«Πριν δυο χρόνια άνοιξε στη γειτονιά μου ένα κατάστημα με παιχνίδια. Η συνέχεια με συγκίνησε»

Το διάβασα στις Εξομολογήσεις της Lifoland – μου το έστειλε ένας φίλος επειδή η Εξομολόγηση αναφερόταν λίγο και σε μένα, και σε ένα άρθρο που είχα γράψει για τα τελευταία χρόνια της ζωής της μητέρας μου και το κλείσιμο του μαγαζιού της.

Έχουν περάσει 10 χρόνια απ' το κλείσιμο εκείνου του μικρού μαγαζιού και έκτοτε το φαινόμενο είναι πολύ πιο συχνό – η οικονομική κρίση οδήγησε στο κλείσιμο ακόμα περισσότερα μαγαζάκια, ενώ η υπερφορολόγηση τσάκισε όχι μόνο τη μεσαία τάξη αλλά και εκατομμύρια όνειρα.

Αναδημοσιεύω εδώ την Εξομολόγηση, για το θέμα που με άγγιξε, για ακόμη μια φορά:

Όταν κλείνει ένα μαγαζάκι

Πριν χρόνια είχα διαβάσει εδώ στη lifo το κείμενο του Άρη Δημοκίδη με τον παραπάνω τίτλο και με ειχε συγκινήσει γιατί μου θύμισε την ημέρα που και οι γονείς μου έκλεισαν λόγω συνταξιοδότησης το δικό τους κατάστημα.

Εχθές όμως ήταν για εμένα μια διαφορετική μέρα.

Διαβάστε τη συνέχεια στα ΜΙΚΡΟΠΡΑΓΜΑΤΑ.