Κράνος ή τα μυαλά στην άσφαλτο

Κράνος ή τα μυαλά στην άσφαλτο Facebook Twitter
Οι δρόμοι είναι καθημερινά γεμάτοι με κατά φαντασίαν easy riders που επιλέγουν να ανεμίζει η χαίτη τους, να χαριεντίζονται και να σκορπάνε χαμόγελα, αδιαφορώντας προφανώς για το αν λίγο αργότερα θα σκορπίσουν και τα μυαλά τους στην άσφαλτο.
9

Όταν πρόσφατα ο Υπουργός Μεταφορών Χρήστος Σπίρτζης ανακοίνωσε την επικείμενη κατάθεση στη Βουλή ενός νέου νομοσχεδίου με αρκετές και σημαντικές αλλαγές στον Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας, οι αντιδράσεις ήταν ποικίλες. Οι περισσότερες μάλιστα επικεντρώθηκαν στην εισαγωγή εισοδηματικών κριτηρίων για την διαμόρφωση του ύψους των προστίμων που θα επιβάλλονται στους παραβάτες. Η πιο ενδιαφέρουσα και σημαντική είδηση όμως ήταν ότι για πρώτη φορά γίνεται σαφής αναφορά σε παραβάσεις οι οποίες πέραν της κυκλοφοριακής επικινδυνότητας μπορούν να χαρακτηριστούν ως αντικοινωνική συμπεριφορά. Τα παραδείγματα που χρησιμοποιήθηκαν για να γίνει αντιληπτή αυτή η κατηγορία παραβάσεων ήταν η στάθμευση σε διαβάσεις αναπήρων, η χρήση κινητού τηλεφώνου και η ρίψη τσιγάρου από το παράθυρο, παραδείγματα των οποίων ο αντικοινωνικός χαρακτήρας είναι οφθαλμοφανής.

Ωστόσο θεωρώ πως στην κατηγορία αυτή θα έπρεπε να ενταχθεί πρώτη η πλέον αντικοινωνική συμπεριφορά οδηγών στην Ελλάδα - που παραδόξως τυγχάνει μεγάλης ανοχής από την κοινή γνώμη, η μη χρήση κράνους από τους μοτοσυκλετιστές. Δεν ξέρω αν εξακολουθεί να ασκεί γοητεία το γνωστό άσμα "εγώ δεν θέλω μεροκάματο, θέλω χιλιάρα μηχανή και θάνατο" πάντως είναι εντυπωσιακό πως παρότι η παράβαση αυτή τιμωρείται με πρόστιμο 300 ευρώ, πολύ μεγάλο κομμάτι των δικυκλιστών επιλέγει να αγνοεί επιδεικτικά αυτή την υποχρέωση. Οι δρόμοι είναι καθημερινά γεμάτοι με κατά φαντασίαν easy riders που επιλέγουν να ανεμίζει η χαίτη τους, να χαριεντίζονται και να σκορπάνε χαμόγελα, αδιαφορώντας προφανώς για το αν λίγο αργότερα θα σκορπίσουν και τα μυαλά τους στην άσφαλτο. Συνήθως όταν ερωτούνται για τον λόγο για τον οποίο δεν χρησιμοποιούν κράνος στις καθημερινές τους μετακινήσεις απαντούν κάτι του τύπου "Δεν με βολεύει", "Είμαι χρόνια οδηγός και ξέρω τι να αποφεύγω" ή "Προσέχω" ενώ σχεδόν πάντα η συζήτηση κλείνει με το μάντρα τους: "στο κάτω κάτω τον εαυτό μου θέτω σε κίνδυνο, δεν καταλαβαίνω γιατί το Κράτος θεωρεί ότι του πέφτει λόγος". Και εκεί είναι που σφάλλουν εξοργιστικά.

Είτε ευθύνεσαι, είτε όχι για το τροχαίο, είτε οδηγείς ή είσαι ένας αμέριμνος πεζός όταν ξαφνικά γίνεσαι μάρτυρας ενός δυστυχήματος, η ένταση, ο τρόμος, η ταραχή σε κυριεύουν. Οι εικόνες εντυπώνονται στο μυαλό σου και σε συνοδεύουν για πολύ καιρό.

Αλλά ας δούμε πρώτα κάποιους αριθμούς ώστε να αξιολογήσουμε συνολικά τι σημαίνει αυτή η άρνηση να συμμορφωθούν με τη νομοθεσία:

Σε περίπτωση ατυχήματος η χρήση κράνους μειώνει τον κίνδυνο θανάτου κατά 40% και τον κίνδυνο σοβαρής κρανιογκεφαλικής κάκωσης κατά 70% τουλάχιστον. Οι οδηγοί και αναβάτες χωρίς κράνος που εμπλέκονται σε τροχαία ατυχήματα εμφανίζουν αυξημένα ποσοστά νοσηρότητας, θνησιμότητας και μεγαλύτερη διάρκεια νοσηλείας, κάτι που που μεταφράζεται σε υψηλότερα κόστη. Επίσης έχουν αυξημένες ανάγκες μακροπρόθεσμης ιατρικής φροντίδας και υποβοηθούμενης διαβίωσης σε σύγκριση με όσους φοράνε κράνος. Τόσο τα κοινωνικοοικονομικά όσο και τα κόστη υγειονομικής περίθαλψης που βαρύνουν το σύστημα υγείας και κατ' επέκταση τους φορολογούμενους δεν είναι καθόλου αμελητέα. Μάλιστα σύμφωνα με μία μελέτη που διεξήχθη στις Ηνωμένες Πολιτείες και αφορούσε 1550 ατυχήματα μόνο, το CDC υπολόγισε πως η χρήση κράνους εξοικονόμησε στο σύστημα υγείας και κοινωνικής μέριμνας περί τα 3 δις δολάρια. Η παραμονή πολυτραυματιών τροχαίων ατυχημάτων στις Μονάδες Εντατικής Φροντίδας και όταν ξεφύγουν τον κίνδυνο στις Μονάδες Αυξημένης Φροντίδας (όπου οι κλίνες είναι περιορισμένες) στερεί την πρόσβαση στις μονάδες αυτές σε άλλους ασθενείς, κάτι που πιθανά μπορεί να τους κοστίσει την ζωή τους.

Στην Ευρωπαϊκή Ένωση οι σοβαροί τραυματισμοί και οι θάνατοι μοτοσυκλετιστών σταθερά και σταδιακά μειώνονται και αυτό αποδίδεται στην ολοένα αυξανόμενη χρήση κράνους. Μάλιστα σύμφωνα με την 4η έκδοση στατιστικών στοιχείων για τους τραυματισμούς, κατά μέσο όρο μόνο το 9% τραυματισμών θυμάτων τροχαίων ατυχημάτων εντός της ΕΕ αφορούν μοτοσυκλετιστές. Τα στοιχεία του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας όμως δείχνουν πως την ίδια στιγμή στην Ελλάδα το 33% όλων των θανατηφόρων τροχαίων ατυχημάτων αφορούν μοτοσυκλετιστές. Δυστυχώς η μόνη χώρα που μας ξεπερνά είναι η Κύπρος, με 33,6%. Το πιο αποκαλυπτικό στοιχείο όμως είναι πως το ποσοστό θνησιμότητας οδηγών και αναβατών που φορούσαν κράνος είναι 44% μικρότερο από εκείνους χωρίς κράνος.

Κράνος ή τα μυαλά στην άσφαλτο Facebook Twitter
Κατανομή θανάτων από τροχαία στην Ελλάδα ανά τύπο οχήματος, στοιχεία ΠΟΥ, 2013

Ωστόσο θα ήταν τελείως απάνθρωπο να λάβουμε υπόψιν μόνο τις οικονομικές επιπτώσεις της παράβασης. Εξάλλου ο αντικοινωνικός χαρακτήρας της δεν στοιχειοθετείται μόνο στην οικονομική επιβάρυνση και το πρόσθετο αναίτιο βάρος στους περιορισμένους πόρους του εθνικού συστήματος υγείας που συνεπάγεται. Η οδύνη που προκαλούν στους οικείους τους είναι μία διάσταση που προφανώς επιλέγουν να αγνοήσουν. Σε περίπτωση θανάτου, οι άνθρωποι που μένουν πίσω νιώθουν βαθύ πόνο και οργή για την απρόσμενη τραγωδία. Η απώλεια σημαδεύει τις ζωές των γονέων, των συντρόφων και ακόμα περισσότερο τυχόν παιδιών που θα μεγαλώσουν χωρίς εκείνους. Σε περίπτωση μόνιμης βλάβης ή αναπηρίας η οικογένεια καλείται ξαφνικά να επωμιστεί ένα τεράστιο άχθος, που δεν είναι μόνο συναισθηματικό ή ψυχολογικό αλλά και πρακτικό. Προς χάριν όμως της συζήτησης ας θεωρήσουμε - αναληθώς - ότι αυτή η πτυχή του προβλήματος δεν αφορά το κράτος. Εξάλλου ποιος ξέρει, υπάρχει πάντα η πιθανότητα να μισούν σφόδρα τους συγγενείς τους και αυτός να είναι ένας διεστραμμένος τρόπος να τους εκδικηθούν οπότε θεωρούν πως οι συνέπειες της αμέλειας τους και πάλι είναι "δικό τους" ζήτημα. 

Όμως σε κάθε περίπτωση ένα τροχαίο αποτελεί ένα σοκαριστικό γεγονός, όχι μόνο για τους οδηγούς και επιβάτες των εμπλεκόμενων οχημάτων αλλά και για τους περαστικούς που τυγχάνει να παρευρίσκονται στον τόπο του δυστυχήματος. Είτε ευθύνεσαι, είτε όχι για το τροχαίο, είτε οδηγείς ή είσαι ένας αμέριμνος πεζός όταν ξαφνικά γίνεσαι μάρτυρας ενός δυστυχήματος, η ένταση, ο τρόμος, η ταραχή σε κυριεύουν. Οι εικόνες εντυπώνονται στο μυαλό σου και σε συνοδεύουν για πολύ καιρό. Αρκετοί άνθρωποι που υπήρξαν μάρτυρες τέτοιων περιστατικών έχουν δηλώσει ότι εξαιτίας των σκηνών που διαδραματίστηκαν μπροστά τους έβλεπαν εφιάλτες και δυσκολεύονταν να οδηγήσουν οι ίδιοι για σημαντικό χρονικό διάστημα. Φανταστείτε λοιπόν πόσο εφιαλτικότερο γίνεται όλο αυτό όταν βλέπεις το κεφάλι κάποιου να λιώνει στο κράσπεδο. Επειδή απλά εκείνος ή εκείνη επέλεξε να μην φορέσει κράνος.

Από την στιγμή λοιπόν του τραυματισμού η κοινωνία επωμίζεται το κόστος της περίθαλψης, της αποκατάστασης ή της αναπηρικής σύνταξης, κάποιοι συμπολίτες μας υφίστανται ακούσια την αγριότητα ενός τροχαίου ατυχήματος ενώ άλλοι πιθανά θα στερηθούν την υγειονομική φροντίδα που δικαιούνται γιατί το κρεβάτι στην ΜΕΘ είναι καπαρωμένο από κάποιον ανεγκέφαλο (μεταφορικά και ίσως και κυριολεκτικά μετά το συμβάν). Λαμβάνοντας υπόψιν λοιπόν όλα αυτά θα ήταν ενδιαφέρον αν, εκτός από τα εισοδηματικά κριτήρια στον καθορισμό των προστίμων, το νέο νομοσχέδιο και το εξής: όσοι βεβαιώνονται με παράβαση για κράνος να αναγκάζονται να υπογράψουν ένα έγγραφο με το οποίο θα απαρνούνταν την πρόσβαση σε όλες τις υπηρεσίες υγείας που επιβαρύνουν με την συνειδητή επιλογή τους, καθώς και την καταβολή επιδομάτων αναπηρίας και τυχόν άλλες κοινωνικές παροχές. Άραγε θα εξακολουθούσαν να θεωρούν ότι δεν πέφτει λόγος στο Κράτος, δηλαδή σε εμάς τους πολίτες, για το αν φοράνε κράνος;

Στήλες
9

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Αυτές είναι οι δέκα κυριότερες αιτίες θανάτου στην Ελλάδα, σύμφωνα με νέα παγκόσμια έρευνα

Υγεία & Σώμα / Αυτές είναι οι δέκα κυριότερες αιτίες θανάτου στην Ελλάδα, σύμφωνα με νέα παγκόσμια έρευνα

Τα εμφράγματα και τα εγκεφαλικά σκοτώνουν τους Έλληνες, όπως δείχνει νέα έρευνα. Εν τέλει, δεν πρέπει να θεωρούμε πως η καρδιά μας είναι άτρωτη. Ούτε η γυναικεία καρδιά, που θεωρείται λανθασμένα πιο δυνατή από την ανδρική, δεν είναι άτρωτη στις επιπτώσεις του ανθυγιεινού τρόπου ζωής. Και πώς να θωρακίσουμε την καρδιά μας από το έμφραγμα και το εγκεφαλικό
ΑΛΕΞΙΑ ΣΒΩΛΟΥ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Για την έκφραση «Επάγγελμα ομοφυλόφιλος»

Θοδωρής Αντωνόπουλος / Για την έκφραση «Επάγγελμα ομοφυλόφιλος»

Αν θεωρήσουμε την ομοφυλοφιλία επάγγελμα, αξιότιμε κ. συνήγορε, τότε σίγουρα αυτό θα πρέπει να ενταχθεί στα βαρέα ανθυγιεινά. Τουλάχιστον για όσο μπορούν να δηλητηριάζουν τον δημόσιο λόγο κακοποιητικές απόψεις, αντιλήψεις και πρακτικές, σαν αυτές που είτε εκφέρετε είτε ενθαρρύνετε.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου είναι τόσο απελπιστικά χαμηλό;

Δημήτρης Π. Σωτηρόπουλος / Γιατί το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου είναι τόσο απελπιστικά χαμηλό;

Αντί να διαφωνήσουμε για το ένα ή το άλλο θέμα, όπως και είναι θεμιτό και αναμενόμενο σε μια δημοκρατία διαλόγου, το μόνο που ξέρουμε να κάνουμε είναι να εξευτελιζόμαστε οι ίδιοι και να εξευτελίζουμε τους άλλους, ωσάν να ήταν οι χειρότεροι εχθροί μας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ Π. ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ
O βούρκος των ημερών

Στήλες / O βούρκος των ημερών

Σήμερα: Μηνύματα στο αλεξίπτωτο • • • βουλευτική ηπιότητα • • • περιβαλλοντικη καταστροφή στο Ισραήλ • • • δύσκολες μέρες για τον Μακρόν • • • εμβολιαστική ευνοιοκρατία • • • ένας γενναιόδωρος πρώην οδηγός νταλίκας • • • η περιπέτεια της «μυστικής ομιλίας»
ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ
Ψάχνοντας τις ευθύνες, ξεχάσαμε τους κακούς

Αρετή Γεωργιλή / Ψάχνοντας τις ευθύνες, ξεχάσαμε τους κακούς

Γιατί όλη αυτή η πολιτική χυδαιότητα που αποπροσανατολίζει την κοινή γνώμη από το πραγματικό πρόβλημα και στρέφει τη συζήτηση σε μια στείρα κομματική αντιπαράθεση, στις πλάτες όλων αυτών των παιδιών, που το μόνο που ζητούν είναι δικαίωση και γαλήνη;
ΑΡΕΤΗ ΓΕΩΡΓΙΛΗ
Το δίλλημα με τον Κουφοντίνα

Τι διαβάζουμε σήμερα: / Το δίλλημα με τον Κουφοντίνα

Σήμερα: Τα Ζεν της Βαϊκάλης • • • νίκη μεγαλοψυχίας • • • η βία δεν πτοεί (ακόμη) τους Βιρμανούς • • • μια πρώτη δικαίωση • • • οι επίμονοι Ινδοί αγρότες • • • δημοκρατία και πίτσα • • • ένας τιτάνας
ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ

σχόλια

2 σχόλια
...Όλα αυτά είναι σωστά, και πράγματι έχω φτάσει σε σημείο να επαινώ, από μέσα μου, τους ανθρώπους που να φορούν το κράνος τους, κανονικά: Όμως για να είμαστε εντελώς δίκαιοι, το ιδιαιτέρως αυξημένο ποσοστό 33% -που ξεφεύγει κατά πολύ από τον μέσο όρο της ΕΕ- δεν προκύπτει, μόνο, από το γεγονός ότι στην Ελλάδα το κράνος θεωρείται "προαιρετικό" αξεσουαράκι, αλλά κι απ’ το ότι έχουμε μάλλον απ' τα μεγαλύτερα ποσοστά κατοχής μοτοσυκλετών ανά 1.000 κατοίκους, σε σχέση με άλλα κράτη (της Ευρώπης).Κάποια κράτη έχουν τις ιδιαιτερότητές τους: π.χ στην Ολλανδία -όπου χρησιμοποιείται κατά κόρον το ποδήλατο- τα θανάσιμα ατυχήματα (που αφορούν ποδηλάτες), σύμφωνα με στοιχεία του 2013, κατέχουν το 23,5% (!) της συνολικής πίτας.…Όπως και να ‘χει όλα αυτά δεν είναι στοιχεία για να επαναπαυόμαστε, για να πούμε «μα, αλλού είναι χειρότερα!», ναι ok στην Μανίλα των Φιλιππίνων μπορεί να 'ναι χειρότερα, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα, εκτός κι αν θεωρούμε ότι εικόνες 18χρονων εφήβων, χωρίς φώτα, χωρίς κράνος, αλλά με σαγιονάρα και σορτσάκι είναι η κατάλληλη εικόνα που θα έπρεπε να έχουν οι μοτοσικλετιστές της χώρας.
αγαπητε αφου δεν θελεις να ζεις στις Φιλιπινες σε τοσα αλλα πραγματα, (φανταζομαι εκει δεν εχει ουτε δωρεαν εντατικη ουτε τοσα αλλα που θεωρουμε αυτονοητα) γιατι συγκρίνεσαι με τις ... Φιλιπινες;;;τεσπα δεν σας καταλαβαινω.δηλ καταλαβαινω απολυτα το τυπο που απο τρελα θελει να βγει εθνικη με χιλιαρα να βαρεσει 220 και ολα αυτα χωρις κρανος για να νοιωσει τα 200 στο προσωπο του.Το καταλαβαινω απολυτα. Ρισκαρει για απολαυση. Δεν καταλαβαινω τη μηχανη που παει για μια δουλεια διαδικαστικα απο σημειο α σε σημειο β, και δεν θελει κρανος γιατι χαλαει το μαλλι κομμωτηριου;;; και γιατι δεν θα τυχει σε αυτον.Η οδηγηση ενος αυτοκινητου ή μηχανης ειναι απο τα πλεον σοβαρα πραγματα που κανει κανεις καθημερινα, ε εχουν πεντε κανονες για να γινοτναι χωρις να χτυπας το κεφαλι στο τοιχο μια ζωη.
Γιατί οι έλληνες οδηγοί στις χώρες του εξωτερικού είναι "παναγίες"; Και κράνος φοράνε και ζώνη φοράνε, και τον ΚΟΚ τηρούν. Ευλαβικά, ευλαβικότατα. Εκεί δηλαδή "τους βολεύει" εντελώς ξαφνικά το κράνος; Η μήπως στο εξωτερικό κατάλαβαν τον πόνο των δικών τους;Οχι φυσικά. Η διαφορά είναι ότι απλά οι ξένοι δεν σηκώνουν τσαμπουκάδες. Οι έλληνες είναι δηθενιάρηδες ψευτόμαγκες. Επιδεικνύουν την μαγκιά τους (ο ουρανός να την κάνει) μόνο εκεί που τους παίρνει. Εκεί που δεν τους παίρνει, πέφτουν στα τέσσερα.Δεν έχει απολύτως κανένα νόημα να προσπαθείς να πείσεις στόκους με βαθιές αναλύσεις για τα έξοδα του κοινωνικού κράτους. Το μόνο που ξέρουν να ξεχωρίζουν αυτοί οι τύποι είναι το "με ανέχονται ή όχι".Γιατί δεν φοράνε κράνος στην Ελλάδα, γιατί παραβιάζουν το κόκκινο (καλά το στοπ είναι εντελώς αόρατο), γιατί πηγαίνουν ανάποδα σε μονόδρομους; Είναι απλό: γιατί μπορούν.Και αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει με πρόστιμα.
Παντου στις υπολοιπες 30 πιο πλουσιες χωρες του κοσμου;;; μου εκανε τεράστια εντυπωση προσφατα ποσο σοκαρισμένοι ηταν οσοι ξενοι κυκλοφόρησαν Αθήνα με τα λιγα κράνη. Επίσης να πουνε οτι λογω ελλιπούς επιβολής το φαινόμενο αυξάνεται αντι να μειωνεται