«Mε ήθελαν για μια δουλειά, αλλά όταν τους αποκάλυψα κάτι προσωπικό, ξαφνικά ξενέρωσαν» - Ο ρατσισμός που βίωσε η Δώρα στα 28 της

«Mε ήθελαν για μια δουλειά, αλλά όταν τους αποκάλυψα κάτι προσωπικό, ξαφνικά ξενέρωσαν» - Ο ρατσισμός που βίωσε η Δώρα στα 28 της Facebook Twitter
Είναι η πρώτη φορά που στέλνω κάτι τέτοιο και πραγματικά δεν νομίζω ότι θα το ξανακάνω...
23

Η στήλη δίνει βήμα σε ανθρώπους που θέλουν να αφηγηθούν τις περιπέτειές τους.

Σήμερα δημοσιεύουμε όσα μας εμπιστεύτηκε η Δώρα:

Το όνομά μου είναι Δώρα και θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας ένα τραγικό για μένα συμβάν. Τον χειμώνα που μας πέρασε εργαζόμουν ως πωλήτρια σε ένα κατάστημα με ρούχα. Επειδή η δουλειά ήταν μερικής απασχόλησης έψαχνα καιρό πριν για πλήρη απασχόληση ώστε να μπορώ να προσφέρω παραπάνω στο σπίτι μου. Τον Μάιο μου παρουσιάστηκε μια ευκαιρία να φύγω για δύο μήνες στο εξωτερικό, οπότε θα σταματούσα τη δουλειά μου εδώ. Ενώ περίμενα να περάσει ο καιρός για να φύγω, με πήραν τηλέφωνο για μια συνέντευξη σε ένα άλλο κατάστημα και από περιέργεια πήγα, αν και δεν περίμενα να με προσλάβουν – πρέπει να σας πω είμαι τρομερά απαισιόδοξη.

Τελικά, μετά τη συνέντευξη με πήραν τηλέφωνο να μου πουν ότι με ήθελαν και ότι έπρεπε να ξεκινήσω την επόμενη εβδομάδα κιόλας (η συνέντευξη ήταν Πέμπτη και ήθελαν να ξεκινήσω Τρίτη), αλλά, όπως είχα πει, έπρεπε να λείψω το καλοκαίρι, οπότε και δεν έγινε η συνεργασία μας. Να σας πω εδώ ότι η δουλειά πρόσφερε πολύ καλά χρήματα για τον τομέα της και πραγματικά ήταν πολύ καλή ευκαιρία, αλλά είχα δεσμευτεί με το εξωτερικό και δεν μπορούσα να το αναβάλω.

Περνάει το καλοκαίρι και μπαίνω ξανά στη διαδικασία εύρεσης εργασίας. Ο φίλος μου με παρότρυνε να πάω στο τελευταίο μαγαζί με το οποίο είχα μιλήσει και να αφήσω βιογραφικό, μήπως υπήρχε πιθανότητα να με πάρουν ξανά, όπως και έκανα. Ξέχασα να διευκρινίσω ότι είχαν δείξει πολύ ενθουσιασμένοι μαζί μου. Πήγα και για καλή μου τύχη ήταν η ίδια υπεύθυνη με την οποία είχα κάνει τη συνέντευξη και μου είπε ότι με ήθελε πολύ, ότι θα μιλούσε για μένα και θα με ειδοποιούσε τις επόμενες μέρες. Τρίτη έγινε αυτό και Πέμπτη με πήρε όντως τηλέφωνο και μου είπε ότι μίλησε με την εταιρεία, απλώς ήθελε να με ρωτήσει κάτι τελευταίο: «Γιατί είχα αλλάξει τόσες δουλειές;». Της εξήγησα ότι επειδή ήμουν φοιτήτρια σε άλλη πόλη δούλευα και εκεί και στην πόλη μου τα Σαββατοκύριακα και παράλληλα με την πρακτική μου δούλευα και αλλού – γενικά, δούλευα πολύ. Της είπα ότι ήθελα κάτι σταθερό εκείνη τη στιγμή και ότι δεν θα την απογοήτευα. Το κατάλαβε και όχι μόνο δεν είχε πρόβλημα αλλά το εκτίμησε.

Κατευθείαν κόλλησε λίγο, μου είπε ότι θα ενημέρωνε την εταιρεία και ότι θα με έπαιρνε την επομένη να μου δώσει το τελικό ok κι επίσης ότι εκτίμησε πολύ την ειλικρίνειά μου.

Μου είπε «εντάξει» και ότι θα ξεκινούσαμε την επόμενο μήνα. Εκείνη τη στιγμή, για έναν χαζό λόγο που δεν θα έπρεπε καν να μπαίνει στη διαδικασία ένας άνθρωπος, πόσο μάλλον εν έτει 2017, της είπα ότι είμαι Αλβανίδα (αυτό δεν σας το είπα στην αρχή, είμαι ομογενής από την Αλβανία, 28 ετών, εκ των οποίων τα 25 ζω στην Ελλάδα). Κατευθείαν κόλλησε λίγο, μου είπε ότι θα ενημέρωνε την εταιρεία και θα με έπαιρνε την επομένη να μου δώσει το τελικό ok κι επίσης ότι εκτίμησε πολύ την ειλικρίνειά μου. Χάρηκα πολύ. 

Τηλέφωνο, φυσικά, δεν με πήρε ποτέ. Περίμενα αρκετές μέρες και μετά πήγα να τη ρωτήσω από κοντά γιατί πραγματικά ήθελα να ξέρω τι να κάνω, να συνεχίσω να ψάχνω ή όχι. Όταν με είδε φυσικά μου είπε ότι θα με έπαιρνε τηλέφωνο, πράγμα το οποίο πιστεύω ότι ήταν ψέμα. Μου είπε τελικά ότι δεν θα συνεργαστούμε – όχι φυσικά επειδή είμαι Αλβανίδα αλλά γιατί έχω αλλάξει πολλές δουλειές.

Δεν της είπα πολλά, δεν είχε και κανένα νόημα. Έφυγα. Προφανώς δεν ήταν αυτός ο λόγος που δεν με πήραν, γιατί στην πρώτη συνέντευξη δεν είχαν κανένα θέμα με αυτό, μια και είχα το ίδιο βιογραφικό και μου είχαν ζητήσει να αφήσω την προηγούμενη δουλειά μου άμεσα, μέσα σε λίγες μέρες. Πραγματικά, δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο πολύ απογοητεύτηκα, όχι τόσο γιατί με απέρριψαν αλλά γιατί δεν περίμενα να δεχτώ ρατσισμό στα 28.

Πόσο μάλλον στις μέρες μας, που τόσος κόσμος φεύγει κάθε μέρα στο εξωτερικό για ένα καλύτερο αύριο, για μια καλύτερη ζωή, αφού η χώρα τους δυστυχώς δεν μπορεί να προσφέρει πολλά πλέον. Πραγματικά, εύχομαι σε αυτούς τους ανθρώπους να μην αντιμετωπίσουν ποτέ κάτι τέτοιο, γιατί σε κάνει να αισθάνεσαι ότι όσα χρόνια και να περάσουν δεν θα γίνεις ποτέ μέλος αυτής της κοινωνίας και αυτής της χώρας και ότι πάντα θα σε δείχνουν με το δάχτυλο. Είναι η πρώτη φορά που στέλνω κάτι τέτοιο και δεν νομίζω ότι θα το ξανακάνω, αλλά με εξόργισε και με πίκρανε τόσο πολύ αυτή η αντιμετώπιση, που ήθελα να μοιραστώ την εμπειρία μου μαζί σας.

Σας ευχαριστώ πολύ εκ των προτέρων
Με εκτίμηση Δώρα

Mικροπράγματα
23

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

9 σχόλια
Στην παιδική και εφηβική μου ηλικία έζησα και άκουγα για φιλότιμο και φιλοξενία, στην ενηλικίωση και βάλε κατάλαβα πόσο ρατσισμό και κόμπλεξ υπάρχει σ' αυτή τη χώρα. Λυπάμαι πολύ.
Η Ελλάδα πάντα έτσι ήταν δεν είναι κάτι νέο αυτο. Το να καταλάβεις πόσο πίσω είναι η Ελλάδα πρέπει να πας στην βόρεια Ευρώπη. Προσωπικά ζω εδώ και 2 χρόνια στην Βρετανία. Εδώ μπορείς να δεις μετανάστες 1,2 γενιάς σε καλές θέσεις επειδή το αξίζουν δεν παίζει σημασία η καταγωγή η το χρώμα σου αλλά τα προσόντα. Στην Ελλάδα έχω ζήσει πάνω 18 χρόνια. Να σας πω την αλήθεια δεν μου έχει τύχει ποτέ κάποιος αλλοδαπός-μετανάστησ να έχει μια καλή δουλειά όπως manager
Προσωπικά έχω ζήσει στην Μεγάλη Βρετανία σχεδόν 7 χρόνια, εργάστηκα ως μάνατζερ στο χώρο της υγείας. Σίγουρα εχω γνωρίσει συμπαθέστατους ανθρώπους, αλλά να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους. Μια χαρά υπήρχαν και αυτοί που τους προκαλούσε αλλεργία η καταγωγή μου, πελάτες προϊστάμενοι και υφιστάμενοι. Ξεχωρίζω ενα περιστατικό οπου δέχτηκα τρομερή φραστική επίθεση από ένα ηλικιωμένο ζευγάρι οταν προσπαθώντας να εξυπηρετήσω την γυναικα παρέχοντας συμβουλή ο σύζυγος μου επιτέθηκε μιλώντας για colored people. Το UKIP έχει οπαδούς και ρεύμα στην συγκεκριμένη χώρα. Ρατσιστές υπάρχουν σε όλες τις χώρες στον κόσμο, το να γενικεύσουμε και να λέμε πως οι Άγγλοι είναι ρατσιστές ή πως οι Έλληνες είναι ρατσιστες είναι παρα παρα πολύ ρατσιστικό.
Το πιο θλιβερό είναι οτι η ίδια η κοπέλα αυτοαποκαλείται αλβανίδα, ενώ γράφει ότι είναι ομογενής. Ομογενής σημαίνει όμοιο γένος δηλ. Ελληνιδα, γιατί το γένος δεν αλλάζει όταν αλλάζουν τα συνορα ενός κράτους. Αυτοί οι άνθρωποι οι λεγόμενοι Βορειοηπειρώτες είναι πολύ αδικημένοι γιατί το κράτος μας έχει φροντίσει να ξεχάσουν όλοι ακόμη κ οι ίδιοι τη καταγωγή τους, παρ' ότι οι πρόγονοι τους ρίσκαραν ακομη κ τη ζωή τους - επί κομμουνισμου- για να κρατήσουν τα ελληνικά - χριστιανικά ήθη κ έθιμα ζωντανά κ να τα μεταλαμπαδευσουν στις επόμενες γενιές. Από εκεί εξηγείται το Ελληνικό επίθετο κ όχι από τη Τουρκία όπως προαναφέρθηκε. Συγγνώμη για το εκτός θέματος μήνυμα, αλλά θεωρώ απαράδεκτο να μη γνωρίζουμε την ιστορία του του τόπου μας!
Επειδή ανέφερα για την οθωμανική επιρροή σε διάφορα επώνυμα των Βαλκανίων, εκ παραδρομής διάβασα ότι είναι Αλβανίδα η κοπελα, χωρίς να προσέξω ότι είναι ομογενής. Και φυσικά συμφωνώ μαζί σου, η ελληνικότητα δεν περιορίζεται μόνο στα γεωγραφικά όρια της Ελλάδας.
Προφανως κ το βρισκω τραγικο κ απαραδεκτο κ ολα αυτα που δεν υπαρχει λογος να αναφερω..μια ερωτηση μονο.Πως ειναι δυνατον να μην ξερουν οτι ειναι αλβανιδα απο τη στιγμη που και ειχε ξαναδουλεψει εκει κ βιογραφικο ειχε αφησει.Απο τα στοιχεια,το επιθετο..δεν το λεω με κακια αλλα ρε παιδια,οπως ειναι εμφανες απο το επιθετο μου οτι ειμαι ελληνιδα,το ιδιο ισχυει κ για εναν αλβανο,αμερικανο κτλ...Παραξενο μου φαινεται...
Αν και ακούγεται λογικό αυτό που λες για το επώνυμο ίσως ισχύει σε άλλες εθνικότητες περισσότερο. Έχω παραδείγματα (μάλλον κατάλοιπο τουρκοκρατίας) όπως Καπλάνης, Χασάπης, Τσακιρης κλπ. που είναι ίδια και στα αλβανικά.
Δικιο εχεις..ισως.Αλλα εγω οσες φορες εχω δουλεψει,γνωρισει,κανει παρεα με καποιον αλλης εθνικοτητας,καπως..το ηξερα.Ειχε αναφερθει,δεν ξερω πως.Πως λεμε ρε παιδι μου πανω σε μια συζητηση απο ποια πολη καταγεται ο καθενας οταν γνωριζομαστε πχ σε μια σχολη,σε μια δουλεια(και ειδικα οι φοιτητες που το πιο συνηθες ειναι να ειναι ο καθενας απο αλλου),καπως ετσι,γινεται γνωστο.Εξακολουθει να μου κανει εντυπωση κ να υπαρχει ενα κομματι στην ιστορια που δεν μου κολλαει.Ενω γνωριζοντουσαν δλδ ηδη,ξαφνικα σε μια δευτερη επαφη..ειπε η κοπελα απο το πουθενα.."ααα..και που εισαι;!Ειμαι αλβανιδα!;"Δεν ξερω...υπαρχει κατι που δεν μας λεει η κοπελα.Δεν προσπαθω να σωσω μια κατασταση ή να πω πως οι Ελληνες δεν ειναι ρατσιστες..προφανως και ειναι κ πολυ μαλιστα!Οχι ολοι..αλλα πολλοι.Δυστυχως..Απλως εδω,κατι δεν μου κολλαει.Να ηταν η πρωτη επαφη,να μην ειχαν ξανασυνεργαστει κ να την απερριπταν για αυτον το λογο,ναι θα το πιστευα...τωρα κατι δεν μου καθεται καλα.
@bibiana, Το όνομα, ως ομογενής που είναι, είναι ελληνικό. Η απορία σου λύνεται ήδη με αυτό το γεγονός, αλλά ας τονίσω πως διαβάζοντας τη μαρτυρία της, και σε αντίθεση με τις δύο φορές που το αναφέρεις ως γεγονός, βλέπουμε πως ΔΕΝ είχε ξανασυνεργαστεί με το μαγαζί, ούτε για μια μέρα. Ξαναδιάβασέ το αν θες. :)
Εχεις δικιο για το επιθετο...αλλα οπως διαβασα κ απο αλλους,αυτο καταλαβα κι εγω..οτι η κοπελα πηγε να ξαναφησει βιογραφικο στο μαγαζι στο οποιο δουλευε ηδη κ ειχαν δειξει ενθουσιασμενοι μαζι της..Οπως και να'χει,η ιστορια πιστευω οτι απο καπου μπαζει.Το γεγονος οτι η κοπελα δουλευει πολυ οπως λεει,δεν εξηγει το γιατι αλλαζει τις δουλειες οπως τα πουκαμισα.Ουτε το γεγονος οτι τελικα δεν την προσελαβαν,μου αποδεικνυει οτι ειναι για λογους ρατσισμου.Ναι,ειμαστε ρατσιστες ως εθνος,δυστυχως..φοβομαστε καθε τι "ξενο"και διαφορετικο.Ας μην τα ριχνουμε ομως ολα εκει..πραγματι ο ανταγωνισμος ειναι τεραστιος και μπορει να σε απορριψουν γιατι απλα,ετσι.Εαν στην καθε δουλεια που ενω με αφησαν να πιστεψω οτι τους αρεσα και τελικα δεν με προσελαβαν,εψαχνα να τους κατηγορησω για κατι..
Έχετε δίκιο - εκ παραδρομής σε εκείνο το σημείο έγραψε 'δούλευα' ενώ εννοούσε 'είχα μιλήσει'. Μιλάει για τη δουλειά που είχε δώσει συνέντευξη και την δέχτηκαν, αλλά 'κρέμασε' επειδή έπρεπε να φύγει στο εξωτερικό για το καλοκαίρι. Το διόρθωσαμε.
Δεν βλέπω και πολύ πρακτικό πνεύμα στην μεριά του εργοδότη.Εγώ που δεν έχω επιχείρηση ούτε εργοδότης είμαι, βλέποντας το τι δουλειά πατάνε οι Αλβανίδες, σκέφτομαι καμιά φορά ότι αν είχα μαγαζί και χρειαζόμουν προσωπικό, θα λάμβανα πολύ σοβαρά υπόψη τις υποψηφιότητές τους.
Αυτο το λες γιατί εχεις διαβασει/δει εμπειρικα ότι οι πρωτες γενιες των μεταναστων (ανεξαρτήτου εθνους) οντως ριχνουν πολυ δουλεια...λογο αναγκης και φιλοσοφιας του μην εχων. Την δουλεια που ριχνει ο μεταναστης δεν συγκρινεται με την δουλεια που ριχνει καποιος που εχει δυκλειδες ασφαλειας (γονεις, προνοια κτλ)
Αυτό ακούγεται από μόνο του ως δικαιολογία για τον “ρατσισμό” των Ελλήνων εναντίον των μεταναστών. Στην ουσία είναι απλά ανταγωνισμός μεταξύ ομάδων για τους διαθέσιμους πόρους.Όπως φυσικά γινόταν από την παλαιολιθική εποχή και θα γίνεται μεχρι και στις αποικίες στο διάστημα.
Ένας καλός μου φίλος δίσταζε να γνωρίσει την κοπέλα του στους γονείς του επειδή η κοπέλα είχε γεννηθεί στην Αλβανία. Ωστόσο, η κοπέλα ζούσε πολλά-πολλά χρόνια στην Ελλάδα, είχε τελειώσει ελληνικό σχολείο και είχε σπουδάσει σε ελληνικό πανεπιστήμιο. Τελικά, όλα καλά. Το ζευγάρι παντρεύτηκε και είναι μια χαρά. Θέλω να πω, ότι αν και ακόμη υπάρχει ένας δισταγμός (πεστε το ρατσισμό) απέναντι σε συγκεκριμένες εθνικότητες ωστόσο είναι ζήτημα μερικών δεκαετιών να εξαφανιστεί εντελώς.
Είναι φανερό ότι την απέρριψαν μόλις ανέφερε την καταγωγή της η Δώρα. Ίσως βέβαια να μην είχαν σκοπό να την προσλάβουν, είτε το έλεγε είτε όχι. Να το αποκρύψει δεν μπορεί, ούτως μη άλλως, γιατί πρέπει να καταθέτει έγγραφα όταν προσλαμβάνεται. Έτσι κάνουν παιδιά, περνάει κάποιος από συνέντευξη και του φέρονται.. τόσο γλυκά.. που πλανάται ότι έπεσε στους καλύτερους ανθρώπους ! Όμως πηγαίνοντας στο σπίτι του, προσγειώνεται σιγά - σιγά, όταν περνούν οι μέρες και δεν έρχεται το τηλεφώνημα...
Συγνώμη αλλά η αγαπητή εξαδέλφη θεωρεί ότι ζεί σε μια εργασιακή ουτοπία; Σε ΟΛΕΣ τις συνετεύξεις που έδωσα προ-κρίσης συνάντησα τέτοια συμπεριφορά: κανείς δεν έμπαινε στον κόπο να σε καλέσει για να ενημερώσει ότι δεν θα σε προσλάβουν και πολλές φορές ενώ στην συνεύτευξη ήταν πολύ θετικοί (σε σημείο να δίνουμε και τα χέρια) δεν με καλούσαν ποτέ πίσω. Όποιος έχει περάσει από αυτή την διαδικασία γνωρίζει και σίγουρα έχει ζήσει τα ίδια και χειρότερα. Μήν πετάμε το ζήτημα του "ρατσισμού" για κάθε απόρριψη ή αναποδιά που συναντάμε.
Θα συμφωνησω μαζι σου. Η αληθεια ειναι οτι και λογω απογοητευσης και λογω συναισθηματος η Δωρα το βλεπει καπως ενω θα μπορουσε καλιστα να ειναι αλλος ο λογος (πχ η εταιρια να εχει πολιτικη να μην επαναπροσλαμβανει υπαλληλους που εφυγαν).Και επειδη στη παρουσα φαση (απο Φλεβαρη ειμαι στο ψαξιμο δουλειας [αν και στη παρουσα φαση εχω κατι που δε με ενθουσιαζει] ειναι πολυ νωπη η σκληρη πραγματικοτητα της ευρεσης εργασιας).Ζωντας τωρα στη Κεντρικη Ευρωπη, ναι μεν δε κατεχω τη ντοπια γλωσσα αλλα προερχομε απο Μαστερ σε πασιγνωστο πανεπιστημειο στο τομεα του και με διαφορες εμπειριες μια εκ των οποιων σε παγκοσμιο οργανισμο που συνεργαζεται με τα Ηνωμενα Εθνη.Ε, και εδω δυσκολευομαι να βρω δουλεια και πιο πριν οταν εψαχνα σε ολη την Ευρωπη. Μηπως επειδη ειμαι μελαμψος και το επιθετο μου εχει αραβικες νοτες? Τοσο ρατσιστες πια?Οχι, απλα πλεον ο ανταγωνισμος ειναι ανελεητος και πλεον εχει μεγαλο βαρος το ποιον γνωριζεις (παρολο που δεν ειναι τπτ απο μονο του).Εν παση περιπτωση, καλη συνεχεια στη κοπελια.
Double helix, εν το μεταξυ όσοι μιλήσανε για ρατσιμο προσεξες ότι απο την στατιστικη πιθανοτητα οι λογοι να είναι ρατσιστικοι περασανε τοσο ευκολα, "αυτονοητα" και χωρις ιχνος αποδειξης σε τετελεσμενο ρατσιστικο γεγονος και μαλιστα καταγγελνουν ολοκληρη την κοινωνία; Η νικη του συναισθηματος πανω στην δυσαρεστη αμφιβολια της λογικης. Ισως να ήταν ρατσιστες αλλα ίσως και ο αμεσως επομενος υποψήφιος να ήταν καλυτερος...γνωρίζουμε τι απο τα δύο ισχυει; ΟΧΙ, αρα μηπως είναι καλυτερα όταν δεν γνωρίζουμε να λεμε "δεν ξερω";