Η γιορτή
Σήμερα γιορτάζει αυτό το κοριτσάκι. Το τόσο πολύτιμο, το τόσο μέσα στις έγνοιες. Ο χρόνος τού ΄χει κάψει κάπως τα φτερά. Aλλά δεν τού έριξε τις κεραίες ?
Παραμένει ο άνθρωπος που αγάπησα και εκτιμώ περισσότερο στη ζωή. Για το πείσμα και την μοναχική του αξιοπρέπεια. Την περηφάνεια του και την ζωή των ελαχίστων που ζει.
Ή γιατί δεν μού άσκησε κανένα συναισθηματικό εκβιασμό. Μόνο μού έδωσε, χωρίς να πάρει τίποτα― ακόμη και τώρα.
Κυρίως όμως για λόγους που δεν λέγονται.
Η μάνα μου είναι ο μόνος πραγματικός μου ήρωας.
(Παρακαλώ να μη μοιραστεί στα social media)
