Παρασκευή βράδι. Aπό τη μια, οι προσδοκίες. Χοροπηδάνε νευρικά οι νέοι παίκτες, σα μποξέρ πριν χυμήξουν. Στενοχωριέσαι άμα σκεφτείς πόσο λίγοι θα σκοράρουν και πόσους θα τους βρει το χάραμα στο ψάξιμο ή στο χάσιμο.
Από την άλλη, οι παλιοσειρές. Βαρύθυμες από την ήττα που είναι εν τέλει η κάθε συσσώρευση από νίκες. Με πολύ σκουπίδι αναμνήσεων: Συμβάντα που χρειάζονται defragmentation, πρόσωπα που κάπως πρέπει να αρχειοθετηθούν― delete ή like.
Περπατάς ανάμεσα στη Σκύλλα και τη Χάρυβδη, ως το κοντινότερο μπαρ. Η μπάντα του Δήμου καλό θα ήταν να βγάλει το σκασμό.
FacebookTwitter Με τον επίσης εκπληκτικό Murray Melvin, που το A Taste of Honey, ήταν η πρώτη του ταινία. FacebookTwitter Η συγγραφέας του A Taste of Honey, Shelagh Delaney, ίσως η κορυφαία επιρροή του Morrissey, μεγάλη μορφή, όντως. Εδώ πίνει καφέ με την Κάρεν Μπλίξεν σε ένα άδειο εστιατόριο. Βάζω τη φωτογραφία όχι μόνο επειδή έχει σημειολογική πλάκα, αλλά και διότι η φράση «Πώς γίνεται μια σειρά από νίκες, να αθροίζεται σε μια ήττα», είναι δική της. Τη λέει, μονογώντας,ο γέρος στρατηγός στον εαυτό του, όταν ετοιμάζεται στο μοναχικό του δωμάτιο για να πάει στο Δείπνο της Μπαμπέτ.
