οι τεχνητά θετικές ψήφοι πολλαπλασιάστηκαν κάθετα και οι αρνητικές ήταν ελάχιστες. Το εντυπωσιακό και τρομακτικό όμως, ήταν ότι στις περισσότερες περιπτώσεις κανένας δεν τόλμησε να απαντήσει σε αυτά τα σχόλια και να μου πει "καλά τι γράφεις, είσαι τρελός;". Αντίστοιχα μπορεί να έγραφα κάτι αντικειμενικά, απολύτως σωστό ή λογικό και όταν του έδινα μερικές αρνητικές, πάτωνε ελεεινά! Εκεί όμως υπήρχαν συνήθως κάποια σχόλια απαντήσεις που προσέθεταν στον παραλογισμό προσπαθώντας να του προσδώσουν λογική υπόσταση! Παράνοια!Πολλοί βέβαια πιθανώς ψηφίζουν χωρίς καν να διαβάσουν ή χωρίς να διαβάσουν ολόκληρο κάποιο σχόλιο. Γιατί τώρα, ποιός ξέρει; Άλλοι όμως συμπαρασύρονται απαρνούμενοι τη δική τους λογική κρίση, μάλλον γιατί έχουν κάποια περίεργη ψυχολογική ανάγκη να ταυτιστούν και να ανήκουν στην ομάδα των πολλών, ακόμα κι αν αυτοί είναι σεξιστές ή ρατσιστές κλπ. Αυτό βέβαια είναι πολύ επικίνδυνο γιατί αν κάποιος ή κάποιοι αποφασίσουν να το κάνουν οργανωμένα και κατ' επάγγελμα (δεν είναι δύσκολο και μπορεί και να αυτοματοποιηθεί), θα μπορούσαν να διαμορφώσουν απόψεις και να συμπαρασύρουν τις μάζες (και εκεί υπάρχει κρίσιμο σημείο). Το ιντερνέτ και οι ατέλειες του το επιτρέπουν σίγουρα και γι' αυτό θα πρέπει να διορθώσουμε κάτι από τα δύο, ή αυτό ή τις δικές μας αυτές ατέλειες.
Νομίζω υπάρχουν περιπτώσεις και περιπτώσεις όπου δικαστής θα έπρεπε να είχε τέτοιο δικαίωμα, ή έστω δίνεται άλλοθι για αυτή τη συμπεριφορά. Να είναι κάναμε έφηβος ή κάποιος που έκανε κάποιο έγκλημα τύπου ληστεία, ομηρία, οδήγηση με αλκοόλ κλπ να πεις ναι γιατί εκτός από τη ποινή ο/η δικαστής άντε να του τη πει σε φάση reality check. Τώρα για αυτή τη περίπτωση είναι καθαρά για θέαμα και για το ψυχικό τον συγγενών κλπ. Ο ένοχος και γνωρίζει πού πάει και τι θα του γίνει. Και εν τέλει με βάση το θεσμό που έχουμε, από τη στιγμή που θα φυλακιστεί και θα τιμωρηθεί για τις πράξεις του, οφείλουμε να το "σεβαστούμε" και να τον αφήσουμε. Εκτός βέβαια εάν θέλουμε να γυρίσουμε στην εποχή του λιντσάρισμα τις και δημόσια εκτέλεση στη πλατεία. Τότε οκ πάσο.
Μπορεί και καλά κάνει. Γιατί ικανοποιεί το αίσθημα των θυμάτων. Οι γονείς των θυμάτων τού είχαν εμπιστευθεί τα παιδιά τους, σωστά; Είχε απόλυτη εξουσία πάνω τους λόγω του επαγγέλματός του. Χώρια που θα πληρωνόταν αδρότατα για την θέση του στην Εθνική ομάδα.Τα τραύματα που προξένησε ο κατηγορούμενος δεν επουλώνονται.Το τι θα γίνει στην φυλακή μετά δεν μας ενδιαφέρει για τέτοια άτομα. Πείτε μου τώρα ότι λυπηθήκατε και τον Δουρή.
Haifischnet δεν έχεις δίκιο. Ο Δουρής διέπραξε και φόνο. Ο βιασμός και η σεξουαλική κακοποίηση δεν είναι φόνος και δεν πρέπει να τιμωρούνται σαν φόνος.
"Επιπλέον, επειδή εντός των φυλακών είθισται οι βιαστές - και ιδιώς οι παιδόφιλοι - να υφίστανται όσα έκαναν στα θύματα τους και η Ακιλίνα το γνωρίζει αυτό πολύ καλά, η αναφορά της "σε κάποιον ή πολλούς άλλους να του κάνουν αυτό που εκείνος έκανε σε άλλους" ισοδυναμεί ουσιαστικά σε προτροπή προς τους συγκρατούμενους του να τον βιάσουν."“Kανονικά” θα έλεγα πως έχετε δίκαιο κι ότι η δήλωση της δικαστού είναι απαράδεκτη. Το μόνο δικαιολογητικό -ίσως- επαφίεται στο γεγονός ότι μιλάμε για 160 υποθέσεις ανηλίκων (και 37.000 παιδικές πορνογραφικές εικόνες που είχε στην κατοχή του) τα νούμερα από μόνα τους είναι σοκαριστικά και το κατά συρροήν σίγουρα εντείνει στο απεχθές των πράξεων, καθώς και το γεγονός ότι το Κράτος και οι κηδεμόνες εμπιστεύτηκαν το well being των πολιτών/παιδιών τους κάπου και η "προδοσία" είναι διπλή ...αν το πάμε με την broader ηθική έννοια.Πάντως, οι βιασμοί γενικώς (παιδιών, ενηλίκων, γυναικών, αντρών, είτε λαβαίνουν χώρα σε έναν παράδρομο της Βιέννης, είτε στον εμφύλιο της Ρουάντας, είτε στην φυλακή, είτε στο σπίτι, είτε οπουδήποτε από τον οποιονδήποτε) αποτελούν κομμάτι του ίδιου απαίσιου και φρικτού "σώματος" και -ανεξάρτητα από τους άμεσα εμπλεκόμενους και την οικογένειά τους- (που είναι πολύ λογικό κάποιοι από αυτούς, τουλάχιστον, να το βλέπουν εκδικητικά το πράγμα) δεν θα έπρεπε να μας ικανοποιεί, ως κοινωνία, ένας βιασμός για έναν άλλον βιασμό.
Μπράβο για αυτήν την τελευταία πρόταση του σχολίου σας, "δεν θα έπρεπε να μας ικανοποιεί, ως κοινωνία, ένας βιασμός για έναν άλλον βιασμό". Δυστυχώς καθόλου προφανές δεν είναι αυτό, αν δει κανείς τα σχόλια κάτω από τέτοιες ειδήσεις...
Ολόσωστο!Επίσης κοιτάξτε τις φωτογραφίες των προσώπων τους, ο δράστης με ύφος φοβισμένου κουταβιού που παρακαλεί να το λυπηθούμε και η δικαστής με ύφος οργισμένου δημίου που συγκρατείται μόνο και μόνο επειδή υπάρχει το πλαίσιο του "πολιτισμού".Ενδεικτικές του ότι η σκληρότητα και ο σαδισμός δεν είναι θέμα φύλου αλλά χαρακτήρα και συγκυριών.
Ο νόμος έχει υποχρέωση να είναι παιδαγωγικός. Η εκάστοτε Ακιλινα ασχέτως της απαξιας την οποία θα εκφράσει δεν μπορεί να επαυξησει την ποινή πάνω από αυτό που θέτει ο νομοθέτης.Είναι σφόδρα υποκριτικό σε εγκλήματα που αγγίζουν τα ευρύτερα στρώματα της κοινωνίας να λέμε ότι οι δικαστές δεν πρέπει να νουθετούν και δη σε συστήματα (όπως των ΗΠΑ ή του ΗΒ) που οι δικαστές συννομοθετούν.Είναι σα να λέμε ότι ο νομοθέτης δεν έχει δικαίωμα στην αιτιολογική έκθεση ενός νόμου. Εξάλλου μιλάμε για ένα δικαιικό σύστημα στο οποίο υπάρχει ακόμη η θανατική ποινή, δείχνοντας το σεβασμό με τον οποίο αντιμετωπίζει την ίδια τη ζωή.
Δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολο να κατανοήσουμε γιατί ένας Δικαστής στην Αμερική μπορεί να ολισθαίνει επικίνδυνα προς τον λαϊκισμό, κατά το αμερικάνικο δικαστικό σύστημα οι Δικαστές εκλέγονται με απευθείας ψηφοφορία από τον λαό, οπότε επιδιώκουν με κάθε ευκαιρία να γίνονται δημοφιλείς προκειμένου να επανεκλεγούν! Κάτι που δεν έχει καμία σχέση με το δικό μας ελληνικό δικαστικό σύστημα και τα δικαστικά συστήματα όλων σχεδόν των ευρωπαϊκών χωρών, όπου προβλέπεται ειδικά στο νόμο ότι αν ο δικαστής δεν παραμένει ψύχραιμος και απαθής σε όλη τη διαδικασία, διαπράττει σοβαρό πειθαρχικό παράπτωμα! Στην Αμερική η συγκεκριμένη Δικαστής ουσιαστικά προετοιμάζεται για τον προεκλογικό αγώνα της, εάν δίκαζε στην Ελλάδα θα αντιμετώπιζε ακόμη και ποινή απόλυσης για τη συμπεριφορά αυτή! Εξαιρετικό το άρθρο!
Πολύ ενδιαφέρον άρθρο. Είχα διαβάσει το σχετικό άρθρο με την ετυμηγορία αλλά δεν έδωσα σημασία, θεωρώντας ότι αυτά συμβαίνουν στις Αμερικάνικες δίκες. Βέβαια με μια δεύτερη σκέψη η Ακιλίνα θεωρώ ότι είναι ακατάλληλη για τον ρόλο του δικαστή: αναρωτιέμαι αν ένα τζιμάνι δικηγόρος θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί αυτά τα σχόλια για να κάνει μια έφεση ώστε να αλλάξει το αποτέλεσμα. Σε κάθε περίπτωση συμφωνώ απόλυτα με το άρθρο.
Μπορεί να γίνει έφεση, ούτως ή άλλως θα γίνοταν φαντάζομαι, αλλά είναι απίθανο να αλλάξει ουσιαστικά το αποτέλεσμα. Η συμπεριφορά της δικαστού ήταν παραβίαση της αμεροληψίας που οφείλει να έχει ο δικαστής, σύμφωνα με την αρχή της δίκαιης δίκης (fair trial, the Sixth Amendment to the United States Constitution). Αυτή η αρχή απαγορεύει απειλητικό ή προσβλητικό κλίμα από την πλευρά του δικαστή κατά την διάρκεια της δίκης, αλλά και κατά την ανακοίνωση της ποινής. Ο δικαστής οφείλει να δείχνει, τουλάχιστον, αμερόληπτος.
Είχα διαβάσει, και αυτό ισχύει και για άλλα σχόλια εδω, ότι, απο την στιγμή που ο ένοχος (πλέον) είχε παραδεχθεί την ενοχή του, ο/η δικαστής δεν έχει κώλυμα στην έκφραση άποψης.